Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-374/15/MS
z 20 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 26 maja 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 1 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej likwidowanej części nieruchomości i przypadającej na tę część sumy odpisów amortyzacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej likwidowanej części nieruchomości i przypadającej na tę część sumy odpisów amortyzacyjnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2014 r. Spółka zakupiła środki trwałe w postaci kompleksu nieruchomości z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu poszczególnych budynków i części nieruchomości. Spółka postanowiła dostosować do swoich potrzeb zakupione budynki i w tym celu planuje dokonanie rozbiórki części niektórych budynków. Wartość początkowa nieruchomości została ustalona zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka nie ustala wartości początkowej poszczególnych części budynków. Wyburzenie nie jest związane ze zmianą rodzaju działalności. Nie ulegną również likwidacji całe środki trwałe, które nadal będą wykorzystywane w działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pierwsze pytanie, w jaki sposób ma zostać ustalona wartość początkowa likwidowanej części nieruchomości i przypadająca na tę część suma odpisów amortyzacyjnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej, wartość początkową tego składnika zmniejsza się od następnego miesiąca po odłączeniu o różnice między ceną nabycia odłączonej części a przypadającej na nią w okresie połączenia sumą odpisów amortyzacyjnych. Zdaniem Spółki, ustalenie wartości początkowej likwidowanej części budynku powinno opierać się na dokonanej przez rzeczoznawcę wycenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…) Wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika i nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo – skutkowy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z definicji środka trwałego zawartej w cytowanej wyżej regulacji wynika, że aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

• musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, tzn. środek powinien być wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem,
• przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,
• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  

Jednocześnie, na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia, zgodnie z art. 16g ust. 3 ww. ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2014 r. Spółka zakupiła środki trwałe w postaci kompleksu nieruchomości z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu poszczególnych budynków i części nieruchomości. Spółka postanowiła dostosować do swoich potrzeb zakupione budynki i w tym celu planuje dokonanie rozbiórki części niektórych budynków. Spółka nie ustala wartości początkowej poszczególnych części budynków. Wyburzenie nie jest związane ze zmianą rodzaju działalności. Nie ulegną również likwidacji całe środki trwałe, które nadal będą wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Wątpliwości Spółki dotyczą sposobu ustalenia wartości początkowej likwidowanej części nieruchomości i przypadającej na tę część sumy odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Z powyższego przepisu wynika, że konieczne jest określenie wartości początkowej odłączanej części środka trwałego. Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera szczególnych regulacji, które określałyby sposób ustalenia wartości początkowej odłączanej części środka trwałego.

Zdaniem tut. Organu w celu obniżenia wartości początkowej środka trwałego stanowiącej podstawę odpisów amortyzacyjnych Spółka powinna:

• po pierwsze ustalić wartość początkową (historyczną z dnia oddania środka trwałego do używania) odłączanego elementu oraz wartości dokonanych do czasu odłączenia odpisów amortyzacyjnych,
• po drugie obliczyć wartość netto odłączanego elementu poprzez odjęcie od wartości początkowej elementu odłączanego wartości dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Ustalona w powyższy sposób wartość netto odłączanego elementu będzie pomniejszała wartość początkową całego środka trwałego. Od tak pomniejszonej wartości Spółka powinna naliczać odpisy amortyzacyjne dla celów podatku dochodowego.

W wielu sytuacjach nie jest możliwe ustalenie dokładnej wartości początkowej odłączanego elementu. W przypadku, gdy brak jest możliwości wiarygodnej wyceny wartości części środka trwałego, wycena ta (podział wartości początkowej środka trwałego) może być dokonywana przez zewnętrznego rzeczoznawcę.

Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 1 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Na marginesie powyższych rozważań należy zauważyć, że w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości ustalenia wartości początkowej nabytych nieruchomości; kwestia ta nie była objęta pytaniem wyznaczającym zakres interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.