Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-138/16-2/AZ
z 20 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami, wynagrodzeń wypłacanych pracownikom wykonującym prace związane z usługami obsługi, przeglądów, napraw statków powietrznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami, wynagrodzeń wypłacanych pracownikom wykonującym prace związane z usługami obsługi, przeglądów, napraw statków powietrznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

L. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie obsługi, przeglądów i napraw statków powietrznych. Kontrahentami Spółki są przewoźnicy lotniczy, zarówno krajowi jak i zagraniczni.

Fakturowanie usług może odbywać się etapami, tj. po częściowym wykonaniu określonych prac na podstawie warunków danej umowy z kontrahentem lub według złożonego zamówienia na usługę. Jeżeli umowa nie przewiduje częściowego fakturowania, faktura dokumentująca sprzedaż usługi jest wystawiana po jej całościowym wykonaniu.

W związku z realizacją ww. usług, Spółka ponosi szereg kosztów związanych z jej wykonaniem jak np. koszty części zamiennych, materiałów, usług obcych. Spółka ponadto ponosi koszty związane z wynagrodzeniem pracowników, którzy bezpośrednio wykonują te usługi.

Do momentu wystawienia faktury za wykonaną usługę (w przypadku usług nierozliczanych ryczałtowo) Spółka dokonuje szacowania przyszłego przychodu w oparciu o udział procentowy roboczogodzin wykonanych do roboczogodzin planowanych, przy następujących założeniach:

1. roboczogodziny wykonane - są to godziny zarejestrowane w systemie produkcyjnym przy użyciu określonych numerów projektów finansowych,
2. roboczogodziny planowane dla szacunku przychodów obliczane w następujący sposób:
   • zadania zakończone - ilość roboczogodzin, równa ilości wykonanych roboczogodzin,
     
   • zadania nierozpoczęte - ilość roboczogodzin równa ilości planowanych roboczogodzin,
     
   • zadanie rozpoczęte a niezakończone - zasada: ilość roboczogodzin równa większej wartości z ilości godzin planowanych i ilości wykonanych; w wyjątkowym przypadku jeśli ilość faktycznie wykonanych roboczogodzin przekracza przyjęty do wyceny usługi limit, wówczas szacunek jest - dokonywany do górnej granicy limitu wynagrodzenia Spółki wynikającego z umowy z kontrahentem.
   
   
   

Spółka wystawia faktury za częściowe wykonanie prac na podstawie zapisów umowy z kontrahentem lub uzgodnień w złożonym zamówieniu na wykonanie usługi. W sytuacji, kiedy umowa przewiduje częściowe wykonanie usługi, wg określonych w umowie etapów, Spółka po zakończeniu etapu wystawia fakturę.

Z uwagi na bezpośredni związek ponoszonych wydatków z uzyskiwanymi przychodami, Spółka zalicza ponoszone koszty w ciężar kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w momencie uzyskania przychodu.

Należy wskazać, że Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować bezpośrednich kosztów wynagrodzeń wg faktycznie poniesionych kosztów wynagrodzeń zgodnie z listami płac za dany miesiąc, w którym wynagrodzenia te są wypłacane. Spółka dokonuje zatem szacunku kosztów wynagrodzeń dotyczących realizowanych zleceń, które nie są jeszcze zakończone, a tym samym nie wynika z nich jeszcze przychód w rozumieniu Ustawy CIT.

Co do zasady, zarejestrowane w systemie produkcyjnym niezależnym od systemu płacowego na danym projekcie roboczogodziny poszczególnych działów, pracujących przy konkretnym zleceniu, są mnożone przez stawkę odpowiednią dla danego działu. Stawka poszczególnych działów produkcyjnych – jako średnia szacowana – jest liczona jako iloraz kosztów płac danego działu (z uwzględnieniem wszystkich składników wynagrodzenia, w tym składek ZUS) i jego nominału czasu pracy (tj. ilość pracowników w poszczególnych miesiącach x średniomiesięczny nominał 168 godzin).

Stawka ta nie zawiera żadnych narzutów kosztów działów wspomagających i ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty związane z wynagrodzeniem wypłacanym pracownikom, którzy wykonują prace związane bezpośrednio z wykonywanymi przez Spółkę usługami w zakresie obsługi, przeglądów i napraw statków powietrznych, stanowiące bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, powinny być zaliczone do kosztów w momencie uzyskania przychodu z tytułu realizacji przedmiotowych usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z wynagrodzeniem wypłacanym pracownikom, którzy wykonują prace związane bezpośrednio z wykonywanymi przez Spółkę usługami w zakresie obsługi, przeglądów i napraw statków powietrznych stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, w konsekwencji powinny być zaliczone do kosztów w momencie uzyskania przychodu z tytułu realizacji przedmiotowych usług, na podstawie przyjętej przez Spółkę metodologii.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy, czyli:

• został poniesiony przez podatnika,
  
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  
• jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła,
  
• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 Ustawy CIT,
  
• został właściwie udokumentowany.
  
  
  

Ustawa CIT uzależnia moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów od charakteru ponoszonego kosztu. Przewiduje ona bowiem dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
  
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  
  

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e Ustawy CIT).

Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Innymi słowy jest to koszt, bez poniesienia którego osiągnięcie danego przychodu byłoby niemożliwe. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na wykonanie usługi (np. zakup potrzebnych do wykonania usługi materiałów) i przychód z tytułu jej wykonania. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służących osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową, uznając, że jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

W tym miejscu wskazać należy, iż moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d Ustawy CIT, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty wynagrodzeń pracowników są niewątpliwie związane bezpośrednio z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. Spółka jest w stanie - na podstawie prowadzonej ewidencji wskazać liczbę roboczogodzin przypadających na poszczególne usługi świadczone na rzecz swoich kontrahentów. Oznacza to, że osiągając przychód z tytułu wykonania określonej usługi Spółka posiada dokładną ewidencję czasu pracy, a tym samum kosztu wynagrodzeń pracowników, jaki na wykonanie tej usługi został przeznaczony.

W celu obliczenia kwoty kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodem określonym w fakturze dotyczącej danego etapu wykonania usługi, Spółka stosuje metodologię zapewniającą realizację zasady współmierności przychodów i kosztów. Zasada ta opiera się na założeniu, że koszty bezpośrednie przypisywane do określonego przychodu (płatności częściowej uzyskanej z tytułu wykonania określonego etapu usługi) powinny, co do zasady, stanowić taki procent związanego z nimi przychodu (płatności częściowej), jaki wynika z porównania wartości wszystkich planowanych kosztów w stosunku do planowanych przychodów w ramach określonej umowy. W przypadku zaś usług, które nie są rozliczane etapami, koszty wynagrodzeń pracowników bezpośrednio pracujących na danym projekcie powinny zostać ujęte w rachunku podatkowym w momencie uzyskania przychodu.

Z uwagi na fakt, iż Spółka jest w stanie przyporządkować na danym projekcie roboczo godziny poszczególnych działów realizujących usługę w oparciu o szacunek przedstawiony w stanie faktycznym, koszty wynagrodzeń pracowników powinny być uwzględnione jak podatkowy koszt uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu, tj. zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 4 Ustawy CIT. Należy zwrócić uwagę, że od tej zasady Ustawa CIT wprowadza wprost zastrzeżenia sformułowane w ust. 4c i 4d omawianego przepisu.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4c Ustawy CIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
   
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Drugim wyjątkiem przewidzianym w Ustawie CIT, dotyczącym momentu ujęcia bezpośredniego kosztu uzyskania przychodów, jest art. 15 ust. 4c tej ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Pogląd, zgodnie z którym koszty wynagrodzeń pracowników, pracujących bezpośrednio nad daną usługą stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodu, rozliczane w momencie uzyskania przychodu z tytułu wykonania usługi znajduje również akceptację w stanowisku wyrażanym przez Ministra Finansów. Taki pogląd bowiem wyraził m.in. Minister Finansów w interpretacji z dnia 25 sierpnia 2015 r., znak IPPB6/4510-89/15-2/TO potwierdzając stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę m.in. w omawianym zakresie.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że ujęcie kosztów wynagrodzeń, na podstawie opisanej w stanie faktycznym metodologii, w dacie uzyskania przychodu jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Przywołany przepis wskazuje generalną zasadę zaliczania poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, tzn. muszą przyczyniać się do uzyskania lub zwiększenia przychodów podatkowych, w tym poprzez zachowanie lub zabezpieczenie ich źródła.

Wskazane we wniosku wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu wynagrodzeń pracowników, którzy wykonują prace związane bezpośrednio z wykonywanymi przez Spółkę usługami w zakresie obsługi, przeglądów i napraw statków powietrznych, jako poniesione w celu osiągnięcia przychodów, co do zasady mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Koszty podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można podzielić na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), oraz
  
• koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
  
  
  

Za koszty bezpośrednie uznaje się te wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła i są one niezbędne dla osiągnięcia przychodu (tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów). Natomiast koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Natomiast na podstawie art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Ww. przepisy mają charakter ogólny, tzn. regulacje w nich zawarte mają zastosowanie tylko w sytuacji, gdy ustawodawca nie uregulował przedmiotowej kwestii w przepisach szczególnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie obsługi, przeglądów i napraw statków powietrznych. W związku z realizacją ww. usług, Spółka ponosi szereg kosztów związanych z ich wykonaniem jak np. koszty części zamiennych, materiałów, usług obcych. Spółka ponadto ponosi koszty związane z wynagrodzeniem pracowników, którzy bezpośrednio wykonują te usługi. Z uwagi na bezpośredni związek ponoszonych wydatków z uzyskiwanymi przychodami, Spółka zalicza ponoszone koszty w ciężar kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w momencie uzyskania przychodu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny sprawy, należy zauważyć, że powołany powyżej art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczący rozliczania tzw. kosztów bezpośrednich nie dotyczy wydatków, o których mowa w art. 15 ust. 4g i 4h, tj. wynagrodzeń pracowniczych i związanych z nimi składek na ubezpieczenie społeczne, gdyż ustawodawca w tym zakresie przewidział odrębne regulacje dotyczące sposobu zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57. Z kolei w myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (…) z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Podkreślić przy tym należy, że zasady zawarte w cytowanym powyżej art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączają ogólne zasady potrącalności kosztów bez względu na charakter (powiązanie) kosztów z przychodami. Oznacza to, że pracodawca, który terminowo wypłaca ww. należności może je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej).

W tym zakresie nie jest możliwe stosowanie art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż przepisy te uzależniają datę potrącania kosztów uzyskania przychodów od innych warunków. W odniesieniu bowiem do wynagrodzeń oraz innych świadczeń pracowniczych otrzymanych od pracodawcy, regulacje zawarte w art. 15 ust. 4g i art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają charakter szczególny i przewidują kwalifikowanie tych pozycji jako koszty uzyskania przychodów w oparciu, m.in. o kryteria faktycznego wypłacenia, postawienia do dyspozycji czy dokonania, a nie w oparciu o kryteria bezpośredniego związku z przychodami lub związku innego niż bezpośredni z przychodami. Tym samym rozważanie czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym wypłacane pracownikom wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług w zakresie obsługi, przeglądów i napraw statków powietrznych należy zakwalifikować do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, czy też innych niż bezpośrednio związanych z przychodami jest bezprzedmiotowe. Data ujęcia w kosztach uzyskania przychodów ww. wynagrodzeń stanowi lex specjalis wobec ogólnych zasad uregulowanych w art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego Spółka błędnie uważa, że: „koszty związane z wynagrodzeniem wypłaconym pracownikom, którzy wykonują prace związane bezpośrednio z wykonywanymi przez Spółkę usługami w zakresie obsługi, przeglądów i napraw statków powietrznych stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, w konsekwencji powinny być zaliczone do kosztów w momencie uzyskania przychodu z tytułu realizacji przedmiotowych usług, na podstawie przyjętej przez Spółkę metodologii”.

Jak przedstawiono wyżej – w świetle obowiązujących rozwiązań prawnych – Spółka nie ma prawnej możliwości aby wypłacone wynagrodzenia z umowy o pracę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami. Nie zmienia tego stanowiska również fakt, że Spółka jest w stanie przyporządkować na danym projekcie roboczogodziny poszczególnych działów realizujących usługę w oparciu o przyjętą metodologię.

Podsumowując należy stwierdzić, że w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa koszty związane z wynagrodzeniem wypłacanym pracownikom, którzy wykonują prace związane bezpośrednio z wykonywanymi przez Spółkę usługami w zakresie obsługi, przeglądów i napraw statków powietrznych, nie stanowią bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów i w związku z tym nie powinny być zaliczone do kosztów w momencie uzyskania przychodu z tytułu realizacji przedmiotowych usług. Do wynagrodzeń tych stanowiących tzw. „koszty pracownicze” należy zastosować regulację wynikającą z art. 15 ust. 4g bądź art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tych okolicznościach stanowisko Spółki co do postawionego pytania należało uznać za nieprawidłowe.

Ustosunkowując się natomiast do indywidualnej interpretacji prawa podatkowego powołanej we wniosku organ zwraca uwagę, że cel instytucji interpretacji indywidualnej, jakim jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego, nie może być realizowany z pominięciem zasady praworządności (art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.; art. 120 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej). Podstawowym zadaniem każdego organu administracji finansowej jest działanie zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Odmienne zatem rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa (por. I SA/Po 355/12 z dnia 21 czerwca 2012 r.; III SA/Wa 2883/11 z dnia 11 czerwca 2012 r., III SA/Wa 2756/11 z 17 lipca 2012 r.). Jednocześnie organ wskazuje, że w świetle stanowiska zaprezentowanego w niniejszej interpretacji, rozstrzygnięcie w zawarte w powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji, na podstawie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej może być zmienione przez Ministra Finansów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.