INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 02 grudnia 2009 r. (data wpływu 15.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na nabycie usług gastronomicznych w związku z organizowanymi spotkaniami biznesowymi z kontrahentami poza siedzibą Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków poniesionych przez Spółkę na nabycie usług gastronomicznych w związku z organizowanymi spotkaniami biznesowymi z kontrahentami poza siedzibą Spółki,

• wydatków na nabycie artykułów spożywczych oraz usług cateringowych w związku z organizowanymi szkoleniami,

• naliczonego podatku VAT związanego z nabyciem usług gastronomicznych.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, pracownicy Spółki uczestniczą w spotkaniach z przedstawicielami obecnych oraz potencjalnych kontrahentów Spółki. W czasie tego rodzaju spotkań omawiane są różnego rodzaju kwestie biznesowe, m.in. aktualna oferta handlowa Spółki, warunki współpracy, a także negocjowane są treści zawieranych umów. Spotkania odbywają się poza siedzibą Spółki, np. w restauracji i przybierają formę lunchu, obiadu lub kolacji. W omawianych sytuacjach Spółka ponosi koszty posiłku - nabywa usługi gastronomiczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie usług gastronomicznych w związku z organizowanymi spotkaniami biznesowymi stanowią koszty uzyskania przychodów...
2. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie artykułów spożywczych oraz usług cateringowych w związku z organizowanymi szkoleniami stanowią koszty uzyskania przychodów...
3. Czy wartość podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dokumentujących nabywane przez Wnioskodawcę usługi gastronomiczne może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów...

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pierwsze z ww. pytań. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami, i tak:

• w zakresie pytania drugiego – interpretacją indywidualną wydaną w dniu 08 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1145/09-3/AP,

• w zakresie pytania trzeciego – interpretacją indywidualną wydaną w dniu 08 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1145/09-4/AP.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie usług gastronomicznych w związku z organizowanymi spotkaniami biznesowymi nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Analiza przepisów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mając na uwadze przytoczoną regulację, czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest jego poniesienie w celu osiągnięcia przychodu bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. W ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, iż wydatki poniesione w związku z organizacją spotkań biznesowych z obecnymi kontrahentami mają na celu zabezpieczenie istniejącego źródła przychodów Spółki, a spotkania z potencjalnymi kontrahentami - osiągnięcie dodatkowych przychodów.

Niemniej jednak, jak wynika z przywołanej definicji, nie każdy wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Kosztami uzyskania przychodów nie mogą być bowiem wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jako jeden z tego typu wydatków przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienia koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Oznacza to, iż wydatki poniesione na usługi gastronomiczne czy też zakup żywności mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile nie są związane z wydatkami reprezentacyjnymi. Stanowisko to potwierdził m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 12 czerwca 2008 r. (III SA/Wa 157/08), w którym stwierdził, że „wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny”. A zatem, w celu określenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę mogą stanowić koszty uzyskania przychodów należy określić, czym charakteryzują się koszty reprezentacji oraz czy wydatki ponoszone przez Spółkę noszą znamiona tego typu kosztów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują terminu „reprezentacja”, dlatego też, aby prawidłowo określić kwalifikację podatkową ponoszonych wydatków, należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „reprezentowanie kogoś lub czegoś” (Słownik języka polskiego, http://sjp.pwn.pl), a także „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Słownik wyrazów obcych, pod red. Elżbiety Soból, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997). W ocenie Wnioskodawcy, za reprezentację należy uznać występowanie w imieniu danego przedsiębiorstwa, wiążące się z okazałością i wytwornością, mające za zadanie stworzenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy, wykreowanie oczekiwanej pozytywnej opinii o firmie, których celem byłoby np. ułatwienie zawarcia umowy. Działania reprezentacyjne są związane nieodłącznie z kontaktami handlowymi z innymi podmiotami gospodarczymi, utrzymywaniem delegacji, itp. „Chodzi więc o takie działania, u podłoża których leży ułatwienie nawiązywania i podtrzymanie kontaktów handlowych, także poprzez budowanie osobistych relacji i których zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego” (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrok z 21 stycznia 2009 r. sygn. III SA/Wa 1597/08).

Spotkania biznesowe.

Zdaniem Spółki, w kontekście tak zdefiniowanego pojęcia reprezentacji wynika, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na lunche, obiady czy kolacje w trakcie spotkań z kontrahentami Spółki, odbywające się poza siedzibą Spółki (np. w restauracjach), wiążą się z oficjalnym reprezentowaniem Spółki na zewnątrz, kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku Spółki, a zatem noszą znamiona kosztów reprezentacji. W konsekwencji, omawiane wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie pytania nr 1, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pracownicy Spółki odbywają spotkania z kontrahentami, w trakcie których omawiane są różnego rodzaju kwestie biznesowe. Spotkania te odbywają się poza siedzibą Spółki, np. w restauracji i przybierają formę lunchu, obiadu lub kolacji. Koszty posiłku ponosi wówczas Wnioskodawca.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie usług gastronomicznych (lunch, obiad czy kolację) w związku z organizowanymi spotkaniami biznesowymi z kontrahentami poza siedzibą Spółki, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 24 lutego 2010 r. nr ILPP2/443-1707/09-2/AD.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.