INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 11.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sprzedaży towarów poniżej kosztów zakupu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 9 marca 2010 r.(data wpływu: 16.03.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sprzedaży towarów poniżej kosztów zakupu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się sprzedażą wyrobów ceramicznych. w chwili obecnej zamierza wystawić do sprzedaży towary konsumentom w sklepach poniżej ich kosztów zakupu. Powyższa okoliczność spowodowana jest następującymi czynnikami.

Po pierwsze, zakup tych towarów został dokonany w latach 2001 - 2004 r. Towary te (płytki ceramiczne, terakota), którym Spółka chce obniżyć ceny, są już długi czas w magazynie. w niektórych sytuacjach ich długi okres leżakowania oraz ich przemieszczanie spowodowało, że częściowo towary te uległy jakimś uszkodzeniom.

Po drugie, kupowane towary są to towary pochodzące z różnych dostaw i w związku z tym, pomimo tego, że dany produkt występuje w magazynie Spółki w większej ilości metrów bądź sztuk, różni się między sobą tonacją i kalibracją i nie nadaje się do normalnej sprzedaży pełnowartościowej.

Przykładowo może zdarzyć się tak, że poszczególne towary pochodzące z różnych zamówień w dość istotny sposób różnią się kolorem.

Po trzecie i co najistotniejsze, a zarazem decydujące o potrzebie obniżenia ceny na oferowane produkty, w ostatnich latach bardzo zmieniła się moda jeśli chodzi o wystrój wnętrz. Skutkuje to tym, że wiele modeli płytek Spółki posiadających starsze wzornictwo, które zostało zastąpione nowszym modniejszym, nie nadaje się do sprzedaży w pierwotnych cenach, tj. cenach skalkulowanych jako koszty zakupu + zysk.

W związku z powyższym, Spółka zamierza, aby zminimalizować straty związane z potrzebą dalszego magazynowania tego towaru, ewentualnie jego utylizacją, obniżyć cenę na oferowane, a przy tym niemodne produkty. Obniżka ceny oznacza, iż będą one sprzedawane w sklepie poniżej kosztów zakupu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z punktu widzenia przepisów podatkowych, tj. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12), takie działanie jest dozwolone i nie rodzi konsekwencji, tj. czy Spółka może sprzedać towary handlowe poniżej kosztów zakupu (z uwagi na okoliczności opisane w treści wniosku) odnosząc z tego tytułu stratę...

Treść powyższego pytania wynika z pisma z dnia 09 marca 2010 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony schemat działania jest dopuszczalny z punktu widzenia prawnego. z jednej strony, z punktu widzenia przepisów prawa cywilnego właściciel produktu może go sprzedać po cenie przez siebie ustalonej, jeśli dokonuje sprzedaży konsumentom, a nie podmiotom powiązanym. Jeśli chodzi o konsekwencje podatkowe, to przedstawiona operacja pozwoli zminimalizować rzeczywiste straty, jakie mogłaby odnieść Spółka, gdyby nie sprzedała towaru poniżej kosztów zakupu, a więc z punktu widzenia podatkowego nie ma podstaw do zakwestionowania operacji.

Sprzedaż towarów poniżej kosztów zakupu oznacza poniesienie straty ale przyczyny takiej operacji mają swoje istotne uzasadnienie ekonomiczne, rynkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Dz. u. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wskazane regulacje jako zasadę przyjmują, że przychodem są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe, przy czym za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze otrzymane. Regułą zatem jest, że przychody ustalane są na zasadzie kasowej, co oznacza, że przychodem podatkowym są wartości faktycznie otrzymane. Odstępstwem od tej zasady jest przyjęcie przez ustawodawcę, w przypadku działalności gospodarczej, tzw. metody memoriałowej, wg której opodatkowanie jest rozszerzone także na przychody należne, które w następstwie prowadzonej działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Natomiast regulacja ust. 2 tego przepisu stanowi, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Powyższe oznacza, iż w przypadku kosztów podatkowych bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami obowiązuje zasada, że potrącamy od przychodu przedmiotowe koszty w roku, którego dotyczą. Innymi słowy, koszty te są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Z treści wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu. Zakup towarów podlegających obrotowi stanowi zatem dla Wnioskodawcy koszt bezpośredni. Spółka planuje dokonać sprzedaży przedmiotowych towarów. Oznacza to, że moment poniesienia kosztu przypadnie na moment dokonania sprzedaży.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika również, iż Spółka jest w posiadaniu wyrobów ceramicznych, które zakupiła w latach 2001 – 2004. w chwili obecnej towary te wyszły z mody lub też uległy uszkodzeniom bądź różnią się tonacją i kalibracją. Chcąc zminimalizować rzeczywiste straty dalszego magazynowania, Spółka planuje obniżyć ich cenę.

W tym miejscu wykazać należy, iż celem prowadzenia działalności gospodarczej jest dążenie do osiągnięcia zysku poprzez zastosowanie do cen zakupu marży handlowej. Każdy przedsiębiorca ma jednak prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Ustawodawca przewidział również sytuacje, w których wystąpią okoliczności powodujące, że podatnicy nie osiągną dochodu lecz wygenerują straty z działalności gospodarczej, co potwierdza regulacja art. 7 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo wskazać można, iż w myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 05 lipca 2001 r. o cenach (Dz. u. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), przedsiębiorca będący producentem ma obowiązek obniżyć cenę w przypadkach, gdy towar nie posiada wymaganych cech określonych w charakterystyce jakościowej, o której mowa w art. 10 ust. 1, bądź posiada wady polegające na zmniejszeniu ilości, masy lub objętości towaru albo uszkodzenia, chyba że przy dołożeniu staranności wymaganej w stosunkach sprzedaży danego rodzaju nie mógł wiedzieć o wadzie towaru. Taki sam obowiązek ciąży na sprzedawcy towaru.

Należy jednak zwrócić uwagę, że mimo, iż przecena towarów jest dopuszczalna, to jak wskazano wyżej, wpływa ona na przychody z działalności gospodarczej. Wobec tego, rolą podatnika jest odpowiednie udokumentowanie opłacalności podjętej decyzji pod względem ekonomicznym.

Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Reasumując, przecena sprzedaży towarów handlowych (wyrobów ceramicznych), poniżej kosztów ich zakupu, w świetle argumentów wymienionych przez Spółkę jest dozwolona, ponieważ zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica stanowi stratę w działalności gospodarczej.

Jednocześnie zauważyć należy, że rozliczenie powyższej sprzedaży należy ujmować łącznie z innymi otrzymanymi przychodami i kosztami ich uzyskania poniesionymi w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.