INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Zakładu Komunikacji., przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. (data wpływu 30 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków związanych z zakupem artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur zużywanych jako drobny poczęstunek przez klientów (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) – jest nieprawidłowe,
• wydatków związanych z zakupem artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur zużywanych jako drobny poczęstunek przez pracowników (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) – jest prawidłowe,
• wydatków związanych z zakupem drobnych upominków (kwiaty, książki, itp.) dla osób odchodzących na emeryturę bądź rentę, po rozwiązaniu stosunku pracy(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) – jest prawidłowe,
• wydatków związanych z zakupem wieńców pogrzebowych dla osób które były pracownikami Zakładu bądź emerytami lub rencistami odchodzącymi na ww. świadczenia z Zakładu (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) – jest prawidłowe,
• podatku należnego od ww. zakupów – jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur Zakładu zużywanych jako drobny poczęstunek przez klientów oraz pracowników (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1),
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem drobnych upominków (kwiaty, książki, itp.) dla osób odchodzących na emeryturę bądź rentę po rozwiązaniu stosunku pracy oraz zakupem wieńców pogrzebowych dla osób które były pracownikami Zakładu bądź emerytami lub rencistami odchodzącymi na ww. świadczenia z Zakładu (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2),
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur powstałej Spółki zużywanych jako drobny poczęstunek przez klientów oraz pracowników (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3),
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem drobnych upominków (kwiaty, książki, itp.) dla osób odchodzących na emeryturę bądź rentę po rozwiązaniu stosunku pracy oraz zakupem wieńców pogrzebowych dla osób które będą pracownikami powstałej Spółki bądź emerytami lub rencistami odchodzącymi na ww. świadczenia z Zakładu (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4),
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby związane z organizowaniem posiedzeń rady nadzorczej Spółki (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 5),
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od ww. wydatków.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miejski Zakład Komunikacji jest samorządowym zakładem budżetowym, dla którego głównym przedmiotem działalności, wynikającym ze statutu jest zaspokajanie potrzeb ludności miasta w zakresie lokalnego transportu zbiorowego.

1. Zakład ponosi wydatki na zakup artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur. Artykuły te są zużywane jako drobne poczęstunki przez klientów odwiedzających Zakład, a także przez pracowników podczas zebrań i narad. Jednostka odlicza podatek naliczony przy nabywaniu przedmiotowych towarów oraz wystawia fakturę wewnętrzną w celu naliczenia podatku należnego. Kwoty netto z faktur zakupu oraz podatek należny wykazany w fakturach wewnętrznych nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.
2. Zakład nabywa drobne upominki (kwiaty, książki itp.) dla osób odchodzących na emeryturę bądź rentę. Zakład zakupuje ponadto wieńce pogrzebowe dla osób, które były pracownikami Zakładu oraz emerytami bądź rencistami odchodzącymi na ww. świadczenia z Miejskiego Zakładu Komunikacji. Zakupu i przekazania dokonuje się po rozwiązaniu stosunku pracy z tymi osobami. Podatek VAT z otrzymanych faktur zostaje odliczany, a następnie naliczany poprzez wystawienie faktury wewnętrznej. Kwoty netto z faktur zakupu oraz podatek należny wykazany w fakturach wewnętrznych nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.
   
   

Uchwałą Rady Miasta z dnia 30 maja 2012 r. w sprawie przekształcenia zakładu budżetowego Miejski Zakład Komunikacji poprzez likwidację w celu utworzenia spółki Miejski Zakład Komunikacji. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, nastąpi przekształcenie zakładu budżetowego w spółkę z o.o.

Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. „f” i lit. „h” ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), art. 6 ust. 1, art. 22 ust. 1 i art. 23 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236) w związku z art. 16 ust. 1, 3, 5 i 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), Rada Miasta uchwaliła co następuje:

1. Likwiduje się zakład budżetowy Miejski Zakład Komunikacji w celu przekształcenia w spółkę Miejski Zakład Komunikacji Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Dniem przekształcenia jest dzień wpisu spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym (planowany dzień rozpoczęcia działalności przez spółkę to 01.01.2013 r.)

1. Z dniem przekształcenia zakładu budżetowego nastąpi jego likwidacja.
2. Spółka powstała w celu realizacji zadania własnego Miasta polegającego na zapewnieniu przewozów komunikacją miejską oraz w gminach, z którymi zawarte jest „Porozumienie Komunalne” z dnia 28.12.1992 r. w sprawie powierzenia zadania publicznego w zakresie zbiorowego transportu osobowego środkami komunikacji miejskiej na terenie gmin (…).
3. Składniki mienia przekształconego Zakładu stają się majątkiem Spółki i stanowią pokrycie kapitału.
4. Należności i zobowiązania Zakładu przejmuje utworzona Spółka.
5. Spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością Zakładu.
   
   

Pracownicy Zakładu budżetowego stają się pracownikami Spółki w trybie określonym w art. 23 (1) Kodeksu pracy. Gmina jest jedynym założycielem i jedynym wspólnikiem Spółki - ma 100% udziałów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy od zakupu artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur, które są zużywane jako drobne poczęstunki przez klientów odwiedzających Zakład budżetowy, a także przez pracowników podczas zebrań i narad, jednostka może odliczać podatek naliczony przy nabywaniu przedmiotowych towarów oraz czy powinna wystawiać fakturę wewnętrzną w celu naliczenia podatku należnego od przedmiotowego zużycia artykułów... Czy kwoty netto z faktur zakupu takich artykułów oraz podatek należny wykazany w fakturach wewnętrznych stanowią koszt uzyskania przychodów...
2. Czy nabywając drobne upominki (kwiaty, książki itp.) dla osób odchodzących na emeryturę bądź rentę, po rozwiązaniu stosunku pracy z tymi osobami, a także wieńce pogrzebowe dla osób które były pracownikami Zakładu, bądź emerytami lub rencistami odchodzącymi na ww. świadczenia z Zakładu, można odliczyć naliczony podatek VAT z otrzymanych faktur, naliczając następnie podatek należny poprzez wystawienie faktury wewnętrznej. Czy kwoty netto z faktur zakupu takich artykułów oraz podatek należny wykazany w fakturach wewnętrznych stanowią koszt uzyskania przychodów...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem MZK, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mówiącym o prawie do odliczania podatku naliczonego w zakresie, w jakim wykonywane czynności są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, Zakład budżetowy może odliczać podatek naliczony od zakupów artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur, które są zużywane jako drobne poczęstunki przez klientów odwiedzających Zakład, a także przez pracowników podczas zebrań i narad. Prawo do odliczenia występuje z uwagi na pośrednie wykorzystanie nabytych artykułów w działalności opodatkowanej.

MZK uważa, iż nie ma obowiązku wykazywania podatku należnego, tym samym wystawiania faktury wewnętrznej. Zużycie towarów, może być bowiem opodatkowane jedynie wówczas, gdy następuje ono na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, byłych pracowników itd. (art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy). W przypadku omawianym przez MZK mowa jest o kontrahentach, którzy pracownikami nie są. Zużycie na rzecz pracowników w czasie narad i zebrań, tj. w trakcie wykonywania pracy, nie należy natomiast traktować jako zużycie na cele osobiste. Cel osobisty realizowany byłby wówczas, gdyby artykułami spożywczymi pracownicy mogli dysponować poza miejscem wykonywania pracy.

Zdaniem MZK, wydatki na rzecz pracowników i kontrahentów, w zakresie zakupu artykułów spożywczych nie noszą znamion reprezentacji (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości, a ich zakup ma związek z osiąganymi przychodami. W związku z powyższym, mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów przy jednoczesnym odliczeniu podatku naliczonego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem MZK, wiedząc w momencie zakupu o przeznaczeniu upominku, tj. przekazaniu dla osób odchodzących na emeryturę bądź rentę, po rozwiązaniu stosunku pracy z tymi osobami, a także zakup wieńców pogrzebowych, z uwagi na brak związku wydatku ze sprzedażą opodatkowaną, nie powinno się odliczać naliczonego podatku VAT z otrzymanych faktur. Jednocześnie nie ma konieczności naliczania podatku należnego poprzez wystawienie faktury wewnętrznej. W związku z faktem, iż przedmiotowe zakupy nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub jego zabezpieczenia (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), kwotę netto oraz podatek VAT z faktur należy uznawać za koszt niestanowiący kosztu uzyskania przychodu.

Przedmiotem niniejszej interpretacji są kwestie dot. podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych uznaje się za:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur zużywanych jako drobny poczęstunek przez klientów (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1),
• prawidłowe – w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur zużywanych jako drobny poczęstunek przez pracowników (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1),
• prawidłowe – w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem drobnych upominków (kwiaty, książki itp.) dla osób odchodzących na emeryturę bądź rentę, po rozwiązaniu stosunku pracy (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2),
• prawidłowe – w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem wieńców pogrzebowych dla osób które były pracownikami Zakładu bądź emerytami lub rencistami odchodzącymi na ww. świadczenia z Zakładu (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2),
• bezprzedmiotowe – w części dot. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od ww. wydatków.
  
  

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur. Artykuły te są zużywane jako drobne poczęstunki przez klientów odwiedzających Zakład, a także przez pracowników podczas zebrań i narad.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Wydatki na rzecz pracowników co do zasady są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i uzyskanymi przychodami i nie są wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.

Podnieść należy, iż powyższe odnosi się wyłącznie do obecnych pracowników z którymi łączy podatnika – pracodawcę - stosunek pracy, nie zaś do byłych pracowników, co do których ten stosunek już dawno nie istnieje (wygasł).

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

W konsekwencji, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki zarówno bezpośrednio wynikające z zatrudnienia jak i pośrednio związane z zatrudnieniem, ponoszone przez pracodawców na rzecz swoich pracowników. O kwalifikacji wydatków na rzecz pracowników powinny decydować przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 16 ust. 1 tej ustawy. Pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (przykładowo art. 16 ust. 1 pkt 45 tej ustawy).

Odnosząc się zatem do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup art. spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na poczęstunek dla pracowników podczas zebrań i narad, jako wydatki niewymienione w negatywnym katalogu kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zalicza się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja” ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja” wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Dlatego też termin „reprezentacja” użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinno się definiować jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”.

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji, zdaniem tut. Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. – sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że „reprezentacja nie musi odnosić się do „okazałości, wystawności”, a odnosi się do „dobrego reprezentowania firmy”, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów”.

Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki na zakup art. spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na poczęstunek dla kontrahentów, jako wydatki związane z reprezentacją (art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślenia wymaga fakt, iż norma art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią (por. wyrok NSA z 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10).

W konsekwencji powyższego wskazać należy, iż podniesiona przez Wnioskodawcę kwestia, że wydatki na rzecz kontrahentów, w zakresie zakupu artykułów spożywczych nie mają charakteru okazałości i są zwyczajowo przyjęte w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa.

Reasumując:

• wydatki na zakup artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur zużywanych jako drobny poczęstunek przez pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• wydatki na zakup artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda) na potrzeby sekretariatu i biur zużywanych jako drobny poczęstunek przez klientów stanowią koszty reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako takie nie mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.
  
  

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na rozstrzygnięcie zawarte w interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług z dnia 28 lutego 2013 r. nr ILPP2/443-1210/12-2/MR, zagadnienie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda), stało się – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – bezprzedmiotowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika również, iż w kosztach Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego znajdują się wydatki na zakup drobnych upominków (kwiaty, ksiązki itp.) dla osób odchodzących na emeryturę bądź rentę, po rozwiązaniu stosunku pracy. Wnioskodawca ponadto zakupuje wieńce pogrzebowe dla osób, które były pracownikami oraz emerytami bądź rencistami odchodzącymi na ww. świadczenie z Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego.

Mając na uwadze przedstawione powyżej przepisy należy podkreślić, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć – co do zasady – wydatki ponoszone na rzecz pracowników ze środków obrotowych. Podkreślenia jednakże wymaga, iż dotyczy to wyłącznie pracowników mających związek z istniejącym obecnie stosunkiem pracy.

Odnosząc się zatem do wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na zakup drobnych upominków (kwiaty, książki itp.) dla osób odchodzących na emeryturę bądź rentę, po rozwiązaniu stosunku pracy, a także wieńców pogrzebowych w związku ze śmiercią osób które były pracownikami Zakładu bądź emerytami lub rencistami odchodzącymi na te świadczenia z Zakładu należy zauważyć, iż przez sformułowanie „w celu” zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości” jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo – skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Mając na uwadze powyższe podnieść należy, że ww. wydatki nie wiążą się z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i oceniając charakter omawianych wydatków nie można wykazać związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy ich poniesieniem a uzyskanym przez Wnioskodawcę przychodem. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi być on widoczny. Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość) oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

W opinii tut. Organu, w odniesieniu do powyższych wydatków brak jest podstaw do uznania, iż mamy do czynienia z dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania albo zabezpieczenia jego źródła), a więc o tych, o których stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup drobnych upominków (kwiaty, książki itp.) dla osób odchodzących na emeryturę bądź rentę, po rozwiązaniu stosunku pracy, a także wieńców pogrzebowych w związku ze śmiercią osób które były pracownikami Zakładu bądź emerytami lub rencistami odchodzącymi na te świadczenia z Zakładu, jako nie spełniające ogólnych przesłanek, wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na rozstrzygnięcie zawarte w interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług z dnia 28 lutego 2013 r. nr ILPP2/443-1210/12-2/MR, zagadnienie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup drobnych upominków (kwiatów, książek itp.) oraz wieńców pogrzebowych stało się – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – bezprzedmiotowe.

Nadmienia się również, iż wniosek w zakresie opisu zdarzenia przyszłego w części dot. pytań oznaczonych we wniosku numerami 3-5 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 28.02.2013 r. sygn. ILPB3/423-509/12-3/KS.

Ponadto informuje się, iż w zakresie podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.