INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2010r. (data wpływu 30 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% przy eksporcie pośrednim – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2010r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% przy eksporcie pośrednim.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT), tj. w szczególności dokonywania odpłatnych dostaw towarów i odpłatnych świadczeń usług na terytorium kraju, eksportu towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Spółka jest także zarejestrowanym podatnikiem VAT UE.

Od 1990r. Spółka działa nieprzerwanie w obszarze produkcji i sprzedaży dokonywanej na rzecz odbiorców, do których należą zarówno czołowe sieci handlowe, jak również hurtownie na terenie całego kraju i za granicą, zarówno z państw należących do Unii Europejskiej (dalej: UE) jak i z państw trzecich.

W ramach tych dostaw, Spółka, między innymi, realizuje transakcje polegające na dokonywaniu dostawy na rzecz kontrahentów Spółki z innych niż Polska państw UE (dalej: kontrahenci Spółki), którzy następnie dokonują dostaw tych towarów do finalnych odbiorców z państw trzecich (dalej: finalni odbiorcy).

Towary będące przedmiotem powyższych dostaw, są transportowane bezpośrednio z miejsca siedziby Spółki do finalnych odbiorców.

Transakcje te odbywają się na warunkach Ex Works (EXW) zgodnie z zasadami Incoterms 2000. Koszty dostawy ponoszą, co do zasady, finalni odbiorcy, na zlecenie których transportowane są towary. Spółka natomiast kontaktuje się z przewoźnikiem świadczącym usługę transportową na rzecz finalnych odbiorców, udzielając przewoźnikowi informacji o charakterze logistycznym, np. o dacie i miejscu załadunku, o warunkach technicznych odbioru towarów. Faktury dokumentujące świadczenie usługi transportowej wystawiane są przez przewoźnika bezpośrednio na finalnych odbiorców.

Istnieją również przypadki, iż to Spółka ponosi koszty dostawy, a faktury dokumentujące wykonanie usługi transportowej, wystawiane są na Spółkę. W tych przypadkach, Spółka refakturuje koszty transportu na kontrahentów Spółki. Transakcje te również odbywają się na warunkach Ex Works (EXW), zgodnie z zasadami Incoterms 2000.

Zgłoszenia towarów do procedury eksportowej dokonywane są w polskim urzędzie celnym przez Spółkę bądź kontrahentów Spółki, za pośrednictwem agencji celnej. W każdym przypadku wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE jest zatem potwierdzony przez odpowiedni urząd celny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mając na uwadze powyższy stan faktyczny, transakcje realizowane przez Spółkę, polegające na dokonywaniu dostaw towarów na rzecz kontrahentów Spółki, którzy następnie dokonują dostawy tych towarów do finalnych odbiorców, przy czym towary transportowane są bezpośrednio z magazynu Spółki do finalnych odbiorców, stanowią eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a albo b ustawy o VAT, uprawniający Spółkę, w przypadku spełnienia warunków wynikających z art. 41 ust. 6 albo ust. 11 ustawy o VAT, do zastosowania stawki 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje realizowane przez Spółkę, polegające na dokonywaniu dostaw towarów na rzecz kontrahentów Spółki, którzy następnie dokonują dostawy tych towarów do finalnych odbiorców, przy czym towary transportowane są bezpośrednio z magazynu Spółki do finalnych odbiorców, stanowią eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a albo b ustawy o VAT, uprawniający Spółkę, w przypadku spełnienia warunków wynikających z art. 41 ust. 6 albo ust. 11 ustawy o VAT, do zastosowania stawki 0%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega eksport towarów. Przez eksport towarów, zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, rozumie się zaś: „potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibą poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcą dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia lodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1777/2005";
   
   

Ustawodawca, definiując eksport towarów, dokonał zatem rozróżnienia na dwa przypadki: gdy eksport jest dokonywany przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza Polską lub na jego rzecz (eksport pośredni).

W opinii Spółki, w przedmiotowej sprawie zastosowanie zatem znajdą przepisy odpowiednio art. 2 pkt 8 lit. a albo lit. b ustawy o VAT, gdyż przepisy te odnoszą się do sytuacji zaistniałej w Spółce, tj. „wywóz jest dokonany przez dostawcą lub na jego rzecz” lub „wywóz jest dokonany przez nabywcą mającego siedzibą poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (...)”.

Co więcej, spełnione są również pozostałe, określone w powyżej zacytowanym przepisie przesłanki, w szczególności:

• Towary wywożone są z terytorium Polski poza terytorium UE - towary są transportowane z położnego na terytorium Polski magazynu Spółki bezpośrednio na terytorium państwa trzeciego,
• Wywóz towarów jest potwierdzony przez polski urząd celny,
• Wywóz towarów dokonany jest w wykonaniu czynności opodatkowanej - wywóz towarów z terytorium Polski poza UE będzie konsekwencją dostawy towarów, tj. czynności określonej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT,
  
  

Zdaniem Spółki, w świetle powyższego, należy uznać, że Spółka dokonuje eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.

Kluczową kwestią jest fakt dokonania przez Spółkę wywozu towarów. Dokonywanie wywozu towarów decyduje bowiem de facto o tym, czy ma miejsce eksport towarów oraz dla jakiego rodzaju eksportu (bezpośredniego albo pośredniego) należy stosować przepisy dotyczące warunków stosowania stawki 0%.

W opinii Spółki, jako podmiot dokonujący wywozu towarów, należy rozumieć podmiot na rzecz którego dokonywane jest zgłoszenie towarów do odprawy celnej. Jak Spółka podkreślała w stanie faktycznym, zgłaszającym do odprawy celnej, będzie Spółka lub kontrahent Spółki. Będzie miał zatem miejsce odpowiednio, eksport bezpośredni albo pośredni.

W opinii Spółki zasadne będzie również sięgnięcie do przepisów prawa celnego.

Definicję zgłaszającego zawiera art. 4 pkt 18 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, z późn. zm.; dalej: WKC), zgodnie z którym „zgłaszającym jest osoba, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu lub osoba, w imieniu której dokonywane jest zgłoszenie celne”.

Art. 64 ust. 1 WKC określa z kolei, kto może dokonać zgłoszenia celnego. Zgodnie z tym przepisem, „z zastrzeżeniem wynikającym z art. 5 WKC (zastrzeżenie możliwości dokonywania zgłoszenia celnego przez przedstawiciela dla agenta celnego - przyp. Spółki) zgłoszenia celnego może dokonać każda osoba, która przedstawi lub doprowadzi do przedstawienia właściwemu organowi celnemu towar, którego zgłoszenie dotyczy wraz z dokumentami wymaganymi na podstawie przepisów dotyczących procedury, która towar ma zostać objęty".

Przez „przedstawienie towarów organom celnym” WKC rozumie zaś zawiadomienie organów celnych, w wymaganej formie, o dostarczeniu towarów do urzędu celnego albo do innego miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organy celne.

Przepisy wspólnotowe określają właściwość urzędu, w którym zgłoszenie celne do przedmiotowej procedury powinno zostać złożone. Zgodnie z art. 161 ust. 5 WKC, zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoja siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Wyjątki od tej zasady określane są zgodnie z procedurą Komitetu.

Przepisy wykonawcze do WKC zostały określone w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej: RWKC).

Stosownie do art. 788 RWKC, „ w rozumieniu art. 161 ust. 5 Kodeksu (WKC - przyp. Spółki) za eksportera uważa się osobę, na rzecz której dokonywane jest zgłoszenie i która w chwili jego przyjęcia jest właścicielem towarów lub posiada podobne prawo do dysponowania danymi towarami”.

O właściwości urzędu, w którym należy dokonać zgłoszenia wywozowego przesądza więc siedziba eksportera (zdefiniowanego w art. 788 RWKC) lub miejsce, gdzie towary zostały zapakowane (załadowane) celem wywozu poza obszar celny Wspólnoty.

Za eksportera uważa się zatem osobę, na rzecz której dokonywane jest zgłoszenie i która w chwili jego przyjęcia jest właścicielem towarów lub posiada podobne prawo do dysponowania danymi towarami (art. 788 ust. 1 RWKC).

Zgłaszającym jest zatem podmiot dokonujący wywozu w określonym w prawie celnym miejscu. Ponieważ zaś osobę na rzecz której dokonywane jest zgłoszenie uznaje się za eksportera, to można stwierdzić, że Spółka lub kontrahent Spółki są eksporterami w rozumieniu przepisów prawa celnego. Przepisy prawa celnego jasno wskazują zatem, iż w zależności od tego na rzecz którego podmiotu dokonywane jest zgłoszenie towarów do wywozu, podmiot ten jest traktowany jako eksporter.

Mając na uwadze powyższe uwagi, Spółka uważa, że pomimo tego, że transport organizowany jest przez finalnego odbiorcę, tj. transport dokonywany jest na rzecz innego podmiotu niż Spółka, to właśnie, odpowiednio, Spółka lub kontrahent Spółki, dla celów VAT, dokona wywozu towarów.

Natomiast w przypadkach, w których to Spółka będzie organizować transport, refakturując jego koszty na kontrahenta Spółki, powyższa analiza znajdzie analogiczne zastosowanie, bowiem w tym przypadku, zgłaszającym do odprawy celnej będzie także Spółka lub kontrahent Spółki.

Na podobnym stanowisku stanęły organy podatkowe, które w wydanych przez siebie pismach uznały, iż:

• „o zastosowaniu przepisu art. 2 pkt 8 lit. a i lit. b ustawy o VAT decyduje wskazany przez Spółką, iż to Spółka lub nabywca z Niemiec (podmiot z siedzibą poza terytorium kraju) figurować będą na dokumencie celnym jako Nadawca/Eksporter towarów. Powyższe, zdaniem Spółki powoduje, iż to właśnie Spółka lub nabywca z Niemiec dokona w analizowanym przypadku wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, jako podmiot dokonujący wywozu towarów należy bowiem, zdaniem Spółki, rozumieć podmiot, który dla celów celnych dokonuje eksportu towarów. W opinii Spółki, należy zatem uznać, że gdy na dokumentach celnych jako Nadawca/Eksporter towarów widnieć będzie Spółka lub nabywca z Niemiec, pomimo tego, że faktycznego wywozu dokonuje inny podmiot, to właśnie odpowiednio Spółka lub nabywca z Niemiec dokona wywozu towarów dla celów VAT. (...) Obok przytoczonej powyżej argumentacji, Spółka pragnie również zaznaczyć, iż potwierdzenie jej stanowiska, zgodnie z którym (gdy na dokumencie celnym, jako Nadawca/Eksporter figuruje Spółka lub nabywca z Niemiec) Spółka dokona odpowiednio tzw. bezpośredniego lub pośredniego eksportu towarów, daje jej w praktyce możliwość zastosowania właściwej dla eksportu towarów 0% stawki VAT (interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 marca 2009r., sygn. ILPP2/443-1162/08-3/SJ oraz ILPP2/443-1162/08-4/SJ, w której organ podatkowy odstępując od uzasadnienia, uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe),
• „w przypadku, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz stanowi eksport pośredni. Ze złożonego wniosku wynika, że eksportu towarów nie będzie dokonywał Wnioskodawca lecz sam nabywca i to on będzie figurował na dokumencie IE-599 jako eksporter a towary będą transportowane przez niego na terytorium państw trzecich. Jednocześnie rozpoczęcie procedury celnej każdorazowo będzie miało miejsce w Polsce. W przedmiotowej sytuacji należy więc stwierdzić, że dana transakcja spełnia definicję eksportu pośredniego”, (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 stycznia 2009r., sygn. IPPP1-443-1156/09-2/IZ),
• „Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał dostawy towarów na rzecz podmiotu, mającego siedzibę w Hiszpanii, który następnie dokonał ich dostawy na rzecz ostatecznego klienta z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Obie dostawy zostały udokumentowane poprzez wystawienie faktur sprzedaży odpowiednio przez Spółkę oraz podmiot hiszpański. Jednocześnie towary, będące przedmiotem transakcji, zostały przewiezione bezpośrednio z Polski do Stanów Zjednoczonych (z siedziby Spółki do podmiotu amerykańskiego). Podmiot hiszpański w ramach omawianej transakcji działał jako eksporter towarów, tj. w szczególności zgłosił towar do odprawy (za pośrednictwem agencji celnej) oraz występuje na dokumentach celnych związanych z eksportem. Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż w celu zastosowania stawki 0% w eksporcie pośrednim posiada on dokumenty wymagane art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Mając zatem na uwadze powołane przepisy stwierdzić należy, iż będąca przedmiotem wniosku transakcja spełnia definicję eksportu pośredniego towarów, zawartą w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy. Tym samym, z uwagi na fakt posiadania dokumentów, o których mowa w art. 41 ust. 11 ustawy, Zainteresowanemu przysługuje prawo do opodatkowania tej dostawy 0% stawką podatku od towarów i usług.” (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 sierpnia 2009r., sygn. ILPP2/443-613/09-3/EN),
• „w przedmiotowej sprawie Spółka dokona dostawy towaru na rzecz kontrahenta unijnego z Niemiec. Podmiot ten dokona dalszej dostawy tegoż towaru na rzecz kontrahenta mającego siedzibę poza terytorium Unii. (...) Eksporterem towaru wskazanym na dokumencie SAD będzie kontrahent niemiecki. (...) Należy podkreślić, iż eksport towarów jest w istocie dla potrzeb podatku od towarów i usług kwalifikowaną formą dostawy towarów; wywóz następuje w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy. W świetle powołanej wyżej definicji, eksportu dokonuje ten, kto bierze udział w procedurze wywozu towaru poza granice UE. (...) eksporterem towaru wskazanym na dokumencie SAD będzie podmiot niemiecki -nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju, a zgłoszenia eksportowego w jego imieniu i na jego rzecz dokona agencja celna, przy czym procedura eksportu będzie rozpoczęta na terytorium Polski. Skoro w przedmiotowej sprawie wywozu (eksportu) będzie dokonywał kontrahent niemiecki, oznacza to, że w przypadku Wnioskodawcy będzie miał miejsce eksport pośredni (art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy). (...) Należy zatem zaznaczyć, że Spółka - jako dokonująca eksportu pośredniego - będzie mogła zastosować obniżoną stawkę podatku" (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 stycznia 2009r., sygn. ITPP2/443-981a/08/AP),„za eksportera uważa się osobę, na rzecz której dokonywane jest zgłoszenie (...) w przedstawionym stanie faktycznym zgłoszenie celne jest dokonywane na rzecz odbiorcy krajowego, na jego rzecz dokonywany jest bowiem wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty”, (postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego z dnia 12 grudnia 2005r., sygn. PPII443/1/308/392/05),
• „w przypadku gdy towary dostarczone są zagranicznemu odbiorcy w kraju i ich wywóz poza granice Wspólnoty dokonywany jest przez nabywcę, mamy do czynienia z tzw. eksportem pośrednim (...). Przedstawioną przez Spółką czynność można uznać za eksport towarów uprawniający Spółką do zastosowania stawki 0%” (decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 22 grudnia 2004r., sygn. PPI/4430-60/A/ACh/04),
• „Przedmiotowa transakcja przebiegać będzie w następujący sposób: Spółka dokonuje dostawy towarów na rzecz nabywcy z Niemiec, który następnie dokonuje dostawy tych towarów na rzecz nabywcy z USA, w wyniku powyższych dostaw, towary odbierane przez nabywcę z USA transportowane są z terytorium Polski (z magazynu Spółki) bezpośrednio na terytorium USA, wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium USA jest potwierdzany przez określony w przepisach celnych urząd celny, na towarzyszącym wywozowi towarów z terytorium Polski na terytorium USA dokumencie celnym SAD jako Nadawca/Eksporter figuruje nabywca z Niemiec. (...) Zdaniem Wnioskodawcy w powyższym stanie faktycznym dokonuje on eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT, a zatem w przypadku spełnienia warunku wynikającego z art. 41 ust. 11 ustawy o VAT ma prawo do stosowania stawki 0%.(...). najistotniejsza jest kwestia, kto w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, dokonuje wywozu towarów. Kwestia ta decyduje bowiem, czy miejsce ma eksport oraz dla jakiego eksportu należy stosować przepisy dotyczące warunków stosowania stawki 0%” (interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 stycznia 2008r., znak ILPP2/443-58/07-2/GZ, w której organ podatkowy odstępując od uzasadnienia, uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe),
• „W przedmiotowej sprawie Strona podała, że odprawa celna z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego dokonywana będzie przez Wnioskodawcę bądź przez inny podmiot z UE. Jako „Nadawca/Eksporter” na zgłoszeniu celnym SAD figurować będzie Wnioskodawcę bądź przez inny podmiot z UE. W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie określają pojęcia „dostawca" czy „nabywca” w przypadku eksportu towarów, użytego w przepisie art. 2 ust 8 ustawy o VAT. Ustawodawca w tym przepisie postanowił bowiem, iż przez eksport towarów należy rozumieć potwierdzony przez urząd celny wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz. Zatem istotne jest, kto dokonuje eksportu towarów i występuje przez urzędem celnym jako eksporter. 1. W sytuacji faktycznej, gdy to Wnioskodawca jest podmiotem, na rzecz którego dokonywany jest wywóz towarów oraz któremu urząd celny potwierdza wywóz towarów, to Wnioskodawca jako podmiot dysponuje oryginałami dokumentów, o których mowa w przepisach art. 41 ust. 6 ustawy o VAT. Zgodnie z powołanym ust. 6 art. 41 stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. II. W sytuacji faktycznej, gdy podmiotem, na rzecz którego dokonywany jest wywóz towarów oraz któremu urząd celny potwierdza wywóz towarów jest kontrahent z terytorium UE Wnioskodawca dysponować może wyłącznie kopią dokumentów, o których mowa w przepisach art. 41 ust. 6 ustawy", (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. IPPP2/443-416/09-2/IK),
• „dokonywane przez spółkę dostawy, gdy towary nie są wywożone do innego państwa członkowskiego, lecz z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, (...) ich wywóz potwierdzony przez urząd celny wyjścia będzie eksportem w rozumieniu art. 2 pkt 8 cyt. ustawy z dnia 11.03.2004 r." (informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wydana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sanoku z dnia 17 czerwca 2004r., sygn. US-PP/443/8/04),
• „dla podatku od towarów i usług w przedmiotowej sytuacji ma przede wszystkim znaczenie czy wywóz nastąpił poza terytorium Wspólnoty i czy został dokonany przez podatnika lub nabywcą towaru nieposiadającego siedziby na terytorium kraju oraz czy wywóz ten został potwierdzony w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości przez urząd celny" (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2008r., sygn. ILPP2/443-934/08-2/MN).
  
  

Powyższe stanowisko podzielają również przedstawiciele doktryny. Tytułem przykładu, w opracowaniu „Transakcje wewnątrzwspólnotowe, eksport, import" (D. Kosacka - Łędzewicz, B. Olszewski, wyd. Unimex, Wrocław, 2006), w odpowiedzi na następujące pytanie: „ W wyniku dokonanej dostawy towarów dla firmy niemieckiej dokonaliśmy wywozu owego towaru do Rosji Czy w takim przypadku mamy do czynienia z eksportem towarów, czy wewnątrzwspólnotową dostawą towarów", uznano, że: „W przypadku opisanym w pytaniu u podatnika wystąpi eksport towarów. Decydujące znaczenie ma bowiem kraj do którego przemieścił się towar. Aby doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, towar musi wyjechać do innego kraju UE”. W powyższym opracowaniu uznano także, że: „gdy towar wyjeżdża poza UE, a faktura jest wystawiana dla podmiotu z UE, mamy do czynienia z eksportem towarów”. Autorzy uznali zatem pośrednio, iż o tym czy na gruncie VAT ma miejsce eksport, decydujące znaczenie ma faktyczny wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego, niezależnie od tego kto był organizatorem transportu.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż w zależności czy Spółka lub kontrahent Spółki za pośrednictwem agencji celnej, dokonuje zgłoszenia towarów do wywozu, dla celów VAT Spółka dokonuje odpowiednio, eksportu bezpośredniego albo pośredniego o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a albo lit. b ustawy o VAT, wobec czego Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0%, w przypadku spełnienia warunku wynikającego odpowiednio z art. 41 ust 6 albo ust 11 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.