Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-234/13-2/MF
z 16 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2013 r. (data wpływu 20 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów w związku ze zwrotami towarów oraz udzielonymi rabatami  jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów w związku ze zwrotami towarów oraz udzielonymi rabatami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z. Spółka Akcyjna (dalej: Wnioskodawca, Spółka) zajmuje się m.in. produkcją i sprzedażą kotłów c.o. i części zamiennych do nich. Silna konkurencja wymusza stosowanie długich terminów płatności. Ponadto, wiele firm pomimo określonego terminu płatności na fakturze VAT dokonuje zapłaty dopiero po sprzedaży towaru. Ze względu na sytuację panującą na rynku, Wnioskodawca jest zmuszony tolerować takie zachowanie odbiorców. Jednakże sytuacja gospodarcza i ekonomiczna w kraju i na świecie powoduje, że wiele firm likwiduje się. Niekorzystna sytuacja ekonomiczno-finansowa dotyka w szczególności branży budowlanej, co powoduje, że kwota przeterminowanych należności z tytułu sprzedaży wyrobów Spółki cały czas rośnie.

Wnioskodawca stara się na bieżąco weryfikować sytuację na rynku. Przedstawiciele handlowi Spółki w trakcie wizyt u kontrahentów widząc niebezpieczeństwo w odzyskaniu należności, w przypadku gdy kontrahent nie dokonał jeszcze sprzedaży wyrobu Spółki, odbiera towar. Na podstawie protokołu odbioru towaru, Spółka wystawia odpowiednie faktury korygujące dokumentujące ten zwrot. Towar odbierany od kontrahenta wraca do Spółki lub jest przerzucany do innego punktu handlowego, w którym jest większa szansa na sprzedaż. Sytuacja taka ma miejsce co miesiąc i dotyczy przychodów ze sprzedaży z poprzednich okresów sprawozdawczych.

Ponadto, zgodnie z warunkami sprzedaży obowiązującymi w Spółce, po dokonaniu sprzedaży w przypadku spełnienia przez odbiorcę określonych warunków zostaje mu udzielony dodatkowy rabat/bonus, na przykład za terminową płatność, za odbiór towaru w danym okresie (kwartał, półrocze, rok) o określonej wartości lub ilości. Zatem polityka rabatowania nie wiąże uzyskanych bonusów/rabatów z konkretną bieżącą dostawą, tylko dotyczy lat poprzednich. W takim przypadku w okresie, w którym spełnione zostały określone warunki Spółka wystawia fakturę korygującą, dokumentującą dodatkowy rabat/bonus.

W nawiązaniu do powyższego stanu przeszłego i przyszłego, Spółka chce potwierdzić swoje stanowisko w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczące momentu wpływu wystawionych faktur korygujących na rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych w sytuacji, gdy przyczyną wystawienia faktur korygujących jest zwrot/odbiór towaru lub rabat/bonus udzielony po dokonanej sprzedaży.

Przedmiotowy zwrot towaru nie jest reklamacją.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku dokonania odbioru wyrobów lub towarów od kontrahentów, które zostały zbyte w poprzednim roku podatkowym lub latach wcześniejszych, powinniśmy dokonać pomniejszenia wysokości przychodów i kosztów podatkowych w rozliczeniu za okres, w którym wystawiono fakturę korygującą, czy też w okresie, w którym dokonano pierwotnej sprzedaży i wystawiono fakturę pierwotną?
2. Czy w przypadku udzielenia dodatkowego rabatu/bonusu po spełnieniu przez odbiorcę określonych warunków do sprzedaży towarów, które zostały zbyte w poprzednim roku podatkowym lub latach wcześniejszych, powinniśmy dokonać pomniejszenia wysokości przychodów i kosztów podatkowych w rozliczeniu za okres, w którym wystawiono fakturę korygującą, czy też w okresie, w którym dokonano pierwotnej sprzedaży i wystawiono fakturę pierwotną?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami podatkowymi są między innymi otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jednocześnie, według art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej uważa się, co do zasady, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują bezpośrednio zasad dokonywania korekt pierwotnie rozpoznanych przychodów podatkowych, zarówno jeżeli chodzi o korektę przychodów polegającą na ich zmniejszeniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy okoliczność mająca wpływ na zmianę przychodów zaistnieje już po wystawieniu faktury pierwotnej (faktura pierwotna została wystawiona prawidłowo), wówczas nie ma podstaw do dokonywania korekty przychodów wstecz. W chwili wystawienia faktury pierwotnej Spółka nie miała podstaw, aby jako przychód wykazywać inną kwotę niż wynikająca z tej faktury. Z tego względu na dzień wystawienia faktury pierwotnej była to jedyna prawidłowa kwota przychodu. W konsekwencji, skutki zdarzeń zaistniałych po wystawieniu faktury pierwotnej powinny być uwzględniane w rozliczeniach podatkowych na bieżąco.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko było wielokrotnie potwierdzane zarówno przez organy skarbowe, jak i sądy administracyjne. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 stycznia 2010 r. (sygn. ILPB3/423-1004/09-2/KS) wskazano, iż „(...) spółka w związku z otrzymanym zwrotem towarów powinna dokonać korekty przychodów podatkowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w miesiącu, w którym, wystawiane są faktury korygujące. Brak jest więc podstaw do wstecznego korygowania przychodów ze sprzedaży, której dotyczy zwrot towarów.”

Analogiczne wnioski wynikają m.in. z interpretacji indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2009 r., sygn. ILPB1/415-548/09-7/AA oraz z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. ILPB3/423-1004/09-2/KS; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2008 r., sygn. 1471/DPR/423-48/07/JB; z dnia 29 stycznia 2010 r., sygn. IPPB5/423-716/09-2/JC; z dnia 25 stycznia 2011 r., sygn. IPPB5/423-778/10-2/DG.

Wnioskodawca wskazuje, że sądy administracyjne rozstrzygające powyższe zagadnienie również zajmowały stanowisko, iż korekta przychodów wynikająca m.in. ze zwrotu towarów powinna być dokonywana w okresie rozliczeniowym, w którym wystąpiły okoliczności wywołujące konieczność wystawienia faktury korygującej. Przykładowo WSA w Bydgoszczy w orzeczeniu z dnia 2 czerwca 2010 r. (sygn. akt I SA/Bd 395/10) wskazał, że „faktura korygująca będąca skutkiem okoliczności, które miały miejsce w innym roku podatkowym niż sprzedaż i uzyskanie przychodu, powinna zostać rozliczona z przychodami tego roku, w którym została wystawiona”. Analogiczne stanowisko prezentowane było przez WSA w Krakowie w wyroku z dnia 10 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 359/10 oraz WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 2 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 395/10.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, korekta deklaracji czy rozliczeń podatkowych powinna być czynnością, mającą na celu poprawienia błędu, który został popełniony przez podatnika. Ponieważ w przedmiotowym stanie faktycznym w dniu dokonywania rozliczeń podatkowych za okres, w którym nastąpiła pierwotna sprzedaż wyrobów i towarów, nie jest możliwe przewidzenie, które ze zbytych produktów zostaną odebrane kontrahentom, lub którzy kontrahenci otrzymają bonus/rabat, złożenie zeznania podatkowego zawierającego aktualne w tamtym okresie dane (w tym koszty podatkowe uwzględniające wydatki na wytworzenie wyrobów i zakup towarów, które zostaną zwrócone w przyszłych okresach) nie może być kwalifikowane jako błąd po stronie Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien On negatywnych konsekwencji związanych ze zdarzeniami gospodarczymi, na które nie ma bezpośredniego wpływu. Zatem, aby zagwarantować Spółce neutralność konsekwencji podatkowych związanych ze zwrotem towarów przez kontrahenta, odpowiednie rozliczenia z tego tytułu powinny następować na bieżąco.

Mając na względzie powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku odbioru wyrobów i towarów od kontrahentów, które zostały nabyte w poprzednim roku podatkowym lub latach poprzednich. Spółka powinna dokonać pomniejszenia wysokości przychodów podatkowych w rozliczeniu za okres, w którym dokonano odbioru towaru i wystawienia faktury korygującej. Jednocześnie powinna dokonać pomniejszenia wysokości kosztów uzyskania przychodów o wartość wydatków poniesionych na wyprodukowanie lub zakup towarów odebranych od kontrahenta w tym samym okresie.

Analogicznie, Wnioskodawca uważa, że w przypadku udzielenia dodatkowego rabatu/bonusu po spełnieniu przez odbiorcę określonych warunków do sprzedaży towarów, które zostały zbyte w poprzednim roku podatkowym lub latach wcześniejszych, powinien dokonać pomniejszenia wysokości przychodów i kosztów podatkowych w rozliczeniu za okres, w którym wystawiono fakturę korygującą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na mocy ust. 3 powołanego artykułu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem, przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych.

Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Tutejszy organ podatkowy zauważa, że przepisy analizowanej ustawy podatkowej, poza cytowanym przepisem art. 12 ust. 3 (w części dotyczącej wyłączenia z przychodów należnych określonych kategorii, wymienionych w tym przepisie), nie regulują zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. czy przychód powiększa się (pomniejsza) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego. Z art. 12 ust. 3 ww. ustawy wynika bowiem, iż przychody związane z działalnością gospodarczą podlegają pomniejszeniu o wartość zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis nie precyzuje jednak, w jakim momencie czasowym należy pomniejszyć przychód o udzielone bonifikaty i skonta oraz wartość zwróconych towarów, w szczególności, czy bonifikaty, skonta oraz zwroty towarów pomniejszają przychód należny okresu, w którym bonifikaty i skonta zostały udzielone, a towary zostały zwrócone, czy też przychód (powstały przed udzieleniem bonifikat, skont oraz zwrotów), którego te bonifikaty, skonta oraz zwroty towarów dotyczą.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego.

Zatem, korekta przychodu wynikająca z faktury korygującej, powinna być odnoszona do uprzednio wykazanego przychodu należnego, ponieważ późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu (daty dokonania transakcji).

Faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje bowiem nowego (innego) momentu powstania przychodu lecz modyfikuje jedynie „pierwotną” wysokość przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4 - ust. 4c) oraz,
  

• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d i ust. 4e).
  
  

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest definicji „kosztów bezpośrednio związanych z przychodami”, jak i „kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związanych z przychodami”. Dlatego też, rozumienie tych pojęć powinno opierać się na ich językowym znaczeniu.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztem bezpośrednio związanym z przychodami nie może być koszt poniesiony w celu uzyskania przychodu, którego nie osiągnięto. Kosztami o charakterze bezpośrednim są wszelkie koszty związane z wytworzeniem wyrobów lub usług, natomiast kosztami o charakterze pośrednim są koszty ogólnego zarządu.

Aby określić, czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć, czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym nie jest moment dokonania tegoż wydatku, lecz moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem, a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Natomiast koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady, kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Powyższy podział jest istotny z punktu widzenia momentu obciążenia kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, w celu ustalenia momentu potrącalności wydatków należy prawidłowo określić ich charakter, tj. czy stanowią one koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem, czy też koszty pośrednie.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z zasadą potrącalności kosztów w czasie wyrażoną w tych przepisach, jeżeli poniesiony koszt można bezpośrednio odnieść do osiągniętego przychodu, wówczas powinien on być uwzględniony w rachunku podatkowym, w tym roku, w którym osiągnięty został przychód.

Odstąpienie od zasady potrącalności kosztów możliwe jest tylko wtedy, gdy zarachowanie kosztu w danym roku podatkowym nie było możliwe, np. gdy podatnik otrzymał fakturę (rachunek) dotyczącą danego roku podatkowego z opóźnieniem - po zamknięciu ksiąg rachunkowych i złożeniu zeznania - wówczas koszt ten potrąca się w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się m.in. produkcją i sprzedażą kotłów c.o. i części zamiennych do nich. Wnioskodawca wskazał, że silna konkurencja wymusza stosowanie długich terminów płatności. Ponadto wiele firm pomimo określonego terminu płatności na fakturze VAT dokonuje zapłaty dopiero po sprzedaży towaru. Ze względu na sytuację panującą na rynku, Wnioskodawca jest zmuszony tolerować takie zachowanie odbiorców. Jednakże sytuacja gospodarcza i ekonomiczna w kraju i na świecie powoduje, że wiele firm likwiduje się. Niekorzystna sytuacja ekonomiczno-finansowa dotyka w szczególności branży budowlanej, co powoduje, że kwota przeterminowanych należności z tytułu sprzedaży wyrobów Spółki cały czas rośnie. Wnioskodawca stara się na bieżąco weryfikować sytuację na rynku. Przedstawiciele handlowi Spółki w trakcie wizyt u kontrahentów widząc niebezpieczeństwo w odzyskaniu należności, w przypadku gdy kontrahent nie dokonał jeszcze sprzedaży wyrobu Spółki odbiera towar. Na podstawie protokołu odbioru towaru, Spółka wystawia odpowiednie faktury korygujące dokumentujące ten zwrot. Towar odbierany od kontrahenta wraca do Spółki lub jest przerzucany do innego punktu handlowego, w którym jest większa szansa na sprzedaż. Sytuacja taka ma miejsce co miesiąc i dotyczy przychodów ze sprzedaży z poprzednich okresów sprawozdawczych. Przedmiotowy zwrot towaru nie jest reklamacją. Ponadto, zgodnie z warunkami sprzedaży obowiązującymi w Spółce, po dokonaniu sprzedaży w przypadku spełnienia przez odbiorcę określonych warunków zostaje mu udzielony dodatkowy rabat/bonus, na przykład za terminową płatność, za odbiór towaru w danym okresie (kwartał, półrocze, rok) o określonej wartości lub ilości. Zatem polityka rabatowania nie wiąże uzyskanych bonusów/rabatów z konkretną bieżącą dostawą, tylko dotyczy lat poprzednich. W takim przypadku w okresie, w którym spełnione zostały określone warunki Spółka wystawia fakturę korygującą, dokumentującą dodatkowy rabat/bonus.

W tym miejscu podkreślić należy, iż termin „rabat” nie został zdefiniowany w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, dlatego należy posłużyć się wykładnią językową. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN 1996), „rabat” jest to zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie.

Z definicji słownikowej pojęcia „rabat”, należy stwierdzić, iż wartość rabatu obniża kwotę należną zbywcy danego towaru, w konsekwencji obniża określony przychód u zbywcy tego towaru. Do podobnych wniosków można dojść w przypadku zwrotu towarów. W takiej sytuacji również dochodzi do zmniejszenia przychodów ze sprzedaży. W związku z tym, udzielenie rabatu oraz zwrot towaru powinny skutkować dokonaniem korekty tych przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży towarów, z którymi dany rabat bądź zwrot jest związany. Udzielenia rabatu, jak również zwrotu towaru, nie należy traktować jako odrębnego zdarzenie gospodarcze, lecz jako skorygowanie mającej wcześniej miejsce czynności prawnej.

Pod pojęciem „bonusu” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl) należy rozumieć „dodatkowe wynagrodzenie, nagrody, premie”. Bonusy odnoszą się do wartości sprzedaży towarów w danym okresie rozliczeniowym.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony stany faktyczny, należy przyjąć, że związek udzielanego przez Wnioskodawcę swym kontrahentom rabatu/bonusu oraz dokonanego przez kontrahentów zwrotu towarów w danym okresie czasu ma charakter bezpośredni a nie pośredni.

Dodatkowo należy stwierdzić, iż pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Faktury korygujące wystawiane przez Spółkę służą rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu należnego za dany okres rozliczeniowy. W związku z tym przychody objęte takimi fakturami winny korygować przychody właściwego okresu rozliczeniowego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przypadku wystawienia faktur korygujących związanych z otrzymanymi od kontrahentów zwrotami towarów, Wnioskodawca powinien dokonać zmniejszenia przychodu wynikającego z wystawionych faktur korygujących, w stosunku do tego okresu, w którym wykazany został przychód podatkowy z pierwotnej sprzedaży towarów podlegających zwrotowi i w konsekwencji odpowiedniej korekty bezpośredniego kosztu uzyskania przychodu związanego z uzyskaniem tego przychodu.

Natomiast w sytuacji wystawienia przez Spółkę faktur korygujących w odniesieniu do udzielonych przez Nią poszczególnym kontrahentom rabatów/bonusów, Spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty przychodów podatkowych w okresie rozliczeniowym pierwotnych faktur wykazujących przychody. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.