INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wypłat zrealizowanych na rzecz pracowników obejmujących nagrody z funduszu załogi utworzonego z wypracowanego zysku – jest nieprawidłowe,
• opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, naliczonych od wypłat zrealizowanych na rzecz pracowników obejmujących nagrody z funduszu załogi utworzonego z wypracowanego zysku – jest nieprawidłowe,
• składek na Pracowniczy Program Emerytalny uiszczanych przez Spółkę a finansowanych z funduszu załogi utworzonego z wypracowanego zysku – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

Spółka w oparciu o Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników X S.A. oraz Spółek zależnych, zawarty w dniu 16 grudnia 1996 r. (dalej: ZUZP), oraz Porozumienia i Protokoły dodatkowe do ZUZP, przyznała pracownikom nagrody z funduszu załogi tworzonego z zysku do podziału (dalej: fundusz załogi lub fundusz nagród) na zasadach określonych w Regulaminie tworzenia, podziału i wypłaty nagród z funduszu załogi Spółki (dalej: Regulamin).

Uruchomienie ww. funduszu wynika z decyzji Zgromadzenia Wspólników.

Zgodnie z treścią Regulaminu, mają zastosowanie m. in. następujące zasady wypłaty:

• prawo do nagrody przysługuje pracownikom zatrudnionym przez Wnioskodawcę na dzień 31 grudnia 2010 r. i będących nadal w zatrudnieniu na dzień 30 czerwca 2011 r.;
• pracownikom zatrudnionym w roku 2010 przysługuje nagroda proporcjonalnie do okresu przepracowanego w roku 2010 liczonego w pełnych miesiącach;
• nagroda indywidualna z funduszu nagród z zysku za rok 2010 dla uprawnionego pracownika wynika z podzielenia kwoty z zysku przeznaczonego na fundusz nagród i liczby uprawnionych pracowników w etatach;
• nagroda będzie wypłacana proporcjonalnie do wymiaru etatu uprawnionego pracownika.
  
  

Jednocześnie, zgodnie z Regulaminem, pracownik otrzymuje połowę przysługującej kwoty nagrody w przypadku gdy w dniu 31 grudnia 2010 r. na pracowniku ciążyła kara przewidziana w art. 108 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.; dalej: KP), regulującym odpowiedzialność porządkową pracowników. Pozostała kwota nagrody, przypadającej na ukaranego pracownika, zostaje rozdysponowana na wszystkich uprawnionych pracowników.

W dniu 28 czerwca 2011 r. podjęta została uchwała Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki w sprawie podziału zysków zatrzymanych w roku 2010, zgodnie z którą m. in. zatwierdzone zostało przeznaczenie części zysków zatrzymanych Wnioskodawcy w roku obrotowym 2010 na fundusz nagród.

Nagrody skalkulowane zgodnie z zasadami zawartymi w Regulaminie, o których mowa powyżej, Wnioskodawca wypłacił na rzecz uprawnionych pracowników w dniu 22 lipca 2011 r.

Jednocześnie, z tytułu wypłat na rzecz pracowników realizowanych z funduszu nagród, Spółka opłaciła składki na ubezpieczenie społeczne pracowników, a także składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, finansowane ze środków funduszu nagród.

Dodatkowo, jak wynika z Załącznika nr 18 do ZUZP, Spółka prowadzi Pracowniczy Program Emerytalny (dalej: PPE) w formie grupowego ubezpieczenia pracowników z funduszem kapitałowym, na zasadach określonych w ustawie i wynegocjowanych ze stroną związkową. Warunki korzystania przez pracowników Spółki z PPE oraz ubezpieczenia życiowo - emerytalnego zostały określone w Załączniku nr 18 do ZUZP. Składki w wysokości 7% wynagrodzenia uczestnika PPE zostały sfinansowane przez Spółkę na rzecz uprawnionych pracowników z funduszu załogi, utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wypłaty w kwocie brutto zrealizowane przez Spółkę na rzecz pracowników z funduszu nagród (tj. nagrody z funduszu załogi utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010) stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy opłacone przez Wnioskodawcę z funduszu nagród składki na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, naliczone od wypłat zrealizowanych przez Spółkę na rzecz pracowników (tj. nagród z funduszu załogi utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010), stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
3. Czy składki na PPE uiszczane przez Spółkę a finansowane z funduszu nagród utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1.

Wypłaty w kwocie brutto zrealizowane na rzecz pracowników, obejmujące nagrody z funduszu załogi utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, stanowią po stronie Spółki koszt uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W praktyce przyjmuje się, iż w celu uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów wymagane jest jednoczesne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek musi być rzeczywiście poniesiony przez podatnika,
• wydatek musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia lub przynajmniej zachowania źródła przychodów,
• wydatek nie może znajdować się w katalogu wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
• poniesienie wydatku musi zostać właściwie udokumentowane.

Jak wskazał m. in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 czerwca 2001 r. (sygn. akt I SA/Gd 45/99) „Aby można uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki: celem powinno być osiągnięcie przychodów i wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 23 ustawy , stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Łączne spełnienie tych dwóch warunków (pozytywnego i negatywnego) pozwala dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.”

Wnioskodawca pragnie wskazać, że nie ulega wątpliwości, iż wydatki ponoszone przez pracodawcę w związku z zatrudnianiem pracowników, a więc wszelkiego rodzaju koszty pracownicze, stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do takich kosztów zalicza się m. in. wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety itp., a także pochodne od tych wynagrodzeń, tj. składki na ubezpieczenie społeczne pracowników w części ponoszonej przez pracodawcę oraz składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż wypłacane na rzecz pracowników Spółki kwoty z zysku wypracowanego w roku 2010 mają charakter wynagrodzenia za pracę i jako wydatki na rzecz pracowników nierozerwalnie wiążą się z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i uzyskiwanymi przychodami. Wskazać bowiem należy, iż bez pracowników Spółka nie byłaby w stanie prowadzić działalności gospodarczej i generować jakiegokolwiek przychodu. Tym samym też, zatrudnienie pracowników, którzy są niezbędni do funkcjonowania Wnioskodawcy na rynku, wiąże się z ponoszeniem określonych kosztów ich wynagradzania.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, iż wypłaty z funduszu nagród, dokonywane na rzecz pracowników, spełniają przesłankę pozytywną wskazaną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwalającą na zaliczenie ich przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

Analizując z kolei przesłankę negatywną, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów w szczególności niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż m. in. za przychody ze stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, niewątpliwym jest, iż w przypadku uprawnionych pracowników za przychody ze stosunku pracy należy uznać elementy wynagrodzenia obejmujące wypłaty z funduszu załogi utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010. Dodatkowo, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zostały one wypłacone na rzecz pracowników w dniu 22 lipca 2011 r., w związku z czym, w omawianym przypadku, nie znajdą zastosowania ograniczenia wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączające możliwość zaliczenia przedmiotowych elementów wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodów na gruncie przepisów ww. ustawy.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, iż do przedmiotowych wypłat dokonywanych na rzecz pracowników nie znajdzie również zastosowania żaden inny przepis wskazany w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierający zamknięty katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż przepisy cyt. ustawy nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłat wynagrodzeń na rzecz pracowników, od tego, czy są one dokonywane z zysku netto podatnika, czy też z innego źródła.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wypłat dokonywanych na rzecz pracowników, będących przedmiotem niniejszego wniosku, spełniona jest zarówno przesłanka pozytywna wskazana w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. zachodzi związek wydatku z przychodem Wnioskodawcy), jak również nie zachodzi przesłanka negatywna (tj. wypłaty dokonane na rzecz pracowników nie są wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy).

Stanowisko prezentowane przez Spółkę zostało potwierdzone m. in.:

• w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach o sygn. I SA/Gl 287/10, który stwierdził, iż: „Zdaniem Sądu dla zakwalifikowania wypłat na rzecz pracowników do przychodów ze stosunku pracy bez znaczenia pozostaje czy są one dokonywane z zysku spółki po opodatkowaniu, czy też z innego źródła.”
• w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o sygn. I SA/Wr 498/10, w którym Sąd stwierdził, iż: „Nie ulega wątpliwości, że wydatek z tytułu nagrody pracowniczej jest kosztem poniesionym w celu osiągnięcia przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 updp. Potwierdzeniem tego stanowiska jest zapis art. 15 ust. 4g updp, który przez odesłanie do treści art. 12 ust. 1 i 6 updf, wskazuje, że nagroda pracownika jest kosztem uzyskania przychodów. Żaden przepis art. 16 ust. 1 updp nie wyłącza wydatku z tytułu nagrody wypłaconej pracownikom z zysku spółki z kosztów uzyskania przychodów. Co więcej żaden przepis nie określa, z jakiego źródła spółka ma finansować swoje wydatki, aby mogły być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Nie można zgodzić się zatem ze stanowiskiem organu, że skoro wydatek w postaci nagród został poniesiony z zysku spółki to nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu. Źródło finansowania wydatku nie może decydować co może być kosztem uzyskania przychodu, a co nie. Zatem wbrew twierdzeniom organu, nagroda dla pracowników – niezależnie od źródła jej finansowania – jako składnik wynagrodzenia, stanowi dla spółki koszt uzyskania przychodów.”
• w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. III SA/Wa 1496/10 – „Reasumując, wypłata nagrody z zysku netto będzie kosztem uzyskania przychodów, ponieważ ma związek z przychodami i nie jest zawarta w katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 u.p.d.o.p.”
  
  

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym wypłaty w kwocie brutto, zrealizowane na rzecz pracowników z funduszu nagród utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, stanowią po stronie Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2.

Opłacone z funduszu nagród składki na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, naliczone od wypłat z funduszu nagród, utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazano powyżej w opisie stanowiska dotyczącego pytania oznaczonego w przedmiotowym wniosku jako nr 1, kwoty składek na ubezpieczenie społeczne pracowników w części ponoszonej przez pracodawcę, a także kwoty składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, podobnie jak kwoty wynagrodzeń spełniają ogólną przesłankę pozytywną, wskazaną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwalającą na zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów, jako wydatków na rzecz pracowników nierozerwalnie związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i uzyskiwanymi przychodami.

Jednocześnie analizując przesłankę negatywną, o której mowa powyżej w stanowisku Spółki w zakresie pytania nr 1, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 57a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek. Wnioskodawca pragnie wskazać, iż przepis ten nie znajdzie zastosowania w omawianym przypadku, ponieważ składki na ubezpieczenie społeczne pracowników w części ponoszonej przez pracodawcę, a także kwoty składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zostały przez Wnioskodawcę opłacone.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw – od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Analizując wskazany przepis, należy dojść do wniosku, iż do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się w szczególności składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w przypadku łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1. wypłata ma charakter nagrody lub premii,
2. wyplata została dokonana w gotówce lub w papierach wartościowych,
3. wypłata została dokonana z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

O ile zasadniczo brak jest wątpliwości w zakresie spełnienia przesłanek wymienionych w punktach b) i c) powyżej, o tyle wątpliwości mogą powstać w odniesieniu do spełnienia warunku dotyczącego wypłat mających charakter nagrody lub premii. Spółka pragnie bowiem zauważyć, iż przepisy podatkowe nie definiują pojęć „nagroda” oraz „premia”. W konsekwencji, aby je wyjaśnić, należy sięgnąć do przepisów prawa pracy. W szczególności, zgodnie z art. 105 KP, pracownikom, którzy przez wzorowe wypełnianie swoich obowiązków, przejawianie inicjatywy w pracy i podnoszenie jej wydajności oraz jakości przyczyniają się szczególnie do wykonywania zadań zakładu, mogą być przyznawane nagrody i wyróżnienia.

Wnioskodawca pragnie również wskazać na definicje słownikowe tych pojęć. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1999, „nagroda” to „wyróżnienie moralne lub materialne za położone zasługi, osiągnięte wyniki itp.; suma pieniężna, dyplom, odznaczenie, wartościowy przedmiot itp., będące formą uznania lub wyróżnienia za dobre wyniki, osiągnięcia, zwycięstwo w konkursie, w zawodach itp.”. Natomiast zgodnie z definicją zawartą w tym samym słowniku „premia” to w szczególności „zmienna (ruchoma) część płacy roboczej przyznawana zależnie od osiągniętych efektów pracy, po spełnieniu przez pracowników określonych warunków”.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przewidziane w ZUZP nagrody z funduszu załogi tworzonego z zysku są przyznawane według kryteriów określonych w Regulaminie. W szczególności, kryterium decydującym o nabyciu przez pracownika uprawnień do otrzymania nagrody z funduszu załogi utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010 był fakt bycia zatrudnionym przez Wnioskodawcę na dzień 31 grudnia 2010 r. oraz pozostawania w zatrudnieniu na dzień 30 czerwca 2011 r. Nagroda została przy tym wypłacona proporcjonalnie do wymiaru etatu uprawnionego pracownika (z zastrzeżeniem obniżki wartości nagrody w przypadku pracowników karanych karami porządkowymi). W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wypłaty z funduszu załogi utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, będące przedmiotem wniosku, nie stanowią nagród w rozumieniu przepisów KP oraz reguł znaczeniowych języka polskiego.

Wnioskodawca pragnie jednocześnie podkreślić, iż o charakterze świadczenia nie decyduje jego nazwa, lecz natura świadczenia, przy czym opisane w stanie faktycznym wypłaty mają charakter dodatkowego wynagrodzenia niezwiązanego ze spełnieniem przez uprawnionych pracowników obowiązków pracowniczych w danym roku w szczególny sposób lub osiągnięciem określonych efektów.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w Jego opinii, wypłaty dokonane na rzecz pracowników mimo, iż noszą nazwę „nagroda” nie stanowią nagrody ani premii, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym w analizowanym przypadku nie dochodzi do łącznego spełnienia wskazanych powyżej trzech przesłanek warunkujących zastosowanie tego przepisu.

W konsekwencji zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku składek na ubezpieczenie społeczne pracowników w części ponoszonej przez pracodawcę, a także kwot składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych naliczonych od wypłat dokonanych z funduszu załogi, utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, nie znajdą zastosowania ograniczenia wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączające możliwość zaliczenia przedmiotowych składek do kosztów uzyskania przychodów na gruncie przepisów ww. ustawy.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, iż do składek będących przedmiotem niniejszego wniosku nie znajdzie również zastosowania żaden inny przepis wskazany w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca pragnie zatem podkreślić, iż w przypadku omawianych składek, spełniona jest zarówno przesłanka pozytywna wskazana w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy (tj. zachodzi związek wydatku z przychodem Wnioskodawcy), jak również nie zachodzi przesłanka negatywna (tj. składki naliczone od wypłat z funduszu załogi, utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, nie są wymienione w enumeratywnym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W świetle przedstawionych powyżej argumentów, w opinii Wnioskodawcy, opłacone z funduszu nagród składki na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, naliczone od wypłat z funduszu załogi, utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 3.

Składki na PPE uiszczane przez Spółkę a finansowane z funduszu załogi, utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka pragnie wskazać, iż zgodnie z art. 15 ust. 1d ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych.

Analizując literalne brzmienie omawianego przepisu należy dojść do wniosku, iż ustawodawca przyjął, że wydatki w nim wymienione nie muszą spełniać wymogu wskazanego w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. nie muszą być ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tak więc, wydatki te zawsze stanowią koszt uzyskania przychodów, gdyż istnieje odrębny przepis regulujący zasady zaliczania tego typu wydatków do kosztów podatkowych na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Takimi wydatkami są niewątpliwie składki płacone przez Wnioskodawcę na PPE na rzecz uprawnionych pracowników Spółki. W konsekwencji, zdaniem Spółki, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z opłacaniem składek na PPE a finansowanych z funduszu nagród, stanowią koszt uzyskania przychodów.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tego typu składek od tego, czy są one dokonywane z zysku netto podatnika, czy też z innego źródła. W konsekwencji, fakt sfinansowania przez Spółkę składek na PPE ze środków funduszu nagród nie ma jakiegokolwiek znaczenia dla celów rozpoznania przedmiotowych składek jako koszty podatkowe na gruncie cyt. ustawy.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż do omawianych wydatków nie znajdzie również zastosowania żaden innych przepis wskazany w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tożsame stanowisko zostało wyrażone przez sądy administracyjne m. in. w następujących wyrokach:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 września 2007 r. o sygn. I SA/Lu 484/07, w którym stwierdzono, iż: „Mając na uwadze treść i miejsce zamieszczenia, a także sposób wprowadzenia powyższego przepisu (art. 15 ust. 1d ustawy podatkowej), Wojewódzki Sąd Administracyjny podzielił stanowisko skarżącej Spółki, iż stanowi on samodzielną podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez pracodawcę w związku z opłacaniem składek podstawowych na pracowniczy program emerytalny prowadzony w formie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.”
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 czerwca 2007 r. o sygn. I SA/Gl 1485/06, w którym stwierdzono, że: „Uprawniony jest pogląd, iż art. 15 ust. 1d ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie jest doprecyzowaniem zasady ogólnej wynikającej z art. 15 ust. 1 tej ustawy, lecz stanowi samodzielną podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez pracodawcę w związku z opłacaniem składek podstawowych na pracowniczy program emerytalny prowadzony w formie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Samo wprowadzenie wspomnianego ustępu oraz zamieszczenie w nim wyrazu „również” świadczy o tym, że wydatki na realizację pracowniczego programu emerytalnego nie mieszczą się w pojęciu „kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów”.”
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 maja 2007 r. o sygn. I SA/Gd 375/06, w którym stwierdzono, że: „Artykuł 15 ust. 1d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie jest doprecyzowaniem zasady ogólnej wynikającej z art. 15 ust. 1 tej ustawy, lecz stanowi samodzielną podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez pracodawcę w związku z opłacaniem składek podstawowych na pracowniczy program emerytalny prowadzony w formie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Samo wprowadzenie wspomnianego ustępu oraz zamieszczenie w nim wyrazu „również” świadczy o tym, że wydatki na realizację pracowniczego programu emerytalnego nie mieszczą się w pojęciu „kosztów poniesionych w celu” osiągnięcia przychodów.”
  
  

Podsumowując, zdaniem Spółki, składki uiszczane na PPE przez Wnioskodawcę a finansowane z funduszu załogi, utworzonego z zysku wypracowanego przez Spółkę w roku 2010, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Podkreślić należy, iż nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim nie wymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Jednocześnie kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m. in. tzw. „koszty pracownicze”.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, a także wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety wypłacane przez pracodawcę na rzecz pracowników oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników jako inne należności wynikające ze stosunku pracy.

Także wydatki pracodawcy na zapłatę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek finansowanych przez płatnika, składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) w części finansowanej przez płatnika składek stanowią koszty pracownicze.

W tym miejscu warto zauważyć, iż stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Co istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu Wnioskodawca w oparciu o Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy oraz Porozumienia i Protokoły dodatkowe do ZUZP przyznał pracownikom nagrody z funduszu załogi tworzonego z zysku do podziału. Przewidziane w ZUZP nagrody z ww. funduszu są przyznawane wg kryteriów określonych w Regulaminie. Uruchomienie ww. funduszu wynika z decyzji Zgromadzenia Wspólników. Wnioskodawca wypłacił nagrody na rzecz uprawnionych pracowników w dniu 22 lipca 2011 r.

Wypłaty z zysku netto zrealizowane na rzecz pracowników choć niewątpliwie związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, to jednak nie spełniają wszystkich przesłanek niezbędnych do zakwalifikowania ich, w oparciu o wyżej wymienione przepisy ustawy, do kosztów uzyskania przychodów. Wypłaty te stanowią bowiem element podziału wypracowanego przez Spółkę zysku netto (po opodatkowaniu podatkiem dochodowym). Nie mają one więc charakteru kosztowego. Wydatki te nie będą zatem stanowić kosztów uzyskania przychodów, gdyż ich źródłem jest zysk.

Podobne stanowisko zawarł m. in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 października 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 160/10 stwierdzając, że „z uwagi na swoje źródło, kwoty wypłacane pracownikom z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie mają związku z przychodami. Nie służą ani ich osiągnięciu, ani też zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. W szczególności zaś nie mają żadnego, choćby pośredniego związku z przychodami roku, w którym są wypłacane”.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodu wypłat w kwocie brutto zrealizowanych przez Spółkę na rzecz pracowników z funduszu nagród (tj. nagród z funduszu załogi utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010).

Jednocześnie – jak wynika z opisu sprawy – z tytułu wypłat na rzecz pracowników realizowanych z funduszu nagród, Spółka opłaciła składki na ubezpieczenie społeczne pracowników, a także składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, finansowane ze środków funduszu nagród.

Konsekwencją nieuznania za koszt podatkowy wypłat z zysku netto, jest nieuznawanie za taki koszt również związanych z tymi wypłatami składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy czy Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w części finansowanej przez płatnika, tj. Spółkę. Wydatki tego typu, stanowiące element podziału wypracowanego przez Wnioskodawcę zysku netto, nie mają bowiem charakteru kosztowego.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, iż istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia o skutkach podatkowych wynikających z wypłat, o jakich mowa we wniosku, ma ustalenie ich charakteru. Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż de facto mamy do czynienia z wypłatą premii.

Nagroda jest uregulowana w art. 105 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) i jest świadczeniem przyznawanym za indywidualne osiągnięcia pracownika. Może być m. in. przyznana za wzorowe wypełnianie obowiązków, podnoszenie wydajności pracy i przejawianie inicjatywy w pracy. Nagroda ma charakter wyłącznie uznaniowy.

Premia natomiast jest świadczeniem, którego wypłata uzależniona jest od spełniania konkretnego i podlegającego weryfikacji warunku. W ujętym we wniosku opisie sprawy warunkiem tym jest osiągnięcie przez Spółkę zysku oraz przeznaczenie go przez stosowny organ Spółki do wypłaty wśród pracowników, zgodnie z zapisami Regulaminu.

Z kolei przez „premie z zysku”, należy rozumieć premie wypłacone z zysku po opodatkowaniu, a więc z dochodu po opodatkowaniu. Stosownie bowiem do reguł wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co do zasady dochód to różnica pomiędzy przychodem podatkowym, a kosztami jego uzyskania. Tym samym brak jest podstaw prawnych, aby po ustaleniu dochodu i odliczeniu należnego od niego podatku dochodowego ponownie ustalać koszty uzyskania przychodu.

Znajduje to wyraz także w zapisie art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw – od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W przedmiotowej sprawie mamy bowiem do czynienia z wypłatą premii z zysku, tj. dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, od której naliczono i opłacono składki na ubezpieczenie społeczne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Zatem nie można zgodzić się z twierdzeniem Spółki, że wypłaty z funduszu załogi utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, mimo, iż noszą nazwę „nagroda”, nie stanowią nagrody ani premii, mają natomiast charakter dodatkowego wynagrodzenia, niezwiązanego ze spełnieniem przez uprawnionych pracowników obowiązków pracowniczych w danym roku w szczególny sposób lub osiągnięciem określonych efektów.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodu również opłaconych z funduszu nagród składek na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, naliczonych od wypłat zrealizowanych na rzecz pracowników (tj. nagród z funduszu załogi utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010).

Z przedstawionego opisu wynika ponadto, iż Spółka prowadzi Pracowniczy Program Emerytalny w formie grupowego ubezpieczenia pracowników z funduszem kapitałowym, na zasadach określonych w ustawie i wynegocjowanych ze stroną związkową. Warunki korzystania przez pracowników Spółki z PPE oraz ubezpieczenia życiowo - emerytalnego zostały określone w Załączniku nr 18 do ZUZP. Składki w wysokości 7% wynagrodzenia uczestnika PPE zostały sfinansowane przez Spółkę na rzecz uprawnionych pracowników z funduszu załogi, utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010.

W tym miejscu wskazać należy, iż zasady tworzenia i działania pracowniczych programów emerytalnych, warunki, które powinny spełniać podmioty realizujące programy, oraz warunki uczestnictwa w tych programach reguluje ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207 ze zm.).

Na podstawie art. 6 ust. 1 ww. ustawy, pracownicze programy emerytalne mogą być prowadzone w jednej z następujących form:

1. funduszu emerytalnego;
2. umowy o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do funduszu inwestycyjnego;
3. umowy grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń w formie grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym;
4. zarządzania zagranicznego.
   
   

Pracodawca jest podmiotem odpowiedzialnym za założenie oraz prawidłową realizację programu, w tym przede wszystkim do finansowania składki podstawowej, co wynika z art. 24 ust. 1 cyt. powyżej ustawy o pracowniczych programach emerytalnych. Kwota wpłacanej składki podstawowej nie może przekroczyć 7% wynagrodzenia uczestnika (ustęp 2 tego artykułu).

Stosownie do treści art. 24 ust. 3 cyt. ustawy, wysokość składki podstawowej ustala się:

1. procentowo od wynagrodzenia albo
2. w jednakowej kwocie dla wszystkich uczestników, albo
3. procentowo od wynagrodzenia, z określeniem maksymalnej kwotowej wysokości tej składki.
   
   

Z kolei, w myśl ust. 4 ww. artykułu, pracodawca nalicza i odprowadza składkę podstawową:

1. w odniesieniu do składników wynagrodzenia należnych za okresy nie dłuższe niż miesiąc - w terminie wypłaty tych składników obowiązującym u pracodawcy, i odprowadza je w okresach miesięcznych;
2. w odniesieniu do składników wynagrodzenia należnych za okresy dłuższe niż miesiąc – w terminie wypłaty tych składników, i odprowadza je również w tym terminie.
   
   

Jednocześnie, na uwagę zasługuje fakt, iż w przepisach art. 15 ust. 1b - 1h oraz ust. 1q ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określone zostały szczególne rodzaje wydatków (kosztów), których poniesienie uprawnia do zaliczenia ich do kosztów podatkowych.

Usytuowanie tego rodzaju wydatków w odrębnych ustępach art. 15 tej ustawy, miało m. in. na celu wyeliminowanie wątpliwości, jakie mogą pojawiać się przy kwalifikowaniu tego rodzaju wydatków do kosztów podatkowych.

Wydatkami tymi są m. in. składki podstawowe opłacane w ramach pracowniczego programu emerytalnego. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 15 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych.

Tym samym przepis art. 15 ust. 1d ww. ustawy stanowi podstawę do zaliczania do kosztów podatkowych wydatków (w tym składek podstawowych) ponoszonych przez pracodawców w ramach realizowanych pracowniczych programów emerytalnych, bez względu na formę w jakich są one prowadzone. Dotyczy to zatem także opłacanej przez pracodawców składki na pracowniczy program emerytalny prowadzony w formie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń.

Jednakże, z uwagi na fakt, że wypłaty z zysku netto – jak wskazano powyżej – nie mają charakteru kosztowego, stwierdzić należy, iż także finansowane z funduszu nagród składki uiszczane przez Spółkę na Pracowniczy Program Emerytalny, nie mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów podatkowych. Są one bowiem zasilane środkami z zysku i stanowią element jego podziału. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie więc zastosowania przytoczony wyżej art. 15 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji składki na Pracowniczy Program Emerytalny, uiszczane przez Spółkę a finansowane z funduszu nagród utworzonego z zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w roku 2010, nie stanowią dla Spółki kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, w oparciu o przedstawiony we wniosku opis oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż przedmiotowych wypłat dokonywanych z zysku netto, obejmujących zrealizowane na rzecz pracowników nagrody z funduszu nagród oraz opłaconych od ww. nagród składek na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz Pracowniczy Program Emerytalny, mających swoje źródło w zysku netto, nie można zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionych stanach faktycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.