INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 października 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na remont zaliczanego w czasie do kosztów rachunkowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 – jest nieprawidłowe,
• jak rozumieć pojęcie „poniesienia wydatku” zdefiniowane w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe,
• czy wydłużenie lub skrócenie okresu zaliczania danego wydatku do kosztów rachunkowych skutkuje zmianą (wydłużeniem lub skróceniem) okresu zaliczania tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe,
• czy można zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów nierozliczoną dla celów rachunkowych część wydatku, który był dla celów rachunkowych rozliczany w czasie, ale jest odpisywany w koszty rachunkowe jednorazowo, na przykład z uwagi na konieczność przeprowadzenia remontu wcześniej niż uprzednio planowano (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na remont zaliczanego w czasie do kosztów rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobycia i przetwórstwa kamienia oraz produkcji mączki na potrzeby przemysłu i rolnictwa. Do prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywane są różnego rodzaju środki trwałe. Przykładowo Spółka korzysta z własnego taboru kolejowego (z lokomotyw), z kruszarek, które mielą kamień , z budynków i budowli, itp.

Spółka dokonuje remontów środków trwałych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej. W najbliższym czasie Spółka planuje remont lokomotywy. Spółka pragnie wyjaśnić, że obowiązek przeprowadzania przeglądów technicznych i napraw lokomotyw nałożony został na Spółkę - jako właściciela lokomotywy - przepisami Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 kwietnia 2000r. w sprawie warunków technicznych eksploatacji pojazdów szynowych (dalej zwanego Rozporządzeniem).

W związku z remontem lokomotywy Spółka ponosi różnego rodzaju wydatki. Niektóre wydatki są bezpośrednio związane z remontem lokomotywy (np. nabycie części zamiennych niezbędnych do naprawy lokomotywy, nabycie usługi naprawy lokomotywy od firmy zajmującej się remontem lokomotywy, itp.). Inne wydatki są związane z remontem lokomotywy w sposób pośredni (np. koszty wynajmu lokomotywy zastępczej na okres, w którym lokomotywa należąca do Spółki jest w naprawie, koszty transportu lokomotywy, itp.).

Dla celów rachunkowych niektóre z wydatków remontowych są rozliczane w czasie (np. wydatek poniesiony na nabycie usługi naprawy lokomotywy, wydatek na zakup części zamiennych). Wydatki pośrednio związane z remontem lokomotywy (np. koszty związane z wynajęciem lokomotywy zastępczej, koszty transportu) będą zaliczane do kosztów rachunkowych jednorazowo. Taki sposób rozliczenia wydatków remontowych dla celów rachunkowych jest zgodny z przyjętą w Spółce w 2009r. procedurą rozliczania w czasie niektórych wydatków remontowych (dalej „Procedura").

Spółka wprowadziła Procedurę biorąc pod uwagę regulacje Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (dalej „MSR"), w szczególności postanowienia MSR 16, który dotyczy ujmowania rzeczowych aktywów trwałych i późniejszych nakładów odnoszących się do pozycji rzeczowych aktywów trwałych. Spółka pragnie przy tym wyjaśnić, że rachunkowość Spółki prowadzona jest w oparciu o przepisy polskiej ustawy o rachunkowości, jednakże - zgodnie z art. 10 ust. 3 tej ustawy - w sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy o rachunkowości można stosować MSR.

Zgodnie z Procedurą istotne wydatki remontowe dla celów rachunkowych rozlicza się w czasie. Przez istotne wydatki remontowe uznaje się wydatki, które mają charakter powtarzalny, konieczność ich poniesienia nie została spowodowana awarią, a ich koszt przekracza 200.000 zł. Lista wydatków remontowych rozliczanych w czasie ustalana jest w rocznych planach budżetowych.

Zgodnie z Procedurą na fakturze dokumentującej poniesienie danego wydatku remontowego, każdorazowo zamieszczana jest informacja na temat okresu rozliczenia danego wydatku dla celów rachunkowych. Jeśli wydatek ma być rozliczany w czasie, to - co do zasady - wydatek ten jest zaliczany do kosztów rachunkowych, metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym poniesiono wydatek, przez okres wskazany w opisie zamieszczonym na fakturze.

Jeśli w praktyce okaże się, że rzeczywisty koszt rozliczenia wydatku remontowego jest krótszy niż pierwotnie przewidywany, to taki fakt zgłaszany jest do Działu Księgowego Spółki. W takim wypadku nierozliczona wartość wydatku remontowego jest dla celów rachunkowych zaliczana do kosztów jednorazowo. Nierozliczona wartość wydatku remontowego jest dla celów rachunkowych zaliczana do kosztów jednorazowo również w sytuacji, gdy zaistnieje konieczność przeprowadzenia kolejnego remontu, wcześniej niż uprzednio planowano. W takim wypadku nierozliczona część wydatku jest zaliczana do kosztów rachunkowych przed rozpoczęciem rozliczania kolejnego wydatku remontowego.

Przed wprowadzeniem Procedury, wszystkie wydatki remontowe były zaliczane do kosztów jednorazowo (zarówno dla celów rachunkowych, jak i podatkowych), w momencie poniesienia wydatku. Spółka otrzymała pozytywne interpretacje podatkowe Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 września 2009r., potwierdzające możliwość zaliczania wydatków remontowych jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów (interpretacje o sygnaturach: IBPBI/2/423-637/09/SD, IBPBI/2/423-639/09/SD, 1BPBI/2/423-638/09/SD i BPBI/2/423-640/09/SD).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy wydatek remontowy, rozliczany dla celów rachunkowych w czasie (np. wydatek na zakup części zamiennych do lokomotywy, wydatek na usługę polegającą na naprawie lokomotywy), może być zaliczony jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów...
2. Jeśli zdaniem organu podatkowego rozliczanie wydatku w czasie dla celów rachunkowych uniemożliwia zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, Spółka prosi o odpowiedź na następujące pytania:
3. Jak rozumieć pojęcie „poniesienia wydatku" zdefiniowane w art. 15 ust. 4e Ustawy CIT, tj. kiedy zaliczać wydatek do kosztów uzyskania przychodów...
4. Czy wydłużenie lub skrócenie okresu zaliczania danego wydatku do kosztów rachunkowych skutkuje zmianą (wydłużeniem lub skróceniem) okresu zaliczania tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów...
5. Czy można zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów nierozliczoną dla celów rachunkowych część wydatku, który był dla celów rachunkowych rozliczany w czasie, ale jest odpisywany w koszty rachunkowe jednorazowo, na przykład z uwagi na konieczność przeprowadzenia remontu wcześniej niż uprzednio planowano...
   
   

Zdaniem Spółki:

Ad. 1

Spółka uważa, że niezależnie od sposobu zaliczania wydatków remontowych do kosztów rachunkowych, może ona zaliczać takie wydatki do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.), koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W wypadku wydatków remontowych nie można określić, jakiego okresu dotyczy dany wydatek. Spółka nie ma bowiem pewności, kiedy będzie musiała przeprowadzić kolejny remont. Takie stanowisko potwierdził organ podatkowy w interpretacjach z dnia 1 września 2009r., potwierdzające możliwość zaliczania wydatków remontowych jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów (interpretacje o sygnaturach: IBPBI/2/423-637/09/SD, IBPBI/2/423-639/09/SD, IBPBI/2/423-638/09/SD i IBPBI/2/423-640/09/SD).

Zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Spółki, przepisy o rachunkowości nie są podatkotwórcze, a więc nie mogą rozszerzać, ograniczać, czy też w inny sposób modyfikować praw i obowiązków podatkowych wynikających z przepisów prawa podatkowego. W konsekwencji nie mogą one wpływać na sposób rozliczania wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów Spółki. Z wyroków sądowych wynika, że nawet jeśli dany wydatek nie stanowi kosztu dla celów rachunkowych (np. z uwagi na wadliwość dokumentu księgowego), może on być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (por. np. wyrok NSA z dnia 13 marca 2001r., znak III SA 68/00, NSA w wyroku z dnia 9 marca 2006r., sygn. FSK 271/04, wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2004r., sygn. III SA 3041/02). Zdaniem sądów administracyjnych, przepisy ustawy o rachunkowości nie mogą bowiem ograniczać podatnika przy zaliczaniu danego wydatku do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym, sposób zaliczenia danego wydatku do kosztów rachunkowych nie powinien decydować o sposobie zaliczania tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Innymi słowy, zdaniem Spółki, nawet jeśli wydatek remontowy jest dla celów rachunkowych rozliczany w czasie, to może być ujęty w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo.

Jeśli zdaniem organu podatkowego sposób ujęcia wydatku remontowego w kosztach rachunkowych determinuje sposób rozliczenia tego wydatku dla celów rachunkowych Spółka uważa, co następuje:

Ad. 2

Zgodnie z art. 15 ust. 4e, Ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości, podstawą zapisu w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej (...). Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 3 tej ustawy zapis księgowy powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu.

Z powyższego wynika, że zapisy w księgach rachunkowych dokonuje się w momencie zaistnienia zdarzenia gospodarczego. Tym samym, koszty uważa się za poniesione w momencie wystąpienia danego zdarzenia gospodarczego, a nie w momencie wydatku pieniężnego. A zatem zaistnienie takiego zdarzenia jak przeprowadzenie remontu, uprawnia Spółkę do zadekretowania takich wydatków w kosztach rachunkowych, niezależnie od tego, kiedy Spółka otrzyma fakturę, kiedy uiści płatność i kiedy dokona faktycznego zapisu w księgach rachunkowych. Sam zapis w księgach jest bowiem czynnością techniczną. W związku z powyższym, przez „dzień poniesienia kosztu" należy rozumieć dzień, który Spółka wskaże w księgach rachunkowych jako dzień (okres), do którego dany wydatek powinien zostać przypisany (tak też Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 10 marca 2008 r., znak IP-PB3-423-17/08-2/GJ). Stanowisko takie potwierdza też Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 czerwca 2009r., znak ILPB3/423-214/09-2/JG, w której stwierdził, że „o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret na fakturze powinien wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji. Data zapisu księgowego jest bowiem tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu". Również WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 23 marca 2009r., sygn. akt I SA/G11026/08, orzekł, że „o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca sprawozdawczego decyduje data zdarzenia, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym, tj. dokonania operacji gospodarczej. Faktura, niezależnie od daty jej otrzymania, powinna zostać zadekretowana na dzień (czyli odniesiona do dnia) przeprowadzenia operacji gospodarczej". Zdaniem WSA w Gliwicach w art. 15 ust. 4e Ustawy przez dzień „na który, ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano)" nie można rozumieć daty dokonania fizycznego wpisu do ksiąg rachunkowych. Zdaniem Sądu, gdyby wolą ustawodawcy było wiązanie daty poniesienia kosztu z datą jego fizycznego ujęcia w księgach rachunkowych, w przepisie nie użyto by określenia „na który ujęto koszt”, ale „w którym ujęto koszt”. W związku z tym WSA w Gliwicach stwierdził, że przez określenie „dzień na który ujęto koszt w księgach” nie należy rozumieć dnia technicznego kosztu w księgach, tj. dnia, w którym ujęto koszt w księgach (dokonano fizycznego wpisu)”.

W związku z powyższym, Spółka uważa, że jeśli dany wydatek zaliczy dla celów rachunkowych do kosztów danego okresu (np. do kosztów danego miesiąca), to może ten wydatek uznać w tym samym okresie za koszt uzyskania przychodów. Nie ma przy tym znaczenia to, w którym dniu Spółka fizycznie dokona wpisu do ksiąg rachunkowych.

Ad. 3 i 4

Jeżeli zdaniem organu podatkowego, Spółka powinna rozliczać dany wydatek remontowy w czasie dla celów podatkowych dlatego, że rozlicza go w czasie dla celów bilansowych, to należy uznać, że zmiana okresu rozliczania wydatków dla celów bilansowych (skrócenie lub wydłużenie czasu zaliczania wydatku do kosztów rachunkowych) będzie wypływać na sposób zaliczania wydatku do kosztów podatkowych. Jeśli Spółka skróci pierwotnie przyjęty sposób zaliczania wydatku do kosztów rachunkowych, to automatycznie skróci okres zaliczania tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Jak była o tym mowa, koszt pośredni jakim jest wydatek remontowy powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w dniu poniesienia, czyli w dniu, na który koszt ujęty zostaje dla celów rachunkowych.

W związku z powyższym, Spółka uważa, że jeśli okaże się, że rzeczywisty koszt rozliczenia wydatku remontowego jest krótszy niż pierwotnie przewidywany lub gdy zaistnieje konieczność przeprowadzenia kolejnego remontu, wcześniej niż uprzednio planowano i nierozliczona wartość wydatku remontowego będzie dla celów rachunkowych zaliczona do kosztów jednorazowo, to Spółka będzie mogła nierozliczoną wartość wydatku remontowego zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W art. 16 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

W zakresie rozpoznawania momentu, w którym dany wydatek może być uznany za koszt podatkowy, ustawa wprowadza podział kosztów na bezpośrednio i inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Przyjmując za Wnioskodawcą, iż wydatki związane z remontem lokomotywy tj. wydatek na zakup części zamiennych do lokomotywy, wydatek na usługę polegającą na naprawie lokomotywy, stanowią koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, należy przyjąć zasadę, w myśl której koszty te należy rozliczyć w dacie ich poniesienia, stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Rozpoznając moment zaliczenia kosztu jako kosztu uzyskania przychodu w rachunku podatkowym, istotny jest moment jego poniesienia, do którego odwołuje się treść powołanego przepisu, określającego zasady dotyczące rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w czasie.

Moment ten precyzuje treść art. 15 ust. 4e ww. ustawy, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto dany koszt jako koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przyjętych zasadach (polityce) rachunkowości rozumie się przez to wybrane i stosowane przez jednostkę rozwiązania dopuszczone ustawą, w tym także określone w MSR, zapewniające wymaganą jakość sprawozdań finansowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o rachunkowości, Spółka w sprawach nieuregulowanych tą ustawą stosuje Międzynarodowe Standardy Rachunkowości. Dla celów rachunkowych niektóre z wydatków remontowych są przez Spółkę rozliczane w czasie.

W przedmiotowej sprawie istotą zapytania jest rozstrzygnięcie, w jakim momencie wydatki związane z remontem lokomotywy tj. wydatek na zakup części zamiennych do lokomotywy, wydatek na usługę polegającą na naprawie lokomotywy (rozliczane dla celów rachunkowych w czasie), mogą być uznane za koszty podatkowe.

Przedmiotowe wydatki uznawane za koszty remontu, mogą stanowić koszty podatkowe. Jednakże z uwagi na fakt, iż ich związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie jest bezpośredni, należy je uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Kwestię potrącalności kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami regulują przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do pierwszej z ww. regulacji, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4e tej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Powyższa regulacja art. 15 ust. 4e oznacza, że poniesienie kosztu, a więc możliwość uznania go za koszt podatkowy, jest uzależnione od jego zaksięgowania (ujęcia w księgach rachunkowych).

Podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja) (art. 21 ust. 6 ustawy o rachunkowości).

Zapis księgowy powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu (art. 23 ust. 2 ustawy o rachunkowości).

Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret na fakturze powinien wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji. Data zapisu księgowego jest tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu.

Biorąc powyższe pod uwagę, z treści przywołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym. Skoro wydatki remontowe zgodnie z przyjętymi Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości są rozliczane przez Spółkę w czasie, to powinny one w tym samym czasie być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Co do zasady, stanowi o tym art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przez „poniesienie wydatku”, o którym mowa ww. artykule, należy rozumieć datę dokonania operacji gospodarczej. Ponadto jeżeli Spółka skróci lub wydłuży pierwotnie przyjęty sposób zaliczania wydatku do kosztów rachunkowych, to automatycznie skróci lub wydłuży okres zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. W sytuacji gdy, okaże się, że rzeczywisty czas rozliczenia wydatku remontowego jest krótszy niż pierwotnie przewidywany lub gdy zaistnieje konieczność przeprowadzenia kolejnego remontu, wcześniej niż uprzednio planowano i nierozliczona wartość wydatku remontowego będzie dla celów rachunkowych zaliczona do kosztów jednorazowo, to Spółka będzie mogła nierozliczoną wartość wydatku remontowego zaliczyć również jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując stanowisko Spółki w zakresie ustalenia:

• czy wydatek remontowy, rozliczany dla celów rachunkowych w czasie, może być zaliczony jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów należy uznać za nieprawidłowe,
• co należy rozumieć pod pojęciem „poniesienia wydatku” zdefiniowane w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać za prawidłowe,
• czy wydłużenie lub skrócenie okresu zaliczania danego wydatku do kosztów rachunkowych skutkuje zmianą (wydłużeniem lub skróceniem) okresu zaliczania tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, należy uznać za prawidłowe,
• czy można zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów nierozliczoną dla celów rachunkowych część wydatku, który był dla celów rachunkowych rozliczany w czasie, ale jest odpisywany w koszty rachunkowe jednorazowo, na przykład z uwagi na konieczność przeprowadzenia remontu wcześniej niż uprzednio planowano, należy uznać za prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.