Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-356/13-2/EK
z 30 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 29 lipca 2013 r. (data wpływu 1 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce będącą polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca prowadzi działalność rolną m.in. w zakresie uprawy pszenicy, kukurydzy, rzepaku oraz buraków cukrowych. Dla celów działalności rolnej, Wnioskodawca wykorzystuje nieruchomości stanowiące grunty rolne będące jego własnością („grunty rolne”).

Grunty rolne stanowią niezabudowaną nieruchomość wykorzystywaną przez Wnioskodawcę dla celów rolnych. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków nieruchomości wchodzące w skład gruntów rolnych zaklasyfikowane są jako użytki rolne obejmujące w szczególności grunty orne (oznaczone symbolem – R) oraz rowy (oznaczone symbolem – W). Łączna powierzchnia gruntów rolnych wynosi ponad 1 ha. Wchodzą one w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy.

Ponieważ grunty rolne zajęte są przez Wnioskodawcę na prowadzenie działalności rolniczej, to Wnioskodawca płaci od nich podatek rolny. Grunty rolne generują przychód po stronie Wnioskodawcy związany ze zbieraniem i sprzedażą płodów rolnych. Grunty rolne stanowiące własność Wnioskodawcy nie są oddane w najem ani w dzierżawę. Jedynie Wnioskodawca, na podstawie zawartej umowy o obsługę produkcji rolnej, korzysta z usług firmy zewnętrznej, która pomaga Wnioskodawcy w produkowaniu płodów rolnych na gruntach rolnych oraz w zbiorze uzyskanych płodów rolnych i niezbędnej obróbce.

Grunty rolne w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego zasadniczo przeznaczone są na cele budowlane. Tym niemniej, Wnioskodawca nigdy ich do takich celów nie wykorzystywał i na chwilę obecną te nieruchomości gruntowe są niezabudowane, a Wnioskodawca wykorzystuje je w działalności rolniczej.

Grunty rolne znajdują się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę, ponieważ faktycznie są wykorzystywane na cele działalności rolniczej. Wnioskodawca nie może wykluczyć, iż niektóre grunty rolne mogą w jego księgach rachunkowych być formalnie ujęte jako nieruchomości inwestycyjne, co wynika również z faktu, iż Wnioskodawca posiada je w celu pobierania pożytków, tj. zasadniczo płodów rolnych oraz dotacji z funduszy unijnych. W rzeczywistości od wielu lat Wnioskodawca użytkuje grunty rolne dla celów działalności rolniczej i również w tym celu zostały one nabyte przez Wnioskodawcę kilka lub kilkanaście lat temu. Na niektórych gruntach rolnych mogą znajdować się słupy reklamowe, co nie wpływa jednak na wykorzystywanie gruntów rolnych dla celów działalności rolniczej. Wnioskodawca posiada decyzję Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z 21 lutego 2013 r. w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego związanego z użytkowaniem gruntów rolnych.

Wnioskodawca rozważa sprzedaż całości lub części gruntów rolnych wchodzących w skład jego gospodarstwa rolnego. Sprzedaż nastąpiłaby w ramach jednej lub kilku transakcji sprzedaży. W odniesieniu do części gruntów rolnych Wnioskodawca już zawarł umowę przedwstępną sprzedaży z potencjalnym nabywcą. Wnioskodawca nie może wykluczyć, iż potencjalny nabywca dokona nabycia części lub całości gruntów rolnych na cele inne niż rolne. Wynika to z okoliczności, iż potencjalny nabywca uwarunkowuje przeprowadzenie transakcji sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład gruntów rolnych od uzyskania zezwolenia na dokonanie czynności służących przygotowaniu ich w przyszłości do celów budowlanych, co sugeruje, iż ma zamiar dysponować nimi na cele budowlane. Ponadto, potencjalny nabywca w związku z planowaną transakcją wystąpił z wnioskiem do właściwych organów o wydanie warunków przyłączenia mediów do nieruchomości (prądu, wody, gazu, kanalizacji) oraz zażądał od Wnioskodawcy również wystąpienia z podobnym wnioskiem. Powyższe okoliczności w żaden jednak sposób nie zmieniają dotychczasowej klasyfikacji gruntów rolnych w ewidencji gruntów i budynków, jak również pozostają bez wpływu na rzeczywisty sposób ich użytkowania przez Wnioskodawcę (tj. dla celów działalności rolnej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dochód Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży całości lub części gruntów rolnych, tj. sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, wolny będzie od podatku dochodowego pod warunkiem, iż sprzedaż nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż całości lub części gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy wolna będzie od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sytuacji, gdy sprzedaż nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

W rzeczywistości grunty rolne wchodzą w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym i z uwagi na powierzchnię stanowią też samodzielnie takie gospodarstwo rolne.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Z treści powyższego przepisu wynika, że ustawodawca określił trzy przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia:

1. podatnik dokonał odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży,
2. przedmiotem sprzedaży była całość lub część nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego,
3. w momencie sprzedaży upłynęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku rolnym, opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. W myśl zaś art. 2 ustawy o podatku rolnym, za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Zestawienie tych dwóch przepisów prowadzi do wniosku, iż aby mówić o gospodarstwie rolnym w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, a w konsekwencji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. grunty muszą stanowić własność lub znajdować się w posiadaniu m.in. osoby prawnej,
2. grunty muszą być sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych,
3. łączna powierzchnia tych gruntów musi wynosić ponad 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy,
4. grunty te nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności innej niż działalność rolnicza.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż wszystkie powyższe warunki zostaną spełnione. Otóż:

1. grunty rolne stanowią własność Wnioskodawcy (tj. osoby prawnej),
2. grunty rolne sklasyfikowane są w ewidencji gruntów i budynków jako grunty orne (oznaczone symbolem – R) lub rowy (oznaczone symbolem – W). W myśl zaś § 68 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, użytki rolne dzielą się m.in. na grunty orne, oznaczone symbolem – R oraz rowy, oznaczone symbolem – W. W konsekwencji grunty rolne są zaklasyfikowane jako użytki rolne. Dla celów ewidencji gruntów i budynków nie ma natomiast znaczenia w jaki sposób nieruchomość jest zaklasyfikowana w wewnętrznych ewidencjach podatnika, czy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 28 maja 2012 r. nr ILPB3/423-65/12-4/JG). Ewidencja gruntów i budynków stanowi źródło informacji o charakterze ujętych w niej nieruchomości. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 8 listopada 2012 r. (sygn. III SA/Po 861/12): „Organy podatkowe, ustalając podatki, nie są uprawnione do dokonywania odmiennych ustaleń, niż te wynikające z ewidencji gruntów. Ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym źródłem informacji faktycznych wykorzystywanych w postępowaniu administracyjnym, w tym i postępowaniu podatkowym”.
   Zgodnie zatem z ewidencją gruntów i budynków grunty rolne stanowią użytki orne, co też odpowiada rzeczywistości, gdyż Wnioskodawca wykorzystuje je faktycznie do prowadzenia działalności rolniczej.
3. łączna powierzchnia gruntów rolnych wynosi ponad 1 ha i 1 ha przeliczeniowy, a zatem kolejny warunek z art. 1 i 2 ustawy podatku rolnym jest spełniony,
4. Wnioskodawca zajmuje grunty rolne na prowadzenie działalności rolniczej. Wnioskodawca nie oddał gruntów rolnych osobom trzecim do odpłatnego używania, w szczególności na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca nie prowadzi na gruntach rolnych innej działalności gospodarczej niż rolnicza. Grunty rolne służą Wnioskodawcy do produkowania płodów rolnych i następnie ich zbioru w celu obróbki i sprzedaży. Okoliczność, iż Wnioskodawca przy produkcji i zbiorze płodów rolnych korzysta z usług podmiotu zewnętrznego na podstawie zawartej umowy o obsługę produkcji rolnej w żaden sposób nie zmienia przeznaczenia gruntów rolnych oraz sposobu ich użytkowania przez Wnioskodawcę (tj. dla celów rolnych). Grunty rolne mogą być przez Wnioskodawcę zaklasyfikowane w jego księgach jako nieruchomości inwestycyjne, co wynika z formalnej klasyfikacji stosowanej przez Wnioskodawcę dla celów rachunkowych oraz okoliczności, iż Wnioskodawca posiada je w celu pobierania pożytków, zasadniczo w postaci płodów rolnych oraz dotacji z funduszy unijnych. Wnioskodawca wykorzystuje zatem rzeczywiście grunty rolne dla celów rolnych w prowadzonej działalności rolnej i pobiera z nich pożytki rolne. Na marginesie można zaznaczyć, iż z punktu widzenia klasyfikacji gruntów rolnych jako gospodarstwa rolnego nie ma znaczenia ich formalne zaewidencjonowanie, lecz rzeczywiste wykorzystywanie, które w przypadku Wnioskodawcy niewątpliwie nie jest związane z działalnością gospodarczą inną niż rolnicza. Zwrócił na to uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 4 sierpnia 2011 r. (sygn. III SA/Wa 114/11) pisząc, iż: „to faktyczne wykorzystanie gruntu, a nie jego przeznaczenie, ma istotne znaczenie dla ustalenia, czy dana nieruchomość może być uznana za gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym”. W innym wyroku z 21 września 2011 r. (sygn. III SA/Wa 120/11) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, iż: „użyte w ustawie z 1984 r. o podatku rolnym sformułowanie „grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej” jest pojęciem węższym, niż „grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej” i oznacza rzeczywiste, obiektywne i empirycznie weryfikowalne wykorzystywanie gruntu na tę działalność, a nie tylko samo ich posiadanie albo podejmowanie pewnych czynności przygotowawczych mających za przedmiot tenże grunt”.
   Analogicznie wypowiedział się przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z 24 października 2007 r. (sygn. I SA/Lu 327/07) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 29 czerwca 2011 r. (sygn. III SA/Po 268/11).

W konsekwencji, wszystkie wskazane powyżej warunki dotyczące klasyfikacji gruntów rolnych jako gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy dla celów ustawy o podatku rolnym, a w konsekwencji również ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są spełnione. Jednocześnie, omówione warunki ustawowe stanowią konieczne, ale i wystarczające przesłanki do klasyfikacji gruntów rolnych jako gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym. Oznacza to, iż dla celów zastosowania zwolnienia z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają znaczenia inne okoliczności, tj. w szczególności niezabudowany charakter gruntów rolnych, czy ich przeznaczenie w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego pod zabudowę. Również status potencjalnego nabywcy czy cel na jaki zamierza on dokonać nabycia gruntów rolnych nie wpływa na ich klasyfikację. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 11 lutego 2009 r. (sygn. I SA/Gl 1017/08), „o tym czy dany grunt stanowi obszar gospodarstwa rolnego lub wchodzi w jego skład decydują przepisy ustawy o podatku rolnym, a nie wola czy zamiar stron umowy sprzedaży bądź status nabywcy. W pojęciu gospodarstwa rolnego nie wprowadzono wymogu „rolniczego” wykorzystywania gruntu, zaś jedynym jego składnikiem są grunty wymienione w art. 1 o powierzchni wskazanej w art. 2 ust. 1 tej ustawy”. Zatem okoliczności wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wskazujące, iż zamiarem nabywcy może być zabudowa gruntów rolnych, a nie ich użytkowanie dla celów działalności rolnej są bez znaczenia dla oceny pytania Wnioskodawcy. Istotne jest to, iż z punktu widzenia Wnioskodawcy grunty rolne stanowią nieruchomości wchodzące w skład jego gospodarstwa rolnego. W analizowanej sprawie znaczenie ma bowiem brak wykorzystania gruntów rolnych na cele działalności gospodarczej innej niż rolnicza przez Wnioskodawcę, czyli obecnego posiadacza, a nie przez nabywcę gruntów.

Za powyższą klasyfikacją gruntów rolnych przemawia nie tylko wykładnia literalna wskazanych przepisów prawa, ale również wykładnia systemowa. Otóż, zgodnie ze wspomnianym art. 1 ustawy o podatku rolnym, „opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza”. A contrario, gdyby grunty rolne były zajęte przez Wnioskodawcę na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż rolnicza wówczas nie powstałby po jego stronie obowiązek w podatku rolnym (tak np. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 13 stycznia 2012 r. sygn. I SA/Wr 1501/11). Skoro zatem Wnioskodawca z tytułu posiadanych gruntów rolnych zobowiązany był uiszczać podatek rolny (co też czynił), to konsekwentnym jest uznanie, iż grunty te wchodzą w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Za powyższym przemawia również okoliczność wydania przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa decyzji z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego dotyczącej gruntów rolnych Wnioskodawcy. Podstawą wydania tej decyzji był m.in. art. 7 ust. 1 ustawy z 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego. Zgodnie zaś z petitum tego przepisu: „rolnikowi przysługuje jednolita płatność obszarowa do będącej w jego posiadaniu w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, powierzchni gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, kwalifikujących się do objęcia tą płatnością (…)”. Oznacza to, iż aby wydać przedmiotową decyzję Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa musiała uznać grunty rolne należące do Wnioskodawcy za grunty rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Skoro zaś Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dokonała takiej ich klasyfikacji, to brak jest podstaw do przeciwnego twierdzenia na gruncie opisu zdarzenia przyszłego zawartego w niniejszym wniosku. W konsekwencji, grunty rolne wchodzą w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, co oznacza, iż sprzedaż całości lub części gruntów rolnych podlega zwolnieniu z podatku dochodowego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem upływu przewidzianego w tym przepisie czasu.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 7 września 2012 r. (nr ILPB3/423-211/12-5/EK) wskazał, iż: „przy ocenie, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym – a tym samym również w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – należy brać pod uwagę trzy przesłanki: łączna powierzchnia nieruchomości musi mieć powyżej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowego, grunty wchodzące w skład nieruchomości muszą być kwalifikowane jako użytki rolne, grunty nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Ten sam organ w interpretacji z 2 listopada 2010 r. (nr ILPB4/423-121/10-2/ŁM) uznał, iż: „nieistotne zatem jest dla przyjętej definicji gospodarstwa rolnego dla celów ww. ustaw podatkowych fakt, iż na gruncie rolnym nie znajdują się budynki gospodarcze, czy też na gruncie tym w danym okresie nie jest prowadzona, przez podatnika działalność rolnicza”. Analogicznie wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 10 grudnia 2012 r. (nr IBPBI/2/423-1165/12/AP), z 22 lipca 2010 r. (nr IBPBI/2/423-605/10/MS), czy z 28 kwietnia 2010 r. (nr IBPBI/2/423-227/10/PC), a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 28 maja 2012 r. (nr ILPB3/423-65/12-4/JG), jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 5 listopada 2012 r. (nr IPPB5/423-693/12-2/RS).

Jeśli natomiast chodzi o rozumienie pozostałych pojęć, które występują w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie są przez tę ustawę zdefiniowane, to zgodnie z zasadami wykładni systemowej, należy przyjąć ich znaczenie wynikające z ustawy Kodeks cywilny. Powyższe dotyczy w szczególności pojęcia „sprzedaży”, pod którym na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć umowę nazwaną w art. 535 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zwolnieniem określonym w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęty jest zatem dochód uzyskany z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych oraz wyroków sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.