Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-714/16-1/IZ
z 7 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 25 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości środka trwałego przypadającej na odłączony element w przypadku jego sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2016 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości środka trwałego przypadającej na odłączony element w przypadku jego sprzedaży.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) zajmuje się produkcją i sprzedażą elastycznych izolacji technicznych i osłon zabezpieczających. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje dostaw towarów na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych.

Spółka posiada środki trwałe, od których dokonuje odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych nie wyższych niż określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Odpisy amortyzacyjne od ww. środków trwałych zaliczane są przez Wnioskodawcę do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

W prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej ww. środki trwałe podzielone są na kilka odrębnych elementów (stanowiących odrębne środki trwałe). Wartość poszczególnych elementów danego środka trwałego została określona na podstawie dokumentów otrzymanych przez Spółkę od sprzedawcy, tj. np. umów, faktur, specyfikacji do faktur, zamówień zawierających kalkulacje cen środków trwałych, z których wprost wynika jaka część ceny nabycia całego danego środka trwałego przypada na poszczególne jego elementy lub w oparciu o opinię służb technicznych Spółki (w przypadkach, w których w dokumentach otrzymanych od sprzedawcy cena nabycia środka trwałego składającego się z kilku elementów została określona jedną kwotą). Suma wartości poszczególnych elementów danego środka trwałego nie przekracza wartości początkowej środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne.

Spółka zamierza dokonać sprzedaży poszczególnych elementów odłączonych od istniejących środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży odłączonego od środka trwałego elementu Spółce będzie przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości środka trwałego przypadającej na odłączony element w wysokości wartości odłączanego elementu wynikającej z ksiąg, pomniejszonej o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych proporcjonalnie przypadającą na zbywaną część?

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży odłączonego od środka trwałego elementu Spółce będzie przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości środka trwałego przypadającej na odłączony element w wysokości wynikającej z ksiąg wartości odłączanego elementu, pomniejszonej o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych proporcjonalnie przypadającą na zbywaną część.

Niezamortyzowana część wartości środka trwałego jako koszt uzyskania przychodu z tytułu jego sprzedaży - uwagi ogólne.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W świetle powyższej regulacji, w przypadku sprzedaży środka trwałego podatnik jest uprawniony do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na jego nabycie, pomniejszonych o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tego środka trwałego.

W ocenie Wnioskodawcy, przez „wydatki poniesione na nabycie środka trwałego” należy rozumieć wartość początkową tego środka trwałego. Taki sposób rozumienia wydatków poniesionych na nabycie środka trwałego potwierdza również praktyka Ministra Finansów w tym zakresie. Przykładowo:

• w interpretacji z 23 listopada 2015 r. (sygn. IBPB-1-1/4510-211/15/ZK), Minister Finansów uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, że w przypadku sprzedaży Środków Trwałych, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę odpowiadającą wartości początkowej sprzedawanych Środków Trwałych, pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne,
• w interpretacji z 18 grudnia 2014 r. (sygn. ILPB4/423-468/14-2/ŁM) Minister Finansów zgodził się ze stwierdzeniem podatnika, że Spółka uzyska przychód z tytułu sprzedaży środków trwałych a kosztem uzyskania tego przychodu, na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, będzie kwota odpowiadająca niezamortyzowanej wartości początkowej tych środków trwałych.
  
  

Zatem, art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przewiduje możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbycia środka trwałego, a wartość tego kosztu wyznacza niezamortyzowana część wartości początkowej tego środka trwałego.

Możliwość zaliczenia przez Spółkę niezamortyzowanej części zbywanego elementu środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodów występuje również w przypadku sprzedaży elementu środka trwałego. W innym przypadku, doszłoby do nieusprawiedliwionego ograniczenia praw podatnika do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodu wydatków faktycznie poniesionych w celu osiągnięcia przychodów, a pozostających poza katalogiem kosztów wyłączonych art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wartość kosztu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży elementu środka trwałego powinna być, w ocenie Wnioskodawcy, ustalona w wysokości niezamortyzowanej części wartości środka trwałego przypadającej na sprzedawany element.

Takie stanowisko potwierdzają również znane Wnioskodawcy interpretacje wydane przez Ministra Finansów, m.in.:

• interpretacja z 23 listopada 2015 r., (sygn. IBPB-1-1/4510-212/15/ZK), w której Minister Finansów uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym niezamortyzowana część Środka Trwałego przypadająca na poszczególną, sprzedawaną cześć tego środka będzie stanowić koszt uzyskania przychodów, potrącany w momencie uzyskania przychodu z jej sprzedaży oraz
• interpretacja z 29 października 2015 r., (sygn. IPPB3/4510-660/15-4/MS), w której Organ stwierdził, że w momencie sprzedaży przez Spółkę Kapitałową powstałą z przekształcenia Spółki Jawnej (...) lokali mieszkalnych lub lokali użytkowych wybudowanych na Nieruchomościach, kosztem uzyskania przychodu Spółki Kapitałowej z tytułu sprzedaży każdego lokalu, będzie przypadająca na dany lokal część kosztów budowy nowego obiektu i przypadająca na ten lokal część wartości początkowej Nieruchomości (równej wartości początkowej Nieruchomości określonej w ewidencji środków trwałych Spółki Jawnej), która to część będzie odpowiadać udziałowi w Nieruchomości przyporządkowanemu do sprzedawanego lokalu jako udział w nieruchomości wspólnej.
  
  

Sprzedaż elementu środka trwałego będzie się wiązała z odłączeniem sprzedawanego elementu od tego środka trwałego. Zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o CIT, od miesiąca następującego po miesiącu, w którym sprzedawany element zostanie odłączony od środka trwałego Spółka będzie zobowiązana do zmniejszenia wartości początkowej tego środka trwałego o różnicę między ceną nabycia odłączonej części, a przypadającą na nią w okresie połączenia sumą odpisów amortyzacyjnych.

W tym celu konieczne będzie określenie wartości początkowej odłączanej części środka trwałego. Ustawa o CIT nie zawiera jednak szczególnych regulacji, które określałyby sposób ustalenia tej wartości.

Co do zasady, wartością początkową środków trwałych nabytych przez podatnika jest cena ich nabycia. Z kolei, stosownie do art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W sytuacji, gdy podatnik dysponuje fakturą (lub innym dokumentem, np. specyfikacją do faktury lub umową), z której wynika cena poszczególnych elementów składających się na dany środek trwały, ustalenie wartości początkowej odłączonej od niego części składowej lub części peryferyjnej, nie powinno sprawiać trudności. Jeżeli jednak cena nabycia środka trwałego składającego się z kilku elementów została określona jedną kwotą - wówczas sposób ustalenia wartości początkowej wyodrębnionego z tego środka trwałego elementu może budzić wątpliwości. Przepisy ustawy o CIT nie określają bowiem zasad ustalania wartości początkowej środka trwałego w takim przypadku.

Z analizy interpretacji indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów wynika, że w sytuacji, w której nie jest możliwe ustalenie dokładnej wartości początkowej odłączanego elementu wycena ta (podział wartości początkowej środka trwałego) może być dokonywana:

• przez zewnętrznego rzeczoznawcę (tak m.in. Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z 20 sierpnia 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-374/15/MS),
• przez służby techniczne podatnika (tak m.in. Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2013 r., sygn. ILPB4/423-12/13-2/DS).
  
  

Jak wynika ze stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), wartości poszczególnych elementów wchodzących w skład środka trwałego zostały określone na potrzeby ewidencji księgowej Spółki według ww. zasad, tj.:

• na podstawie dokumentów otrzymanych przez Spółkę od sprzedawcy, tj. np. umów, faktur, specyfikacji do faktur, zamówień zawierających kalkulacje cen środków trwałych, z których wprost wynika jaka część ceny nabycia całego danego środka trwałego przypada na poszczególne jego elementy lub
• w oparciu o opinię służb technicznych Spółki (w przypadkach, w których w dokumentach otrzymanych od sprzedawcy cena nabycia środka trwałego składającego się z kilku elementów została określona jedną kwotą).
  
  

Zatem, od miesiąca następującego po miesiącu, w którym sprzedawany element zostanie odłączony od środka trwałego, Spółka będzie zobowiązana do zmniejszenia wartości początkowej tego środka trwałego o wartość odłączanego elementu wynikającą z ksiąg, pomniejszoną o sumę przypadających na odłączany element odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast, wartość kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbycia odłączonego elementu powinna być równa wartości, o którą - zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o CIT - Spółka zmniejszy wartość początkową środka trwałego po odłączeniu od niego zbywanej części.

Zatem, wartość odłączanego elementu wynikająca z ksiąg, pomniejszona o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych proporcjonalnie przypadających na zbywaną część będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia odłączonego elementu środka trwałego.

Powyższy wniosek znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z 17 kwietnia 2013 r., (sygn. ILPB4/423-12/13-2/DS), w której organ potwierdził stanowisko podatnika, że wartość netto odłączonej części środka trwałego stanowić będzie bezpośredni koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży, który na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinien być potrącony w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające mu przychody ze sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.