INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2011 r. (data wpływu 18.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępnienia artykułów spożywczych i usług cateringowych oraz ustalenia podstawy opodatkowania częściowo odpłatnych świadczeń wykonanych dla pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępnienia artykułów spożywczych i usług cateringowych oraz ustalenia podstawy opodatkowania częściowo odpłatnych świadczeń wykonanych dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest liderem rynku gazu ziemnego w Polsce. Prowadzona działalność gospodarcza podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółka ponosi wydatki takie jak m.in. kawa, herbata, soki, cukier, słodycze czy catering. Produkty spożywcze czy catering serwowane są pracownikom podczas spotkań, narad czy szkoleń, w czasie pracy. Podczas wskazanych spotkań i narad omawiane są problemy związane z funkcjonowaniem Spółki. Artykuły spożywcze, takie jak herbata, kawa, słodycze, soki, ciastka podawane są również na spotkaniach biznesowych z kontrahentami. Ponadto Spółka częściowo partycypuje w kosztach związanych z m.in.:

• odpłatnością za wczasy profilaktyczne przez pracownika,
• odpłatnością za bilety komunikacji miejskiej przez pracownika,
• odpłatnością za wynajem mieszkań dla pracowników,
• odpłatnością za usługę krawiecką polegającą na szyciu mundurów galowych,
• odpłatnością za miejsca parkingowe dla pracowników.
  
  

Pracownik ponosi częściową odpłatność za ww. usługi. Pozostała kwota finansowana jest ze środków obrotowych Spółki. Płatność pracownika odbywa się poprzez imienne potrącenia z listy płac odpłatności, w części w jakiej partycypuje pracownik.

Powyższe czynności Spółka traktuje jako odpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników oraz jako podstawę opodatkowania dla VAT wskazuje wyłącznie odpłatność pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy udostępnienie ww. artykułów spożywczych oraz usług cateringowych podczas spotkań, narad wewnętrznych należy traktować jako nieodpłatne przekazanie lub zużycie na potrzeby osobiste pracowników lub kontrahentów a w przypadku usługi cateringowej jako nieodpłatne świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników lub kontrahentów...
2. Czy dla częściowo odpłatnych świadczeń wykonanych dla pracowników Spółka prawidłowo ustala podstawę opodatkowania podatkiem VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Powyższe przepisy wskazują, że opodatkowaniu - co do zasady- podlegają czynności wykonane odpłatnie. Jednakże ustawodawca zrównał niektóre czynności wykonane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów lub odpłatnym świadczeniem usług.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również — zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. — przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - art. 7 ust. 3 ustawy.

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy uważamy, że zużycie artykułów spożywczych, napojów przez pracowników a także udostępnienie usługi cateringowej w trakcie spotkań służbowych nie oznacza, że dochodzi do przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste pracownika.

Ze względu na fakt, iż w miejscu pracy realizowane są cele przedsiębiorcy a nie cele osobiste pracowników do przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste lub nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste w ogóle nie dochodzi. Zapewnienie pracownikom kawy, herbaty, słodyczy, śmietanki do kawy, cukru itp. nie powinno być rozpatrywane jako zużycie towarów na cele osobiste, ponieważ są one zużywane podczas pełnienia obowiązków służbowych. Serwowane podczas spotkań, czy zebrań mają na celu zwiększenie komfortu osób w nich uczestniczących. Wpływają pozytywnie na ich przebieg, a nawet usprawniają ich pracę. Zużycie tych towarów oraz udostępnienie usługi cateringowej pracownikom w trakcie spotkań i narad nie rodzi więc obowiązku wykazania podatku należnego i wystawienia faktury wewnętrznej.

Również zużycie artykułów spożywczych i napojów przez kontrahentów podczas spotkań biznesowych nie rodzi obowiązku wykazania VAT należnego. W art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT ustawodawca nie wymienia zużycia towarów przez kontrahentów, zatem należy uznać że przepis ten nie może mieć zastosowania do towarów, które zostaną zużyte (jako poczęstunek) podczas spotkań biznesowych z kontrahentami. Natomiast z art. 7 ust. 2 pkt 2 wynika, że opodatkowaniu podlega przekazanie towarów mające charakter darowizny a nie ich zużycie.

Wydanie kontrahentom kawy, herbaty, czy ciastek, jest zwyczajowo przyjętym poczęstunkiem i również w podatku dochodowym traktowane jest jako koszt związany z działalnością firmy. Potwierdzenie naszego stanowiska można znaleźć w następujących interpretacjach:

• interpretacja z 07.09.2010r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (ITPP1/443-740/10-S/AT),

• interpretacja z 19.08.2011r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPP1/443-941/11-4/AW,

• interpretacja z 04.08.2011r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPP2/443-786/11-2/AK).
  
  

Ad 2

Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy VAT, podstawą opodatkowania jest obrót (..). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu wynika, że podstawą opodatkowania dla usług odsprzedawanych przez Spółkę na rzecz pracowników jest wyłącznie odpłatność pracownika (art. 29 ust. 1 ustawy VAT).

Z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT wynika zaś, iż w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku, gdy wynagrodzenie jest niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego — organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. W myśl art. 32 ust. 2 ustawy VAT związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania (...) wynikające ze stosunku pracy (...).

Z przytoczonej powyżej regulacji, art. 32 ustawy VAT wynika, że organ posiada uprawnienie do określenia wysokości obrotu w sytuacji, gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów/usługodawcą istnieje powiązanie wynikające m.in. ze stosunku pracy i spełniony jest jeden z punktów enumeratywnie wymienionych w art. 32 ust. l. Łączne spełnienie warunków wynikających z art. 32 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 upoważnia organ do określenia podstawy opodatkowania na podstawie wartości rynkowych.

Zdaniem Spółki przepis ten, w stanie występującym w Spółce, nie będzie miał zastosowania albowiem nie są spełnione wszystkie przesłanki warunkujące zastosowanie sankcji wynikających z przepisu art. 32 ust. 1 ww. ustawy, a związku z powyższym Spółka prawidłowo ustala podstawę opodatkowania dla sprzedaży ww. usług pracownikom w oparciu o regulacje art. 29 ust. 1 ustawy VAT.

W stanie faktycznym, będącym przedmiotem zapytania, Spółka nabywa usługi wymienione w stanie faktycznym od podmiotów zewnętrznych, które są związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Usługi te są następnie sprzedawane przez Spółkę pracownikom, za odpłatnością, która jest niższa od ceny zakupu tych usług przez Spółkę.

Z literalnego brzmienia art. 32 ust.1 pkt 1 ustawy VAT, wynika, że zastosowanie tego przepisu ma miejsce w przypadku, gdy nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem dla zastosowania tego przepisu koniecznym jest m.in. aby nabywca usług (pracownik) był po pierwsze podatnikiem VAT, zaś po drugie podatnikiem, do którego stosuje się ograniczenia w zakresie odliczenia podatku naliczonego. Tymczasem pracownicy Spółki występują w tych transakcjach jako osoby fizyczne nie będące podatnikami VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Oznacza to, że do pracowników jako nabywców nie mają w ogóle zastosowania przepisy art. 86, 88 i 90 ustawy o VAT.

W konsekwencji, do sytuacji przedstawionej przez Spółkę w niniejszym wniosku, nie będzie miał zastosowania przepis art. 32 ust. 1 ustawy o VAT z uwagi na brak spełnienia dyspozycji tego przepisu w odniesieniu się do nabywcy.

Powyższe stanowisko znalazło również potwierdzenie w wyroku ETS z 20 stycznia 2005 (C-412/03, Hotel Scandic Gasaback AB) zgodnie z którym podstawą opodatkowania świadczenia jest kwota zapłacona przez pracownika, pomniejszona o VAT, natomiast część kosztu usługi sfinansowana przez pracodawcę nie jest nieodpłatnym świadczeniem, zatem od tej części nie trzeba odprowadzać VAT. Jednocześnie podatnik ma pełne prawo do odliczenia całego VAT naliczonego przy nabyciu usługi przekazanej pracownikom za częściową odpłatnością.

Biorąc powyższe argumenty pod uwagę Wnioskodawca prosi o potwierdzenie stanowiska jako prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Jednakże ustawodawca przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 cyt. ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, ustawodawca zaliczył przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. przekazanie i zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Zatem zasadniczym kryterium wyznaczającym opodatkowanie jest cel przekazania i zużycia towarów należących do przedsiębiorstwa.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwalifikacji prawno-podatkowej spożycia udostępnianych napojów, artykułów spożywczych oraz usług cateringowych dla pracowników oraz kontrahentów. Dotyczy to wydatków tj. kawa, herbata, soki, cukier, słodycze czy cateringu serwowanych dla pracowników podczas wykonywania obowiązków służbowych (spotkań, narad czy szkoleń) a także poczęstunku składającego się z herbaty, kawy, słodyczy, soków i ciastek podawanych na spotkaniach biznesowych.

Powyższe okoliczności wskazują, że nabywane przez Spółkę dla pracowników i kontrahentów (gości) napoje, artykuły spożywcze w formie poczęstunku w czasie pracy związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą. Poczęstunek ma charakter służbowy i nie stanowi zużycia na cele osobiste osób wymienionych w przepisie, gdyż towary te nie są zużywane dla własnych potrzeb pracowników lecz wyłącznie podczas spotkań, narad i szkoleń służbowych. W takim przypadku poczęstunek nie ma charakteru korzyści osobistej. W świetle powyższego stwierdzić należy, że zużycie towarów w postaci poczęstunku podczas spotkań służbowych przez kontrahentów i pracowników należy uznać za zużycie związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, zatem nie stanowi ono zużycia ani przekazania czy też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 cyt. ustawy.

W związku powyższym stanowisko Wnioskodawcy, w powyższym zakresie, należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Podstawa opodatkowania zdefiniowana została w art. 29 ustawy o VAT. Zgodnie treścią ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca częściowo partycypuje w kosztach związanych z m.in. odpłatnością za: wczasy profilaktyczne, za bilety komunikacji miejskiej, za wynajem mieszkań dla pracowników, za usługę krawiecką polegającą na szyciu mundurów galowych, za miejsca parkingowe dla pracowników. Pracownik ponosi częściową odpłatność za ww. usługi. Pozostała kwota finansowana jest ze środków obrotowych Spółki. Płatność pracownika odbywa się poprzez imienne potrącenia z listy płac odpłatności, w części w jakiej partycypuje pracownik. Powyższe czynności Spółka traktuje jako odpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników jako podstawę opodatkowania dla VAT wskazuje wyłącznie odpłatność pracowników.

Z analizy stanu faktycznego wniosku, w świetle powyższych uregulowań wynika, że Spółka partycypując w opisanych usługach obciąża pracowników jedynie kwotą stanowiącą część kosztów poniesionych na ich nabycie, dokonując w istocie odpłatnego świadczenia usług. Z wskazanych przepisów wynika, iż na potrzeby opodatkowania VAT, dla określenia podstawy opodatkowania świadczenia usług istotna jest kwota należna, a zatem kwota wynagrodzenia ustalona przez strony umowy. Przepisy te nie stawiają bowiem żadnych warunków czy ograniczeń dotyczących ustalania wysokości wynagrodzenia, a w konsekwencji wysokości podstawy opodatkowania. W przedmiotowym wniosku kwota płacona przez pracownika stanowi kwotę należną z tytułu zakupionej usługi. Zatem w przypadku częściowej odpłatności za usługę – z którą mamy do czynienia w przedmiotowej sytuacji - do podstawy opodatkowania nie włącza się kwoty dofinansowania ze środków obrotowych firmy, lecz tylko kwotę faktycznie otrzymaną - od pracownika. Wobec powyższego przedmiotowa czynność podlega opodatkowaniu do wysokości świadczenia wnoszonego przez pracownika, według stawek obowiązujących dla danego świadczenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym z tytułu udostępnienia usług wskazanych w przedmiotowym wniosku za podstawę opodatkowania przyjmuje kwotę wpłaconą przez pracowników należy uznać również za prawidłowe.

Ponadto zaznaczyć należy, iż tut. organ podatkowy nie analizował powołanego przez Wnioskodawcę art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na fakt, iż analiza taka nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej wydawanej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, gdyż odnosi się do uprawnień organu kontrolnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.