INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie podlegania opodatkowaniu przekazywanych materiałów informacyjno – reklamowych przez Spółkę do punktów sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie podlegania opodatkowaniu przekazywanych materiałów informacyjno – reklamowych przez Spółkę do punktów sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

S.(dalej: Spółka) jest producentem wyrobów alkoholowych i zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka dokonuje szeregu czynności mających na celu zwiększenie sprzedaży jej towarów. Podjęte działania nie spełniają definicji zabronionej na obszarze kraju reklamy i promocji napojów alkoholowych, o której mowa w art. 13(1) ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (j.t. Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 z późn. zm.).

W ramach wsparcia procesów sprzedażowych Spółka przekazuje nieodpłatnie do punktów sprzedaży, niepodlegające zwrotowi drukowane materiały reklamowo – informacyjne, zwane materiałami POS (point of sale – w punktach sprzedaży), tj. w szczególności:

• woblery reklamowe – materiały POS wykonane z papieru, tektury i/lub tworzywa, mocowane przy pomocy taśmy dwustronnej/magnesu/rzepów do półek sklepowych, zwisające na plastikowym sprężystym pasku (kiwaku);

• stopery – materiały POS wykonane z papieru, tektury i/lub tworzywa mocowane równolegle do półki, informujące o produkcie, służące dodatkowej komunikacji oraz wyszczególnieniu produktu;

• hangery podwieszane – materiały POS wykonane z tektury, kartonu i/lub tworzywa posiadające system umożliwiający ich mocowanie do sufitu;

• cenówki sklepowe – materiały POS wykonane z papieru, tektury i/lub tworzywa, narzędzia promocji towaru oraz informujące o cenie oferowanego wyrobu;

• zawieszki na butelkę – materiały POS wykonane z papieru, tektury i/lub tworzywa, zawieszane na butelkę, zamieszczane są na nich informacje dotyczące produktu, przeprowadzanej aktualnie promocji, itp.;

• listwy półkowe – materiały POS informujące o produktach Spółki wykonane z kartonu, papieru, tektury i PCV, na których nadruk wykonywany jest różnymi metodami, tj. druk standardowy off-set, druk szlachetny (złoty, srebrny) hot-stamping, lakier UV;

• listwy podświetlane – materiały POS, listwy półkowe wykonane w PCV z nadrukowanym logiem lub nazwą towaru, podświetlone diodami LED;

• nakładki na kasę – materiały POS wykonane z tektury i/lub tworzywa, umieszczane na kasach sklepowych;

• podkładki na ladę – materiały POS wykonane z papieru, tektury i/lub tworzywa, umieszczane na ladzie sklepowej;

• plakaty – materiały POS wykonane z papieru, tektury, kartonu i/lub PCV (np. druk w technologii 3D), wykonane różnymi technikami drukarskimi;

• ulotki – materiały POS, wykonane z papieru;

• standy na ulotki – materiały POS wykonane z papieru, tektury i/lub tworzywa, służące do umieszczania ulotek;

• standy tzw. „łezki” – materiały POS wykonane z kartonu, tworzywa, metalu, drewna, zwykle stawiane na górnych półkach lub podłodze, zawierające informacje i zdjęcia produktów Spółki, itp.;

• owijki paletowe, półpaletowe, tzw. owijki kominy (nazwa pochodzi od kształtu komina, owijki te służą do owinięcia dwóch lub trzech kartonów danego produktu ustawionych pionowo tworząc wspomniany komin) – materiały POS wykonane z kartonu, folii będące nośnikiem informacji o produktach Spółki;

• topery – materiały POS, wykonane z tektury, kartonu lub tworzywa, umieszczane jako dodatkowy element komunikacji np. przy ekspozycjach paletowych, dołączany na górze do ekspozytorów;

• standy duże tzw. totemy – wykonane z kartonu, tektury materiały POS o większym rozmiarze umieszczane głównie przy dodatkowych miejscach ekspozycji produktów Spółki;

• ekspozytory kartonowe – materiały POS wykonane z kartonu, tektury, tworzywa, metalu służące dodatkowej ekspozycji produktów Spółki.
  
  

We wszystkich wyżej wymienionych przypadkach, ww. materiały reklamowe tworzone są różnego rodzaju drukarskimi metodami produkcji.

Ponadto, do restauracji, pubów Spółka przekazuje również materiały w postaci ekspozytorów wykonanych z PCV z nadrukowanym logiem lub nazwą produktu, które służą dodatkowej ekspozycji produktu oraz plakaty „obrazy” (elegancko ozdobione plakaty przypominające obrazy z logiem lub nazwą towaru), w których mogą być wykorzystywane elementy świetlne.

W związku z nabyciem ww. materiałów informacyjno – reklamowych Spółka odlicza wykazany na fakturach zakupu podatek naliczony VAT. Jedyną funkcją ww. materiałów jest informowanie o produktach oferowanych przez Spółkę lub ich reklamowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie opisanych w stanie faktycznym materiałów informacyjno – reklamowych przez Spółkę do punktów sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT)...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie opisanych w stanie faktycznym materiałów informacyjno – reklamowych przez Spółkę do punktów sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT), gdyż przekazywane przez Wnioskodawcę nieodpłatnie do punktów sprzedaży przedmiotowe materiały mieszczą się w definicji drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. W konsekwencji, zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku należnego od wydawanych nieodpłatnie opisanych materiałów.

Zgodnie z przepisami art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów należy rozumieć również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
   
   

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o VAT).

Należy zaznaczyć, że żaden z przepisów ustawy o VAT nie wyjaśnia terminu drukowane materiały reklamowe i informacyjne. Aby prawidłowo zastosować przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT konieczne jest jednak wyjaśnienie tego pojęcia. Dokonując interpretacji należy wyjść od wykładni językowej, a zatem sięgnąć do słownikowego rozumienia tego terminu.

Według internetowego słownika języka polskiego PWN pojęcie drukować oznacza:

1. odbijać litery, teksty, rysunki na papierze za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich;
2. oddawać do druku, publikować;
3. wytłaczać deseń na tkaninie.
   
   

Reklama natomiast to rodzaj komunikowania perswazyjnego obejmujący techniki i działania podejmowane w celu zwrócenia uwagi na produkt, usługę lub ideę; pierwotną funkcją reklamy było udzielanie informacji o towarach i źródłach zakupu; obecnie reklama spełnia funkcje: prezentacji, kształtowania popytu, tworzenia i utrzymywania rynków zbytu; reklama, z założenia i jawnie subiektywna, posługuje się środkami wizualnymi (wydawnictwa, ogłoszenia prasowe, plakaty, filmy, telewizja, neony, a także opakowania, wystawy itp.) oraz audioakustycznymi (radio, uliczne gigantofony, informacja telefoniczna itp.); w krajach o rozwiniętej gospodarce reklama jest zjawiskiem powszechnym, wydatki na nią stanowią znaczny odsetek nakładów przedsiębiorcy.

Informowanie zaś polega na udzielaniu informacji, wskazówek, podawaniu do wiadomości.

Jak wynika z powyższego, do zakresu materiałów objętych dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy o VAT należy zaliczyć wszystkie materiały w produkcji których wykorzystana została technologia druku, jednakże bez wyraźnego zawężenia do określonej techniki jego wykonania lub nośnika. Wykonany w ten sposób produkt powinien nieść informację o towarach/usługach oraz nakłaniać potencjalnych klientów do ich nabycia. Ponadto, produkt taki powinien prezentować dany towar (usługę) ewentualnie markę, wskazywać cechy jakościowe, użytkowe lub konsumpcyjne produktu.

Dodatkowo należy podkreślić, że próby zdefiniowania pojęcia drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych podjął się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 lipca 2011 roku, sygn. akt I FSK 1201/10. W rozstrzyganej sprawie Sąd zwrócił uwagę na brak konieczności opodatkowania VAT nieodpłatnego wydania towarów przez skarżącego z uwagi na nieposiadanie przez te towary wartości konsumpcyjnej. W szczególności Sąd wskazał, że „w konkretnych warunkach rozpatrywanej sprawy, a więc, gdy skarżąca Spółka nieodpłatnie przekazywała w celach informacyjno-reklamowych ulotki (katalogi) reklamowe związane z programem P., w celu zachęcenia nauczycieli i szkół do korzystania z publikacji edukacyjnych Spółki, należy przyjąć, że nie miała miejsca opodatkowana dostawa towarów. Jak słusznie bowiem przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny przekazane materiały informacyjne, foldery nie są towarami w znaczeniu konsumpcyjnym, pomimo że wymienione są w klasyfikacjach statystycznych. Ulotki takie są bowiem specyficznym produktem, zawierającym informacje mające zachęcić ewentualnego klienta do zakupu właściwego produktu. Jak słusznie bowiem argumentuje Spółka ulotki reklamowe i foldery nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro u otrzymującego je odbiorcy nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie. Z powyższego zaś wynika, że ulotki i foldery nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej.”

Biorąc pod uwagę powyższe uwagi, Spółka stoi na stanowisku, że przedstawione w stanie faktycznym towary mieszczą się w definicji drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, gdyż zostały wykonane równego rodzaju technikami drukarskimi. Przekazywane do punktów sprzedaży materiały POS nie posiadają wartości konsumpcyjnej/użytkowej dla punktów sprzedaży ani nabywców końcowych – ich jedyną funkcją jest informacja o produktach lub ich reklama. Spółka przekazując nieodpłatnie te materiały ma na celu zwiększenie popytu na jej wyroby poprzez dotarcie do jak najszerszego kręgu potencjalnych nabywców. Podjęte działania służą informowaniu o towarach Spółki. W konsekwencji, dokonywane nieodpłatne wydania towarów nie podlegają opodatkowaniu VAT, ponieważ spełniają definicję drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów (tj. nie podlegają opodatkowaniu) przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z powyższego wynika, iż dla uznania nieodpłatnej dostawy za odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie 2 przesłanki:

• podatnik przekazuje lub zużywa nieodpłatnie towary (inne niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki) należące do jego przedsiębiorstwa,

• podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Z powyższego wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wszelkie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest również to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zauważyć ponadto należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „materiały reklamowe”. Według definicji pochodzącej z innych źródeł (leksykon PWN) przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty itp. Zatem materiały, które zawierałyby przede wszystkim informacje na temat działalności podatnika i jej produktów przygotowane w drodze procesu technologicznego, polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku mogą odpowiadać pojęciu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Przy czym, przez zawarcie informacji o działalności podatnika, bądź jego reklamę zawartą na ww. materiałach uznać należałoby jakąkolwiek formę (w tym również wizualną) przedstawienia informacji, bądź reklamy, służącą przybliżeniu informacji o produkcie podatnika, bądź zachęceniu (poprzez promocję) do nabycia jego produktów.

Z kolei wobec braku na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również definicji pojęcia „reklamy”, należy odwołać się do innych dziedzin, w których pojęcie to występuje. I tak, stosując definicję słownikową, za reklamę należy uznać „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś” (Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002, pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka). Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że „celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi a także marki” (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2002 r. – sygn. akt I SA/Wr 4097/01). Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest producentem wyrobów alkoholowych i zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka dokonuje szeregu czynności mających na celu zwiększenie sprzedaży jej towarów. W ramach wsparcia procesów sprzedażowych Spółka przekazuje nieodpłatnie do punktów sprzedaży, niepodlegające zwrotowi drukowane materiały reklamowo – informacyjne, zwane materiałami POS (point of sale – w punktach sprzedaży), tj. w szczególności: woblery reklamowe, stopery, hangery podwieszane, cenówki sklepowe, zawieszki na butelkę, listwy półkowe, listwy podświetlane, nakładki na kasę, podkładki na ladę, plakaty, ulotki, standy na ulotki, standy tzw. „łezki”, owijki paletowe, półpaletowe, tzw. owijki kominy, topery, standy duże tzw. totemy, ekspozytory kartonowe.

We wszystkich wyżej wymienionych przypadkach, ww. materiały reklamowe tworzone są różnego rodzaju drukarskimi metodami produkcji.

Ponadto, do restauracji, pubów Spółka przekazuje również materiały w postaci ekspozytorów wykonanych z PCV z nadrukowanym logiem lub nazwą produktu, które służą dodatkowej ekspozycji produktu oraz plakaty „obrazy” (elegancko ozdobione plakaty przypominające obrazy z logiem lub nazwą towaru), w których mogą być wykorzystywane elementy świetlne.

W związku z nabyciem ww. materiałów informacyjno – reklamowych Spółka odlicza wykazany na fakturach zakupu podatek naliczony VAT. Jedyną funkcją ww. materiałów jest informowanie o produktach oferowanych przez Spółkę lub ich reklamowanie.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane definicje należy stwierdzić, iż materiały reklamowe przekazywane przez Wnioskodawcę z informacją czy nazwą produktów Spółki, niepodlegające zwrotowi, przekazywane w celach zwiększenia popytu na wyroby Wnioskodawcy, które – jak wskazał Zainteresowany – nie posiadają wartości konsumpcyjnej/użytkowej dla punktów sprzedaży ani nabywców końcowych a ich jedyną funkcją jest informowanie o produktach oferowanych przez Spółkę lub ich reklamowanie, mają charakter reklamowo-informacyjny. Jednocześnie, uwzględniając opisaną we wniosku formę wyrażania reklamy o produktach Spółki, wskazać należy, że przekazywane materiały reklamowe i informacyjne uznać można za drukowane materiały reklamowe i informacyjne, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy.

Reasumując, w przypadku gdy przekazanie przez Spółkę do punktów sprzedaży opisanych w stanie faktycznym materiałów informacyjno – reklamowych, które jedynie informują o produktach oferowanych przez Wnioskodawcę i służą celom reklamowym, tym samym nie pełnią funkcji użytkowej oraz spełniają definicję drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy, to przekazanie ich nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jednocześnie zaznaczenia wymaga, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) przez Wnioskodawcę. To Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślić należy, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.