Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-29/13/JD
z 4 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 4 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionej energii elektrycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2013 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionej energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej również „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji żelazostopów. Wnioskodawca posiada koncesję na Obrót Energią Elektryczną (OEE), wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki ważną do 15 stycznia 2020 r. W dniu 12 grudnia 2011 r. Wnioskodawca zlecił innemu podmiotowi będącemu w upadłości układowej, dysponującemu odbiornikami energii elektrycznej w postaci pieców hutniczych (dalej również „Zleceniobiorca”), wykonanie usługi przerobu polegającej na przetworzeniu energii elektrycznej, innych surowców i materiałów (takich jak kwarcyt, węgiel kamienny, zrębki drewna, kamień wapienny, FeSi przeróbcze, masa elektrodowa, piasek, kruszywo kwarcytowe, szkło wodne) w żelazostopy. W oparciu o powyższą umowę od 01 grudnia 2011 r. Wnioskodawca przekazuje Zleceniobiorcy zakupioną uprzednio energię elektryczną, zaś Zleceniobiorca zużywa tę energię elektryczną na własny użytek do procesu produkcji żelazostopów. Na otrzymanych surowcach Zleceniobiorca wykonuje usługę przetworzenia, której produktem gotowym są żelazostopy. Zarówno przekazane surowce i materiały, jak i otrzymane żelazostopy są własnością Spółki, która sprzedaje wyroby gotowe w postaci żelazostopów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakupiona przez Spółkę energia elektryczna, w związku z brakiem jej zużycia w myśl prawa energetycznego przez Spółkę, przerabiana w żelazostopy na podstawie umowy zlecenia przerobu przez Zleceniobiorcę, posiadającego odbiorniki energii elektrycznej w postaci pieców hutniczych i zużywającego tę energię na własny użytek, stanowi w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt uzyskania przychodów dopiero w momencie sprzedaży wyrobów gotowych przez Spółkę (energia ta jest elementem technicznego kosztu wytworzenia wyrobów gotowych Wnioskodawcy)?

Zdaniem Spółki, w literaturze przedmiotu oraz w orzecznictwie funkcjonuje nakaz stosowania wykładni literalnej przepisów prawa podatkowego (np. Lech Morawski „Wstęp do prawoznawstwa” TNOiK 1999 s. 165-166). Jak zaznaczył Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu do wyroku z dnia 27 listopada 1997 r. sygn. SA/Łd 2682/95: „przy stosowaniu przepisów podatkowych powinna mieć zastosowanie ścisła wykładnia językowa wynikająca z treści przepisów podatkowych”. Ustawa z dnia 15 lutego1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadza definicji legalnej podmiotu zużywającego energię elektryczną na własny użytek. W słowniku języka polskiego wydawnictwa naukowego PWN zużywać to „wykorzystać coś w jakiejś części lub całości” lub „zniszczyć coś częstym lub długim używaniem”. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, energia elektryczna kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży żelazostopów, jest dopiero w chwili jej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ustalenie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionej energii elektrycznej, przekazanej Zleceniobiorcy wraz z innymi surowcami i materiałami zużytymi do procesu produkcji żelazostopów. Taki zakres interpretacji został bowiem przez Wnioskodawcę ustalony w sformułowanym we wniosku pytaniu (poz. 69 wniosku ORD-IN) i zaprezentowanym stanowisku (poz. 70 tegoż wniosku).

Przechodząc do oceny tego stanowiska należy stwierdzić, że stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z definicji kosztu podatkowego wynika więc, iż aby wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione równocześnie dwa warunki:

• poniesienie kosztu musi nastąpić w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Dla ustalenia momentu potrącalności kosztów konieczna jest ocena charakteru związku przyczynowo-skutkowego istniejącego pomiędzy wydatkami, a osiąganymi przychodami. Ustawodawca wyróżnia bowiem koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), odrębnie normując zasady ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4d updop).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnych definicji ww. pojęć. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła ze Zleceniobiorcą umowę na podstawie której dostarcza kontrahentowi surowce (w tym surowce energetyczne – zakupioną energię elektryczną) i materiały służące do produkcji żelazostopów, w zakresie produkcji których Spółka prowadzi działalność gospodarczą. Zarówno przekazane surowce i materiały, jak i wyprodukowane żelazostopy są własnością Spółki, która następnie sprzedaje te wyroby gotowe.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu prawnego sprawy należy stwierdzić, że zużyta przez Zleceniobiorcę, będąca własnością Spółki zakupiona energia elektryczna, stanowi koszt bezpośrednio związany z uzyskiwanymi przychodami z tytułu sprzedaży żelazostopów, wyprodukowanych przez kontrahenta na zlecenie Wnioskodawcy. Konsekwencją takiej konstatacji jest stwierdzenie, że koszt energii elektrycznej zużytej przez kontrahenta (działającego na zlecenie Spółki) do produkcji sprzedawanych przez nią żelazostopów, stanowi koszt bezpośrednio związany z przychodami z tej sprzedaży, a zatem może być uznany za koszt uzyskania przychodu dopiero w momencie osiągnięcia przychodu ze sprzedaży tych produktów (żelazostopów). Takie wnioski wypływają z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 4 updop zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (…).

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Na marginesie powyższych rozważań należy stwierdzić, że powołany przez Spółkę w pytaniu i stanowisku art. 15 ust. 2 updop (poz. 69 i 70 wniosku ORD-IN) w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania, gdyż opisany stan faktyczny nie przystaje do normy prawnej przepisem tym objętej. Brak zastosowania ww. przepisu w niniejszej sprawie pozostaje bez wpływu na ocenę stanowiska Spółki, gdyż przedmiotem wniosku było ustalenie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionej energii elektrycznej (o czym pisano już wcześniej), a nie wskazanie podstawy prawnej takiej kwalifikacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.