INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2013 r. (data wpływu 11 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzeń przyszłych.

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach wiatrowych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka nabyła używane środki trwałe obierając, stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, liniową metodę amortyzacji. Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawy o PDOP), przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KŚT, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu.

Działając w trybie przewidzianym przez art. 16i ust. 4 ustawy o PDOP, Spółka począwszy od 1 stycznia 2013 r. (tj. z początkiem swojego bieżącego roku podatkowego), zrezygnowała ze stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wybranych środków trwałych, powracając tym samym do stawek z Wykazu stawek amortyzacyjnych (dalej: Wykaz).

W kolejnych latach podatkowych Spółka rozważa modyfikowanie stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wybranych środków trwałych poprzez podwyższanie lub obniżanie stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie.

W opinii Spółki nie ma żadnych przeszkód co do przyszłej zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych z Wykazu, do których stosowania powróciła Spółka po rezygnacji z podwyższonych w trybie art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o PDOP stawek amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy po rezygnacji ze stosowania podwyższonej na podstawie art. 16i ust. 2 pkt 3 stawki amortyzacyjnej, Spółka działając na postawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego obniżyć stosowane obecnie, podane w Wykazie stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych...
2. Czy działając na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka jest uprawniona do obniżenia stosowanych obecnie stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych do dowolnej wysokości...
3. Czy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego Spółka może dokonać dalszego obniżenia, wcześniej obniżonych, stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych lub dowolnego ich podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego i trzeciego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest obniżenie obecnie stosowanych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych do dowolnej wysokości.

W opinii Spółki, art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie PDOP minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu,

Taka wykładnia jest zasadna na gruncie obecnie obowiązujących przepisów. Potwierdzają dodatkowo historyczne brzmienie art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP. W brzmieniu ustawy o PDOP obowiązującym do końca 2002 r. przepis ten zezwalał podatnikom na obniżanie stawek amortyzacji, jednakże nie więcej niż o połowę ich wysokości. Począwszy od 1 stycznia 2003 r. ustawodawca zrezygnował ze wspomnianego limitu. Można zatem wnioskować, że skala obniżenia stawek amortyzacji została pozostawiona do wyłącznej decyzji podatników.

Przesądza o tym także treść uzasadnienia do ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1179), która wprowadziła do ustawy o PDOP m.in. art. 16i ust. 5. Zgodnie z ww. uzasadnieniem: „Wprowadzono (...) możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania".

Zdaniem Spółki, nie ulega zatem wątpliwości, iż intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom swobodnego decydowania o obniżeniu stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych.

Powyższe stanowisko Spółki zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych m.in. przez:

• Dyrektora Izby Skarbowe w Warszawie z 9 marca 2009 r. znak IPPB5/423-266/08-2/DG oraz z 25 lutego 2009 r. znak IPPB5/423-263/08-2/IŚ,
• Dyrektora Izby Skarbowe w Poznaniu: z 21 lutego 2008 r. znak ILPB3/423-265/07-3/EK, z 11 lipca 2008 r. znak ILPB3/423-226/08-2/EK oraz z 11 grudnia 2008 r. znak ILPB3/423-585/08-2/KS, z 29 listopada 2012 r. znak ILPB4/423-283/12-2/DS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 listopada 2008 r. znak ITPB3/423 495/08/AW, z 8 lipca 2008 r. znak ITPB3/423-286/08/AW, z 2 października 2009 r. znak ITPB3/423-372/09/MK, z 5 stycznia 2010 r. znak ITPB3/423-593/09/MK.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych względem wybranych środków trwałych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP może zostać dokonane do dowolnego poziomu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do regulacji art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) – dalej: ustawa – kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 omawianej ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i cyt. ustawy ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie.

Reasumując, wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnej wysokości.

Stanowisko Spółki należy uznać zatem za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że wydane one zostały w indywidualnych, sprawach innych podatników, przy określonym w nich stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i nie mogą wpływać na ocenę stanowiska Wnioskodawcy w konkretnie analizowanej przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.