INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2008 r. (data wpływu 31 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia zapłaconego agencji organizującej imprezy okolicznościowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2008 r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia zapłaconego agencji organizującej imprezy okolicznościowe.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

Spółka co roku organizuje w ramach działań Corporate Social Responsibility (Społeczna odpowiedzialność biznesu Jako forma działań z zakresu Public Relations) imprezy okolicznościowe (np. z okazji Dnia Dziecka, Mikołajek) dla dzieci z domów dziecka.

Organizacją imprez zajmuje się zewnętrzny podmiot gospodarczy (agencja), z którą Spółka podpisuje umowę w powyższym zakresie. Imprezy organizowane są w budynkach użyteczności publicznej, takich jak kino czy filharmonia.

O przedmiotowych działaniach Spółka zawiadamia lokalne media, które zamieszczają w prasie i telewizji informacje o organizatorze imprezy oraz krótkie relacje z jej przebiegu. W trakcie imprez obecne są również elementy reklamowe i promujące Spółkę w postaci m.in. standów, banerów i telebimów zawierających logo Spółki stanowiących element wyposażenia Sali, w której odbywa się impreza, jak również jej otoczenia; gadżetów reklamowych rozdawanych uczestnikom imprezy: m.in. balonów i cukierków z wyraźnym oznaczeniem logo Spółki; zaproszeń do uczestnictwa w imprezie, zawierających logo Spółki; kilkukrotnego anonsowania ze sceny, iż organizacja imprezy odbywa się dzięki Spółce. W trakcie relacji medialnych elementy te są wyraźnie widoczne, przez co z jednej strony reklamują Spółkę i jej produkty, a z drugiej - kreują wizerunek Spółki jako podmiotu budującego swą pozycję na rynku oraz relacje z otoczeniem zewnętrznym lokalną społecznością, zgodnie z zasadami społecznej odpowiedzialności biznesu. W trakcie imprezy rozdawane są dzieciom drobne podarunki m.in. gry oznaczone logo Spółki. Agencja po zrealizowaniu przedmiotu umowy dostarcza Spółce raport z realizacji zilustrowany bogatą dokumentacją zdjęciową.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki na organizację przedmiotowej imprezy, w szczególności w postaci wynagrodzenia zapłaconego agencji organizującej przedmiotowy „event" stanowić będą koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako działania z zakresu Public Relations z elementami reklamy i promocji...

W ocenie Spółki, przedmiotowe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z punktu widzenia działań z zakresu Public Relations mających na celu budowę pozytywnego wizerunku firmy, przedmiotowe działania spełniają nieocenioną rolę. Pokazują, iż jedynym celem Spółki nie jest osiąganie zysku, ale również budowanie pozytywnej relacji i współpraca z otoczeniem zewnętrznym. Powyższe działania, nagłośnione przez media publiczne, przynoszą o wiele lepszy efekt reklamowy (informujący i zachęcający do zakupu produktów) i promujący Spółkę niż klasyczne działania reklamowe. Tworzą one i wzmacniają wizerunek przedsiębiorstwa powodując poprawę sposobu jego postrzegania, marki, produktów etc. przez klientów oraz potencjalnych przyszłych pracowników, a co za tym idzie powodują wzrost wartości firmy; pozwalają na zminimalizowanie ryzyka, maksymalizację szans na powodzenie firmy w długim okresie oraz wzrost zysku poprzez budowanie pozytywnej relacji oraz prawidłowej komunikacji z otoczeniem zewnętrznym (przedmiotowe działania mogą zapobiec negatywnym skutkom sytuacji kryzysowych w przyszłości); podnoszą konkurencyjność przedsiębiorstwa.

Na podkreślenie zasługuje ponadto fakt, iż podejmowane przez Spółkę czynności w zakresie wskazanym w stanie faktycznym idą w parze z działaniami stricte reklamowymi i promocyjnymi w postaci nagłośnienia ich w mediach oraz umiejętnym wykorzystaniem i ekspozycją elementów reklamowych Spółki, a także jej produktów w ich trakcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Stosownie zaś do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje zarówno pojęcia reprezentacji, jak i reklamy wobec czego należy uznać, że pojęcia te powinny być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym.

Na gruncie języka polskiego słowo „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

W odniesieniu do działalności gospodarczej, reprezentacja jest rozumiana jako działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi i które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie korzystnego, pozytywnego wizerunku firmy poprzez, np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, wręczanie upominków. Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Natomiast „reklama” według Słownika języka polskiego to „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług” (Słownik Języka Polskiego, PWN, http://sjp.pwn.pl/lista.php...co=reklama).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż celem Spółki – obok niewątpliwie dobroczynnego charakteru - jest szeroko pojmowane budowanie wizerunku, marki firmy, nie tylko wśród uczestników imprezy, ale również potencjalnych klientów. Informacje o samej Spółce i jej marce oraz produktach prezentowane są dużemu gronu odbiorców przy zastosowaniu szerokiego wachlarza elementów reklamowych i nowoczesnych działań promocyjnych.

Mając na względzie powyższe oraz przytoczone przepisy prawa i ich wykładnię, utrwaloną w orzecznictwie, stwierdzić należy, iż organizowanie imprez plenerowych dla dzieci z domów dziecka w ramach promocji i reklamy jest środkiem zmierzającym do wzrostu sprzedaży produktów Spółki, a tym samym istnieje związek przyczynowo–skutkowy pomiędzy ponoszonymi kosztami, a przychodami. Wydatki tego rodzaju – co do zasady - przyczyniają się do podnoszenia efektywności sprzedaży produktów Spółki, mogą więc stanowić koszt uzyskania przychodów. Od dnia 1 stycznia 2007 r. negatywny katalog kosztów (art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) nie wymienia wydatków związanych z reklamą produktów, usług czy też reklamą samej Spółki. Oznacza to, że wydatki na reklamę (promocję) mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości (niezależnie od charakteru reklamy: publicznej, czy też niepublicznej), pod warunkiem jednak, że zostają spełnione przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niemniej jednak zauważyć należy, ze cena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest jednak na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania materiałów itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podmiot, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie. O ile więc, wymienione we wniosku wydatki (w tym gadżety i prezenty oznaczone logo firmy) nie mają charakteru reprezentacyjnego w wyżej przedstawionym znaczeniu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym.

Reasumując, w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane ze zorganizowaniem imprez dla dzieci z domów dziecka można uznać za koszty uzyskania przychodów, o ile nie stanowią one działań o charakterze wyjątkowym, specjalnym, mającym na celu okazałe, ekskluzywne czy wytworne, odbiegające od zwyczajowo przyjętego w danej branży, prezentowanie firmy i nie były przeznaczone także na rzecz jej kontrahentów.

Na marginesie sprawy zauważyć należy, iż w przedstawionej sprawie, mając na uwadze treść art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, tut. organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, że dokonanie danej czynności spełnia znamiona reklamy, czy też reprezentacji. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.