INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 08.06.2012 r. (data wpływu 01.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.08.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca podpisał z żoną (dalej: „kupujący”) w dniu 23.03.2012 r. umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości - domu jednorodzinnego wraz z garażem i gruntem położonego w B.(dalej: „Nieruchomość”). Przedmiotowa umowa dot. zakupu Nieruchomości w warunkach pierwszego zasiedlenia, tj. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Na poczet ceny kupujący uiścili już zaliczkę udokumentowaną przez sprzedającego: G. sp. z o.o. (dalej: „sprzedający”) fakturami VAT wystawionymi na nazwisko kupujących.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT od dnia 01.01.2005 r. Po dokonaniu zakupu nieruchomości planuje wraz z żoną (także prowadzącą działalność gospodarczą opodatkowaną VAT) przeznaczyć jej część na cele tych działalności.

Innymi słowy, nieruchomość ze względu na jej metraż (311,4m2) służyć będzie częściowo zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych kupujących, z drugiej zaś w części wykorzystywana będzie do celów prowadzonej przez małżonków działalności gospodarczej.

Z wyliczeń przeprowadzonych przez Wnioskodawcę wynika, iż do celów prowadzenia działalności gospodarczej małżonkowie będą wykorzystywać 30,94 % ogólnej powierzchni nieruchomości, co stanowi 15,47% powierzchni na każdego z małżonków. Ponadto, zważywszy na fakt, że Nieruchomość jest w stanie deweloperskim, kupujący planują w przyszłości ponieść szereg wydatków, niezbędnych do jej wykończenia.

Celem zapewnienia finansowania Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny przeznaczony na zakup Nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawca uprawniony jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w części odpowiadającej przeznaczeniu nieruchomości do celów prowadzenia działalności gospodarczej...
2. Czy odsetki od kredytu hipotecznego w zakresie, jak w pkt 1 powyżej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 1, uprawniony będzie począwszy od miesiąca następującego po miesiącu nabycia nieruchomości do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, o ile przeznaczy jej część na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Część odpisów amortyzacyjnych odpowiadających procentowemu wykorzystaniu nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Jak stanowi art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c ustawy, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Bez wątpienia z taką sytuacją mamy do czynienia w odniesieniu do nieruchomości. Wnioskodawcy, przyszły współwłaściciel nieruchomości, po jej „wykończeniu” przeznaczy jej część, tj. 15,47% na cele prowadzonej działalności gospodarczej, co spełnia przesłanki amortyzacji, o których mowa w cytowanym przepisie.

W wypadku gdy jedynie część nieruchomości wykorzystywana będzie do celów prowadzenia działalności gospodarczej do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć należy jedynie tą część odpisu, która odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej w ogólnej powierzchni użytkowej nieruchomości.

Do podobnych wniosków w zbliżonym stanie faktycznym doszedł Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Bemowo w interpretacji z dnia 23 lipca 2007 r. sygn. U.S.1431.DGI/415-29-79/WK/07.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 2 uprawniony jest do zaliczenia odsetek od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup nieruchomości do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia w części przypadającej proporcjonalnie na działalność gospodarczą.

W niniejszej sprawie zauważa, że przepisy ustawy, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji czy nazwy kredytów/pożyczek stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu/pożyczki.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów zapłaconych części odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika na zakup nieruchomości, w sytuacji gdy sam kredyt został wykorzystany do sfinansowania zakupu nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Tożsame stanowisko w zbliżonym stanie faktycznym zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20.06.2011 r. sygn. ILPB1//415-541/11-2/AMN oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 06.07.2009 r., sygn. IBPBI/1/415-297/09/ESZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., z. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 cytowanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści art. 22i ust. 1 cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle powyższego dany środek trwały musi spełniać warunek kompletności i zdatności do używania w momencie przekazania do użytkowania a więc przed rozpoczęciem amortyzacji.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2–18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę jego nabycia.

Stosownie do ust. 3 powyższego artykułu, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Jednakże, jak wskazuje treść art. 22f ust. 4 tej ustawy, jeżeli tylko część budynku mieszkalnego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej budynku odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu, należy wskazać na brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią ww. przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału wwysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) – art. 23 ust. 1 pkt 32 cyt. ustawy.

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

W związku z powyższym należy wskazać, iż odsetki od kredytu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

• zaciągnięty kredyt pozostaje w związku ze źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza,

• odsetki zostały zapłacone,

• wydatek musi być należycie udokumentowany.
  
  

Istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu aby prawidłowo rozliczyć koszty. Od momentu przekazania środka trwałego do użytkowania zapłacone odsetki od kredytu należy zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast odsetki zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania zwiększają jego wartość początkową i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zatem, gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej, to odsetki od tego kredytu - o ile nie zwiększają kosztów inwestycji - powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że do celów prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca wraz z małżonką będą wykorzystywać 30,94 % ogólnej powierzchni zakupionej nieruchomości, co stanowi 15,47% powierzchni na każdego z małżonków. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny przeznaczony na zakup tej nieruchomości, a odsetki od tego kredytu pragnie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w części przypadającej na powierzchnię wykorzystywaną w ramach prowadzonej działalności.

Reasumując, mając na uwadze powyższe oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż:

1. Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od zakupionej nieruchomości.
   Wartość początkową będzie stanowiła cena nabycia nieruchomości wynikająca z aktu notarialnego powiększona o wartość wszystkich nakładów (remontowo-modernizacyjno-adaptacyjnych), które miały miejsce przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych na podstawie posiadanych dokumentów (zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 3 w zw. z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Skoro nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawcy, to wartość początkowa tej nieruchomości należy ustalić w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział Wnioskodawcy we własności tego składnika majątku (w myśl art. 22 g ust. 11 cytowanej ustawy).
   Jednakże, skoro tylko część nieruchomości będzie wykorzystywana do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych należy dokonać w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości (stosownie do treści art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
2. Jeżeli przedmiotowa nieruchomość będzie w części wykorzystywana przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu zaciągniętego na jej nabycie w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię wykorzystywaną w działalności gospodarczej zapłacone od daty oddania do używania nieruchomości na cele tej działalności, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów tej działalności.
   Od momentu przekazania środka trwałego do użytkowania zapłacone odsetki od kredytu należy zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Natomiast odsetki zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania zwiększają jego wartość początkową i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.