INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.12.2008r. (data wpływu 22.12.2008r.) oraz piśmie z dnia 14.01.2009r. (data nadania 14.01.2009r., data wpływu 15.01.2009r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 09.01.2009r. Nr IPPB5/423-283/08-2/DG (data nadania 09.01.2009r., data doręczenia 12.01.2009r.)o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

H Sp. z o.o. Oddział w Polsce (dalej „H”) prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w zakresie sektora inżynieryjno — budowlanego, oferując kompleksowe usługi dla podmiotów z branży m.in. budownictwa przemysłowego, drogowego, kolejowego i ogólnego. Usługi te realizowane są zwykle w ramach kilku projektów, na rzecz kilku klientów. H zatrudnia pracowników (między innymi inżynierów), którzy wykonują pracę na rzecz klientów, z którymi H zawarła umowy. Zdarza się, że Pracownicy pracują nad kilkoma projektami w tym samym okresie (np. w tym samym miesiącu). W czasie godzin pracy, Pracownicy nie tylko zajmują się danym projektem realizowanym przez H, ale również przygotowują oferty w związku z nowymi przetargami, w których H chce wziąć udział, wykonują drobne prace biurowe, itp.

H osiąga przychody w związku z realizacją projektów, w wykonanie których zaangażowani są Pracownicy. Istnieją jednak miesiące, w których H nie osiąga przychodów, gdyż wynagrodzenie za zrealizowanie danego projektu może być należne H dopiero po zakończeniu całości prac, np. po upływie kilku miesięcy od rozpoczęcia pracy nad danym projektem. Wynagrodzenie na rzecz Pracowników wypłacane jest co miesiąc.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Kiedy - w 2008r. - należało zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zapłatę wynagrodzeń dla Pracowników oraz składek na ubezpieczenie społeczne (w części finansowanej przez płatnika składek): czy w miesiącu poniesienia wydatku (wypłaty wynagrodzenia lub postawienia wynagrodzenia do dyspozycji Pracownika oraz zapłaty składek do ZUS), czy w momencie powstania przychodu z tytułu świadczenia usług przez H na rzecz danego kontrahenta...
2. Kiedy - w 2009r. - należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zapłatę wynagrodzeń dla Pracowników oraz składek na ubezpieczenie społeczne (w części finansowanej przez płatnika składek): czy Spółka powinna zaliczać te wydatki do kosztów uzyskania przychodów stosując postanowienia art. 15 ust. 4 g i 4 h ustawy CIT, czy powinna zaliczać te wydatki do kosztów uzyskania przychodów w momencie powstania przychodu z tytułu świadczenia usług przez H na rzecz danego kontrahenta...

W 2008r. wynagrodzenia wypłacane na rzecz Pracowników powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów H w momencie, w którym wynagrodzenie zostało postawione do dyspozycji Pracownika (w chwili wypłaty wynagrodzenia na rzecz Pracownika). Składki na ubezpieczenie społeczne, w części finansowanej przez płatnika, powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej „ZUS”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. Ustawy CIT. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 (tj. przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy) i ust. 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Nie stanowią także kosztów uzyskania przychodów — zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 57a Ustawy CIT - nieopłacone do ZUS składki określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek. W związku z powyższym, należy uznać, że powołane wyżej uregulowania prawne dotyczące zaliczania do kosztów podatkowych między innymi wydatków z tytułu wynagrodzeń za pracę oraz składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez płatnika składek, stanowią przepis szczególny w stosunku do ogólnych zasad potrącalności kosztów określonych w art. 15 ust. 4 Ustawy CIT. W konsekwencji wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym przedmiotowe wynagrodzenia zostały postawione do dyspozycji Pracowników, albo zostały wypłacone Pracownikom, zaś ww. składki — zapłacone do ZUS. Bez znaczenia pozostaje zatem okres, którego one dotyczą oraz samo ich zarachowanie w konkretnym miesiącu danego roku podatkowego. Wobec wyraźnego określenia w wyżej wymienionych przepisach art. 16 ust. 1 pkt 57 i 57a Ustawy CIT. daty zaliczania do kosztów podatkowych wydatków z tytułu wynagrodzeń za pracę oraz składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez płatnika, nie można do tych należności zastosować postanowień wynikających z zapisu art. 15 ust 4 Ustawy CIT regulującego ogólne zasady rozliczania kosztów bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością poprzez odniesienie kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami, poniesionych w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, do roku podatkowego, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Takie stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 7.09.2007r, Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 4.06.2007r., znak 1471/DPR2/423-34/07/JB/MT (pismo to dotyczyło zaliczenia do kosztów podatkowych wynagrodzeń wypłaconych w 2006r., związanych z przychodami wykazanymi w 2007r., z dnia 31.08.2007r., znak 1471/DPR2/423-109/07/AB. Zdaniem Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 14.07.2007r., znak DP/423-0087/07/AK: ustawodawca jednoznacznie określił moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zarówno wynagrodzeń zatrudnionych pracowników, jak i składek ZUS, w części finansowanej przez płatnika składek, wiążąc go z chwilą faktycznej wypłaty, dokonania lub postawienia do dyspozycji wypłaty wynagrodzenia, natomiast w zakresie składek w momencie ich opłacenia do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wobec tak szczegółowego skonkretyzowania momentu odniesienia omawianych wydatków w koszty podatkowe, przy kwalifikowaniu tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie mają zastosowania zasady potrącalności kosztów w czasie, określone w przepisach art. 15 ust. 4, 4b i 4c Ustawy CIT”.

Ad.2

Spółka pragnie też zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2009r. wprowadzony zostanie art. 15 ust. 4g i 15 ust. 4h do Ustawy CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 4g Ustawy CIT, wynagrodzenia Pracowników będą stanowić koszt uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji Pracownika w terminie wynikającym z prawa pracy, umowy lub innego stosunku łączącego strony. W związku z tym, począwszy od dnia 1 stycznia 2009r. H będzie mógł zaliczać wynagrodzenie Pracowników do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który dane wynagrodzenie było należne (o ile H wypłaci takie wynagrodzenie na rzecz Pracownika w terminie wynikającym z umowy o pracę).

Zgodnie z art. 15 ust. 4h Ustawy CIT, H będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie społeczne, w części finansowanej przez płatnika, w miesiącu za który składki te są należne pod warunkiem, że składki zostaną opłacone w terminie wskazanym w art. 15 ust. 4h Ustawy CIT. W związku z powyższym, H uważa, że począwszy od 2009r. przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych z tytułu wynagrodzeń Pracowników i składek na ubezpieczenie społeczne (w części finansowanej przez płatnika) należy stosować art. 15 ust. 4 g i 4 h Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.