INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 1299/09 z dnia 07 stycznia 2010 r. (data wpływu 05.05.2010r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13.01.2009r. (data wpływu 19.01.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania sprzedaży towarów za wysyłkową -jest nieprawidłowe
• określenia miejsca opodatkowania sprzedaży tych towarów i określenia stawki VAT– jest nieprawidłowe
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży towarów za wysyłkową, określenia miejsca opodatkowania sprzedaży tych towarów oraz określenia stawki VAT (polskiej czy hiszpańskiej).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka, założona na terytorium Polski i zgodnie z polskim prawem (dalej Spółka), zamierza otworzyć oddział w Hiszpanii (dalej Oddział). Spółka zamierza rozszerzyć działalność w zakresie prowadzenia sprzedaży detalicznej artykułów użytku osobistego i gospodarstwa domowego. Oddział będzie prowadził działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak Spółka z tym, że jego główną sferą działalności będzie sprzedaż detaliczna towarów (garnki, sztućce, naczynia kuchenne, pozostałe artykuły kuchenne). Nabywcami końcowymi towarów będą konsumenci w Polsce. Sprzedaż będzie odbywała się w ten sposób, że Oddział Spółki zleci na zasadzie outsourcingu (umowa zlecenia, agencyjna, o współpracy lub inna) obsługę konsumentów w Polsce (prowadzenie prezentacji towarów i ich sprzedaż) innemu podmiotowi - spółce handlowej (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością akcyjna, komandytowa lub komandytowo akcyjna) działającej na podstawie prawa polskiego, która będzie podatnikiem VAT. Podmiot Outsoursujący będzie działał w imieniu i na rzecz Oddziału w Hiszpanii. Sprzedawcą towarów będzie Oddział w Hiszpanii. Umowy będą zawierane między Oddziałem w Hiszpanii a konsumentem w Polsce za pośrednictwem Podmiotu Outsoursującego. Konsument przy zakupie otrzyma fakturę lub rachunek wystawiony przez Oddział w Hiszpanii. Dostawa towarów do nabywców końcowych będzie odbywała się z magazynów zlokalizowanych na terenie Polski, należących do Podmiotu Outsoursującego przez ten podmiot prowadzonych. Do magazynów w Polsce towar będzie dostarczany z Włoch (od producenta). Skierowanie zapytania o interpretację wynika z faktu, iż potencjalny kontrahent i główny dostawca Spółki, z którym prowadzi ona rozmowy wymaga, by sprzedaż towarów odbywała się przez oddział Spółki w Hiszpanii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przedstawiony stan faktyczny wyczerpuje warunki do uznania go za sprzedaż wysyłkową mimo iż umowy sprzedaży będą zawierane na terytorium Polski, ale na rzecz i w imieniu Oddziału w Hiszpanii...
2. Czy towary sprzedawane konsumentom w Polsce przez podmiot Outsoursujący, na podstawie hiszpańskiej faktury, będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług w Polsce czy w Hiszpanii...
3. Według jakiej stawki VAT (polskiej czy hiszpańskiej) będą opodatkowane sprzedawane towary, jeżeli sprzedaż będzie odbywała się w ramach opisanego wyżej schematu...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze art. 2 pkt 24 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT) w związku z art. 24 ustawy o VAT naliczenie i zapłata podatku od wartości dodanej od przedmiotów sprzedawanych przez oddział polskiej spółki w Hiszpanii będzie opodatkowana w miejscu siedziby oddziału, o ile całkowita wartość towarów nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty wskazanej w art. 24 ust. 2 ustawy o VAT a po przekroczeniu tej kwoty - zgodnie z prawem polskim po przekroczeniu kwoty wskazanej w art. 24 ust. 2 ustawy o VAT. Podatek będzie więc pobrany i rozliczony na terytorium Hiszpanii i według stawki VAT obowiązującej w Hiszpanii dla danego rodzaju towarów do momentu osiągnięcia kwoty wskazanej w art. 24 ust. 2 ustawy o VAT, a po przekroczeniu tej kwoty - podatek będzie pobrany i rozliczony na terytorium Polski i według stawki VAT obowiązującej w Polsce.

W dniu 01 kwietnia 2009r. wydana została Interpretacja indywidualna Nr IPPP2/443-64/09-2/IK, w której stwierdzono, iż stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2009r. uznać należy za nieprawidłowe. Powyższa Interpretacja została doręczona pełnomocnikowi Spółki w dniu 06 kwietnia 2009r.

Pismem z dnia 20 kwietnia 2009r. (data wpływu 22 kwietnia 2009r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania Interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie Nr IPPP2/443-64/09-4/IK z dnia 22 maja 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 25 czerwca 2009r. (data wpływu 30 czerwca 2009r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 01 kwietnia 2009r. Nr IPPP2/443-64/09-2/IK.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 07 stycznia 2010r., sygn. akt III SA/Wa 1299/09 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna. Sąd podzielił zdanie Ministra Finansów, że przedmiotowej sprzedaży nie można uznać za wysyłkową, ale uznanie jej za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie zostało należycie uzasadnione. Sąd odstąpił od oceny odpowiedzi w zakresie pytania nr 2 i 3, bowiem są one uzależnione od oceny prawnej stanowiska podatnika w zakresie pytania nr 1, a to będzie z uwagi na treść wyroku, podlegało ponownemu rozważeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 07 stycznia 2010r. sygn. akt III SA/Wa 1299/09, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• uznania sprzedaży towarów za wysyłkową – uznaje się za nieprawidłowe
• określenia miejsca opodatkowania sprzedaży tych towarów i określenia stawki VAT - uznaje się za nieprawidłowe
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 24 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem, że dostawa jest dokonywana na rzecz:

1. podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem w rozumieniu art. 15, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu, niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 i niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9;
   
   

W związku z powyższym w świetle wyżej cytowanych przepisów należy stwierdzić, że sprzedaży towarów przez Oddział w Hiszpanii nie można uznać za sprzedaż wysyłkową zgodnie z ww. art. 2 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem umowy sprzedaży będą zawierane na terytorium Polski z podmiotem Outsoursującym - Spółką handlową. W związku z powyższym towar ten nie będzie wysyłany na konkretne osoby wymienione w podpunktach a) i b) powyższego artykułu. Tak więc warunki, aby powyższą dostawę uznać za wysyłkową zgodnie z definicją sprzedaży wysyłkowej nie będą spełnione. Powyższy przepis miałby zastosowanie tzn. transakcja mogłaby być uznana za sprzedaż wysyłkową tylko w przypadku, gdyby umowy sprzedaży były zawierane w Hiszpanii (towar byłby wysyłany już na konkretne zamówienie osoby fizycznej w Polsce). Tak więc stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że polski podmiot zamierza nabywać odpłatnie towary (garnki, sztućce, naczynia kuchenne, pozostałe artykuły kuchenne) od podmiotu włoskiego. W wyniku dokonania przedmiotowej dostawy towary będą przemieszczane z terytorium Włoch na terytorium Polski.

W związku z powyższym organ podatkowy stwierdza, że powyższa transakcja spełnia warunki do uznania jej za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w myśl art. 9 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis zawarty w art. 9 ust.1 ustawy o VAT określa czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, która zgodnie z art. 5 ww. ustawy podlega opodatkowaniu na terytorium kraju. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumiemy - nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.Ponadto ust. 2 i 3 art. 9 ww. ustawy stanowi, iż przepis ust.1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   b) osoba prawna nie będąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a- z zastrzeżeniem art. 10
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.oraz w przypadku, gdy:
   1) nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
   2) dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
   - jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu
   
   

W myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wymaga więc spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,

• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Jeśli któraś z tych przesłanek nie zostanie spełniona, wówczas nabycie jest transakcją krajową opodatkowaną w miejscu nabycia. W opisanej sytuacji zachodzą jednak okoliczności pozwalające uznać przywóz przedmiotowych towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów u Wnioskodawcy.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedmiotowe towary sprowadzone z Włoch będą własnością Wnioskodawcy, który następnie będzie je sprzedawał konsumentom w Polsce. W momencie dostarczenia towarów do Polski Spółka uzyskuje nad nimi ekonomiczne władztwo, tzn. towary są przeznaczone dla jej wyłącznego użytku i mogą zostać sprzedane indywidualnym klientom przez Spółkę w każdym momencie, zależnie od jej zapotrzebowania, co oznacza, iż już w momencie dostawy towarów do Polski Spółka uzyskuje prawo do dysponowania nimi „jak właściciel". Podmiot Outsoursujący świadczy jedynie usługę polegającą na prowadzeniu prezentacji i sprzedaży towarów; w żadnym momencie nie będzie ich właścicielem. Kontrahentem Spółki jest włoski podatnik podatku od wartości dodanej zarejestrowany w innym kraju członkowskim Unii Europejskiej.

A zatem wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów przez kontrahentów odbywa się na terytorium kraju, z chwilą dostawy towarów do Polski. Dlatego też w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym można mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, uznała za podatników, zgodnie z art. 15 ust.1 osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizycznie wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Oznacza to, że obowiązująca ustawa przyjmuje zasadę, że zakłady (oddziały) osoby prawnej straciły status odrębnych podatników podatku od towarów i usług. Potwierdza to przepis art. 160 ust. 3 tej ustawy, który wyraża zasadę, zgodnie z którą osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstąpiła z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem - w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług. Ustawa o podatku od towarów i usług, obowiązku podatkowego dla oddziału przedsiębiorcy nie przewiduje.

Skoro oddział spółki pozbawiony jest niezależności (szczególnie w zakresie ponoszenia ryzyka gospodarczego wynikającego ze swojej działalności) oraz nie może istnieć żaden stosunek prawny pomiędzy tymi dwoma podmiotami (oddziałem spółki i samą spółką), to oznacza to, że oddział spółki jest jedynie częścią składową spółki. Stąd bezpośrednio już wynika, że oddział spółki i samą spółkę należy uznać za jednego i tego samego podatnika VAT. W analizowanej sprawie mamy właśnie do czynienia z taką sytuacją. Choć Oddział Wnioskodawcy w Hiszpanii będzie prowadził działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak Spółka z tym, że jego główną sferą działalności będzie sprzedaż detaliczna towarów (garnki, sztućce, naczynia kuchenne, pozostałe artykuły kuchenne) i będzie zlecał na zasadzie outsourcingu (umowa zlecenia, agencyjna, o współpracy lub inna) obsługę konsumentów w Polsce (prowadzenie prezentacji towarów i ich sprzedaż) innemu podmiotowi - spółce handlowej, działającej w imieniu i na rzecz Oddziału w Hiszpanii, to jako podmiot zależny od spółki matki będzie działał na jej zlecenie i na jej rzecz będzie dokonywał sprzedaży ww. towarów. Właścicielem towarów była, jest i będzie w przyszłości spółka polska (Wnioskodawca).

Zgodnie z art. 25 ust.1 i 2 wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Jak wynika z tego przepisu, miejscem opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest państwo, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, czyli państwo, w którym transport definitywnie się zakończył. Zgodnie z tą zasadą, jeżeli towar będzie wysłany z kraju UE do Polski, nabywca będzie posiadał siedzibę na terytorium kraju i będzie podatnikiem VAT w Polsce, to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów – co do zasady – opodatkowane będzie w Polsce.

Jeżeli polski podmiot poda do tej transakcji również hiszpański numer NIP, to będzie zobowiązany do opodatkowania tej transakcji również w Hiszpanii, chyba że wykaże, iż nabycie zostało opodatkowane w kraju (w Polsce), gdzie towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W przedmiotowej sprawie przemieszczenie towarów następuje z Włoch do Polski, a więc w świetle ww. przepisów należy traktować je jako wewnątrzwspólnotowe nabycie i podlega ono opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT wg stawek właściwych dla nabytych towarów. Stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług – poza wyjątkami wyszczególnionymi w ustawie o VAT oraz przepisach wykonawczych – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca sprowadza z Włoch artykuły użytku osobistego i gospodarstwa domowego (m.in. garnki, sztućce, naczynia kuchenne i inne), dla których ustawa o VAT i przepisy wykonawcze, nie przewidują stosowania stawek obniżonych do ich opodatkowania czy zwolnienia z podatku. Tak więc dla zakupionych przez Wnioskodawcę towarów stawka podatku VAT wynosić będzie 22%.

Reasumując, nie można się zgodzić ze stanowiskiem Spółki, iż podatek powinien być pobrany i rozliczony na terytorium Hiszpanii i według stawki VAT obowiązującej w Hiszpanii dla danego rodzaju towarów do momentu osiągnięcia kwoty wskazanej w art. 24 ust. 2 ustawy o VAT, a po przekroczeniu tej kwoty - podatek będzie pobrany i rozliczony na terytorium Polski i według stawki VAT obowiązującej w Polsce. Wskazany wyżej art. 24 ust.2 ustawy o VAT nie ma w rozpatrywanej sprawie zastosowania, gdyż jak to wywiedziono wcześniej nie ma tu miejsca sprzedaż wysyłkowa w rozumieniu art. 2 pkt 24 ustawy. Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2 i 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.