Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-165/13-4/KS
z 8 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 03 kwietnia 2013 r. (data wpływu 08 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaty na rzecz pracowników nagród wymienionych we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 17 czerwca 2013 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaty na rzecz pracowników nagród wymienionych we wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką wielooddziałową, prowadzącą działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Spółka oraz Jej Oddziały jako pracodawcy dla celów PIT dokonują wypłat wynagrodzeń dla swoich pracowników i z tego tytułu pełnią funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) - dalej: UPDOF.

W Spółce prawa i obowiązki pracowników i pracodawców określa zarówno Kodeks Pracy, jak również zawarty na podstawie jego regulacji Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników (dalej: ZUZP), którego regulacjami objęte są również Oddziały (wchodzące w skład Spółki).

Zgodnie z postanowieniami ZUZP, Wnioskodawca zobowiązany jest do wypłaty swoim pracownikom, poza wynagrodzeniem za przepracowany miesiąc, dodatkowych wynagrodzeń, które mają charakter wynagrodzenia premiowego, wynikającego ze stosunku pracy. Wypłata ta staje się należna po spełnieniu przez danego pracownika / osobę uprawnioną warunków przewidzianych w ZUZP.

Do takich wynagrodzeń należy:

1. nagroda roczna, której warunkiem otrzymania jest przepracowanie przez pracownika roku kalendarzowego w Oddziałach Spółki, przy czym zgodnie z regulacją ZUZP jej wypłata następuje proporcjonalnie do przepracowanego okresu w roku kalendarzowym - wypłata tej nagrody następuje zgodnie z ZUZP w terminie do dnia 15 stycznia roku następnego;
2. dodatkowa nagroda roczna, której wypłata zależy od wysokości osiągniętego przez Spółkę zysku netto za zakończony rok obrotowy; warunkiem otrzymania tej nagrody jest osiągnięcie przez Spółkę zysku netto za zakończony rok kalendarzowy / obrotowy oraz pozostawanie przez pracownika w stosunku pracy w Oddziałach Spółki w trakcie roku obrotowego, za który wypłacana jest nagroda. Zgodnie z regulacją ZUZP jej wypłata następuje proporcjonalnie do przepracowanego okresu. Wypłata tej nagrody następuje w terminie 14 dni po rozpatrzeniu i zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego Spółki przez Walne Zgromadzenie, przy czym zatwierdzenie ww. sprawozdania (zgodnie z odrębnymi przepisami) ma miejsce nie później niż w ciągu 6 miesięcy od daty zakończenia roku bilansowego (który w Spółce oznacza rok kalendarzowy), zaś sprawozdanie finansowe jest sporządzane nie później niż w ciągu 3 miesięcy od daty zakończenia roku bilansowego. Ponadto ZUZP zawiera również zastrzeżenie, że jeżeli wynik finansowy netto wynikający z zatwierdzonego budżetu Spółki za dany rok obrotowy i stopień jego realizacji w trakcie roku, tj. odpowiednio za I półrocze oraz za okres 9 miesięcy roku obrotowego wskazują, że dodatkowa nagroda roczna przekroczy określoną procentowo wysokość wynagrodzeń, Zarząd Spółki podejmuje decyzję o uruchomieniu wypłat zaliczkowych na poczet dodatkowej nagrody rocznej. Ww. wypłaty zaliczkowe następują w ciągu miesiąca od dnia upublicznienia raportów kwartalnych Spółki za II i III kwartał roku obrotowego. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż wypłata wskazanych powyżej zaliczek na poczet dodatkowej nagrody rocznej nie podlega korekcie, tzn. podjęta przez Spółkę decyzja w przedmiocie wypłaty tej zaliczki, jak również jej wysokość jest ostateczna. Oznacza to, że nawet jeśli przyjęta przez Spółkę prognoza co do wielkości zysku za dany rok, nie potwierdzi się, to wypłacone zaliczki nie będą podlegały korekcie i zwrotowi. Natomiast w przypadku wypłaty dodatkowej nagrody rocznej (w postaci wyrównania w stosunku do wypłaconych już zaliczek), wielkość tej nagrody będzie zależała od ostatecznej wysokości wypracowanego przez Spółkę zysku, co z kolei oznacza, że ostateczna wysokość tej nagrody (wypłacana po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za dany rok), zostaje pomniejszona o wypłacone już zaliczki.
   
   

Regulacje ZUZP zawierają również szczegółowe zapisy określające sposób naliczania ww. nagród, a także zdarzenia wykluczające prawo otrzymania przez pracownika takich nagród.

Spółka wskazuje, że opisane w niniejszym wniosku nagrody wypłaca / stawia do dyspozycji pracownika w terminach określonych w ZUZP.

Okres kalkulacyjny dla ww. wypłat jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

Pismem z dnia 13 czerwca 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, że dodatkowa nagroda roczna, której wypłata zależy od wysokości osiągniętego przez Spółkę zysku netto za zakończony rok obrotowy nie jest / nie będzie wypłatą z zysku netto Spółki. Wypłaty te obciążają koszty bieżącej działalności Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim momencie Spółka uprawniona jest do uznania za koszty uzyskania przychodów wypłacone na rzecz pracowników nagrody roczne (zaliczki) wymienione w niniejszym wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle tego przepisu, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika oraz nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższą definicją, do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz inne świadczenia pieniężne ponoszone na rzecz pracownika.

W zakresie regulacji dotyczących kwalifikacji podatkowej wynagrodzeń wypłacanych ze stosunku pracy, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza w art. 15 ust. 4g ww. ustawy zasadę memoriałowego ujęcia tych kosztów stanowiąc, że należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy, wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku niedochowania obowiązujących pracodawcę terminów wypłat tych należności, zastosowanie będzie miał przepis art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Z powyższego wynika zatem, że wydatki na wypłaty, o których mowa w tym przepisie, w sytuacji, gdy zostały wypłacone / postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony, zalicza się do kosztów podatkowych w miesiącu, za który są należne.

Przywołany powyżej przepis art. 15 ust. 4g ww. ustawy, odnosi się wprawdzie do wypłat należnych za dany miesiąc (1 miesiąc), a nie za okres dłuższy niż 1 miesiąc. Niemniej jednak mając na uwadze fakt, że jest to jedyna regulacja szczególna dotycząca kwestii potrącalności kosztów związanych z wypłatą wynagrodzeń pracowniczych, w tym również wypłat nagród, w ocenie Spółki, przepis ten znajdzie również zastosowanie do wypłat nagród rocznych - należnych za okresy dłuższe niż 1 miesiąc. Z tym, że użyte w tym przepisie sformułowanie „w miesiącu, za który są należne” rozumieć należy w tym przypadku, jako miesiąc, w którym Spółka podjęła decyzję o ich wypłacie oraz / lub po spełnieniu wszelkich warunków, uprawniających do podjęcia takiej decyzji / ustalenia wysokości wynagrodzeń należnych pracownikom z ww. tytułu. Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane pracownikom nagrody roczne, w związku z tym, że dotyczą okresów dłuższych niż 1 miesiąc, stają się zatem należne w miesiącu, w którym spełnione są wszystkie warunki uprawniające do naliczenia tych wynagrodzeń, ustalenia ich wysokości oraz konsekwentnie zaewidencjonowania ich w księgach rachunkowych Spółki. Oznacza to, że nagrody, które wskazano w niniejszym Wniosku, winny być rozpoznane w rachunku podatkowym, jako koszty uzyskania przychodów jn.:

• nagroda roczna - w grudniu roku podatkowego, którego dotyczy,
• zaliczki na poczet dodatkowej nagrody rocznej - w miesiącu, w którym podjęta została w Spółce decyzja o ich wypłacie,
• dodatkowa nagroda roczna (po ewentualnym potrąceniu wcześniej wypłaconych zaliczek) - w miesiącu zatwierdzenia sprawozdania finansowego za ubiegły rok, wykazującego zysk netto.
  
  

Spółka ponadto wskazuje, iż jest świadoma stanowiska organów podatkowych w zakresie kwalifikacji podatkowej kosztów związanych z wypłatą nagród rocznych, które zgodnie z indywidualnymi interpretacjami podatkowymi zamieszczonymi na stronie internetowej MF, winny być przypisane do ostatniego miesiąca roku podatkowego, którego dotyczą. Niemniej jednak, w przypadku obowiązujących w Spółce zasad wypłaty dodatkowej nagrody rocznej prowadziłoby to bez uzasadnienia prawnego do:

• odroczenia prawa Spółki do rozpoznania kosztów wypłaconych zaliczek do ostatniego miesiąca roku podatkowego, pomimo wcześniejszego spełnienia wszelkich warunków uprawniających do rozpoznania ich jako koszt podatkowy oraz
• konieczności korekty podstawy opodatkowania za dany rok podatkowy o koszty faktycznie znane i ponoszone w roku następnym, co dotyczy ewentualnego wyrównania dodatkowej nagrody rocznej, która jest ustalana i wypłacana po ustawowej dacie złożenia zeznania rocznego na podatek dochodowy.
  
  

Prezentowane przez Spółkę stanowisko w kwestii momentu potrącalności nagród rocznych znajduje uzasadnienie zarówno w charakterze dokonywanych przez Spółkę wypłat, jak i w sposobie rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych określonym w ustawie, która nakłada na podatników obowiązek obliczania podstawy opodatkowania, w tym dla miesięcznych zaliczek na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunkowych (art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W ocenie Spółki bowiem, dla prawidłowego rozliczenia przedmiotowych wydatków w rachunku kosztów podatkowych istotne jest nie tylko prawidłowe przypisanie ich do kosztów danego roku / miesiąca podatkowego, ale również posiadanie właściwej dokumentacji zezwalającej na prawidłowe ustalenie wysokości kosztu na dany moment, która jest podstawą ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych Spółki. Stąd też Spółka uważa, że bezwzględne przypisanie kosztów nagród rocznych do końca okresu podatkowego, którego dotyczą bez dokonania oceny zasad i charakteru tych wypłat jest nieprawidłowe i prowadziłoby do błędnego rozliczenia miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż dodatkowe wynagrodzenie roczne, jest uregulowanym ustawowo elementem wynagrodzenia ze stosunku pracy.

W myśl art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Oznacza to, że pracodawcy, którzy terminowo wypłacają ww. należności mogą je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej).

Dopiero w przypadku niedotrzymania terminu wypłaty wynagrodzenia regulacja prawna odsyła do art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

I tak, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Z treści cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika więc, że wynagrodzenia, premie i nagrody i inne świadczenia pieniężne ponoszone na rzecz pracownika mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w miesiącu, za który są należne, jednak pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy lub umowy o pracę.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka zgodnie z postanowieniami Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, zobowiązana jest do wypłaty swoim pracownikom, poza wynagrodzeniem za przepracowany miesiąc, dodatkowych wynagrodzeń, które mają charakter wynagrodzenia premiowego, wynikającego ze stosunku pracy. Wypłata dodatkowych wynagrodzeń staje się należna po spełnieniu przez danego pracownika warunków przewidzianych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy. Wnioskodawca wskazał, że do takich wynagrodzeń należy nagroda roczna oraz dodatkowa nagroda roczna. Warunkiem otrzymania nagrody rocznej jest przepracowanie przez pracownika roku kalendarzowego w Oddziałach Spółki, przy czym jej wypłata następuje proporcjonalnie do przepracowanego okresu w roku kalendarzowym (wypłata nagrody rocznej następuje zgodnie z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy w terminie do dnia 15 stycznia roku następnego). Natomiast warunkiem otrzymania dodatkowej nagrody rocznej jest osiągnięcie przez Spółkę zysku netto za zakończony rok kalendarzowy / obrotowy oraz pozostawanie przez pracownika w stosunku pracy w Oddziałach Spółki w trakcie roku obrotowego, za który wypłacana jest nagroda. Wypłata dodatkowej nagrody rocznej następuje w terminie 14 dni po rozpatrzeniu i zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego Spółki przez Walne Zgromadzenie. Przedmiotowa nagroda roczna nie jest / nie będzie wypłatą z zysku netto Spółki. Wypłaty te obciążają koszty bieżącej działalności Spółki.

Ponadto, z opisu sprawy wynika, że jeżeli wynik finansowy netto wynikający z zatwierdzonego budżetu Spółki za dany rok obrotowy i stopień jego realizacji w trakcie roku, tj. odpowiednio za I półrocze oraz za okres 9 miesięcy roku obrotowego wskazują, że dodatkowa nagroda roczna przekroczy określoną procentowo wysokość wynagrodzeń, Zarząd Spółki podejmuje decyzję o uruchomieniu wypłat zaliczkowych na poczet dodatkowej nagrody rocznej.

Na należność ze stosunku pracy, o którym mowa w powołanych powyżej przepisach, bez wątpienia składają się również wskazane w opisie sprawy tzw. nagroda roczna, której warunkiem otrzymania jest przepracowanie przez pracownika roku kalendarzowego w Oddziałach Spółki oraz dodatkowa nagroda roczna, której otrzymanie jest uwarunkowane osiągnięciem przez Spółkę zysku netto za zakończony rok kalendarzowy / obrotowy oraz pozostawanie przez pracownika w stosunku pracy w Jej Oddziałach w trakcie roku obrotowego za który wypłacana jest nagroda.

Uwzględniając definicję słowa „należne” (w myśl Słownika języka polskiego „należny”, to „przysługujący, należący się komuś”, zaś czasownik „należeć się” oznacza „przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, zapłatę”) zasadne jest przyjęcie, że przedmiotowa nagroda roczna oraz dodatkowa nagroda roczna (również jej zaliczka) należne są po spełnieniu określonych warunków, wskazanych przez Spółkę w przedstawionym opisie sprawy.

W oparciu o przywołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, iż wydatki na wypłatę rocznej nagrody mogą zostać / będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie, gdy przedmiotowe świadczenia są należne, tj. w miesiącu grudniu danego roku, choć jej wypłata będzie miała miejsce w roku następnym (w terminie do dnia 15 stycznia roku następnego), pod warunkiem, że zostanie wypłacona lub postawiona do dyspozycji w terminie wynikającym z uregulowań obowiązujących w Spółce.

W odniesieniu do momentu zaliczenia w koszty wydatków dot. zaliczek na poczet dodatkowej nagrody rocznej oraz dodatkowej nagrody rocznej stwierdzić należy, iż jak wynika z opisu sprawy, wypłata dodatkowej nagrody rocznej zależy od wysokości osiągniętego przez Spółkę zysku netto za zakończony rok obrotowy. Warunkiem otrzymania tej nagrody jest osiągnięcie przez Spółkę zysku netto za zakończony rok kalendarzowy / obrotowy oraz pozostawanie przez pracownika w stosunku pracy w trakcie roku obrotowego, za który wypłacana jest nagroda. Zgodnie z regulacją Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, jej wypłata następuje proporcjonalnie do przepracowanego okresu. Wypłata tej nagrody następuje w terminie 14 dni po rozpatrzeniu i zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego. Wypłata zaliczek następuje w ciągu miesiąca od dnia upublicznienia raportów kwartalnych Spółki za II i III kwartał roku obrotowego. Ponadto, wypłata zaliczek na poczet dodatkowej nagrody rocznej nie podlega korekcie, tj. decyzja o wypłacie zaliczki, jak również jej wysokość jest ostateczna. Ostateczna wysokość wypłaconej dodatkowej nagrody rocznej (uzależniona od zysku netto za zakończony rok obrotowy) pomniejszona zostaje o wypłacone już zaliczki.

Wynagrodzenie z ww. tytułów stanowi zatem / stanowić będzie koszt uzyskania przychodów potrącany zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w miesiącu, w którym zostało / zostanie postawione do dyspozycji pracowników, wynikającym z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

Wobec powyższego, momentem uznania za koszt uzyskania przychodów:

• nagrody rocznej wypłaconej w obowiązującym terminie (wynikającym z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy) jest / będzie rok za który nagroda roczna jest / będzie należna,
• zaliczki na poczet dodatkowej nagrody rocznej – jest / będzie miesiąc, w którym podjęta została / zostanie w Spółce decyzja o ich wypłacie,
• dodatkowej nagrody rocznej (po ewentualnym potrąceniu wcześniej wypłaconych zaliczek) jest / będzie miesiąc, w którym zatwierdzone jest / będzie sprawozdanie finansowe,

pod warunkiem, że zostały / zostaną wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.