INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup usług gastronomicznych, oferowanych klientom poprzez realizację talonów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup usług gastronomicznych, oferowanych klientom poprzez realizację talonów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest dealerem samochodowym, świadczącym usługi obsługi serwisowej samochodów (naprawy, przeglądy, wymiana części itp.). Na terenie dealerstwa zlokalizowana jest restauracja.

Klient oczekujący na naprawę swojego samochodu, otrzymuje od dealera talon na usługi gastronomiczne (5 zł lub 10 zł), który realizuje w restauracji znajdującej się na terenie dealerstwa. Restaurację prowadzi inny podmiot gospodarczy. Po zakończeniu miesiąca restauracja wystawia jedną zbiorczą fakturę na dealera za wydane klientom usługi gastronomiczne. Przekazywanie klientom talonów, jest wkalkulowane w cenę za roboczogodzinę pracy serwisu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakupione usługi gastronomiczne Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupione usługi gastronomiczne są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej jako „ustawa o CIT”), dlatego też podatnik stoi na stanowisku, iż są one kosztami uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany.
   
   

Nie każdy koszt spełniający powyższe przesłanki może jednak zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Za koszty uzyskania przychodów, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na to, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia „reprezentacji", zasadnym jest posłużenie się potocznym rozumieniem tego terminu (tak też wskazał NSA w wyroku z 20.11.2002 r., III SA 810/2001).

Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Jednocześnie, termin „okazały" w świetle definicji słownikowej oznacza „wspaniały, imponujący wygląd, obfitość, wystawność przepych, wspaniałość". Natomiast termin „wystawny", definiowany jest jako „świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty, wspaniały, suty”. Pomocna w zakresie ustalenia znaczenia pojęcia „reprezentacja” jest również jego etymologia – łacińskie słowo „representatio” oznacza wizerunek.

Na potrzeby prawa podatkowego należy uznać, że reprezentacja to każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej, w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatkami na reprezentację będą koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2010 r., sygn.: IBPBI/2/423-295/10/PC). W praktyce wskazuje się także, że reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami. W kontekście działalności gospodarczej, wydatkami na reprezentację będą zatem te wydatki, które ponoszone są w związku ze stworzeniem określonego wizerunku, pozycji firmy właściwej w związku z prowadzoną działalnością.

Reprezentacja jest to zatem okazałość, wystawność, a w przypadku firmy "dobre" jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Innymi słowy, reprezentacja i reklama jest to oddziaływanie na zewnątrz na nieokreślonego kontrahenta (wyrok NSA z dnia 26 września 2000 r., III SA 1994/99, niepubl.).

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wynika, że za reprezentację uważa się w szczególności, koszty poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Nie oznacza to jednak, że wszelkie koszty poniesione na zakup usług gastronomicznych będą traktowane jako reprezentacja. Jeżeli pożywienie i napoje nie służą reprezentacji, lecz innym celom pomocnym w osiągnięciu przychodów bądź zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, to będą one stanowić koszty uzyskania przychodów. Kosztów uzyskania przychodów nie mogą zatem stanowić jedynie te wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne, które spełniają przesłanki zakwalifikowania do wydatków na reprezentację. Wymienienie wśród kosztów reprezentacji wydatków na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, ma bowiem charakter wyliczenia przykładowego. Zdaniem Wnioskodawcy, aby odpowiedzieć na pytanie, czy może on zaliczać przedmiotowe wydatki do koszów uzyskania przychodów należy wyjaśnić, czy spełniają one przesłanki z art. 15 ust 1 ustawy o CIT, oraz czy nie mieszczą się w katalogu wydatków z art. 16, w szczególności, czy tego typu działania są przejawem reprezentacji. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że klient oczekujący na naprawę swojego samochodu otrzymuje od niego talon (o wartości 5 lub 10 zł) na usługi gastronomiczne, które realizuje w restauracji znajdującej się na tym samym terenie.

W opinii Wnioskodawcy, omawiane wydatki spełniają wszelkie przesłanki niezbędne w celu uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te są faktycznie ponoszone, mają charakter definitywny, pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, jak również są ponoszone w celu uzyskania przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te są również właściwie udokumentowane otrzymaną fakturą. Ponadto należy zauważyć, że przedmiotowe zachowanie Dealera wynika z ogólnie panujących dobrych obyczajów i standardów, w myśl których klienci zmuszeni do długiego oczekiwania na zakończenie usługi zwyczajowo częstowani są skromnym poczęstunkiem (kawą, herbatą, ciastkami). Trudno w tego typu zachowaniu dopatrzyć się chęci kreowania wytwornego wizerunku firmy, gdyż jest to ogólnie przyjęty zwyczaj, praktykowany przez niemal wszystkie podmioty występujące w obrocie gospodarczym i oferujący usługi takie jak Wnioskodawca bądź podobne. Nie sposób uznać za reprezentację zaoferowanie kawy, herbaty, wody, Klientowi czekającemu w kolejce np. do fryzjera.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2010 r., (sygn: IBPB1/2/423-295/10/PC) stwierdził, że: „wydatki z tytułu zakupu herbaty, kawy, cukru, śmietanki do kawy, drobnych słodyczy, czasami drobnego poczęstunku, zwłaszcza jeśli spotkanie się przedłuża, serwowanych w trakcie spotkań z potencjalnymi kontrahentami w siedzibie Spółki - jeśli nie noszą znamion wystawności - jako wydatki nie wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 updop, koszty uzyskania przychodów", (podobnie: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2008 r., sygn.: IBPB1/4I5-313/08/MW, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2008 r., sygn. IPPB3/423-1220/08-2/MW).

W standardach każdego dealerstwa jest posiadanie restauracji. Z uwagi na to, że Wnioskodawca nie posiada własnego zaplecza gastronomicznego, zmuszony jest oferować swoim klientom (oczekującym na wykonanie świadczonej przez niego usługi) talony na usługi gastronomiczne, które realizowane są w restauracji znajdującej się na terenie dealerstwa. Ofiarowane talony przedstawiają stosunkowo niską wartość (5 zł lub 10 zł). Realizując je w restauracji, klient może liczyć na kawę, herbatę, wodę mineralną czy też ciastko itp.

W ocenie Wnioskodawcy, za reprezentację można by uznać zaproszenie klienta do ekskluzywnej restauracji, czy też przekazanie mu talonu o znacznej wartości, natomiast przedstawione w stanie faktycznym zachowanie ma zupełnie inny cel i charakter. Dlatego też trudno jest zakwalifikować tego rodzaju zachowanie Wnioskodawcy, jako przejaw reprezentacji.

Jak wyżej wskazano, reprezentacja to wytworność, okazałość, a talon o wartości 5 zł lub 10 zł w powszechnie przyjmowanym rozumieniu, nie jest uznawany za przejaw wystawności i okazałości.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć, że ww. wydatki poniesione na usługi gastronomiczne nie stanowią kosztów reprezentacji, nie ma więc przeszkód do uznania, że są one kosztem uzyskania przychodów. Należy również zauważyć, że wartość przekazanych talonów Wnioskodawca wlicza w cenę świadczonej przez siebie usługi, a co za tym idzie, będą one niewątpliwie miały wpływ na uzyskany przychód. Zatem koszty poniesione przez Wnioskodawcę na usługę gastronomiczną opisaną w stanie faktycznym, będą stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodu.

Istotne jest również to, że Wnioskodawca świadomie skalkulował cenę usługi tak, aby wliczając w nią koszt talonu, osiągnąć zakładany zysk (nieco podwyższając cenę usługi). Ponadto, Wnioskodawca uważa, że taka organizacja grzecznościowego poczęstunku stanowi o przewadze konkurencyjnej na trudnym rynku usług serwisowych, gdyż konkurencja przeważnie przekazuje tego typu poczęstunek w sposób mniej profesjonalny, np. poprzez automat do kawy i plastikowe kubki. Należy więc uznać (i tak właśnie Wnioskodawca zakłada w swoim planie marketingowym), że tego typu organizacja poczęstunku może mieć wpływ na ilość klientów, a tym samym na dochód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.