INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27.08.2012 r. (data wpływu 31.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych pracownikom i kontrahentom oraz gościom - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.08.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych pracownikom i kontrahentom oraz gościom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”). Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i dystrybucja wyrobów spożywczych, głównie słodyczy, ciastek oraz kawy.

W związku z tą działalnością nabywane są artykuły spożywcze, takie jak: kawa, herbata, woda, soki, cukier, mleko itp. Pracownicy Spółki korzystają podczas pracy z kawy dostępnej w ekspresach, herbaty, cukru do słodzenia oraz mleka, soków i wody pitnej. Artykuły te są również zużywane przez pracowników w trakcie spotkań pracowniczych, narad, szkoleń. Z powyższego poczęstunku korzystają także dostawcy, kontrahenci oraz goście (np. pracownicy organów kontroli) w czasie wizyt w biurze oraz na terenie fabryk Spółki.

Obecnie Spółka opodatkowuje podatkiem VAT zużycie wskazanych powyżej artykułów spożywczych. Spółce przysługuje w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Spółka korzysta z tego prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym nieodpłatne udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom, dostawcom, kontrahentom oraz gościom podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom, dostawcom, kontrahentom oraz gościom nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, nieodpłatne udostępnianie artykułów spożywczych nie powinno być rozpoznawane, jako dostawa towarów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, gdyż niespełniony jest cel przekazania lub zużycia zakupionych towarów, zapisany w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, którym jest cel osobisty osób powołanych w tym przepisie. Nie zachodzi również przesłanka do opodatkowania podatkiem VAT zużycia towarów przez osoby inne, niż wymienione przez ustawodawcę w powołanym art. 7 ust. 1 pkt 1, bowiem nie dochodzi tu do przekazania, ani też darowizny na rzecz tych osób.

Przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 wskazują, że opodatkowaniu - co do zasady - podlegają czynności wykonane odpłatnie.

Przez odpłatną opodatkowaną dostawę towarów ustawa o VAT rozumie również zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. - przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom, dostawcom, kontrahentom oraz gościom podczas spotkań, w trakcie których produkty te są konsumowane, traktować należy jako zużycie towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Powyższe wynika z faktu, iż Ustawa o VAT nie zawiera legalnej definicji pojęcia „zużycie”, która mogłaby zostać zastosowana dla potrzeb Ustawy o VAT. Dlatego też należy dokonać wykładni literalnej, która odwołuje się do potocznego znaczenia zawartych w normie prawnej zwrotów. I tak, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, poprzez słowo „zużyć - zużywać” oznacza „wykorzystać coś w jakiejś części lub w całości, zniszczyć coś częstym lub długim używaniem” lub zgodnie z definicją zawartą w Współczesnym Słowniku Języka Polskiego „używając czegoś, doprowadzać do zniszczenia tego lub do wyczerpania się zapasu; oraz robić użytek z czegoś, wykorzystywać coś”.

W przedstawionym stanie faktycznym udostępniane produkty spożywcze przeznaczone są „wyłącznie do konsumpcji w trakcie spotkań, zebrań i szkoleń, w czasie pracy w firmie. Nie są one przekazywane wymienionym osobom do swobodnego dysponowania, używania poza zakładem pracy, a jedynie udostępniane do ewentualnej konsumpcji „na miejscu”. W konsekwencji, w ocenie Spółki takie używanie, wykorzystanie udostępnionych produktów należy rozumieć jako „zużycie” wskazane w ustawie o VAT. W ocenie Spółki, nie następuje, bowiem „przekazanie”, lecz „zużycie” przedmiotowych towarów. Aby jednak nieodpłatne zużycie towarów podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, musi zostać spełniona podatkowa przesłanka, jaką jest osobisty cel zużycia towarów należących do przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, za potrzeby „osobiste” uznać należy takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Można zatem przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

W opinii Spółki, zapewnienie pracownikom artykułów spożywczych w postaci kawy, herbaty, wody, soku, mleka, cukru itp. w miejscu pracy, czy spotkania biznesowego oraz wyłącznie w celu konsumpcji w trakcie pracy, czy spotkania, ma charakter wyłącznie służbowy i nie stanowi zużycia na cele osobiste tych osób. W ocenie Spółki zużywanie wskazanych artykułów spożywczych podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych nie może być traktowane, jako zużycie na cele osobiste pracowników.

Artykuły spożywcze w przedstawionym stanie faktycznym, udostępniane są pracownikom do konsumpcji „na miejscu”, w firmie w czasie pracy. Spotkania, w których uczestniczą pracownicy mają charakter roboczy, są ściśle powiązane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem i nie mają celu osobistego. Tak więc, jeżeli to zużycie następuje w godzinach pracy, w związku z odbywanymi w sprawach służbowych spotkaniami, naradami, szkoleniami, posiedzeniami rady nadzorczej lub zarządu, zatem, do przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste w ogóle nie dochodzi. W miejscu pracy realizowane są bowiem cele przedsiębiorcy a nie cele osobiste pracowników. Dodatkowo, nawet jeśli Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów przeznaczonych na ten cel, to ich zużycie nie będzie podlegało opodatkowaniu, gdyż nie stanowi zużycia na cele osobiste.

W odniesieniu do nieodpłatnego zużycia artykułów spożywczych w trakcie spotkań z dostawcami, kontrahentami Spółki, jak również zapraszanymi do siedziby lub fabryk gośćmi, w opinii Spółki, również nie dochodzi do nieodpłatnej dostawy towarów opodatkowanej podatkiem VAT.

Opierając się na założeniu racjonalności ustawodawcy, Spółka jest zdania, że skoro wśród osób enumeratywnie wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT - w odniesieniu do których, zużycie towarów na ich cele osobiste podlega opodatkowaniu - nie znajdują się dostawcy, kontrahenci oraz goście — to znaczy, że zużycie towarów przez tę grupę osób w ogóle nie jest objęte tym przepisem. Czynność taka nie podlega zatem opodatkowaniu przede wszystkim dlatego, że zużycie artykułów spożywczych podczas spotkań z dostawcami, jak również zapraszanymi gośćmi nie służy zaspokojeniu zarówno ich celów osobistych jak i celów osobistych Spółki, a dodatkowo także dlatego, że osoby te nie znajdują się w kręgu podmiotów wyszczególnionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Natomiast z art. 7 ust. 2 pkt 2 wynika, że opodatkowaniu podlega przekazanie towarów mające charakter darowizny a nie ich zużycie, do którego jak zauważyła Spółka na wstępnie, rzeczywiście dochodzi.

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, że nawet jeżeli udostępnianie przedmiotowych artykułów spożywczych należałoby uznać za świadczenie usług, to również nie podlegałoby ono opodatkowaniu, ponieważ udostępnianie ma ścisły związek z działalnością gospodarczą Spółki, natomiast art. 8 ust. 2 ustawy o VAT stanowi o świadczeniach nie związanych z takim rodzajem działalności. Dodatkowo, wydanie dostawcom i gościom kawy, herbaty, jest zwyczajowo przyjętym poczęstunkiem i również w podatku dochodowym traktowane jest jako koszt związany z działalnością firmy. Podkreślenia jednak wymaga, iż w opinii Spółki, w zaistniałej sytuacji dochodzi do zużycia towarów, a nie do świadczenia usług.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych organów podatkowych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. IBPP1/443-1751/11/LSz; z dnia 12 września 2011r, sygn. IBPP2/443-661/11/ICz;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z dnia 6 czerwca 2012 r. sygn. IPPP3/443-271/12-2/KT; z dnia 14 lutego 2012 r., sygn. IPPP2/443-1283/11-2/AO; z dnia 1 stycznia 2012 r., sygn. IPPP3/443- 1389/11-2/MPe;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy: z dnia 16 września 2011 r., sygn. ITPP1/443-875/1l/BJ, z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. ITPP1/443-746/l1/IK.
  
  

Podsumowując, Spółka jest zdania, że w opisanym stanie faktycznym zużycie artykułów spożywczych na terenie zakładu pracy, w trakcie pełnienia obowiązków służbowych przez pracowników należy uznać za zużycie związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, zatem nie stanowi ono zużycia ani przekazania czy też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Takie zdanie Spółka ma również w odniesieniu do spotkań z dostawcami, kontrahentami i gośćmi, którzy korzystają z podobnych form poczęstunku - nie stanowią one ze strony Spółki ani nieodpłatnego przekazania, ani darowizny.

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska w opisanej powyżej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Na mocy art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy nabyciu których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Spółka dokonuje zakupu artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda, soki, cukier, mleko itp. Pracownicy Spółki korzystają podczas pracy z kawy dostępnej w ekspresach, herbaty, cukru do słodzenia oraz mleka, soków i wody pitnej. Artykuły te są również zużywane przez pracowników w trakcie spotkań pracowniczych, narad, szkoleń. Z powyższego poczęstunku korzystają także dostawcy, kontrahenci oraz goście (np. pracownicy organów kontroli) w czasie wizyt w biurze oraz na terenie fabryk Spółki. Wnioskodawcy przysługuje w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego należy uznać, iż opodatkowaniu nie podlega zużycie towarów w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom podczas spotkań służbowych na terenie Spółki bowiem z cytowanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, że podlega opodatkowaniu tylko zużycie towarów na rzecz podmiotów wymienionych w tym przepisie. Natomiast nieodpłatne przekazanie towarów w ramach prowadzonej działalności w celu zużycia ich jako poczęstunki dla gości (np. pracownicy organów kontroli w czasie wizyt w biurze oraz na terenie fabryk Spółki), czyli podczas spotkań służbowych nie podlega opodatkowaniu, gdyż bezpośredni beneficjent, którym jest gość Wnioskodawcy, jako osoba trzecia, nie jest pracownikiem, udziałowcem lub inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników Spółki w związku z organizowaniem narad, spotkań pracowniczych, szkoleń oraz podczas wykonywanych przez nich obowiązków służbowych. W tym przypadku nie służy ono bowiem zaspokojeniu celów osobistych pracowników lecz związane jest wyłącznie z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Zużycie to nie następuje na potrzeby własne pracowników ale ma ono związek z wykonywaniem przez nich obowiązków służbowych.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom, dostawcom, kontrahentom oraz gościom i ich zużycie w trakcie spotkań pracowniczych, narad, szkoleń jak i podczas spotkań z kontrahentami oraz gośćmi (np. pracownicy organów kontroli w czasie wizyt w biurze oraz na terenie fabryk Spółki), czyli podczas spotkań służbowych, a także podczas świadczenia pracy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki w powyższej kwestii należało więc uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.