Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-866/13-2/BH
z 14 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14.08.2013 r. (data wpływu 16.08.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.08.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie transportu towarów. W marcu 2011 Wnioskodawca wykonał usługę i wystawił fakturę VAT ze ściśle określonym terminem płatności na rzecz kontrahenta będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Data wystawienia faktury to: 25/03/2011, termin płatności: 08/04/2011, kontrahent: Spółka z o.o. z siedzibą na terytorium Polski, usługa: transport ciężarowy na terenie Polski.

Podatek VAT należny z tej sprzedaży został wykazany i rozliczony w deklaracji VAT-7 za 03/2011 a przychód został wykazany jako obrót opodatkowany.

Kontrahent w momencie świadczenia przez Wnioskodawcę na jego rzecz usługi i wystawienia faktury był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i nie był w trakcie likwidacji, ani postępowania upadłościowego. Niestety kontrahent okazał się nieuczciwy i do chwili obecnej, pomimo prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego z 11/2011, w którym został wydany nakaz zapłaty, nie uregulował należności. Nieściągalna wierzytelność została uprawdopodobniona, ponieważ nie została uregulowana w terminie 180 dni od upływu terminu jej płatności. Wierzytelność nie została jeszcze przedawniona, ponieważ nie upłynął termin 2 lat, licząc od końca roku, w którym faktura VAT została wystawiona. Przedmiotowa wierzytelność nie została również zbyta.

Z uwagi na upływ terminu 180 dni Wnioskodawca postanowił skorzystać z tzw. „ulgi na złe długi” i dokonać korekty należnego podatku VAT. Informacje o zamiarze skorygowania należnego podatku od towarów i usług wysłał do dłużnika 07/12/2012 listem poleconym za potwierdzeniem odbioru na aktualny adres wskazany w KRS, będący jednocześnie adresem wskazanym na ww. fakturze VAT. Niestety korespondencja mimo dwukrotnego awizowania (pierwsze awizo z adnotacją „adresata nie zastano awizowano 10/12/2012”, drugie awizo z adnotacją „awizo powtórne 17/12/2012”) nie została odebrana i w dniu 27/12/2012 została odesłana przez urząd pocztowy właściwy dla siedziby dłużnika z adnotacją „zwrot nie podjęto w terminie 27/12/2012”.

List polecony Wnioskodawca z powrotem otrzymał w dniu 03/01/2013. Zgodnie z Ordynacją podatkową, powyższe pismo Wnioskodawca uznał za skutecznie doręczone w dniu 24 grudnia 2012 tj. z upływem 14 dni od pozostawienia przez pocztę pierwszego awiza, w związku czym termin ostatecznej zapłaty (l4 dni od daty doręczenia pisma o zamiarze korekty) upłynął 07 stycznia 2013r. Zgodnie z art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Ordynacji podatkowej o doręczeniach, w deklaracji za 01/2013, złożonej do Urzędu Skarbowego 21/02/2013 Wnioskodawca skorzystał z tzw. „ulgi na złe długi”. Na dzień dokonania korekty podatku VAT należnego zarówno firma Wnioskodawcy jak i dłużnik byli zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy z 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług wraz z deklaracją, w której Wnioskodawca dokonał korekty Wnioskodawca zawiadomił urząd skarbowy właściwy dla Wnioskodawcy o dokonaniu tejże korekty wraz z opisem całej sytuacji oraz podaniem kwoty korekty podatku należnego.

Ponadto w ciągu 7 dni od dnia dokonania ww. korekty podatku należnego Wnioskodawca przesłał do dłużnika listem poleconym zawiadomienie o dokonaniu tejże czynności. Mimo dwukrotnego awiza dłużnik nie odebrał również tego zawiadomienia. Kopia zawiadomienia została przez Wnioskodawcę przesłana do właściwego dla Wnioskodawcy urzędu skarbowego. Pomiędzy Wnioskodawcą a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 89a i 89b, a w szczególności art. 89b ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług oraz przepisami Ordynacji podatkowej o doręczeniach Wnioskodawca miał prawo w deklaracji za 01/2013 skorygować podatek VAT należny od opisanej powyżej należności nieściągalnej, której nieściągalność została uprawdopodobniona, pomimo nieodebrania przez dłużnika pisma wysłanego przez Wnioskodawcę listem poleconym z informacją o zamiarze skorygowania przez Stronę należnego podatku VAT z tytułu tej należności?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy , w przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 o podatku VAT, nawet w sytuacji gdy dłużnik nie odbierze przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku VAT należnego, Wnioskodawca ma prawo na podstawie art. 89b ust. 5 ww. ustawy, oraz przepisów Ordynacji podatkowej o doręczeniach, skorzystać z tzw. ulgi na złe długi i skorygować wykazany na fakturze podatek VAT należny. W myśl art. 89b ust. 5 ustawy do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach. Art. 89b ust. 1. stanowi, iż w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 tj. zawiadomienie dłużnika przez wierzyciela o zamiarze skorygowania podatku należnego, dłużnik jest zobowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu (w przypadku, gdy w ciągu 14 dni nie ureguluje długu). Zatem do doręczenia ww. zawiadomienia dłużnika przez wierzyciela stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Zgodnie z art. 150 § 1 ww. Ordynacji podatkowej w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej — w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
   
   

Stosownie do art. 150 § 1a ww. ustawy adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

Z kolei w art. 150 § 2 ww. Ordynacji podatkowej mowa jest o tym, że zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

W myśl art. 151 ww. ustawy osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 i 3 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 151a ww. ustawy, jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Wobec tego, w przypadku nieodebrania przez dłużnika, którym jest spółka z o.o. zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 przesłanego za pośrednictwem poczty za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, wierzyciel na podstawie art. 150 § 2 Ordynacji podatkowej doręczenie uznaje za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1 (tj. 14 dnia od dnia pozostawienia pierwszego awiza), a pismo pozostawia się w aktach sprawy. Zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego dokonane w ten sposób należy uznać za skuteczne w myśl przepisu art. 151 i 151a ustawy Ordynacja podatkowa. Zdaniem Wnioskodawcy odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy o VAT wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji.

W odniesieniu do przywołanych powyżej przepisów Ordynacji podatkowej jako moment skutecznego doręczenia w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca uznaje 24/12/2012, a w związku z powyższym skoro dłużnik nie uregulował należności w terminie 14 dni od daty, która wyznacza moment skutecznego doręczenia pisma tj. do dnia 07 stycznia 2013, to w deklaracji za 01/2013 Wnioskodawca może skorygować VAT należny od należności nieściągalnej, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342 zwanej dalej „ustawą zmieniającą”) z dniem 1 stycznia 2013 r. przepisy dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uległy zmianie jednakże, zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z tym, że zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniajacą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, (t.j. Dz. U. z 2011, Nr 177 poz. 1054 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2012 r., zwanej dalej „ustawą”, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast, stosownie do art. 89a ust. 1a ustawy zmieniającej, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie transportu towarów. W marcu 2011 roku Wnioskodawca wykonał usługę na rzecz swojego kontrahenta będącego czynnym podatnikiem podatku VAT i wystawił fakturę ze ściśle określonym terminem płatności przypadającym na dzień 08.04.2011 r. Kontrahent nie dokonał zapłaty za wykonaną przez Wnioskodawcę usługę. Wnioskodawca skierował sprawę na drogę postępowania sądowego i w miesiącu listopadzie 2011 roku Sąd Rejonowy wydał nakaz zapłaty. Mimo nakazu Sądu Kontrahent nie uregulował płatności. Wnioskodawca podjął decyzję o skorzystaniu z tzw. „ulgi na złe długi” tj. o skorzystaniu z prawa do dokonania korekty podatku należnego.

Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z wierzytelnością, która powstała przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej i której nieściągalność została uprawdopodobniona przed dniem 1.01.2013 r., a zatem w sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2012 r.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju. Tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, że korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Z wniosku wynika, że w sprawie zostały spełnione warunki wymienione w art. 89a ust. 2 pkt 1-5 ustawy: Wnioskodawca wyświadczył usługę na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji; wierzytelność Wnioskodawca wykazał w deklaracji podatkowej za miesiąc marzec 2011 roku jako obrót opodatkowany i podatek należny; Wnioskodawca oraz dłużnik na dzień dokonania korekty byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni; wierzytelność nie została zbyta; od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły dwa lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane są z uznaniem dla celów dokonania korekty podatku należnego, czy w przedstawionej sprawie został spełniony również warunek zawarty w punkcie 6 art. 89a ust. 2 ustawy.

Jak Wnioskodawca wskazuje, w dniu 07.12.2012 r. wysłał On do dłużnika informację, o zamiarze skorygowania należnego podatku od towarów i usług, listem poleconym za potwierdzeniem odbioru na aktualny adres ujawniony w KRS, będący jednocześnie adresem podanym przez Kontrahenta na wystawionej fakturze VAT. Korespondencja mimo dwukrotnego awizowania (pierwsze awizo z adnotacją „adresata nie zastano awizowano 10/12/2012”, drugie awizo z adnotacją „awizo powtórne 17/12/2012”) nie została odebrana i w dniu 27.12.2012 r. została odesłana przez urząd pocztowy właściwy dla siedziby dłużnika z adnotacją „zwrot - nie podjęto w terminie 27/12/2012”. Niedoręczoną Kontrahentowi przesyłkę Wnioskodawca otrzymał w dniu 03.01.2013 r.

Zauważyć należy, że przepisy regulujące kwestie rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zawierają oprócz postanowień dotyczących prawa podatnika do korekty podatku należnego również postanowienia w zakresie obowiązku dłużnika do korekty podatku naliczonego.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Z powyższego wynika, że prawo Wnioskodawcy do dokonania korekty podatku należnego wykazanego w deklaracji VAT-7 w związku z wystawioną dla Kontrahenta fakturą, związane jest z obowiązkiem Kontrahenta dokonania korekty podatku naliczonego. Zatem otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy ma istotne znaczenie dla skorzystania z przysługującego Wnioskodawcy prawa.

Aby uniknąć sytuacji celowego uchylania się dłużnika od przyjęcia zawiadomienia wierzyciela, a tym samym uniemożliwienia wierzycielowi skorzystania z prawa do dokonania korekty podatku należnego, ustawodawca, w przepisie art. 89b ust. 5 ustawy, wskazał, iż do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. Natomiast, w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi.

Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 150 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczenia pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
   
   

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a ustawy Ordynacja podatkowa).

W myśl art. 150 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, zawiadomienie o pozostawieniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Natomiast, zgodnie z brzmieniem art. 151 ustawy Ordynacja podatkowa, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 152 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odbierający pismo potwierdza doręczenie pisma własnoręcznym podpisem, ze wskazaniem daty doręczenia.

Jeżeli odbierający pismo nie może potwierdzić doręczenia lub uchyla się od tego, doręczający sam stwierdza datę doręczenia oraz wskazuje osobę, która odebrała pismo i przyczynę braku jej podpisu (art. 152 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji. Podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie potwierdzenie odbioru.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wysłał Kontrahentowi zawiadomienie, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy za pośrednictwem urzędu pocztowego, na adres widniejący na wystawionej wcześniej fakturze. Adres ten był jednocześnie adresem ujawnionym przez Kontrahenta w Krajowym Rejestrze Sądowym. Przesyłka, po dwukrotnym awizowaniu (1 awizo w dniu 10.12.2012 r., drugie awizo w dniu 17.12.2012 r.) nie została przez Kontrahenta podjęta w terminie i z adnotacją „zwrot przesyłki – nie podjęto w terminie” została zwrócona przez urząd pocztowy Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 150 § 2 Wnioskodawca prawidłowo uznał, że doręczenie zawiadomienia nastąpiło z dniem 24.12.2014 r. Wnioskodawca otrzymał przesyłkę zwrotną w dniu 3.01.2013 r.

W powyższym przypadku uznać należy, że doręczenie nastąpiło zgodnie z zasadami zawartymi w art. 150 i art. 151 Ordynacji podatkowej, a zatem warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy został spełniony. Wnioskodawca w okolicznościach wskazanych we wniosku, miał prawo do dokonania korekty podatku należnego od wierzytelności uznanej za nieściągalną w deklaracji podatkowej VAT-7 za miesiąc styczeń 2013 r. Doręczenie Wnioskodawcy przez operatora pocztowego informacji o niepodjęciu przez dłużnika zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego z oznaczeniem „zwrot przesyłki – nie podjęto w terminie”, w sytuacji gdy zawiadomienie to wysłano pod właściwy adres, podany przez dłużnika oraz widniejący w Krajowym Rejestrze Sądowym, po spełnieniu wszystkich innych przesłanek, uprawniało Wnioskodawcę do dokonania korekty podatku VAT należnego od wierzytelności nieściągalnych, zgodnie z art. 89a ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2013 roku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.