INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2011r. (data wpływu 1 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zużycia towarów należących do przedsiębiorstwa przez pracowników, członków organów Spółki, kontrahentów (lub potencjalnych kontrahentów) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zużycia towarów należących do przedsiębiorstwa przez pracowników, członków organów Spółki, kontrahentów (lub potencjalnych kontrahentów).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W związku z tą działalnością nabywane są produkty spożywcze, takie jak: kawa, herbata, woda, soki, cytryna, śmietanka do kawy, cukier, słodycze itp., w odniesieniu do których, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Artykuły te są nieodpłatnie udostępniane pracownikom podczas spotkań, narad i szkoleń (w czasie pracy w firmie). Powyższe drobne poczęstunki są również podawane członkom organów Spółki w trakcie posiedzeń rady nadzorczej lub zarządu. Ponadto, w placówkach Spółki odbywają się spotkania z kontrahentami (lub z potencjalnymi kontrahentami), na których przedstawiane są oferty biznesowe i omawiane są warunki współpracy. W trakcie tych spotkań goście również częstowani są ww. produktami spożywczymi. Zasadniczo, jednostkowe ceny nabycia przedmiotowych towarów (bez podatku), określone w momencie ich udostępnienia, nie przekraczają 10 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2011r. takie nieodpłatne udostępnianie ww. produktów spożywczych pracownikom, członkom organów Spółki oraz kontrahentom (lub potencjalnym kontrahentom) – podczas spotkań, narad i szkoleń (w czasie pracy w firmie) oraz w trakcie posiedzeń rady nadzorczej lub zarządu – należy traktować jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2011r., nieodpłatne udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom, członkom organów Spółki oraz kontrahentom (lub potencjalnym kontrahentom) – podczas spotkań, narad i szkoleń (w czasie pracy w firmie) oraz w trakcie posiedzeń rady nadzorczej lub zarządu – nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadniając powyższe stanowisko, wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zasadniczo zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają świadczenia odpłatne. Wyjątki od tej reguły przewidziano w art. 7 ust. 2 ustawy (w odniesieniu do towarów) oraz w art. 8 ust. 2 ustawy (w odniesieniu do usług). I tak, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przy czym w myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Jak natomiast stanowi art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom, członkom organów Spółki oraz kontrahentom podczas spotkań, w trakcie których produkty te są konsumowane, traktować należy jako zużycie towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „zużycie”, oprzeć się więc należy na słowniku języka polskiego i potocznym rozumieniu słowa, gdzie „zużywać” oznacza „używając czegoś, doprowadzać do zniszczenia tego lub do wyczerpania się zapasu” oraz „robić użytek z czegoś, wykorzystywać coś”. Podkreślenia więc wymaga okoliczność, że w przedstawionym stanie faktycznym, udostępniane produkty spożywcze przeznaczone są wyłącznie do konsumpcji w trakcie spotkań, narad, zebrań i szkoleń, w czasie pracy w firmie. Nie są one przekazywane wymienionym osobom do dalszego swobodnego dysponowania, a jedynie udostępniane do ewentualnej konsumpcji „na miejscu”. Oznacza to zdaniem Spółki, że nie następuje „przekazanie”, lecz „zużycie” przedmiotowych towarów.

Analizując art. 7 ust. 2 ustawy, wywnioskować należy, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego artykułu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych przepisów jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na cele osobiste podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem Spółki, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2011r., nieodpłatne udostępnianie produktów spożywczych - ich zużycie przez pracowników, członków organów Spółki oraz kontrahentów (lub potencjalnych kontrahentów), należy traktować jako czynności nie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak już bowiem wskazano, nieodpłatne zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy nastąpiło na cele osobiste podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1. Natomiast w opisanym stanie faktycznym zużycie ma miejsce podczas spotkań, narad i szkoleń, w czasie pracy w firmie oraz w trakcie posiedzeń rady nadzorczej lub zarządu - nie służy więc ono zaspokojeniu celów osobistych pracowników, członków organów Spółki, czy też kontrahentów (lub potencjalnych kontrahentów). Zużycie jest tu ściśle związane z wykonywaniem obowiązków służbowych w odniesieniu do opodatkowanej działalności gospodarczej Spółki. Ponadto, nawet jeżeliby uznać, że spożytkowanie towarów następuje na cele osobiste tych osób, to czynność taka nadal nie podlegałaby opodatkowaniu, towary te bowiem spełniają definicję prezentów o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do nieodpłatnego zużycia artykułów spożywczych w trakcie spotkań z kontrahentami Spółki (lub potencjalnymi kontrahentami), opierając się na założeniu racjonalności ustawodawcy, dodatkowo wskazać można, że skoro wśród osób enumeratywnie wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy - w odniesieniu do których, zużycie towarów na ich cele osobiste podlega opodatkowaniu - nie znajdują się kontrahenci (lub potencjalni kontrahenci) – to znaczy, że zużycie towarów przez tę grupę osób w ogóle nie jest objęte tym przepisem. Czynność taka nie podlega zatem opodatkowaniu przede wszystkim dlatego, że zużycie artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami (lub potencjalnymi kontrahentami) nie służy zaspokojeniu ich celów osobistych, ale dodatkowo także dlatego, że osoby te nie znajdują się w kręgu podmiotów wyszczególnionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Spółka nadmienia też, że nawet jeżeli udostępnienie przedmiotowych artykułów spożywczych należałoby uznać za świadczenie usług, to również nie podlegałoby ono opodatkowaniu, gdyż jak już podniesiono, udostępnianie ma ścisły związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, natomiast art. 8 ust. 2 ustawy stanowi o świadczeniach nie związanych z takim rodzajem działalności. Podkreślenia jednak wymaga, iż Spółka uważa, że w zaistniałej sytuacji dochodzi do zużycia towarów, a nie do świadczenia usług.

Wskazać należy również, że stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w najnowszych interpretacjach organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna z dnia 19 sierpnia 2011r. nr IPPP1/443-941/11-4/AW oraz z dnia 4 sierpnia 2011r. nr ILPP2/443-786/11-2/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca zaliczył przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Zauważyć przy tym należy, że ustawodawca posłużył się dwoma pojęciami: „przekazanie” i „zużycie”.

Z ww. art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika zatem, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które są ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Natomiast przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy o VAT).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nabywa towary takie jak kawa, herbata, woda, soki, cytryna, śmietanka do kawy, cukier, słodycze itp., w odniesieniu do których, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Artykuły te nieodpłatnie Wnioskodawca udostępnia pracownikom podczas spotkań, narad i szkoleń (w czasie pracy w firmie) oraz członkom organów Spółki w trakcie posiedzeń rady nadzorczej lub zarządu. Ponadto ww. produktami spożywczymi częstowani są kontrahenci (lub potencjalni kontrahenci), w trakcie spotkań w placówkach Spółki, na których przedstawiane są oferty biznesowe i omawiane są warunki współpracy.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że w przedstawionej sprawie udostępniane produkty spożywcze przeznaczone są wyłącznie do konsumpcji w trakcie spotkań, narad, zebrań i szkoleń w czasie pracy w firmie. Nie są one przekazywane wymienionym osobom do dalszego swobodnego dysponowania, a jedynie udostępniane do ewentualnej konsumpcji „na miejscu”.

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w pierwszej kolejności należy uznać, że nie mamy tu do czynienia ani z przekazaniem towarów ani też ze świadczeniem usług, lecz ze zużyciem towarów. Wnioskodawca udostępnia bowiem produkty spożywcze wyłącznie do konsumpcji „na miejscu” w firmie tj. w trakcie spotkań, narad, zebrań i szkoleń w czasie pracy. Nie są one przekazywane wymienionym osobom do dalszego swobodnego dysponowania. Tak więc jeżeli to zużycie następuje w godzinach pracy w związku z odbywanymi w sprawach służbowych spotkaniami, naradami, szkoleniami, posiedzeniami rady nadzorczej lub zarządu, to nawet jeśli Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów przeznaczonych na ten cel, to ich zużycie nie będzie podlegało opodatkowaniu, gdyż nie stanowi zużycia na cele osobiste.

W tym przypadku poczęstunek jest uzasadniony potrzebami pracodawcy takimi jak zapewnienie sprawnego przebiegu spotkania (narady, szkolenia). Zatem osobista korzyść np. pracownika ma charakter uboczny.

Odnośnie kwestii poczęstunku dla kontrahentów (lub potencjalnych kontrahentów) należy zauważyć, iż ustawodawca w ww. przepisie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazał, iż zużycie towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste dotyczy konkretnych ściśle wymienionych w tym przepisie osób, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. W przedmiotowym przepisie nie zostali wymienieni m.in. kontrahenci i goście spotkań służbowych, o których mowa we wniosku.

Z wniosku wynika bowiem, że ww. produktami spożywczymi częstowani są kontrahenci (lub potencjalni kontrahenci), w trakcie spotkań w placówkach Spółki, na których przedstawiane są oferty biznesowe i omawiane są warunki współpracy, jednocześnie Spółce przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zużycie towarów w postaci poczęstunku przez kontrahentów i gości spotkań służbowych należy również uznać za zużycie związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, zatem nie stanowi ono zużycia ani przekazania ani też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało również uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.