Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-603/08-11/13/S/AG
z 29 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając prawomocny (od dnia 30.01.2013r.) wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 2590/10 z dnia 9 grudnia 2010 roku (data wpływu 25.02.2013r.) stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 03.04.2008r. (data wpływu 04.04.2008r.), uzupełnionego na wezwanie nr IPPB3/423-603/08-6/13/S/AG z dnia 17.05.2013r. (data nadania 17.05.2013r.) pismem z dnia 23.05.2013r. (data nadania 24.05.2013r., data wpływu 27.05.2013r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.04.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczący podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (zwana dalej „Spółką”) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie powierzchni biurowej w posiadanym przez nią budynku biurowym. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a prowadzona przez nią działalność gospodarcza dla celów podatkowych jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W dniu 12 lutego 2008 roku Spółka zawarła umowę pożyczki z niemieckim bankiem (zwany dalej „L.”). Pożyczka została udzielona w Euro. Środki pieniężne pochodzące z pożyczki zostały przekazane przez L przelewem bankowym na rachunek walutowy Spółki w banku C. (zwany dalej „Bank C.”) w dniu 14 lutego 2008 r. Bank C. jest bankiem austriackim i w banku tym Spółka posiada konto walutowe. Transakcja dla celów księgowych została zarachowana według kursu sprzedaży Banku C., który wynosił w stosunku EUR/PLN 3,6348.

Środki pieniężne pochodzące z pożyczki zostały wykorzystane przez Spółkę na uregulowanie jej zobowiązań. W związku z tym, w tym samym dniu tj. 14 lutego 2008 roku (tj. w dniu wpływu środków pieniężnych na rachunek walutowy w Banku C. ) środki pieniężne pochodzące z pożyczki zostały przekazane poprzez przelew bankowy na rachunek walutowy podmiotu zagranicznego (rezydenta austriackiego) celem uregulowania zobowiązań Spółki. Transakcja dla celów księgowych została zarachowana według tego samego kursu sprzedaży Banku C., który wynosił w stosunku EUR/PLN 3,6348.

Kurs Banku C., według którego transakcja została zarachowana spełnia przesłanki określone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.) (zwana dalej „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych”) dotyczące granic maksymalnych odchyleń od kursu średniego Narodowego Banku Polskiego (zwany dalej „NBP”), w których musi mieścić się kurs faktycznie zastosowany. Dolną granicę tych odchyleń określa pomniejszony o 5% kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego, poprzedzającego dzień zastosowania kursu faktycznego. Górną granicę wyznacza ten sam kurs powiększony o 5%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym nie powstaną różnice kursowe od własnych środków pieniężnych, które wpłynęły na rachunek walutowy Spółki i wypłynęły z rachunku walutowego Spółki w tym samym dniu, a w szczególności czy z tytułu tych operacji nie powstaną dodatnie różnice kursowe od własnych środków pieniężnych Spółki zwiększające przychody podatkowe?

Zdaniem wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym różnice kursowe od własnych środków pieniężnych, które wpłynęły i wypłynęły z rachunku walutowego Spółki w tym samym dniu (tj. 14 lutego 2008 roku) nie powstaną. W szczególności nie powstaną dodatnie różnice kursowe zwiększające przychody podatkowe Spółki od własnych środków pieniężnych, które wpłynęły i wypłynęły z rachunku walutowego Spółki tego samego dnia.

Zdaniem Spółki stanowisko takie znajduje potwierdzenie w treści art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

O zasadności stanowiska Spółki świadczą następujące argumenty: „brak możliwości powstania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych z uwagi na to, że Spółka posiadała te środki tylko przez jeden dzień.” Spółka zauważa, że warunkiem powstania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych jest zmiana notowań walut w okresie między otrzymaniem przez podatnika środków pieniężnych w walutach obcych, a ich wydatkowaniem przez podatnika.

W opinii Spółki, z przepisów art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 ww. ustawy wynika, że różnice kursowe od własnych środków pieniężnych mogą powstać jedynie wtedy, gdy podatnik posiadał środki pieniężne w walutach obcych co najmniej przez dwa kolejne dni – ustawodawca rozstrzygnął bowiem, że dla ustalania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych należy zastosować kurs waluty odpowiednio z dni wpływu i wypływu waluty. Jeżeli wpływ i wypływ waluty nastąpił tego samego dnia (dla celów zarachowania tych operacji finansowych w księgach rachunkowych zastosowano ten sam kurs waluty określony przez bank, z którego usług podatnik korzystał), to oczywiste jest, że różnice kursowe od własnych środków pieniężnych nie mogły w takim przypadku powstać. Nie nastąpiła bowiem zmiana wartości waluty obcej w przeliczeniu na złotówki, a kurs z dnia wpłaty waluty na rachunek walutowy Spółki jest taki sam jak kurs jej wypływu.

W niniejszej sprawie posiadane przez podatnika środki pieniężne wycenione zostały z zastosowaniem tego samego kursu waluty tj. kursu EUR/PLN 3,6348.

Ponadto, podatnik posiadał te środki pieniężne tylko niecały dzień, a zatem kurs z dnia wpływu był taki sam jak z dnia wypływu tych środków. Powyższe spowodowało, zdaniem Spółki, że nie było również potrzeby zastosowania dwóch kursów walut z dwóch różnych dni odpowiednio dla dnia wpływu i wypływu środków pieniężnych z rachunku walutowego Spółki (kurs stosowany przez Bank C. w tym dniu nie uległ zmianie) i dlatego nie było możliwe rozpoznanie zmiany wartości tej waluty w przeliczeniu na złotówki.

W związku z powyższym, Spółka uważa, że zasadne jest stwierdzenie, iż różnice kursowe od własnych środków pieniężnych w opisanym stanie faktycznym nie powstały.

Spółka stoi na stanowisku, że powyższe wynika również z treści art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych gdzie podkreślono, ze różnice kursowe określa się „według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5”. Użycie przez ustawodawcę liczby mnogiej tj. terminu „dni” zamiast „dnia” potwierdza również, jej zdaniem, że aby powstały różnice kursowe od własnych środków pieniężnych wypływ gotówki z rachunku podatnika musi nastąpić w innym dniu niż jej wpływ. Tylko wtedy kurs z dnia wpływu waluty na rachunek walutowy Spółki będzie inny niż kurs z dnia wypływu. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje interpretację prawa podatkowego wydaną przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 27 kwietnia 2006 r. (sygn. 1472/ROP1/423-65-140/O6/AJ) gdzie stwierdzono, że „Jeżeli zatem Podatnik w tym samym dniu otrzymuje określoną sumę pieniężną wyrażoną w walucie obcej i dokonuje ni zapłaty za swoje zobowiązanie, to nie można mówić o zmianie wartości tej waluty obcej. (....). Zasadą jest, że różnice kursowe wpływające na rozliczenie podatkowe powstają w wyniku zmiany kursu waluty‚ w okresie pomiędzy dniem zawarcia umowy, w której wartość świadczenia była wyrażona a dniem realizacji płatności wynikających z tej umowy albo z tytułu zmiany stanu własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych.

Zdaniem Spółki, także w doktrynie prawa podatkowego uznaje się, że „jeżeli data poniesienia i zapłacenia kosztu są tożsame nie wystąpią różnice kursowe dotyczące takiego kosztu uzyskania przychodu” (Mariański A. [w]: Komentarz od ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2007, pod red. W. Nykiela i A. Mariańskiego, s. 330).

Wprawdzie powołane powyżej przykłady poglądów piśmiennictwa i orzecznictwa nie odnoszą się bezpośrednio do kwestii rozpoznawania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych, niemniej jednak potwierdzają stanowisko Spółki, że różnice kursowe od własnych środków pieniężnych nie mogą powstać, jeżeli podatnik otrzymał i wydatkował środki pieniężne tego samego dnia. A zatem z tej przyczyny zasadne jest stwierdzenie, że na tle stanu faktycznego niniejszej sprawy różnice kursowe nie powstają.

O zasadności stanowiska Spółki świadczy również fakt, że dla zarachowania operacji wpływu i wypływu środków pieniężnych na rachunek walutowy Spółka zastosowała ten sam kurs waluty określony przez Bank C. Skoro tak, to w niniejszym stanie faktycznym różnice kursowe od własnych środków pieniężnych nie powstaną również z uwagi na to, że wpływ i wypływ waluty został zarachowany według tego samego kursu walut stosowanego przez Bank C. Wskazania wymaga, że stosownie do treści art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym do osób prawnych różnice kursowe od własnych środków pieniężnych powinny być określane z zastosowaniem kursu waluty faktycznie zastosowanego przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje jednakże terminu „faktycznie zastosowanego kursu”. Zasadne jest zatem przyjęcie. że kurs waluty po jakim Spółka zarachowała w księgach rachunkowych fakt wpływu i wypływu środków pieniężnych na rachunek walutowy Spółki jest „faktycznie zastosowanym kursem”, który zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3 powinien mieć zastosowanie dla określenia wysokości różnic kursowych od własnych środków pieniężnych. Skoro zatem, w niniejszej sprawie dla zarachowania operacji wpływu i wypływu środków pieniężnych pochodzących z pożyczki na rachunku walutowym zastosowany został ten sam kurs walut tj. EUR/PLN 3,6348, to różnice kursowe nie powstały.

Spółka podkreśla, iż prawidłowość jej postępowania w zakresie zastosowania kursu sprzedaży banku (jako kursu faktycznie zastosowanego) do omawianej transakcji potwierdzają liczne interpretacje prawa podatkowego wydane przez organy podatkowe.

W interpretacji wydanej przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 6 września 2007 r. (sygn-1471/DPR2/423-107/07/AB/2) organ stwierdza: „Pojęcia „faktycznie zastosowany kurs waluty” nie należy wiązać tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Faktycznie zastosowany kurs walut to kurs użyty do ustalenia określonej wartości, taki po którym dokonuje się faktycznej wyceny, niezależnie od kasowego wymiaru operacji walutowych - Reasumując, z cytowanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, ze zarówno do wpływu, jak i wypływu z rachunku bankowego środków pieniężnych w walucie obcej podatnik jest obowiązany przyjąć kurs faktycznie zastosowany w tych dniach, tj. w dniu wpływu środków na rachunek i w dniu ich wypływu z rachunku. O zastosowaniu w tym przypadku kursu innego niż faktycznie zastosowany, tj. kursu średniego NBP, decyduje wystąpienie okoliczności określonych w art. 15 ust. 4 lub 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”. Spółka zauważa, że stanowisko prezentowane powyżej zostało potwierdzone w interpretacji wydanej przez Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego z 27 września 2007r. (sygn. ŁUS-ll-2-423/216/07/JB).

Jej zdaniem ponadto, zaprezentowane stanowisko znajduje również potwierdzenie w treści art. 15a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, to na potrzeby ustalenia różnic kursowych należy przyjąć kurs średni waluty ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień wpływu/wypływu środków pieniężnych w walucie obcej na rachunek walutowy podatnika. W przypadku Spółki (nawet gdyby nie było możliwe ustalenie faktycznie zastosowanego kursu waluty), to zarówno dla zarachowania wpływu jak i wypływu środków pieniężnych z rachunku walutowego Spółki należałoby zastosować kurs średni Euro ogłoszony w dniu 13 lutego 2008 roku. Również zatem w takim przypadku nie mogłyby powstać różnice kursowe od własnych środków pieniężnych, co także potwierdza stanowisko Spółki, że w niniejszej sprawie różnice kursowe od własnych środków pieniężnych nie mogły powstać. Reasumując w ocenie Spółki, biorąc pod uwagę prezentowaną powyżej argumentację w pełni zasadne jest stwierdzenie, że w opisanym stanie faktycznym różnice kursowe od własnych środków pieniężnych pochodzących z pożyczki, które wpłynęły i wypłynęły z rachunku walutowego Spółki w tym samym dniu nie powstały.

Wydając interpretację indywidualną w dniu 04.07.2008r. nr IP-PB3-423-603/08-2/AG (data doręczenia 08.07.2008r.) uznano powyższe stanowisko za nieprawidłowe stwierdzając, co następuje:

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami – z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 – są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Od 01 stycznia 2007 roku zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ww. ustawy, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2007 r., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Odnosząc powyższe do treści wniosku, należy stwierdzić, iż aby określić, czy w związku z przedstawionymi we wniosku stanem faktycznym powstaną różnice kursowe, koniecznym jest aby zostały spełnione warunki określone przez ustawodawcę w art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wypełnienie bowiem dyspozycji art. 15a ust. 2 i 3 tej ustawy decyduje, w przypadku stosowania przez podatnika podatkowej metody rozliczania różnic kursowych, o powstaniu dla celów podatkowych różnic kursowych zwiększających przychody lub koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
   
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
   
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

W myśl art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość :

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
   
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Jak wynika z art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, podatkowe różnice kursowe mogą występować również od własnych środków/wartości pieniężnych wyrażonych w walutach obcych, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (np. wpływu od kontrahentów zagranicznych – zapłaty czy z tytułu otrzymanej pożyczki w walucie obcej) i jej wypływu (np. zapłaty za zobowiązania). Aby ustalić wartość własnych środków/wartości pieniężnych wyrażonych w walucie obcej w dniu ich wpływu/wypływu należy je przeliczyć według faktycznie zastosowanego kursu waluty obcej z dnia wpływu/wypływu tych środków lub wartości pieniężnych.

Natomiast na mocy art. 15a ust. 4 ww. ustawy, jeżeli przy obliczeniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. Z interpretacji istniejących przepisów wynika, iż są to wszelkie kursy walutowe zastosowane przez podatnika, w tym bankowe, również przy transakcjach walutowych związanych z indywidualną umową z bankiem. Faktycznie zastosowany kurs walutowy nie jest kursem faktycznie zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z zakupem lub sprzedażą walut. Jest to kurs faktycznie użyty m.in. do ustalenia określonej wartości różnicy kursowej. Faktycznie zastosowany kurs to również taki, po którym dokonuje się faktycznej wyceny w danym dniu, koniecznej dla ustalenia różnic kursowych, m.in. w dacie wpływu lub wypływu waluty obcej na bankowym rachunku walutowym. Przy operacjach bankowych w celu ustalenia różnic kursowych dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym. A zatem do wyceny wartości wpływu lub wypływu waluty przy operacjach bankowych należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany, odpowiednio kurs kupna bądź kurs sprzedaży banku, z usług którego podatnik korzysta.

Mając powyższe na względzie, należy przyjąć, że podatkowe rozliczenie różnic kursowych powinno być dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu walutowego, pomimo, że nie miała miejsca operacja zakupu lub odsprzedaży waluty. Dopiero, jeżeli przy obliczeniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, np. przy korzystaniu z rachunków walutowych w bankach zagranicznych, które nie ustalają kursów waluty stosowanego do przeliczenia złotego, wówczas w takich przypadkach jest uzasadnione przyjęcie kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego operacje walutowe.

Należy zwrócić przy tym uwagę na zapis art. 15a ust. 5 ww ustawy, który stanowi, że jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartości kupna średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Odnosząc powyższe uregulowania do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, stwierdzić należy, iż w celu określenia podatkowych różnic kursowych od własnych środków na rachunku bankowym Spółki, zarówno przy wpływie środków walutowych (Euro) na rachunek dewizowy wnioskodawcy z tytułu uzyskanej w walucie obcej pożyczki, jak i przy wypływie środków walutowych w przypadku zapłaty przez wnioskodawcę zobowiązania wobec podmiotu zagranicznego, należy stosować faktycznie zastosowany kurs walutowy z tych dni (wpływu i wypływu środków walutowych) tj. odpowiednio kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług podatnik korzysta. Pomimo więc, że wpływ waluty na rachunek walutowych Spółki i jej wypływ nastąpił w tym samym dniu, nie można stwierdzić, że nie powstaną z tego tytułu różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ust. 2 pkt 3 (w szczególności) i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku bowiem, gdy wystąpi różnica między wartością własnych środków/wartości pieniężnych wyrażonych w walucie obcej w dniu ich wpływu/wypływu przeliczonych według faktycznie zastosowanego kursu waluty obcej z dnia wpływu/wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, tj. odpowiednio kursu kupna bądź kursu sprzedaży banku, z usług którego podatnik korzysta, dojdzie do powstania różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 w związku z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na powyższą interpretację Spółka wniosła w dniu 15.07.2008r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi w dniu 25.08.2008r. (data doręczenia).

W dniu 11.09.2008r. Skarżąca złożyła za pośrednictwem tut. organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację i wniosła o uchylenie jej w całości.

Wyrokiem z dnia 09.12.2010r. sygn. akt III SA/Wa 2590/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w całości.

Sąd wskazał, że cyt.: „W orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych występują rozbieżności w zakresie interpretacji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcia ,, kurs faktycznie zastosowany".

Prezentowany jest pogląd, że faktycznie zastosowany kurs waluty z określonego dnia to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, którym się posłużono, wykorzystując go w danej operacji finansowej. Jeśli zatem jest mowa o wartości przychodu wyrażonego w walucie obcej w dniu jego otrzymania lub o wartości kosztu wyrażonego w walucie obcej w dniu zapłaty, przeliczanych według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, to dotyczy to przypadków, w których w dniu otrzymania przychodu lub zapłaty kosztu rzeczywiście doszło do zastosowania kursu waluty przy dokonaniu operacji polegającej na otrzymaniu przychodu lub zapłaty kosztu, związanego ze zmianą wartości wyrażonych w walucie obcej na walutę polską. Tylko wówczas można bowiem stwierdzić, że wartość przychodu i odpowiednio kosztu była faktycznie przeliczana (przewalutowywana). Jeżeli natomiast wskazane operacje związane z otrzymaniem przychodu i zapłatą kosztu nie wiązały się w faktycznej realizacji z koniecznością zastosowania kursu waluty, to przypadek ten należy uznać za mieszczący się w dyspozycji art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. Niemożliwość bowiem uwzględnienia przy obliczaniu wartości różnic kursowych kryterium w postaci faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu z uwagi na nieistnienie takiego faktu, prowadzi do posłużenia się w jego miejsce kursem średnim ogłaszanym przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (por. wyroki WSA w Warszawie z dnia 4 grudnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1190/09, WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 15 września 2010r. niepubl.).

Prezentowany jest również odmienny pogląd, iż w świetle wykładni językowej faktycznie zastosowany kurs walutowy jest nie tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy wiązać go tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej).

Faktycznie zastosowany kurs waluty, to kurs który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w art. 15a ust. 2 i 3 u.p.d.o.p., np. kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik, kurs kantorowy w przypadku nabycia lub sprzedaży walut w kantorze. Jest to zatem kurs po jakim dokonuje się faktycznej wyceny w danym dniu, w którym została dokonana dana operacja gospodarcza ( por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 914/09 publ. w zbiorze orzeczn. LEX nr 575979, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 8 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Sz 72/10 niepubl. ).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że zastosowanie każdego z prezentowanych powyżej poglądów dotyczących wyjaśnienia pojęcia ,,kurs faktycznie zastosowany" oznacza w rezultacie, iż w przedstawionym stanie faktycznym zachodzi podstawa do zastosowania przepisu art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p.

Strony zgodne są co do tego, iż analiza art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p. prowadzi do wniosku, iż różnice kursowe powstają od własnych środków w walutach obcych. Jednakże w ocenie Skarżącej różnice kursowe mogą powstać jedynie wtedy, gdy podatnik posiadał środki pieniężne w walutach obcych co najmniej dwa kolejne dni.

Zdaniem Skarżącej wskazuje na to literalna wykładnia ww. przepisów z której wynika, że dla ustalenia różnic kursowych od własnych środków pieniężnych należy zastosować kurs waluty odpowiednio z dni: wpływu i wypływu waluty oraz użycie przez ustawodawcę w treści przepisu liczby mnogiej tj. określenia ,,dni’’ zamiast dnia.

W ocenie Sądu stanowisko Skarżącej w tym zakresie jest nieprawidłowe. Bowiem użycie przez ustawodawcę w treści art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p. słowa ,,dni’’ zamiast ,,dnia’’ odnosi się do ,,dnia wpływu’’ i ,,dnia wypływu" środków lub wartości pieniężnych czyli właśnie tych dni. Natomiast treść tego przepisu nie wyklucza sytuacji, że dniem wpływu i wypływu środków lub wartości pieniężnych będzie ten sam dzień.

Należy podkreślić, że zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym środki w walucie obcej pochodzące z pożyczki wpłynęły na rachunek walutowy i w tym samym dniu środki te zostały przekazane przelewem bankowym na rachunek walutowy podmiotu zagranicznego, celem uregulowania zobowiązań Spółki.

W związku z powyższym jednoznaczne jest, iż w niniejszej sprawie nie doszło do przewalutowania czyli zastosowania kursu waluty do zmiany wartości środków wyrażonych w walucie obcej na polską.

Należy zauważyć, że organ podatkowy przyjął, iż faktycznie zastosowany kurs waluty nie jest kursem faktycznie zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać z sytuacjami związanymi z zakupem lub sprzedażą walut. Zdaniem organu m.in. do ustalenia określonej wartości różnicy kursowej dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym do wyceny wartości wpływu lub wypływu waluty.

Jednakże zdaniem organu dla celów ustalenia wartości różnic kursowych faktycznie zastosowanym kursem winien być kurs kupna i kurs sprzedaży waluty banku z usług którego podatnik korzysta.

Należy zauważyć, że powyższe stwierdzenie organu stoi w sprzeczności z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym.

Bowiem z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zarówno fakt wpływu środków pieniężnych pochodzących z pożyczki jak i fakt wypływu z rachunku walutowego tych środków celem pokrycia zobowiązań Skarżącej był ewidencjonowany dla celów księgowych według tego samego kursu sprzedaży banku, w którym Spółka posiada rachunek walutowy, który wynosił w stosunku EUR/PLN 3,6348.

Skoro w niniejszej sprawie nie miało miejsca ,,przewalutowanie’’ tj, wymiana waluty na pieniądz polski po określonym kursie kupna lub sprzedaży, a zarówno wpływ środków na rachunek walutowy jak i ich wypływ został zarachowany dla celów księgowych według tego samego kursu sprzedaży to brak jest podstaw, iż w świetle przedstawionego stanu faktycznego należy przyjąć, że kursem faktycznie zastosowanym dla wyceny wpływu lub wypływu waluty winien być odpowiednio kurs kupna bądź kurs sprzedaży banku, w którym Spółka posiada rachunek walutowy.

Skoro zastosowany kurs sprzedaży spełniał wymogi określone w art. 15 a ust. 5 u.p.d.o.p., który to przepis określa maksymalne różnice od wartości kursu średniego ogłaszanego przez NBP, to należy przyjąć zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, że jest to kurs faktycznie zastosowany w danym dniu.

W takim stanie rzeczy nie można było zatem uznać, że Minister Finansów wydał w omawianym zakresie interpretację indywidualną dotycząca stanu faktycznego opisanego we wniosku o jej wydanie, a tylko do tego był uprawniony.

Według przepisów Ordynacji podatkowej (art. 14b § 1-3, art. 14c § 1 i § 2), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r., minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek taki może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Składając go wnioskodawca jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Od uzasadnienia prawnego można odstąpić, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Minister Finansów zmieniając podany stan faktyczny poprzez nieuwzględnienie zastosowanego dla celów księgowych tego samego kursu waluty (sprzedaży) jako kursu faktycznie zastosowanego naruszył powołane powyżej przepisy postępowania, jak również czyni to zasadnym zarzut naruszenia art. 121 § 1 O.p.

W związku z tym przedwczesne jest dokonanie przez Sąd oceny naruszenia prawa materialnego w przedmiotowym zakresie. Ta byłaby możliwa wówczas, gdyby istniała tożsamość ocenianego stanu faktycznego. Organ podatkowy czynił zaś wywody prawne na tle innych okoliczności niż te, które powinny zostać poddane kwalifikacji prawnej.

Jednakże w ocenie Sądu przyjęcie zarówno do określenia wartości środków lub wartości pieniężnych zarówno w dniu wpływu jak i w dniu wypływu tych środków tego samego kursu sprzedaży powoduje zaistnienie sytuacji wskazanej w art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. tzn. przy obliczaniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty (bowiem jest to ten sam kurs sprzedaży), co skutkuje obowiązkiem przyjęcia kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W związku z tym, że w niniejszej sprawie wpływ waluty jak i jej wypływ następuje w tym samym dniu tj. 14 lutego 2008 r., to zgodnie powołanym art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. winien być zastosowany ten sam kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (wpływu i wypływu środków pieniężnych) tj. z dnia 13 lutego 2008r.

W ponownym postępowaniu Minister Finansów uwzględni zatem stan faktyczny opisany we wniosku, usuwając w ten sposób naruszenia prawa procesowego.

Dokona ponownie oceny stanowiska podatnika z uwzględnieniem oceny prawnej zawartej w niniejszym orzeczeniu.”

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 30.01.2013r. sygn. akt II FSK 1231/11 oddalił skargę kasacyjną złożoną przez tutejszy organ podatkowy, utrzymując tym samym w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 09.12.2010r.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, z uwzględnieniem treści prawomocnego (od dnia 30.01.2013r.) wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 09.12.2010r. sygn. akt III SA/Wa 2590/10, w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, ale z innych przyczyn niż wskazane we wniosku.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
   
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

W myśl zaś art. 15a ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 wskazanego przepisu.

Przez pojęcie różnic kursowych rozumie się zwiększenie lub zmniejszenie równowartości w złotówkach kwoty wyrażonej w innej walucie, wynikające z zastosowania do jej przeliczenia na złotówki w różnych momentach innych kursów walut.

Stosownie do treści art. 15a ust. 2 tej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
   
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 ustawy, ujemne różnice kursowe powstają jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów, powstanie podatkowych różnic kursowych może być związane z wyrażonym w walucie obcej przychodem należnym (ust. 2 pkt 1; ust. 3 pkt 1) lub poniesionym kosztem (ust. 2 pkt 2; ust. 3 pkt 2), jak również z samym posiadaniem przez podatnika wyrażonych w takiej walucie otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych (ust. 2 pkt 3; ust. 3 pkt 3). Powstanie takich różnic związane też być może zarówno z udzieleniem przez podatnika kredytu lub pożyczki w walucie obcej (ust. 2 pkt 4; ust. 3 pkt 4), jak i z otrzymaniem przez niego takiego kredytu lub pożyczki (ust. 2 pkt 5; ust. 3 pkt 5).

Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 15a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy, należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej wg kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w cyt. art. 15a.

W stosunku do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3-5 i art. 15a ust. 3 pkt 3-5 - aby ustalić różnice kursowe - należy porównać, wartość przeliczoną z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

Natomiast zgodnie z art. 15 a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu przyjmuje się kurs średni Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W art. 15a ust. 6 tej ustawy, wskazano że przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (ustawy).

Natomiast brak jest w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych definicji pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty.

Zgodnie z treścią wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w niniejszej sprawie z dnia 09.12.2010r., w przedstawionym stanie faktycznym zachodzi podstawa do zastosowania przepisu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy podkreślić, że zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym środki w walucie obcej pochodzące z pożyczki wpłynęły na rachunek walutowy Spółki i w tym samym dniu środki te zostały przekazane przelewem bankowym na rachunek walutowy podmiotu zagranicznego, celem uregulowania zobowiązań Spółki.

W związku z powyższym jednoznaczne jest, iż w niniejszej sprawie nie doszło do przewalutowania czyli zastosowania kursu waluty do zmiany wartości środków wyrażonych w walucie obcej na polską.

Skoro zastosowany kurs sprzedaży spełniał wymogi określone w art. 15 a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który to przepis określa maksymalne różnice od wartości kursu średniego ogłaszanego przez NBP, to należy przyjąć zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, że jest to kurs faktycznie zastosowany w danym dniu.

Jednocześnie, w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przyjęcie zarówno do określenia wartości środków lub wartości pieniężnych zarówno w dniu wpływu jak i w dniu wypływu tych środków tego samego kursu sprzedaży powoduje zaistnienie sytuacji wskazanej w art. 15a ust. 4 ww. ustawy tzn. przy obliczaniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty (bowiem jest to ten sam kurs sprzedaży), co skutkuje obowiązkiem przyjęcia kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W związku z tym, że w niniejszej sprawie wpływ waluty jak i jej wypływ następuje w tym samym dniu tj. 14 lutego 2008 r., to zgodnie powołanym art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winien być zastosowany ten sam kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (wpływu i wypływu środków pieniężnych) tj. z dnia 13 lutego 2008r.

W konsekwencji skoro wpływ waluty na rachunek walutowych Spółki i jej wypływ nastąpił w tym samym dniu, należy stwierdzić, że w przedmiotowym stanie faktycznym nie powstaną z tego tytułu różnice kursowe od własnych środków pieniężnych w rozumieniu art. 15a ust. 2 pkt 3 (w szczególności) oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.