INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.09.2012 r. (data wpływu 18.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępnienia materiałów wspierające sprzedaż – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.09.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępnienia materiałów wspierające sprzedaż.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest między innymi producentem i dystrybutorem domowych i przemysłowych środków czystości, kosmetyków, produktów leczniczych oraz nawozów ogrodniczych. W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje szereg przedsięwzięć mających na celu wspieranie sprzedaży produktów Spółki, w szczególności w odniesieniu do dwóch kategorii swoich produktów, tj. chemii gospodarczej i nawozów sztucznych. Działania te zmierzają do zapoznania konsumentów z szeroką gamą produktów Spółki, a przez to zachęcenia ich do nabywania oferowanych towarów. W konsekwencji, działania Spółki przyczyniają się do zwiększenia sprzedaży produktów Spółki.

W ramach wskazanych powyżej działań, Spółka udostępnia punktom sprzedaży swoich produktów różnego rodzaju materiały wspierające sprzedaż (dalej: „Materiały”, „Materiały POS”). Przez Materiały POS należy rozumieć różnego rodzaju elementy wyposażenia prowadzonych przez kontrahentów punktów sprzedaży, w tym o charakterze ekspozycyjnym, mające na celu informowanie konsumentów o asortymencie Spółki oraz komunikowanie treści związanych z jej ofertą sprzedażową. Przekazanie Materiałów POS kontrahentom służy wspieraniu sprzedaży produktów Grupy S.A., poprzez zapoznanie konsumentów z gamą produktów Spółki, zwrócenie uwagi konsumentów na produkty Spółki dostępne w ofercie sprzedażowej danego punktu sprzedaży oraz zachęcanie do nabywania także innych artykułów dostępnych w ofercie sprzedażowej Grupy S.A.

Wydania Materiałów POS realizowane są w ramach następujących kanałów dystrybucji:

• nowoczesnego (sieci i dyskonty)
• tradycyjnego (hurtownie, sklepy).
  
  

Wśród wydawanych kontrahentom Materiałów POS można wyróżnić:

• Materiały POS nietrwałe (jednorazowe), do których zaliczyć można m.in. tekturowe stojaki, długopisy, katalogi itp.
• Materiały POS wielokrotnego użytku, tj. np. metalowe stojaki.
  
  

Materiały POS odbierane są bezpośrednio przez przedstawiciela handlowego z magazynu Spółki lub wysyłane do kontrahenta wraz z zamówieniem głównym. Wstawienie/zainstalowanie danego Materiału dokonywane jest nieodpłatnie, bez pobierania jakiegokolwiek wynagrodzenia od punktu sprzedaży w tym zakresie.

Umieszczenie Materiałów POS w punkcie sprzedaży dokonywane jest na podstawie ustnych porozumień pomiędzy przedstawicielem handlowym Spółki, a przedstawicielem punktu sprzedaży. Porozumienia te są oparte na postanowieniach wewnętrznej procedury stworzonej przez Spółkę określającej zasady udostępniania Materiałów POS (Procedura przekazywania materiałów wspierających sprzedaż do punktów sprzedaży, „Procedura”). Przedstawiciele handlowi zobowiązani są do przestrzegania ww. Procedury.

Według Procedury, Materiały POS umieszczone w punktach sprzedażowych służą ekspozycji lub informowaniu wyłącznie o produktach dystrybuowanych przez Spółkę. W szczególności więc, nie powinny być one wykorzystywane przez punkt sprzedaży do ekspozycji produktów innych podmiotów.

Zgodnie z powyższą Procedurą, przez cały okres udostępnienia, Spółka pozostaje właścicielem Materiałów POS i udostępnia je z zastrzeżeniem zwrotu. Za rozmieszczenie Materiałów w poszczególnych punktach sprzedaży oraz nadzór nad nimi odpowiedzialni są przedstawiciele handlowi Spółki. Przedstawiciele mają wiedzę o miejscach, w których zostały umieszczone Materiały POS.

Przedstawiciele handlowi prowadzą rejestr punktów sprzedaży, w których umieścili Materiały POS. Dodatkowo, w przypadku Materiałów POS o większej wartości (określonej kwotowo w Procedurze), w celu zabezpieczenia odpowiedniego wykorzystania przez kontrahentów Spółki Materiałów POS, Przedstawiciele handlowi mają za zadanie dążyć do podpisania z Kontrahentami Umowy na udostępnienie Materiałów POS. Niemniej, Spółka dopuszcza możliwość udostępnienia tych Materiałów POS również bez podpisania Umowy – o ile jest to uzasadnione uwarunkowaniami biznesowymi. Należy natomiast zaznaczyć, że Grupa S.A. zawsze pozostaje właścicielem udostępnionych Materiałów POS.

Niezależnie od powyższego, w odniesieniu do ww. Materiałów POS o większej wartości (o której mowa powyżej) przedstawiciele handlowi są obowiązani do odnotowania faktu ich udostępnienia w ewidencji Materiałów POS prowadzonej przez Grupę S.A. Ewidencja zawiera m.in. informację o rodzaju udostępnionego Materiału POS, jego wartości oraz wskazanie punktu sprzedaży, w którym Materiał POS został umieszczony, oraz w miarę możliwości – podpisu i/lub pieczątki osoby przyjmującej.

Obowiązek monitorowania sposobu korzystania z Materiałów POS przez punkty sprzedaży należy do przedstawicieli handlowych. W praktyce oznacza to, że jeżeli w trakcie wizyt w punktach przedstawiciele zidentyfikują przypadki nieprawidłowego wykorzystania Materiałów POS, są oni zobowiązani, zgodnie z Procedurą, do doprowadzenia do stanu preferowanego przez Spółkę poprzez przywrócenie sposobu wykorzystania tych Materiałów POS przez kontrahentów. Na marginesie, Spółka pragnie wskazać, że wykorzystywanie przedmiotowych Materiałów POS do innych celów niż ekspozycja produktów Spółki w wielu przypadkach może być utrudnione z uwagi na fakt, iż Materiały te są oznaczone logo Spółki lub logo jej produktów.

Podczas wizyt w punktach sprzedażowych przedstawiciele handlowi mają również obowiązek nadzorować stan zużycia wstawionych tam Materiałów POS. W sytuacji, gdy przedstawiciel zauważy, iż udostępnione Materiały POS uległy uszkodzeniu powinien zorganizować ich naprawę lub rozważyć wymianę.

Po ustaniu wykorzystania, przedstawiciele handlowi zobowiązani są do usunięcia Materiałów POS z punktów sprzedaży. W przypadku drobniejszych Materiałów POS lub Materiałów, które należy uznać za nieprzydatne do dalszego użytku ze względu na stan zużycia, Materiały te mogą zostać zniszczone przez przedstawicieli handlowych w punkcie sprzedaży. Przedstawiciele nie są zobowiązani do potwierdzania zniszczenia Materiałów POS protokołem zniszczenia.

Może się również zdarzyć, że w pewnych przypadkach kontrahenci Spółki mogą nie być w stanie zwrócić Materiałów POS. Sytuacja taka może mieć miejsce np. w przypadku, gdyby Materiały POS uległy zniszczeniu, zagubieniu lub zużyciu w punkcie sprzedażowym. Nie zmienia to jednak faktu, że udostępniając Materiały POS, Spółka zawsze działa z zamiarem udostępnienia Materiałów POS do używania z zastrzeżeniem ich zwrotu.

Podsumowując, zgodnie z procedurą do podstawowych obowiązków przedstawicieli handlowych Spółki związanych z rozmieszczeniem Materiałów POS w punktach sprzedaży należy:

• kontrola czy Materiały POS są wykorzystywane wyłącznie do promocji produktów Spółki;
• przegląd stopnia zużycia Materiałów POS;
• wymiana Materiałów, które na skutek zużycia nie spełniają już swych funkcji np. zostały zniszczone lub utraciły estetyczny wygląd;
• odbiór Materiałów z punktów sprzedaży po zakończeniu okresu ich wykorzystywania (np. po zaprzestaniu promocji organizowanej przez Spółkę).
  
  

W przypadku, gdyby przedstawiciele handlowi naruszyli opisane powyżej zasady wykorzystania Materiałów POS i nie badali sposobu ich wykorzystywania w punktach sprzedaży, wówczas mogą zostać wyciągnięte wobec nich konsekwencje służbowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stanie faktycznym przedstawionym powyżej czynności Spółki, polegające na udostępnianiu kontrahentom różnego rodzaju materiałów wspierających sprzedaż (tzw. Materiałów POS) stanowi nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”), a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT ...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w powyższym stanie faktycznym czynności Spółki, polegające na udostępnianiu Materiałów POS kontrahentom Spółki stanowi nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Spółki znajduje uzasadnienie zarówno w treści przepisów ustawy o VAT jak i interpretacjach organów podatkowych, w tym właściwego w sprawie niniejszego wniosku Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Odpłatna dostawa towarów

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy tym przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem dostawy jak właściciel oznacza, że odbiorca towaru musi uzyskać możliwość rozporządzania towarem, choćby jedynie w ekonomicznym sensie tego pojęcia. Władztwo to nie może być ograniczone, co do określonego terminu bądź warunku, niezależnego od odbiorcy towarów.

W sytuacji udostępniania Materiałów POS przez Spółkę nie mamy do czynienia ze skutecznym prawnie ani ekonomicznie przekazaniem władztwa (jak wskazano Spółka pozostaje ich właścicielem, a ustalenia z kontrahentami określają sposób ich wykorzystywania). Tym samym w omawianych przypadkach nie dochodzi do dostawy – w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Tak również tut. Dyrektor IS w Warszawie w interpretacji z dnia 21 września 2007 r. (IPPP1-443-185/07-2/RK): „Spośród czynności „przeniesienia prawa rozporządzenia towarami jak właściciel” można wymienić takie czynności jak: sprzedaż, zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu, tj. nie tylko uprawnienia do korzystania z nabytych towarów, ale i obciążenia oraz wyzbycia się własności. Jeżeli zatem Spółka, przekaże sklepom do użytkowania na podstawie zawartych z nimi umów standy, kiwaki (wobblery), busstopy, pop-upy (tuby) oraz kosze, które będą służyć wspieraniu sprzedaży produktów Spółki, a sklepy zobowiązane będą do eksponowania przy użyciu tych przedmiotów - wyłącznie towarów Spółki, z zastrzeżeniem ich zwrotu w przypadku niedotrzymania warunków użytkowania, to nie można mówić o przeniesieniu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, a tym samym o dostawie tych towarów. Zatem czynność ta nie stanowi dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy.”

Analogiczne stanowisko, wyłączające z zakresu VAT nieodpłatne udostępnianie materiałów reklamowych Organy prezentowały również w innych interpretacjach, por: interpretacje DIS w Warszawie z 21 września 2007 r., IPPP1-443-185/07-2/RK (przekazywanie materiałów wspierających sprzedaż przez podmiot handlujący artykułami chemicznymi), z 28 października 2008 r., sygn. IPPP2/443-1267/08-2/KK (przekazywanie materiałów merchandisingowych przez hurtownika elektroniki), interpretacje DIS w Poznaniu z 20 kwietnia 2010 r., sygn. ILPP2/443-156/10-4/MN (przekazanie ekspozytorów reklamujących produkowane przez udostępniającego płytki ceramiczne) oraz z 6 czerwca 2010 r., sygn. ILPP1/443-541/10-2/AI (przekazanie regałów ekspozycyjnych przez podatnika handlującego tekstyliami).

Powyższej konkluzji nie zmienia treść art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez dostawę towarów należy rozumieć również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

Jak wskazano w opisie okoliczności faktycznych, zarówno zgodnie z treścią postanowień wewnętrznej Procedury stworzonej przez Spółkę, jak i zgodnie z ustnymi ustaleniami z kontrahentami - Materiały przekazywane są do używania z zastrzeżeniem zwrotu (po ustalonym okresie lub zakończeniu współpracy). Brak zwrotu wystąpić może jedynie w wyjątkowych okolicznościach, jeżeli będzie on niemożliwy ze względu na niezawinione przez kontrahenta zniszczenie towaru, jego zużycie lub utratę. Okoliczności te nie tylko nie stanowią „normalnych zdarzeń przewidzianych umową” (w tym przypadku ustną), ale nawet potencjalnie nie powodują przejścia prawa własności na kontrahenta – a co najwyżej wygaśnięcie praw Spółki (np. przy zużyciu Materiałów).

Okoliczność, że w wyniku takiego zużycia czy też zniszczenia nie dojdzie do zwrotu towarów, nie może być podstawą do zakwestionowania pierwotnego zamiaru, z jakim działała Spółka, tj. przekazania Materiałów POS do używania z zastrzeżeniem zwrotu.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 20 lutego 2008 r. (sygn. ILPP1/443-416/07-2/BD), podzielający pogląd, iż:„Wynikające np. ze zwykłego używania rzeczy zużycie, jest bowiem elementem ryzyka gospodarczego, jakie nieodłącznie związane jest z udostępnianiem tego typu Materiałów. Okoliczność, że w wyniku takiego zużycia nie dojdzie do zwrotu towarów, nie może być podstawą do zakwestionowania pierwotnego zamiaru z jakim działała Spółka, tj. przekazania Materiałów do używania z zastrzeżeniem zwrotu. Zatem Spółka przekazując Materiały, każdorazowo działa z intencją świadczenia nieodpłatnej usługi użyczenia, nie wykazując woli przeniesienia władztwa nad Materiałami na kontrahentów. Brak zaś zwrotu takich Materiałów wynika z okoliczności niezależnych od Spółki i nie może stanowić o zmianie istoty dokonanej czynności. W konsekwencji należy uznać, że w każdym przypadku udostępniania Materiałów kontrahentom, skutki podatkowe tej czynności należy oceniać jak dla nieodpłatnego świadczenia usług.”

Odpłatne świadczenie usług

Przez odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawa o VAT rozumie każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników <…> jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów; oraz
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników <…> oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Wobec braku przeniesienia (zarówno w sensie prawnym jak i ekonomicznym) prawa do rozporządzania Materiałami POS – ich udostępnianie przez Spółkę można na gruncie ustawy o VAT zakwalifikować jako świadczenie usług.

Jak z kolei wskazano, w okolicznościach będących przedmiotem niniejszego wniosku – udostępnianie to ma charakter nieodpłatny. Zgodnie zatem z treścią art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT – nie podlega ono opodatkowaniu, o ile świadczenie to następuje do celów działalności gospodarczej Spółki.

Spółka udostępnia Materiały w związku z prowadzonymi działaniami marketingowymi. Rywalizacja na rynku bez tego typu promocji byłaby praktycznie niemożliwa (podobne działania prowadzi w szerokim zakresie konkurencja). Znaczenie takich działań jak ekspozycja logo Spółki, logo produktów u kontrahentów Spółki, ma niebagatelne znaczenie dla promowania produktów Spółki

Opisywane działania Spółki nakierowane są bezpośrednio na promowanie dystrybuowanych przez Spółkę marek produktów, a w konsekwencji na zwiększenie ich sprzedaży - co stanowi kwintesencję działalności gospodarczej Spółki. Tym samym związek opisywanych działań z prowadzoną przez Spółkę działalnością nie jest nawet luźny czy pośredni, a wręcz jest to jeden z czynników o kluczowym znaczeniu dla wyniku Spółki z działalności operacyjnej.

Tak również tut. Dyrektor IS w Warszawie w interpretacji z dnia 21 września 2007 r. (sygn. IPPP1-443-185/07-2/RK): „Przekazanie materiałów POS sklepom w celu promocji produktów Spółki, nie jest również usługą podlegającą opodatkowaniu w świetle art. 8 ust. 2 ustawy, bowiem, nieodpłatna usługa podlega opodatkowaniu jeśli nie ma związku z działalnością, natomiast przekazanie przez Spółkę materiałów POS, zwiększa jej obrót poprzez reklamę produktów Spółki.”

W konsekwencji przedstawionych powyżej argumentów, w analogicznym stanie faktycznym powyższe potwierdził Dyrektor IS w Warszawie w interpretacji z 18 maja 2012 r., (sygn. IPPP3/443-475/12-2/BH), stwierdzając w podsumowaniu, że „przekazanie przez Spółkę materiałów ekspozycyjnych punktom sprzedaży nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie wywołuje dla Wnioskodawcy skutków w tym podatku. W konsekwencji Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku VAT z tytułu przekazania materiałów do używania”.

Podobnie rozstrzygano również w innych interpretacjach, czego przykładem mogą być chociażby interpretacje przywołane przez Spółkę w poprzednim punkcie niniejszego wniosku – por. interpretacja DIS w Warszawie z 4 listopada 2011 r., sygn. IPPP3/443-1133/11-2/JF, z 21 września 2007 r., sygn. IPPP1-443-185/07-2/RK, z 28 października 2008 r., sygn. IPPP2/443-1267/08-2/KK, interpretacje DIS w Poznaniu z 20 kwietnia 2010 r., sygn. ILPP2/443-156/ 10-4/MN oraz z 6 czerwca 2010 r., sygn. ILPP1/443-541/10-2/AI, interpretacje DIS w Łodzi z 23 kwietnia 2012 r., sygn. IPTPP2/443-101/12-2/JS.

Mając na uwadze całokształt przedstawionej argumentacji, Spółka wnosi o potwierdzenie, iż opisane powyżej czynności Spółki, polegające na udostępnianiu Materiałów POS kontrahentom stanowi nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia jeżeli podatnikowi przysługiwało , w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza.
   
   

Powołany przepis art. 8 ust. 1 wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane. Przez świadczenie usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Ustawodawca przyjął zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o VAT objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT wynika natomiast, że również nieodpłatne świadczenie usług jest traktowane jak odpłatne świadczenie i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz ma to miejsce tylko w określonych przez ustawodawcę okolicznościach. Aby bowiem nieodpłatne świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, uwzględniając w szczególności treść art. 8 ust. 2 pkt 2, spełniony musi być kluczowy warunek tj. cel świadczonej bez wynagrodzenia usługi, nie pozostaje w związku z działalnością gospodarczą podatnika, przy czym w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, czy świadczącemu usługę przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tą usługą, w całości lub w części. Innymi słowy, jeżeli nieodpłatnie świadczona usługa zachowuje związek z działalnością gospodarczą podatnika (np. usługi w zakresie autopromocji), usługa ta nie jest objęta podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności podejmuje szereg przedsięwzięć mających na celu wspieranie sprzedaży produktów. Działania te zmierzają do zapoznania konsumentów z szeroką gamą produktów Spółki, a przez to zachęcenia ich do nabywania oferowanych towarów. W konsekwencji, działania Spółki przyczyniają się do zwiększenia sprzedaży produktów Spółki. W ramach niniejszych działań, Spółka udostępnia punktom sprzedaży swoich produktów różnego rodzaju materiały wspierające sprzedaż takie jak różnego rodzaju elementy wyposażenia prowadzonych przez kontrahentów punktów sprzedaży, w tym o charakterze ekspozycyjnym, mające na celu informowanie konsumentów o asortymencie Spółki oraz komunikowanie treści związanych z jej ofertą sprzedażową. Wydania Materiałów realizowane są w ramach następujących kanałów dystrybucji nowoczesnego (sieci i dyskonty) oraz tradycyjnego (hurtownie, sklepy). Wśród wydawanych kontrahentom Materiałów Spółka wyróżnia materiały nietrwałe (jednorazowe), do których zaliczyć można m.in. tekturowe stojaki, długopisy, katalogi itp. oraz materiały wielokrotnego użytku, tj. np. metalowe stojaki. Materiały odbierane są bezpośrednio przez przedstawiciela handlowego z magazynu Spółki lub wysyłane do kontrahenta wraz z zamówieniem głównym. Wstawienie/zainstalowanie danego Materiału dokonywane jest nieodpłatnie, bez pobierania jakiegokolwiek wynagrodzenia od punktu sprzedaży w tym zakresie. Zgodnie z zawartymi umowami, przez cały okres udostępnienia, Spółka zawsze pozostaje właścicielem Materiałów i udostępnia je z zastrzeżeniem zwrotu. Przedstawiciele handlowi prowadzą rejestr punktów sprzedaży, w których umieścili Materiały POS. W sytuacji, gdy przedstawiciel odwiedzający daną placówkę zauważy, iż udostępnione Materiały POS uległy uszkodzeniu powinien zorganizować ich naprawę lub rozważyć wymianę. Po ustaniu wykorzystania, przedstawiciele handlowi zobowiązani są do usunięcia Materiałów POS z punktów sprzedaży. W przypadku drobniejszych Materiałów POS lub Materiałów, które należy uznać za nieprzydatne do dalszego użytku ze względu na stan zużycia, Materiały te mogą zostać zniszczone przez przedstawicieli handlowych w punkcie sprzedaży. W pewnych przypadkach kontrahenci Spółki mogą nie być w stanie zwrócić Materiałów POS, np. w przypadku, gdyby Materiały te uległy zniszczeniu, zagubieniu lub zużyciu w punkcie sprzedażowym. Nie zmienia to jednak faktu, że udostępniając Materiały POS, Spółka zawsze działa z zamiarem udostępnienia Materiałów POS do używania z zastrzeżeniem ich zwrotu. Wątpliwości Wnioskodawcy na tle tak przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego sprowadzają się do określania czy nieodpłatne udostępnianie wymienionych materiałów POS podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc cytowane wcześniej przepisy do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą towarów, gdyż Spółka w dalszym ciągu pozostaje właścicielem przekazywanych do używania Materiałów POS. Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar, prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, zamiany). Natomiast w przedstawionym stanie faktycznym, wraz z udostępnieniem materiałów nie dochodzi do przeniesienia na klientów prawa do rozporządzania materiałami jak właściciel. Zatem nie mamy tu do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu powyższego przepisu.

W myśl powołanej powyżej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definicji świadczenia usług, wydanie rzeczy do użytkowania bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania nimi – stanowi natomiast świadczenie usług.

Nieodpłatne przekazanie wymienionych we wniosku Materiałów ma jednak związek z działalnością przedsiębiorstwa bowiem jego celem jest wsparcie sprzedaży towarów Spółki. Jest to zatem nieodpłatna usługa, wykonywana w związku z działalnością przedsiębiorstwa i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc zatem pod uwagę przestawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że udostępnienie przez Spółkę materiałów POS punktom sprzedaży nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie wywołuje dla Wnioskodawcy skutków w tym podatku. W konsekwencji Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku VAT z tytułu udostępnienia materiałów do używania.

Zatem stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.