INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2011 r. (data wpływu 23 listopada 2011 r.) – uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2012 r. (data wpływu 5 stycznia 2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków na działania informujące i promujące oraz na edukację ekologiczną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków na działania informujące i promujące oraz na edukację ekologiczną. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 23 grudnia 2011 r. wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 5 stycznia 2012 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka realizuje inwestycję (Projekt) pn. „B.” dofinansowaną z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko.

Celem Projektu jest integracja i modernizacja systemów gospodarki odpadami komunalnymi na terenie obszaru metropolitalnego w zgodzie z przepisami krajowymi i Unii Europejskiej.

Realizowany Projekt ma na celu budowę brakującej w systemie instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych, tj. Zakładu wraz z instalacją do waloryzacji żużla oraz inwestycjami towarzyszącymi: Kompostownią, Stacją przeładunkową, Sieciami energetyczną i cieplną.

Wnioskodawca podpisał Umowę o dofinansowanie z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w dniu 3 marca 2011 r. Pierwsze środki finansowe Wnioskodawca otrzymał w grudniu 2011 r., a następnie będzie otrzymywał kolejne transze odpowiednio do ponoszonych wydatków. Płatność końcową otrzyma po rozliczeniu Projektu.

Instytucją przekazującą dofinansowanie jest Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej z siedzibą W., który zgodnie z Umową o dofinansowanie jest Instytucją Wdrażającą.

Projekt jest realizowany w oparciu o jeden kontrakt na roboty oraz cztery kontrakty na usługi:

• Kontrakt 1 – Wykonanie robót budowlanych – budowy (Projektuj i Buduj);
• Kontrakt 2 – Inżynier;
• Kontrakt 3 – pomoc techniczna dla JRP (Jednostki Realizującej Projekt);
• Kontrakt 4 – Promocja i informacja;
• Kontrakt 5 – Edukacja ekologiczna.

Spółka ponosi także wydatki związane z przygotowaniem projektu, działaniem Jednostki Realizującej Projekt (zarządzanie projektem) oraz zakupem gruntu, na którym będzie realizowana inwestycja.

Jako zdarzenie przyszłe nr 1 Wnioskodawca oznaczył następującą sytuację:

W ramach projektu budowy Spółka jest zobowiązana do działań związanych z promowaniem i informowaniem o projekcie oraz do edukacji ekologicznej, mającej na celu podniesienie świadomości ekologicznej mieszkańców regionu.

Promocja i Informacja.

Wydatki ponoszone w ramach kontraktu Promocja i Informacja są ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę inwestycją.

Edukacja Ekologiczna.

Edukacja ekologiczna ma mieć charakter społeczny i ma przyczynić się do podniesienia świadomości ekologicznej i poziomu wiedzy mieszkańców gmin objętych Projektem w zakresie właściwego gospodarowania odpadami. Istotnym założeniem edukacji ekologicznej jest uświadomienie mieszkańcom najważniejszych zagadnień związanych z systemem gospodarki odpadami, ukazanie problemów wynikających z nadmiernej produkcji odpadów oraz upowszechniania wiedzy na temat poszczególnych elementów zintegrowanego systemu gospodarki odpadami, takich jak segregacja odpadów, recykling i bezpieczne unieszkodliwianie z wykorzystaniem metod termicznych, jako elemencie zamykającym system gospodarki odpadami. Jednym z efektów oddziaływania edukacyjnego ma być przeorientowanie systemu zbiórki odpadów komunalnych w kierunku segregacji u źródła oraz doprowadzenie do wzrostu wskaźników odzysku odpadów przetwarzalnych, a także wykształcenie właściwych nawyków i zachowań, takich jak segregowanie odpadów w gospodarstwie domowym, wyodrębnianie rodzajów odpadów, które nie powinny trafić na składowisko (przeterminowane leki, sprzęt elektryczny i elektroniczny, inne odpady niebezpieczne), minimalizowanie odpadów poprzez wybieranie produktów w opakowaniach wielokrotnego użytku lub nadających się do recyklingu. Zgodnie z powyższym wydatki związane z Edukacją Ekologiczną stanowią koszty ogólne działalności Spółki.

W związku ze zdarzeniem przyszłym oznaczonym we wniosku numerem 1 zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na działania informujące i promujące oraz na edukację ekologiczną stanowią koszty uzyskania przychodu w części niesfinansowanej dotacją z Funduszu Spójności, a jeśli tak, to czy wydatki te zwiększają wartość początkową środków trwałych i zaliczane są do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne, czy też są kosztami podatkowymi pośrednio związanymi z przychodami...

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie zdarzenia przyszłego oznaczonego we wniosku numerem 1 – wydatki ponoszone w ramach kontraktów: Promocja i Informacja oraz Edukacja Ekologiczna, ze względu na rodzaj ponoszonych wydatków, należy zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami i potrącanych w dacie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie w miesiącu otrzymania refundacji poniesionych wydatków, wydatki te – do wysokości otrzymanej dotacji – nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że – jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

W tym miejscu wskazać należy, iż moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważnych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in. wydatki na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl natomiast art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na mocy art. 16h ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a – 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl art. 16d ust. 2 zdanie pierwsze tej ustawy, składniki majątku, o których mowa w ww. przepisach, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Wprowadzenie takiego składnika majątku do ewidencji wymaga ustalenia jego wartości początkowej. Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostały unormowane w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Definicję kosztu wytworzenia zawiera art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na jego mocy, do kosztów wytworzenia środka trwałego, wpływających na jego wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zalicza się wartość, w cenie nabycia, zużytych do jego wytworzenia: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Cytowana definicja ma charakter otwarty. Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego, należy zatem badać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

W szczególności, do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

1. wartość – w cenie nabycia – rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
2. wartość – w cenie nabycia – wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, tj. przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych,
3. koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.

Należy ponadto podkreślić, że mocą art. 16g ust. 4 omawianej ustawy, wyraźnie wyłączono z kosztu wytworzenia środka trwałego koszty ogólne zarządu, koszty sprzedaży oraz pozostałe koszty operacyjne i koszty operacji finansowych, w tym odsetki od pożyczek (kredytów) i prowizje, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Wydatki te nie są bowiem bezpośrednio związane z realizacją inwestycji, ale z całokształtem działalności podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, iż zagadnieniem wstępnym dla rozstrzygnięcia kwalifikacji podatkowej poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków jest ocena charakteru związku ponoszonych wydatków z realizowaną inwestycją.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będzie ponosił wydatki na działalność związaną z promowaniem i informowaniem o projekcie oraz do edukacji ekologicznej.

Opisane w przedmiotowym wniosku wydatki dotyczące promocji projektu mogą – co do zasady – zostać odniesione bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, gdyż dotyczą one ogólnej działalności Spółki. Wydatki te nie mają bezpośredniego wpływu na wytworzenie środka trwałego. Co prawda, opisane działania są konieczne m.in. dla celów uzyskania dofinansowania, jednakże stopień ich powiązania z samą inwestycją jest na tyle odległy, iż nie uzasadnia zwiększania kosztów wytworzenia środka trwałego.

Odnosząc się natomiast do wydatków na usługi edukacji ekologicznej, to zauważyć należy, iż na podstawie przytoczonych na wstępie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowe wydatki także nie mają związku z wytwarzaniem środków trwałych w ramach prowadzonej przez Spółkę inwestycji, a więc nie będą zwiększać ich wartości początkowej. Wydatki na usługi edukacji ekologicznej mają bowiem na celu podniesienie świadomości ekologicznej. Zatem również te wydatki mają charakter pośrednich kosztów uzyskania przychodów.

Tak więc wydatki przedstawione przez Wnioskodawcę w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym – w części sfinansowanej ze środków własnych – powinny zostać odniesione w koszty podatkowe w dacie poniesienia.

Jednocześnie wskazać należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym Spółka prowadzi inwestycję pn. „B.” dofinansowaną z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko. Umowa o dofinansowanie została podpisana z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w dniu 3 marca 2011 r. Pierwsze środki finansowe Wnioskodawca otrzymał w grudniu 2011 r., a następnie będzie otrzymywał kolejne transze odpowiednio do ponoszonych wydatków. Płatność końcową otrzyma po rozliczeniu Projektu.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b.

W świetle przepisów ustawy o finansach publicznych środki pochodzące z Unii Europejskiej, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego stanowią odrębną formę środków europejskich przeznaczonych na realizację programów finansowych z udziałem środków europejskich. Należy przy tym zauważyć, iż zgodnie z art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych wydatki z budżetu środków europejskich, są wydatkami budżetu państwa, które mogą być przeznaczone na płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

W analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawca jest beneficjentem środków stanowiących przedmiot umowy o dofinansowanie projektu pn. „B.” przeznaczonych na realizację ww. projektu.

Zatem – biorąc pod uwagę źródło finansowania projektu – należy stwierdzić, iż w odniesieniu do środków europejskich, jakie Spółka otrzymała (lub otrzyma) znajduje zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż wolne od podatku są płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.

W związku z powyższym, dofinansowanie, z którego refundowane są koszty kwalifikowane projektu, stanowić będzie przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowej. Jednocześnie dochód z tego tytułu wolny będzie od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 52 tej ustawy.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Biorąc powyższe pod uwagę – w odniesieniu do pytania postawionego przez Wnioskodawcę – stwierdzić należy, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wydatki na działania informujące i promujące oraz na edukację ekologiczną, sfinansowane ze środków własnych, należy zakwalifikować do kosztów pośrednich, związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Uznanie przedmiotowych wydatków za koszty pośrednie oznacza, iż podlegają one potrąceniu zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo – uwzględniając przedstawione zdarzenie przyszłe i stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia – wskazać należy, że przedmiotowe wydatki w części podlegającej refundacji nie będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85 – 035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.