W odpowiedzi na wezwanie Spółki z dnia 18 marca 2009r. (data wpływu do tut. Biura 23 marca 2009r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 02 marca 2009r. znak IBPBI/2/423W-226/09/MS, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego tj. uznano za prawidłowe stanowisko Spółki zawarte we wniosku z dnia 12 grudnia 2008r. dotyczące pytania nr 2 ww. wniosku.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Wnioskodawca zarzuca błędną kwalifikację opisanych we wniosku wydatków jako wydatków o charakterze reprezentacyjnym oraz pominięcie aspektu promocji Spółki.

Art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyłącza z katalogu wydatków, które zmniejszają podstawę opodatkowania wydatków na promocję. Podobnie jak w przypadku reprezentacji czy reklamy ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera własnej definicji "promocji", co powoduje, że należy posługiwać się definicją słownikową. Zgodnie z definicją zawartą w Małym Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, pod redakcją Elżbiety Sobol, str. 755 promocja to reklamowanie, upowszechniania, propagowanie czegoś.)

Przytoczona definicja przełożona na działania Spółki pozwala stwierdzić, że podjęte działania miały właśnie charakter promocyjny, a nie reprezentacyjny. Spółka dzięki zorganizowanemu festynowi reklamowała się, upowszechniała swój wizerunek i wiedzę o prowadzonej działalności, propagowała swoją działalność.

Spółka uważa, iż festynowi i towarzyszącym mu atrakcjom w żaden sposób nie można przypisać cech okazałości czy wystawności, a co za tym idzie nie można ich traktować, jako wydatków o charakterze reprezentacyjnym, a przez to mogą one stanowić koszt uzyskania przychodu.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka powołała się na:

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 listopada 2008r. (sygn. ILPB3/423-518/08-4/MC),
• interpretację Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 listopada 2008r. (sygn. ILPB1/415-730/08-2/RP),
• interpretację Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 czerwca 2008r. (sygn. ITPB3/423-184/08/MK)
  
  

Spółka uważa ponadto, iż rozróżnienie i jednoznaczne zdefiniowanie pojęć reprezentacja, reklama czy promocja w odniesieniu do rzeczywistości gospodarczej może nastręczać pewne trudności, jednakże przyjąć należy, że reklama lub promocja są to działania skierowane bezpośrednio do klienta, które nie wykraczają poza przyjęty w normalnym obrocie krąg działań, natomiast reprezentacja zawsze musi być kojarzona z ekskluzywnością, czymś odbiegającym od powszechnie przyjętej normy (w pozytywnym znaczeniu), czymś, co nie jest spotykane na co dzień.

Reasumując, Spółka stwierdza, że podjęte przez nią działania miały charakter promocyjny i reklamowy, a nie miały żadnych cech reprezentacyjnych, dzięki czemu mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, zmienia swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 02 marca 2009r. Znak: IBPI/2/423-226/09/MS i stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jak stanowi przepis art. 14b § 3 ww. ustawy składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Dokonując oceny zaprezentowanego we wniosku stanowiska organ upoważniony do wydawania interpretacji bierze pod uwagę zarówno stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę jak i wynikające z niego pytanie. Uwzględniając te elementy tj. stan faktyczny jak również pytanie przyporządkowane do przedstawionego stanu faktycznego, możliwa jest ocena stanowiska Wnioskodawcy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, w pozycji 50 wniosku ORD-IN, przedstawił następujący stan faktyczny:

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Działa jako sportowa spółka akcyjna, której drużyna piłkarska uczestniczy w rozgrywkach ekstraklasy. Spółka osiąga przychody między innymi ze sprzedaży biletów na mecze piłki nożnej, sprzedaży praw medialnych, sprzedaży (transferu) praw do zawodników, sprzedaży pamiątek, czasopism i akcesoriów klubowych oraz świadczenia usług w zakresie reklamy. Celem propagowania marki klubu sportowego czyli Sportowej Spółki Akcyjnej, jako podatnika została rozpoczęta kampania promocyjna w mediach. Celem realizacji tego przedsięwzięcia została podpisana umowa z firmą, która zajęła się planowaniem strategii medialnej. Firma ta planuje i realizuje działania medialne zakupując dla Spółki czas antenowy oraz powierzchnie reklamowe. Reklama jest i będzie realizowana w telewizji, prasie, radiu, kinach, internecie i na bilbordach. Jednym z przedsięwzięć zrealizowanych w ramach tej kampanii były uroczystości związane z 60-leciem klubu. W ramach tych uroczystości, które odbyły się na stadionie użytkowanym przez klub zorganizowano pokaz ratownictwa górskiego, pokaz sztucznych ogni, przedstawienie dla dzieci, występ kabaretowy i na te imprezy był wstęp wolny. Zostali również zaproszeni goście (zawodnicy, działacze, byli zawodnicy oraz inne osoby związane z klubem). Dla zaproszonych gości zapewniono posiłki oraz napoje (w tym alkoholowe) oraz dla części z nich opłacono pobyt w hotelu oraz zwrócono koszty przejazdu na uroczystość i z powrotem.

W tak przedstawionym stanie faktycznym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki na zorganizowanie ogólnodostępnej imprezy z okazji 60-lecia klubu stanowią koszt uzyskania przychodu... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wydatki na zorganizowanie ogólnodostępnej imprezy z okazji 60-lecia klubu, stanowią koszt uzyskania przychodu. Związek z przychodami jest w tym wypadku pośredni. Klub chciał w ten sposób podkreślić swoją wieloletnią historię i swoimi działaniami przekonać możliwie najszerszą grupę kibiców do uczestnictwa w zawodach sportowych (mecze piłki nożnej) organizowanych przez Spółkę. Ma to przyczynić się do zwiększenia sprzedaży biletów wstępu na mecze poprzez zachęcenie do tego sympatyków klubu i piłki nożnej, którzy do tej pory nie brali udziału w meczach jak też pozyskać nowych kibiców, których zwiększona frekwencja na meczach ma bezpośrednie przełożenie na uzyskanie przychodu ze sprzedaży biletów wstępu i pośrednio wpływa na przychody z reklam, gdyż reklamodawcy są żywo zainteresowani ilością widzów na stadionie i jest to dla nich jednym z kryteriów wyboru miejsca i sposobu umieszczenia reklamy.

Dokonując ponownej oceny stanowiska Wnioskodawcy zawartego we wniosku z dnia 12 grudnia 2008r. w odniesieniu do sformułowanego powyżej pytania Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania źródła przychodów, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu i zachowania źródła przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o pdop, zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na to, iż przepisy ustawy o pdop nie zawierają definicji pojęcia „reprezentacja” czy „reklama” dlatego też należy posłużyć się wykładnią słownikową.

Przez reprezentację należy rozumieć „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika lub ułatwienia zawarcia umowy bądź stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

W określeniu reprezentacja mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupu jej produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż koszty ogólnodostępnej imprezy na którą wstęp był wolny obejmujące wydatki na pokaz ratownictwa górskiego, pokaz sztucznych ogni, przedstawienie dla dzieci, występ kabaretowy, można uznać za koszty reklamy i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki. Jej charakter, fakt iż była skierowana do szerokiego kręgu chętnych świadczy o spełnieniu przesłanki o której stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Jeżeli więc poniesione wydatki są racjonalne oraz zostały właściwie udokumentowane to mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Organ podatkowy interpretuje przepisy prawa podatkowego, zaś rozliczenie poniesionych wydatków regulują przepisy ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), do interpretacji których organy podatkowe nie są właściwe.

Na zmienioną niniejszym aktem pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 02 marca 2009r. znak IBPI/2/423-226/09/MS stronie przysługuje prawo wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.