INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 04 maja 2012 r. (data wpływu 08 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem w dniu 11 maja 2012 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia 7 kwietnia 2004 r. powstała jednoosobowa Spółka z o.o. w organizacji, która została wpisana do rejestru przedsiębiorców w dniu 22 czerwca 2006 r. Wszystkie udziały w Spółce - udziałów o wartości po 500 zł każdy łącznej wartości 50.000 zł - objęła jedna osoba.

Kapitał zakładowy Spółki był dwukrotnie podwyższany, ostatecznie do kwoty 379.000 zł, a wszystkie udziały w podwyższonym kapitale (w sumie 758 udziałów) objął jedyny wspólnik Spółki.

Umowa Spółki przewiduje, że w skład Jej zarządu wchodzi od jednego do trzech członków i nie wprowadza żadnych ograniczeń lub szczególnych wymagań co do osoby członka zarządu. W umowie Spółki w skład pierwszego zarządu Spółki, do pełnienia funkcji członka zarządu na stanowisku prezesa zarządu powołano jedynego wspólnika.

Przez cały okres istnienia Spółki, Jej zarząd pozostaje jednoosobowy i funkcję tę nieprzerwanie pełni ten sam wspólnik, który umową Spółki został powołany w skład pierwszego zarządu. Do listopada 2011 r. Spółka nie zawierała z członkiem zarządu Spółki żadnych umów o pracę lub innych o cywilnoprawnym charakterze.

W dniu 4 maja 2006 r. jedyny wspólnik zawarł z osobą trzecią - w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi - umowę zbycia 10 udziałów w Spółce o łącznej wartości 5.000 zł. Tym samym, Spółka stała się spółką wieloosobową z mniejszościowym wspólnikiem.

W dniu 29 grudnia 2009 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę nr (…) w sprawie ustalenia wynagrodzenia członków zarządu za pełnienie funkcji w zarządzie w wysokości: prezes zarządu - 7.000 zł brutto za miesiąc, pozostali członkowie zarządu - 5.000 zł brutto za miesiąc. Ponadto ustalono, że wynagrodzenie przysługuje bez względu na ilość odbytych posiedzeń zarządu, wypłata wynagrodzenia następuje z dołu do 10-go dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni, a w wypadku powołania lub odwołania członka zarządu w czasie trwania miesiąca kalendarzowego wynagrodzenie jest obliczane proporcjonalnie do ilości dni pełnienia tej funkcji w zarządzie. Oprócz tego ustalono, że członkowi zarządu przysługuje premia o charakterze uznaniowym, której wysokość uzależniona jest od wyników i rozmiaru działalności Spółki. W uchwale postanowiono, że wchodzi w życie 1 lipca 2010 r. Uchwałę sporządzono w formie pisemnej z podpisami wspólników.

W dniu 26 stycznia 2010 r. mniejszościowy wspólnik zawarł z drugim wspólnikiem (większościowym) - w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi - umowę zbycia 10 udziałów w Spółce o łącznej wartości 5.000 zł (a zatem temu wspólnikowi, który umową z dnia 4 maja 2006 r. udziały te pierwotnie posiadał i zbył je osobie trzeciej). Tym samym, Spółka ponownie stała się spółką jednoosobową, której jedynym wspólnikiem ponownie został pierwotnie jedyny wspólnik Spółki (założyciel i jednocześnie jedyny członek zarządu na stanowisku prezesa zarządu).

Od 1 lipca 2010 r. do 30 października 2011 r. prezes zarządu (w tym okresie jedyny członek zarządu i zarazem jedyny wspólnik) otrzymał wynagrodzenie w wysokości:

• 7.557 zł brutto za okres od lipca 2010 r. do września 2010 r.,
• 15.113 zł brutto zł za okres od października 2010 r. do lutego 2011 r.,
• 22.950 zł brutto zł za okres od marca 2011 r. do października 2011 r.
  
  

Uchwałą nr (…) Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 14 listopada 2011 r. uchwała Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników nr (...) w sprawie ustalenia wynagrodzenia członków zarządu za pełnienie funkcji w zarządzie została uchylona i Spółka zaprzestała wypłacania jedynemu członkowi zarządu wypłaty wynagrodzenia za pełnienie funkcji członka zarządu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty, które zostały wypłacone przez Spółkę na rzecz prezesa zarządu Spółki, na podstawie uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki nr (...) z dnia 29 grudnia 2009 r. ustalającej wynagrodzenie członków zarządu, sporządzonej w formie pisemnej - w okresie od lipca 2010 r. do października 2011 r., kiedy Spółka była spółką jednoosobową, a funkcję jedynego członka zarządu pełnił jedyny wspólnik Spółki, są kosztem uzyskania przychodów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, uchwała Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki nr (...) z dnia 29 grudnia 2009 r. ustalająca wynagrodzenie członków zarządu spółki jest ważna, pomimo tego, że nie została zamieszczona w protokole sporządzonym przez notariusza i tego, że wypłaty na jej podstawie zostały dokonane w okresie, gdy Spółka była spółką jednoosobową, w której jedyny wspólnik pełnił funkcję jedynego członka zarządu.

W konsekwencji tego, należności wypłacone na podstawie tej uchwały na rzecz prezesa zarządu Spółki w okresie od lipca 2010 r. do października 2011 r. (czyli w okresie kiedy Spółka była jednoosobowa, a jedyny wspólnik był jedynym członkiem zarządu) stanowią przychód członka zarządu, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z działalności wykonywanej osobiście jako otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządu osób prawnych, a koszty uzyskania tego przychodu - w przypadku, gdy członek zarządu uzyskuje przychody od jednego podmiotu z tytułu jednego stosunku prawnego - wynoszą 111,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335,00 zł.

Uchwała zgromadzenia wspólników o ustaleniu wynagrodzenia dla członków zarządu spółki nie wymaga dla swej ważności formy aktu notarialnego i to nawet w spółkach jednoosobowych (tj. takich, w których wszystkie udziały należą do jednej osoby lub do jednej osoby i spółki).

Zatem uchwała nr (...) Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, podjęta w formie pisemnej, jest ważna.

Dla uchwały zgromadzenia wspólników o ustaleniu wynagrodzenia członków zarządu spółki nie ma prawnego wymogu formy aktu notarialnego (a precyzyjniej: ujęcia jej w protokole spisanym przez notariusza) i to także w jednoosobowej spółce z o.o., w której jedyny wspólnik jest jedynym członkiem zarządu. W szczególności, wymogu takiego nie wprowadza art. 210 § 2 zdanie drugie Kodeksu spółek handlowych, który formę aktu notarialnego zastrzega dla czynności prawnej między jedynym wspólnikiem a reprezentowaną przez niego spółką, gdy jest on jednocześnie jedynym członkiem zarządu.

Uchwały zgromadzenia wspólników - także w jednoosobowej spółce z o.o., w której jedyny wspólnik jest jedynym członkiem zarządu - nie są czynnościami prawnymi między jedynym wspólnikiem a spółką, tj. nie są skierowane do spółki ani nie są składane w imieniu spółki, lecz podejmowane „w spółce”, tj. są oświadczeniami woli składanymi wewnątrz spółki. Uchwały te powinny odpowiadać jedynie warunkom, o których mowa w art. 248 § 1 - 4 Kodeksu spółek handlowych, chyba, że przepis szczególny wymaga zachowania formy szczególnej dla wskazanej w nim uchwały (np. art. 255 § 3, art. 270 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych).

Gdyby dla uchwały zgromadzenia wspólników o wynagrodzeniu członka zarządu w spółce jednoosobowej z jedynym wspólnikiem jako jedynym członkiem zarządu była wymagana forma aktu notarialnego, to taka forma byłaby również konieczna dla innych uchwał odnoszących się do członka zarządu, a konkretnie do pełnionej przez niego w spółce funkcji, np. o jego powołaniu do pełnienia funkcji członka zarządu.

Bez wątpienia jednak powołanie jedynego wspólnika do pełnienia funkcji jedynego członka zarządu może skutecznie nastąpić uchwałą zgromadzenia wspólników podjętą w formie pisemnej.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 2004 r. sygn. akt IV CK 686/04, uchwały zgromadzenia wspólników w spółce jednoosobowej w zakresie formy czynności prawnej podlegają zasadom obowiązującym w spółce wieloosobowej. Natomiast w postanowieniu z 13 grudnia 1995 r. sygn. akt I CRN 221/95, Sąd Najwyższy stwierdził, że powołanie zarządu lub jego zmiana nie stanowi integralnej części umowy spółki, dlatego też uchwały wspólników w tym względzie (powołania lub odwołania zarządu) nie wymagają formy aktu notarialnego.

Nie ma zatem podstaw do wymagania formy aktu notarialnego dla uchwały o wynagrodzeniu członka zarządu i to także w jednoosobowej spółce z o.o., w której jedyny wspólnik jest jedynym członkiem zarządu. Przedmiot uchwały, tj. to, że dotyczy wynagrodzenia członka zarządu, nie powinien decydować o tym, że konieczna jest forma aktu notarialnego. Kodeks spółek handlowych w odniesieniu do czynności zgromadzenia wspólników niekiedy wprowadza formę aktu notarialnego dla protokołów zawierających pewnego rodzaju uchwały, np. uchwały o zmianie umowy spółki, ale nie wprowadza takiego wymogu dla uchwał dotyczących członka zarządu, w tym jego wynagrodzenia za pełnienie funkcji w zarządzie spółki.

Kodeks Handlowy w art. 235 zakazywał głosowania przez wspólnika nad uchwałami, które jego dotyczyły, tj.:

• dotyczących odpowiedzialności wspólnika wobec spółki z jakiegokolwiek tytułu,
• przyznania mu wynagrodzenia oraz
• umów i sporów pomiędzy wspólnikiem a spółką.
  
  

Odpowiadający temu przepisowi art. 244 Kodeksu spółek handlowych zakazuje wspólnikowi „jedynie” głosowania przy powzięciu uchwał dotyczących jego odpowiedzialności wobec spółki z jakiegokolwiek tytułu, w tym udzielenia absolutorium, zwolnienia z zobowiązania wobec spółki oraz sporu między nim a spółką, a zatem w sprawie przyznania sobie wynagrodzenia wspólnik może głosować.

Poza tym w opisanym stanie faktycznym uchwała nr (...) Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników o ustaleniu wynagrodzenia dla członków zarządu spółki została podjęta przez zgromadzenie wspólników w czasie, gdy w spółce było dwóch wspólników, z których jeden był jedynym członkiem zarządu. Okoliczność, że po ok. 1 miesiącu od podjęcia tej uchwały jeden ze wspólników (ten, który nie był członkiem zarządu) zbył drugiemu wspólnikowi swe udziały i Spółka stała się jednoosobowa z jedynym wspólnikiem jako jedynym członkiem zarządu, który pobierał wynagrodzenie za pełnienie funkcji członka zarządu, nie wpływa na ważność uchwały i zasadność wypłaty wynagrodzenia na rzecz jedynego członka zarządu będącego zarazem jedynym wspólnikiem.

W konsekwencji tego, że:

• uchwała nr (...) jest ważna, a zatem istnieje podstawa prawna do wypłacenia prezesowi zarządu za okres od lipca 2010 r. do października 2011 r. wynagrodzenia za pełnienie funkcji członka zarządu,
• wynagrodzenie to jest związane z funkcjonowaniem Spółki i prowadzeniem przez Nią działalności gospodarczej i w konsekwencji osiąganiem przez Spółkę przychodów,
• wynagrodzenie to nie jest wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

wynagrodzenie to jest wydatkiem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów przez Spółkę, a zatem stanowi koszty uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.

I tak, właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy, wskazać także należy na uregulowania wynikające z ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.). W spółce prawa handlowego zarząd, który jest organem wykonawczym – zgodnie z art. 201 § 1 tej ustawy – prowadzi sprawy spółki i ją reprezentuje. Członek zarządu jest powoływany i odwoływany, w myśl art. 201 § 4 Kodeksu spółek handlowych, uchwałą zgromadzenia wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Wybór, w jakiej formie prawnej członek zarządu wykonuje czynności wykonawczo - zarządzające przepisy Kodeksu spółek handlowych pozostawiły spółce. Powołaniu na członka może towarzyszyć nawiązanie zobowiązaniowego stosunku prawnego (np. stosunku pracy, umowy o zarządzanie czy umowy o świadczenie usług). Nie jest to jednak konieczne. Pełnienie funkcji członka zarządu na podstawie powołania odbywa się bez wynagrodzenia albo za wynagrodzeniem, jeśli rada nadzorcza przyjmie odpłatność.

Jak wynika z powyższego, kwestie ponoszenia przez spółkę kosztów wynagrodzenia, w tym dla członka zarządu, muszą mieć podstawę w postanowieniach statutu, uchwał i regulaminów spółki, określających prawa członków jego władz statutowych.

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym wskazał, że Spółka na podstawie uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników ustaliła, iż będzie wypłacać członkom zarządu wynagrodzenie za pełnienie funkcji w zarządzie Spółki. W konsekwencji, od 1 lipca 2010 r. do 30 października 2011 r. prezes zarządu (w tym okresie jedyny członek zarządu i zarazem jedyny wspólnik) otrzymał wynagrodzenie w wysokości:

• 7.557 zł brutto za okres od lipca 2010 r. do września 2010 r.,
• 15.113 zł brutto zł za okres od października 2010 r. do lutego 2011 r.,
• 22.950 zł brutto zł za okres od marca 2011 r. do października 2011 r.
  
  

W tym miejscu wskazać należy, że rozpatrując kwestię kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów oprócz wykazania związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągnięciem przychodu (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu), istotne znaczenie ma także nieujęcie takiego wydatku w katalogu kosztów niestanowiących kosztów podatkowych w myśl art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca zawarł bowiem enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Na podstawie tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów między innymi:

• wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego, (art. 16 ust. 1 pkt 38 tej ustawy),
• wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji (art. 16 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy),
• niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g (art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
  
  

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, że nie znajdą tu zastosowania postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym wyłączono z kosztów uzyskania przychodów wydatki na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji, gdyż zarząd spółki jest organem wykonawczym.

Nie zachodzi tu również świadczenie jednostronne, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy. W myśl tego przepisu bowiem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego. Na gruncie rozpatrywanej sprawy, niniejszemu wynagrodzeniu odpowiada wzajemne świadczenie udziałowca na rzecz Spółki. Wynagrodzenie to jest więc ekwiwalentne.

Jednocześnie wskazać należy, iż – w myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy podatkowej – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Przepis ten (a contrario) wskazuje na to, że aby wynagrodzenie mogło stanowić koszt podatkowy musi zostać wypłacone, dokonane lub postawione do dyspozycji.

Mając zatem na uwadze powyższe, przedmiotowe wydatki na wynagrodzenie prezesa zarządu, będącego jednocześnie udziałowcem Spółki należy rozpatrywać na tle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przy czym – co należy podkreślić – wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia wydatku w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, należy mieć na uwadze, że w niektórych indywidualnych przypadkach występują sytuacje uzasadniające nieuznawanie omawianego rodzaju wydatków za koszty uzyskania przychodów lub nieuznawanie ich w pełnej wysokości. Wynagrodzenia takie mogą bowiem w szczególności:

• być ustalone w wysokości uzasadniającej zastosowanie art. 11 ustawy,
• stanowić formę ukrytej wypłaty dywidendy (np. w przypadkach, kiedy wysokość takich wynagrodzeń „dopasowywana” jest do wysokości dochodów spółki).
  
  

Trzeba również przy tym podkreślić, że postanowienia statutu, uchwał i regulaminów Spółki muszą zostać podjęte w zgodzie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami innych ustaw, m.in. z Kodeksem spółek handlowych i z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki dla członków zarządu wypłacane było na podstawie uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników. Podnieść należy, że tut. Organ nie ocenia, czy tak ustalone wynagrodzenie jest czynnością prawnie skuteczną w rozumieniu art. 58 Kodeksu cywilnego, który stanowi, iż czynność prawna sprzeczna z ustawą jest nieważna. W konsekwencji, jedynie ważna czynność prawna może stanowić podstawę prawną uznania wydatków za koszt uzyskania przychodu.

Z powyższego można w konsekwencji wywieść, iż w spółkach prawa handlowego wydatki (wynikające z czynności prawnie skutecznej) ponoszone na rzecz udziałowców / członków zarządu Spółki, które wynikają ze świadczeń dwustronnych i które mają związek z uzyskaniem przychodów, mogą stanowić – co do zasady – koszty uzyskania przychodów takiego podmiotu.

Reasumując, kwoty, które zostały wypłacone przez Spółkę na rzecz prezesa zarządu, na podstawie uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki, w okresie od lipca 2010 r. do października 2011 r., kiedy Spółka była spółką jednoosobową, a funkcję jedynego członka zarządu pełnił jedyny wspólnik Spółki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się z kolei do powołanych przez Spółkę w treści wniosku orzeczeń Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.