INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.02.2012 r. (data wpływu 24.02.2012 r.) oraz w piśmie z dnia 25.04.2012 r. (data nadania 26.04.2012 r., data wpływu 30.04.2012 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-140/12-2/RS z dnia 17.04.2012 r. (data nadania 17.04.2012 r., data doręczenia 20.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

• wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na realizacje projektu, a uznanych przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowalne – jest prawidłowe,

• odsetek od otrzymanych zaliczek podlegających zwrotowi z tytułu uznania, że zastały wydatkowane na wydatki niekwalifikowane w projekcie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24.02.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na realizacje projektu, a uznanych przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowane oraz odsetek od otrzymanych zaliczek podlegających zwrotowi z tytułu uznania, że zastały wydatkowane na wydatki niekwalifikowane w projekcie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (K.) na podstawie umowy partnerskiej zawartej z Ministrem Gospodarki jest jednym z wykonawców (partnerów) projektu „Uproszczenie procedur związanych z podejmowaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej poprzez ich elektronizację i wdrożenie idei „jednego okienka”. Projekt jest realizowany w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki i w związku z tym finansowany jest ze środków publicznych w ramach dotacji udzielonej z Europejskiego Funduszu Społecznego i budżetu państwa. Głównym zadaniem Wnioskodawcy w ramach tego projektu jest zbudowanie help-desk jako podstawowego narzędzia wsparcia dla polskich i unijnych przedsiębiorców oraz przeszkolenie 12.500 urzędników administracji państwowej i samorządowej z następującego zakresu:

• przepisów prawa związanych z implementacją Dyrektywy Usługowej,

• zasad działania Elektronicznego Punktu Kontaktowego (PPK),

• Elektronicznej Platformy Usług Administracji Publicznej (ePUAP),

• funkcjonowania najnowszych rozwiązań w zakresie rejestracji i prowadzenia działalności gospodarczej, opartych na technologii ICT.
  
  

Ponadto w ramach realizowanych szkoleń ich uczestnicy zdobywają praktyczne umiejętności, w zakresie:

• posługiwania się podpisem elektronicznym, niezbędnym między innymi do współpracy z CEIDG (najnowszy sposób weryfikacji tożsamości),

• elektronicznej obsługi procedur związanych z prowadzeniem i zawieszaniem działalności gospodarczej,

• elektronicznej obsługi pozostałych procedur związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym Rejestrów Działalności Regulowanej,

• wykorzystywania i obsługi portalu Pojedynczego Punktu Kontaktowego (PPK) do komunikacji i współpracy z przedsiębiorcami, konsumentami oraz pozostałymi organami krajowymi i unijnymi.
  
  

W/w działania są wykonywane przez pracowników własnych K oraz częściowo przez podwykonawców. W związku z tym, że zadania te są w całości finansowane z dotacji celowych z budżetu państwa (15%) i środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej (85%), a więc środków, które - zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - są wolnymi od podatku, z chwilą uzyskania przez K. informacji od Ministerstwa Gospodarki o uznaniu wydatków za kwalifikowane w projekcie (rozliczanie następowało w zasadzie w okresach kwartalnych) - wydatki te jako sfinansowane w całości ze wskazanych wyżej środków publicznych były uznawane przez K jako nie będące kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o PDOP. Środki na realizację zadań były w zasadzie przekazywane przez Ministerstwo Gospodarki dla K. w formie zaliczek na dany kwartał, które następnie były rozliczane poprzez przekazywane sprawozdania merytoryczne i finansowe.

Dla pełnej informacji Wnioskodawca przedstawił kserokopię w/w umowy partnerskiej. W styczniu 2011 r. w wyniku kontroli przeprowadzonej przez Instytucję Wdrażającą Program Operacyjny Kapitał Ludzki - Ministerstwo Rozwoju Regionalnego - w odniesieniu do wydatków poniesionych w 2009 r. i 2010 r., uprzednio uznanych za kwalifikowane w projekcie, stwierdzono, że ich część (dotycząca głównie wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przy realizacji projektu) jest niekwalifikowalna w projekcie, ze względu w szczególności za nie spełnianie zasady efektywności wydatków (relacji nakład do rezultatu) - co dotyczy wynagrodzeń osobowych oraz za niezwiązane bezpośrednio z potrzebami projektu - co dotyczy wydatków o charakterze ogólno-administracyjnym (np. koszty mediów, materiałów biurowych, koszty delegacji służbowych).

W związku z powyższym Ministerstwo Gospodarki jako Lider projektu wezwał K. do zwrotu wydatków uznanych przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowalne w projekcie na łączną kwotę 1.159.231,14 zł (należność główna) wraz z odsetkami liczonymi jak dla zaległości podatkowych. Jako podstawę zwrotu wskazano § 8 pkt 15 w/w umowy partnerskiej zawartej z Ministrem Gospodarki, który stanowi iż „w przypadku nieprawidłowego wydatkowania środków przez Partnera, środki podlegają zwrotowi wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych”.

Dla pełnej informacji Wnioskodawca przedstawił kserokopię wezwań do zapłaty skierowanych z Ministerstwa Gospodarki wraz zaleceniami pokontrolnymi Instytucji Wdrażającej-Ministerstwa Rozwoju Regionalnego.

Wnioskodawca uważa, że w związku z tym, że część wydatków projektu zostało uznanych przez Instytucję Wdrażającą jako wydatki niekwalifikowane w projekcie, a więc jako nie podlegające dofinansowaniu ze środków wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwana dalej ustawą o PDOP), a co za tym idzie zostały sfinansowane ze środków własnych K. pozyskanych z działalności gospodarczej K., wydatki te powinny stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty te można bowiem powiązać z przyszłymi przychodami w aspekcie celów, które zamierza K. osiągnąć w wyniku realizacji projektu. Albowiem zgodnie ze statutem (§ 5, pkt 9) K. realizuje swoje zadania m. in. poprzez prowadzenie działalności szkoleniowej. Statut w § 5 ust. 2 stanowi, że dla realizacji celów statutowych K. może prowadzić działalność gospodarczą na zasadach ogólnych. W tym celu w dziale 3 - przedmiot działalności K. - odpisu z rejestru przedsiębiorców KRS zapisano m. in. „pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane” (85, 59, B). K. w ramach dotychczasowej działalności komercyjnej świadczył m. in. usługi szkoleniowe i certyfikacyjne dla urzędników administracji publicznej w zakresie m. in. przeciwdziałania praktykom korupcyjnym.

Dlatego podstawowymi przesłankami dla których K. przystąpił do w/w projektu były:

• pozyskanie doświadczenia i umiejętności w zakresie szkoleń dotyczących elektronizacji administracji publicznej i gospodarki,

• uzyskanie pozytywnej marki wśród urzędów administracji publicznej jako wiarygodnej firmy szkoleniowej i doradczej,

• rozszerzenie zakresu swojego doświadczenia o szkolenia w tym zakresie dla administracji publicznej.
  
  

W wyniku powyższego K. po zakończeniu realizacji projektu zamierza wykorzystać w/w efekty realizacji projektu poprzez rozszerzenie zakresu świadczonych przez siebie usług również o usługi szkoleniowe i doradcze odpłatne, zlecane przez administrację publiczną w drodze przetargów publicznych, wykonywane na rzecz urzędów administracji publicznej, wynikające z wdrażania dyrektyw CEIDG czy szeroko pojętej elektronizacji administracji publicznej i gospodarki. Realizacja projektu ma również umożliwić realizację przez K. usługi na rzecz pracowników urzędów administracji publicznej w zakresie certyfikowania ich umiejętności informatycznych nabytych w wyniku ich udziału w w/w projekcie. Projekt ma więc wpłynąć bezpośrednio na rozszerzenie możliwości uzyskiwania przez K. przychodów, co jest zgodne ze statutem K.

Z kolei odsetki od należności głównej wynikające z zapisów w/w umowy partnerskiej również stanowią - zdaniem K. - koszty uzyskania przychodów, gdyż nie stanowią w szczególności odsetek od grzywien i kar orzeczonych w postępowaniu karnym, karno-skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenie (wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 18 ustawy o PDOP jako nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów), gdyż stosunek prawny wiążący strony w/w umowy partnerskiej był określony przepisami kodeksu cywilnego, a zwrot kwot uznanych w projekcie za niekwalifikowane nastąpił na podstawie w/w umowy cywilno-prawnej a nie decyzji administracyjnej. Odsetki te nie były również wymienionymi - jako koszty nie będące kosztami uzyskania przychodu w art. 16 ust. 1, pkt 22 ustawy o PDOP - „karami umownymi i odszkodowaniami z tytułu wad dostarczonych materiałów, wykonanych robót, usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad …” A contrario można co najwyżej odsetki te potraktować jako naliczone i zapłacone odsetki od zobowiązań - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o PDOP nie stanowią kosztów uzyskania przychodów jedynie naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań. Odsetki zapłacone przez K. z tytułu w/w umowy partnerskiej stanowiły odsetki od zobowiązania - gdyż pobrane w formie zaliczki od Ministerstwa Gospodarki środki finansowe na realizację projektu do czasu rozliczenia ich wydatkowania stanowią rodzaj zobowiązania.

Zapłata należności wobec Ministerstwa Gospodarki oraz odsetek umownych stanowiła niezbędny warunek do dalszego utrzymania projektu i nie rozwiązania przez Ministerstwo Gospodarki umowy partnerskiej, co w przyszłości pozwoli na osiągnięcie przez K. wymiernych korzyści z realizacji opisanego wyżej projektu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25.04.2012 r. Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony stan faktyczny, tj. podał, iż:

1. Przedmiotowy projekt jest realizowany w ramach Priorytetu V Dobre Rządzenie, Działania 5.3 Wsparcie na rzecz realizacji Strategii Lizbońskiej, Poddziałania nie podano we wniosku o dofinansowanie projektu, Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki.
2. Partnerem wiodącym (koordynatorem) - Liderem jest Ministerstwo Gospodarki.
3. Stroną umowy o sfinansowanie projektu zawartej z Instytucją Zarządzającą PO KL (Ministerstwo Rozwoju Regionalnego), jest Ministerstwo Gospodarki. Z kolei Ministerstwo Gospodarki jako Lider Projektu i strona umowy z Ministerstwem Rozwoju Regionalnego podpisało z Partnerami Projektu ...stosowną umowę partnerską na realizację projektu. Wskazano, że w przypadku tego projektu (projekt systemowy) rolę Instytucji Wdrażającej pełni Instytucja Zarządzająca, tj. Ministerstwo Rozwoju Regionalnego.
4. Umowa pomiędzy instytucją Zarządzającą a Ministerstwem Gospodarki została podpisana w dniu 10 marca 2010 r., zaś umowa Partnerska pomiędzy Ministerstwem Gospodarki a Partnerami została podpisana w dniu 22 grudnia 2009 r. (kserokopie pierwszych stron w/w umów w załączeniu).
5. Otrzymana dotacja stanowi pomoc bezzwrotną.
6. Daty wpływu poszczególnych transz dotacji na konto Wnioskodawcy, w stosunku do których Instytucja Zarządzająca/Wdrażająca zakwestionowała wydatki:
   1. 24 grudnia 2009 r.
   2. 1 kwietnia 2010 r.
   3. 10 czerwca 2010 r.
   4. 26 sierpnia 2010 r.
   5. 30 grudnia 2010 r.
   
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy właściwe jest stanowiskoWnioskodawcy uznające, że wydatki poniesione przez stanowiskoWnioskodawcę na realizację projektu, a uznane przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowane w projekcie stanowią koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP i pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych...
2. Czy właściwe jest stanowiskostanowisko Wnioskodawcy uznające, że wydatki poniesione przez stanowiskoWnioskodawcę na zapłatę przewidzianych w umowie partnerskiej zawartej z Ministrem Gospodarki odsetek od otrzymanych zaliczek podlegających zwrotowi z tytułu uznania, że zostały wydatkowane na wydatki niekwalifikowane w projekcie, stanowią koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP i pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na realizację projektu a uznane przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowalne w projekcie stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP i pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Podobnie K. uważa, że zapłacone odsetki od otrzymanych zaliczek podlegających zwrotowi, z tytułu uznania ich że zostały wydatkowane na wydatki niekwalifikowalne w projekcie, stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP i pomniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jako odsetki od zobowiązań.

Podniesiono, iż za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawiają następujące fakty:

1. Wydatki te zostały poniesione ze środków własnych K. a nie z dotacji ze środków publicznych, która zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie podlega opodatkowaniu PDOP.
2. Odsetki zapłacone z tytułu umowy partnerskiej od otrzymanych zaliczek podlegających zwrotowi, z tytułu uznania ich, że zostały wydatkowane na wydatki niekwalifikowalne w projekcie, nie stanowią kar, grzywien ani kar umownych czy odszkodowań w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 18 i pkt 22 ustawy o PDOP - a więc nie należą do katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Co więcej można je potraktować jako naliczone i zapłacone odsetki od zobowiązań, gdyż otrzymana na realizację projektu zaliczka do chwili jej rozliczenia przez Lidera Projektu stanowi rodzaj zobowiązania.
3. Cel poniesienia wydatków - realizacja projektu i związane z nim wydatki miały na celu nie tylko utrzymanie realizacji projektu, a więc obowiązywanie umowy partnerskiej zawartej z Ministrem Gospodarki, ale również osiągniecie w przyszłości przychodów z działalności opodatkowanej w zakresie usług szkoleniowych, doradczych i certyfikacyjnych na zasadach komercyjnych, zgodnie z § 5 ust. 2 statutu K., który stanowi, że dla realizacji celów statutowych K. może prowadzić działalność gospodarczą na zasadach ogólnych.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze, jeżeli spełniają wskazane kryteria, określone w art. 15 ust. 1 updop. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Obejmują one również wydatki w postaci wypłaconych diet oraz zwrotów kosztów podróży służbowych. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy podkreślić, iż koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca na podstawie umowy partnerskiej zawartej z Ministrem Gospodarki jest jednym z wykonawców (partnerów) projektu „Uproszczenie procedur związanych z podejmowaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej poprzez ich elektronizację i wdrożenie idei „jednego okienka””. Projekt jest realizowany w ramach Priorytetu V Dobre Rządzenie, Działania 5.3 Wsparcie na rzecz realizacji Strategii Lizbońskiej, Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki i finansowany z dotacji celowej z budżetu państwa (15%) i ze środków pochodzących z Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Społecznego (85%). Partnerem wiodącym (koordynatorem) jest Ministerstwo Gospodarki. Stroną umowy o sfinansowanie projektu zawartej w dniu 10.03.2010 r. z Instytucją Zarządzającą PO KL i jednocześnie w powyższym przypadku Instytucją Wdrążającą tj. z Ministerstwem Rozwoju Regionalnego, jest Ministerstwo Gospodarki, które jako Lider Projektu podpisało w dniu 22.12.2009 r. z Partnerami Projektu stosowną umowę partnerską na realizację projektu.

Środki na realizację zadań były przekazywane dla Wnioskodawcy przez Lidera w formie zaliczek na dany kwartał, które następnie były rozliczane poprzez sprawozdania merytoryczne i finansowe. W styczniu 2011 r. w wyniku kontroli przeprowadzonej przez Instytucję Wdrażającą, w odniesieniu do wydatków poniesionych w 2009 r. i 2010 r., tj. pokrytych z transz wypłaconych: 24.12.2009 r., 01.04.2010 r., 10.06.2010 r., 26.08.2010 r., 30.12.2010 r., uprzednio uznanych za kwalifikowane w projekcie, stwierdzono, że ich część, dotycząca głównie wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przy realizacji projektu, jest niekwalifikowalna w projekcie, ze względu za nie spełnianie zasady efektywności wydatków (relacji nakład do rezultatu) oraz za niezwiązane bezpośrednio z potrzebami projektu – co dotyczy wydatków o charakterze ogólno-administracyjnym (np. koszty mediów, materiałów biurowych, koszty delegacji służbowych). W związku z powyższym Ministerstwo Gospodarki jako Lider projektu wezwał Wnioskodawcę do zwrotu wydatków uznanych przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowalne w projekcie na łączną kwotę 1.159.231,14 zł (należność główna) wraz z odsetkami liczonymi jak dla zaległości podatkowych. Jako podstawę zwrotu wskazano par. § 8 pkt 15 umowy partnerskiej zawartej z Ministrem Gospodarki, który stanowi iż „w przypadku nieprawidłowego wydatkowania środków przez Partnera, środki podlegają zwrotowi wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych”.

Ponadto Wnioskodawca podnosi, iż ww. koszty niekwalifikowalne można powiązać z przyszłymi przychodami w aspekcie celów, które zamierza osiągnąć w wyniku realizacji projektu, tj. zamierza rozszerzyć zakres świadczonych przez siebie usług również o usługi szkoleniowe i doradcze odpłatne, zlecane przez administrację publiczną w drodze przetargów publicznych, wykonywane na rzecz urzędów administracji publicznej, wynikające z wdrażania dyrektyw CEIDG czy szeroko pojętej elektronizacji administracji publicznej i gospodarki. Realizacja projektu ma również umożliwić realizację usługi na rzecz pracowników urzędów administracji publicznej w zakresie certyfikowania ich umiejętności informatycznych nabytych w wyniku ich udziału w ww. projekcie. Projekt ma więc wpłynąć bezpośrednio na rozszerzenie możliwości uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków uznanych przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowalne, tzn. niepodlegających dofinansowaniu ze środków pochodzących z dotacji i zwróconych Liderowi, a tym samym w efekcie pokrytych ze środków własnych Wnioskodawcy, oraz możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od ww. kwot w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych.

W tym miejscu należy podkreślić, iż podatnik zawsze przy ponoszeniu wydatku musi mieć na uwadze art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

W odniesieniu do możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę a uznanych przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowalne, tzn. niepodlegających dofinansowaniu ze środków pochodzących z dotacji zauważyć należy, że czym innym jest kwalifikacja wydatków pod względem podatkowym, a czym innym na potrzeby projektu europejskiego.

Ogólnie rzecz biorąc „Projekt” to przedsięwzięcie, które ma swój określony cel, budżet i ramy czasowe, realizowane przez daną grupę osób. O projekcie europejskim mówimy wtedy, gdy przy jego realizacji zaangażowane są środki z Unii Europejskiej bądź - jak ma to miejsce w rozpatrywanej sprawie – środki pomocowe z Funduszu Spójności Unii Europejskiej w formie dotacji z Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki i kiedy poprzez swoje cele czy rezultaty nabiera on także wymiaru europejskiego.

Budżet projektu europejskiego budowany jest w podziale na koszty kwalifikowane (tj. kwalifikujące się do refundacji) i niekwalifikowane oraz szczegółowe podkategorie, zgodnie z kryteriami określonymi w konkretnym programie, w ramach którego jest on finansowany. Ustalenie, jakie wydatki i na jakich warunkach można uznać za kwalifikujące się do refundacji jest jednym z podstawowych aspektów ubiegania się o fundusze europejskie. Nie wszystkie wydatki mogą być objęte wsparciem. Ich zakres zależy od programu, z którego beneficjent chce skorzystać i od konkretnego działania.

Kwalifikowalność wydatków oznacza, że dany wydatek jest niezbędny do wykonania projektu i bezpośrednio jest z nim związany. Kategorie wydatków kwalifikowanych muszą być ściśle powiązane z projektami, które kwalifikują się do objęcia wsparciem w ramach danego działania stanowiącego element programu operacyjnego. Należy to rozumieć w ten sposób, że kwalifikowalność wydatków ściśle wiąże się z kwalifikowalnością projektów, tzn. wydatek jest kwalifikowalny, jeśli został poniesiony w ramach projektu kwalifikującego się do wsparcia. Są to tylko ogólne reguły dotyczące kwalifikowalności wydatków. Obok nich istnieje szereg zasad szczególnych, które określone są w wytycznych dotyczących kwalifikowania wydatków w ramach danego Programu Operacyjnego.

Ponadto podatnik powinien mieć każdorazowo na względzie wyłączenia zawarte w art. 16 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych gdzie, ustawodawca wymienił trzy rodzaje kar, których do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć nie można. Są to:

1. grzywny i kary pieniężne orzeczone w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych grzywien i kar (art. 16 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy),
2. kary, opłaty i odszkodowania oraz odsetki od tych zobowiązań z tytułu:
   1. nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska,
   2. niewykonania nakazów właściwych organów nadzoru i kontroli dotyczących uchybień w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 16 ust. 1 pkt 19 tej ustawy),
3. kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług (art. 16 ust. 1 pkt 22 cytowanej ustawy).
   
   

Zdaniem tut. Organu ww. zwrot wydatków uznanych przez Instytucję Wdrażającą Program Operacyjny Kapitał Ludzki za niekwalifikowalne w związku z realizowanym przez Wnioskodawcę projektem nie stanowi żadnych z ww. sankcji cywilnoprawnych.

W oparciu o powyższe przepisy prawa należy zatem wskazać, że opisane we wniosku wydatki uznane przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowalne, które są związane z realizowanym przez Wnioskodawcę projektem a które w ostatecznym rezultacie Wnioskodawca musiał pokryć z własnych środków finansowych tj. wydatki dotyczące:

• wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przy realizacji projektu,

• wydatków o charakterze ogólno-administracyjnym (np. koszty mediów, materiałów biurowych, koszty delegacji służbowych),

- po spełnieniu ogólnych przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko podatnika w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kwot wydatków uznanych przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowalne, tzn. niepodlegających dofinansowaniu ze środków pochodzących z dotacji, w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych należy tytułem wstępu wskazać, iż Program Operacyjny „Kapitał Ludzki”, zgodnie ze wstępnym projektem Narodowej Strategii Spójności (Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia) 2007-2013, przyjętym w dniu 14 lutego 2006 r. przez Radę Ministrów, stanowi jeden z programów operacyjnych będących podstawowym narzędziem do osiągnięcia założonych w niej celów przy wykorzystaniu środków Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Rozważając charakter środków finansowych, które Wnioskodawca pozyskał z Funduszu Spójności Unii Europejskiej w formie dotacji z Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki na finansowanie projektu pn.: „Uproszczenie procedur związanych z podejmowaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej poprzez ich elektronizację i wdrożenie idei „jednego okienka””. należy odnieść się do regulacji art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 roku o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.), zgodnie z którym sposób zapewnienia wieloletniego finansowania programu operacyjnego ze środków pochodzących z budżetu państwa lub ze źródeł zagranicznych określają przepisy o finansach publicznych.

W tym miejscu należy podkreślić, iż ustawa o finansach publicznych z dnia 30 czerwca 2005 r. (Dz. u. Nr 249, poz. 2104 ze zm.) obowiązywała do 31.12.2009 r., zaś z dniem 01 stycznia 2010 r. weszła w życie nowa ustawa o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

W myśl art. 111 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1241), do rozliczenia środków przekazanych do dnia 31 grudnia 2009 r. na realizację programów, projektów i zadań finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1, tj. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosuje się przepisy dotychczasowe. Rozliczenie tych środków powinno nastąpić nie później niż do dnia 30 czerwca 2010 r.

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 ww. ustawy, dotacje udzielone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, tj. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, podlegają zwrotowi na podstawie dotychczasowych przepisów.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek dotyczy transz dotacji przekazanych w związku z realizacją projektu pod nazwą „Uproszczenie procedur związanych z podejmowaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej poprzez ich elektronizację i wdrożenie idei „jednego okienka”” na przełomie 2009-2010 r. to:

• odnośnie wypłat dokonywanych do 31 grudnia 2009 r. zastosowanie znajdą przepisy ustawy o finansach publicznych z dnia 30 czerwca 2005 r. obowiązującej do 31.12.2009 r.,

• odnośnie wypłat dokonywanych od 1 stycznia 2010 r. – przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, która weszła w życie z dniem 01.01.2010 r.
  
  

Stan prawny do dnia 31 grudnia 2009 r.:

Zgodnie z art. 200 ust. 4 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych obowiązującym do 31 grudnia 2009 r. unijne środki pomocowe zostały włączone do budżetu państwa.

W myśl art. 145 ust. 1 ww. ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r., dotacje udzielone z budżetu państwa:

1. wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem,
2. pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości

– podlegają zwrotowi do budżetu państwa wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, w terminie do dnia 28 lutego roku następującego po roku, w którym udzielono dotacji.

Zgodnie z treścią art. 145 ust. 5 tej ustawy, odsetki od dotacji podlegających zwrotowi do budżetu państwa nalicza się począwszy od dnia:

1. przekazania z budżetu państwa dotacji wykorzystanych niezgodnie z przeznaczeniem;
2. stwierdzenia nieprawidłowego naliczenia lub nienależnego pobrania dotacji.
   
   

Natomiast w myśl art. 146 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku niedokonania zwrotu dotacji w terminie, o którym mowa w art. 144 ust. 1 i 2 oraz art. 145 ust. 1, organ lub inny dysponent części budżetowej, który udzielił dotacji, wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki.

Jednocześnie art. 146 ust. 3 tejże ustawy wskazuje, że w zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy - Ordynacja podatkowa, z wyjątkiem art. 57 tej ustawy.

Stan prawny od dnia 1 stycznia 2010 r.:

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych obowiązującej od 01.01.2010 r. określa, że środkami publicznymi są m. in. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielonej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

W myśl art. 2 pkt 5 przywołanej ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o „środkach europejskich” – rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, czyli:

1. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b;
2. niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:
   1. Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2009-2014,
   2. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2009-2014,
   3. Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;
3. środki na realizację Wspólnej Polityki Rolnej:
   1. Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej „Sekcja Gwarancji”,
   2. Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji,
   3. Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich;
   
   
   

Ustawa o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. wprowadziła z dniem 1 stycznia 2010 r. zmianę charakteru środków przeznaczonych na realizację programów operacyjnych i w obecnie obowiązującym stanie prawnym środki europejskie, co do zasady, nie zostały włączone do budżetu państwa, ale stanowią jego odrębną część w formie budżetu środków europejskich.

Zgodnie z art. 169 ust. 1 ww. ustawy dotacje udzielone z budżetu państwa:

1. wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem,
2. pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości,

- podlegają zwrotowi do budżetu państwa wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, w ciągu 15 dni od dnia stwierdzenia okoliczności, o których mowa w pkt 1 lub pkt 2.

W myśl postanowień ust. 5 ww. art. 169 odsetki od dotacji podlegających zwrotowi do budżetu państwa nalicza się, począwszy od dnia

1. przekazania z budżetu państwa dotacji wykorzystanych niezgodnie z przeznaczeniem,
2. stwierdzenia nieprawidłowego naliczenia lub nienależnego pobrania dotacji

- z zastrzeżeniem, że jeżeli dotacja stanowi pomoc publiczną, w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, odsetki nalicza się od dnia przekazania dotacji beneficjentowi.

Stosownie do ust. 6 ww. art. 169 w przypadku niedokonania zwrotu dotacji w terminie, o którym mowa w ust. 1 oraz w art. 150 pkt 5, art. 151 ust. 2 pkt 6, art. 168 ust. 1 i 2, organ lub inny dysponent części budżetowej, który udzielił dotacji, wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki.

Zgodnie z art. 207 ust. 1 ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. w przypadku gdy środki przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich są:

1. wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem,
2. wykorzystane z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184,
3. pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości,

- podlegają zwrotowi przez beneficjenta wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 9, na wskazany w tej decyzji rachunek bankowy, z zastrzeżeniem ust. 8 i 10.

W myśl ust. 8-10 ww. art. w przypadku stwierdzenia okoliczności, o których mowa w ust. 1, instytucja, która podpisała umowę z beneficjentem, wzywa go do:

1. zwrotu środków lub
2. do wyrażenia zgody na pomniejszenie kolejnych płatności, o którym mowa w ust. 2, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania.
   
   

Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa wyżej, organ pełniący funkcję instytucji zarządzającej lub instytucji pośredniczącej w rozumieniu ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju albo ustawy z dnia 3 kwietnia 2009 r. o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Rybackiego wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki, oraz sposób zwrotu środków, z uwzględnieniem ust. 2. Decyzji, o której mowa, nie wydaje się, jeżeli dokonano zwrotu środków przed jej wydaniem.

Zgodnie z art. 67 ww. ustawy do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60, w tym m. in. kwot dotacji podlegających zwrotowi w przypadkach określonych w niniejszej ustawie, nieuregulowanych niniejszą ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.) i odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.).

W myśl art. 53 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, znajdującego się w rozdziale 6 działu III, od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

Ponadto Wnioskodawca odnosząc kwoty naliczonych odsetek w koszty podatkowe jest zobligowany także do uwzględnienia norm ustanowionych w ww. art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 21 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Zdaniem tut. Organu, odsetki będące przedmiotem niniejszej interpretacji nie mają takiego charakteru.

Ponadto, jak zauważył Wnioskodawca, przedmiotowe odsetki nie stanowią odsetek od sankcji cywilnoprawnych wymienionych w cytowanym wyżej art. 16 ust. 1 pkt 18, 19 i 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy mieć także na względzie, iż w stosunku do odsetek (nie tylko do odsetek od kredytów/pożyczek) w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, określony został szczególny tryb zaliczenia w koszty uzyskania przychodów.

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

A contrario kosztami uzyskania przychodów będą zatem naliczone i zapłacone odsetki od pożyczek/ kredytów czy zobowiązań.

Tym samym przedmiotowe odsetki, o ile nie będą mieściły się w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych :

• jako naliczone na podstawie art. 145 ust. 1 ustawy o finansach publicznych z dnia 30 czerwca 2005 r. obowiązującej do 31 grudnia 2009 r. – odnośnie zwrotu kwoty dotacji z transzy wypłaconej 24.12.2009 r.
• jako naliczone na podstawie art. 169 ust. 1 oraz art. 207 ust. 1 w zw. z ust. 8 ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. – w stosunku do zwrotu kwot z dotacji wypłaconych transzami w 2010 r.

- podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych w dacie ich zapłaty.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie także należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż Spółka do kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zaliczyć wydatki poniesione na:

• realizację projektu a uznane przez Instytucję Wdrażającą za niekwalifikowalne w projekcie dotyczące: wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przy realizacji projektu oraz wydatków o charakterze ogólno-administracyjnym (np. koszty mediów, materiałów biurowych, koszty delegacji służbowych),

• zapłatę przewidzianych w umowie partnerskiej zawartej z Ministrem Gospodarki odsetek od otrzymanych zaliczek podlegających zwrotowi z tytułu uznania, że zostały wydatkowane na wydatki niekwalifikowane w projekcie,

- o ile przedmiotowe wydatki będą spełniały przesłanki wynikające z ww. art., zostaną właściwie udokumentowane i nie będą znajdować się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Końcowo należy dodać, że na tle wymienionych we wniosku ogólnie rodzajów wydatków związanych z realizacją ww. projektu a uznanych za niekwalifikowalne przez Instytucją Wdrażającą oaz w stosunku do przedmiotowych odsetek bez badania ich charakteru w świetle weryfikacji zgromadzonych przez Wnioskodawcę konkretnych dowodów – nie można przesądzić, że wydatki te są racjonalnie uzasadnione oraz nie znajdują się w katalogu wyłączeń zawartym w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Samo ogólne przedstawienie wydatków nie wystarcza, aby można je było uznać za koszty uzyskania przychodów bez analizy ich związków z przychodem. Należy przy tym podnieść, że tego rodzaju kwestie nie są przedmiotem postępowania w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż to postępowanie opiera się na przyjęciu stanu faktycznego opisanego przez podatnika – a nie na weryfikacji, czy takie zdarzenie zaistniało w rzeczywistości, t. j. czy w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca poprzez posiadane konkretne dowody udowodnił, że szczegółowe pozycje i kwoty kosztów są kosztem uzyskania przychodów, gdyż jest to właściwość postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Ponadto podnieść należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego. Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Informuje się także, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem .

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.