Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2012 r. (data wpływu 27 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodu związanych z nabyciem świadectw pochodzenia energii elektrycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2012r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodu związanych z nabyciem świadectw pochodzenia energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada koncesję na dystrybucję i handel energią elektryczną. W celu realizacji obowiązków wynikających z art. 9a ust. 1 ustawy Prawo energetyczne Spółka nabywa świadectwa pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (zwane dalej: „świadectwami”). Świadectwa pochodzenia energii nabywane są najczęściej po kwartale, w którym nastąpiła sprzedaż energii, w związku z którą świadectwa te zostały nabyte.

W celu realizacji swoich obowiązków związanych z dokonanym w poprzednich kwartałach obrotem energią elektryczną Spółka składa do Urzędu Regulacji Energetyki wnioski o umorzenie praw majątkowych wynikających z przedmiotowych świadectw. We wnioskach tych Spółka wskazuje za sprzedaż w jakim kwartale danego roku umorzone mają być przedmiotowe świadectwa. Wniosek Spółki składany jest kilka miesięcy po kwartale, w którym sprzedana była energia, w związku ze sprzedażą której Spółka wystąpiła o umorzenie. Decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o umorzeniu świadectw pochodzenia energii wydawana jest co najmniej miesiąc po tym kiedy Spółka wystąpiła z wnioskiem o umorzenie świadectw.

W konsekwencji więc za sprzedaż energii w III i IV kwartale danego roku Spółka może złożyć wnioski o umorzenie świadectw w następnym roku podatkowym. Decyzja Prezesa URE o ich umorzeniu może być wydana w I lub II kwartale roku następnego, a więc może się zdarzyć, iż świadectwa pochodzenia energii zostaną umorzone po sporządzeniu i złożeniu deklaracji CIT za rok podatkowy, w którym nastąpiła sprzedaż energii, w związku z którą wystąpiono o umorzenie świadectw.

Wydatki na nabycie świadectw pochodzenia energii Spółka księguje jako nabycie składnika aktywów (prawa majątkowego). Natomiast z chwilą złożenia wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia energii Spółka wyksięgowuje wydatki z konta aktywów w koszty. Spółka składa deklarację CIT za dany rok podatkowy przed sporządzeniem sprawozdania finansowego za ten rok.

W przypadku gdy Spółka będzie składać wnioski o umorzenie świadectw pochodzenia energii za dany rok w I lub II kwartale roku następnego, a jeszcze przed złożeniem deklaracji CIT za poprzedni rok podatkowy, to zgodnie z polityką rachunkowości obowiązującą w Spółce będzie ona księgować wydatki na nabycie świadectw wymienionych w tych wnioskach, a złożonych w okresie pomiędzy 1 stycznia roku następnego, a dniem złożenia deklaracji CIT, zgodnie z księgową zasadą memoriału, w koszty roku poprzedniego (czyli w koszty roku, w którym była sprzedaż energii elektrycznej). Księgowanie polegać będzie na zmniejszeniu wartości aktywów w postaci praw majątkowych wynikających z dokumentów pochodzenia energii i odniesieniu ich na konta kosztowe. W przypadku, gdy jednak Spółka taki wniosek złoży w terminie po złożeniu deklaracji CIT za rok poprzedni, to utworzy w takiej sytuacji w koszty roku poprzedniego rezerwę na koszty umorzenia świadectw, natomiast wyksięgowanie praw majątkowych w koszty w takiej sytuacji następuje w roku, w którym złożono wniosek o umorzenie świadectw (czyli następuje w roku następnym po sprzedaży energii elektrycznej). Spółka będzie więc ujmować w koszty prawa pochodzenia energii na podstawie złożonego do Urzędu Regulacji Energetyki wniosku Spółki o umorzenie świadectw pochodzenia.

Spółka prowadzi księgi rachunkowe oraz sporządza sprawozdania finansowe, które na mocy ustawy podlegają badaniu przez biegłego rewidenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie wydatki na nabycie świadectw pochodzenia energii elektrycznej opisane powyżej, w przypadku których Spółka wystąpi o ich umorzenie w I lub II kwartale roku następnego po roku w którym miała miejsce sprzedaż energii w związku z którą na Spółce, w roku poprzednim, powstał obowiązek określony w z art. 9a ust. 1 ustawy Prawo energetyczne są kosztem podatkowym (obniżają podstawę opodatkowania)...

Zdaniem Wnioskodawcy, ze świadectw pochodzenia wynikają prawa majątkowe, które są zbywalne i na mocy art. 9e ust. 6 ustawy Prawo energetyczne, stanowią towar giełdowy w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (t.j. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 ze zm.). W związku z powyższym na mocy art. 15 ust. 4d, wydatki te są potrącalne w dacie ich poniesienia, tj. w dniu ujęcia ich jako koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, świadectwa pochodzenia energii elektrycznej są kosztem podatkowym (zmniejszają podstawę opodatkowania) w momencie, w którym Spółka zaksięguje wydatek w koszty, a więc zgodnie z opisem stanu przyszłego:

• wydatki na nabycie świadectw są kosztem podatkowym w roku w którym miała miejsce sprzedaż energii w sytuacji gdy Spółka złoży wniosek o umorzenie świadectw związanych z tą sprzedażą przed złożeniem deklaracji za ten rok podatkowy i zaksięguje wydatek w koszty roku, w którym była sprzedaż,
• natomiast jeśli Spółka nie złoży wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia energii w związku ze sprzedażą energii w roku poprzednim przed złożeniem deklaracji CIT za rok poprzedni a jedynie zaksięguje w koszty rezerwę na koszty umorzenia to wydatki te będą kosztem w roku następnym po roku, w którym sprzedano energię, w związku z którą wystąpiono z wnioskiem o umorzenie świadectw pochodzenia.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla ich osiągnięcia.

Regulacje updop przewidują dwie kategorie kosztów: koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Jednocześnie pośród przepisów updop brak jest legalnych definicji pojęć bezpośrednie i pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje przepis art. 15 ust. 4d updop, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wskazanie w przepisie art. 15 ust. 4e updop, że dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach, oznacza, iż dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać na podstawie zapisów w księgach rachunkowych.

Ponadto z powołanego przepisu wynika, że podstawą do ujęcia kosztów jest faktura lub rachunek, czy też inny dowód, w przypadku, kiedy transakcja nie została udokumentowana fakturą lub rachunkiem. Jednocześnie powyższe zasady nie dotyczą rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w celu realizacji obowiązków wynikających z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1059), Wnioskodawca nabywa świadectwa pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, najczęściej po kwartale, w którym nastąpiła sprzedaż energii, w związku z którą świadectwa te zostały nabyte.

Stosownie do art. 9a ust. 1 pkt 1 Prawo energetycznego, przedsiębiorstwa energetyczne, odbiorcy końcowi oraz towarowe domy maklerskie lub domy maklerskie, o których mowa w ust. 1a, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 9, są obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo pochodzenia, o którym mowa w art. 9e ust. 1 lub w art. 9o ust. 1, wydane dla energii elektrycznej wytworzonej w źródłach znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (...).

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że zakup świadectw pochodzenia oraz wynikających z nich praw związany jest niewątpliwie z uzyskaniem przez Wnioskodawcę przychodów przez co wypełniona została przesłanka celowościowa, o jakiej mowa w art. 15 ust. 1 updop, przy czym wydatków na nabycie praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia nie można powiązać w sposób bezpośredni z przychodami Wnioskodawcy z tytułu dystrybucji i sprzedaży energii elektrycznej. Wobec tego, wydatki te stanowią inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodów i w myśl postanowień art. 15 ust. 4d updop są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Wobec powyższego, wskazanie w art. 15 ust. 4e updop, że dniem poniesienia jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, iż Wnioskodawca powinien dla celów podatkowych rozpoznawać koszty wydatków na zakup świadectw potwierdzających wytworzenie energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii w dacie, pod którą ich zakup został ujęty w księgach rachunkowych na kontach kosztowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Powrót