Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 08 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania korekty przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania korekty przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grup X (dalej: „Grupa X”). Jedynym odbiorcą samochodów produkowanych przez Spółkę jest XA (dalej: „XA”). XA poprzez wyspecjalizowane jednostki wewnętrzne wspiera na bieżąco proces produkcji samochodów i części przez Spółkę.

Po zważeniu w roku 2011 funkcji jakie w procesie produkcji i dystrybucji samochodów produkowanych przez Spółkę pełnią: XA i Spółka, ustalono, że rentowność obrotu (zysku transakcyjnego) na produkcji samochodów i części, jaką docelowo powinna osiągać Spółka tak, aby odpowiadała ona warunkom rynkowym nie powinna przekraczać średnio w skali roku 2012 3,38%. Stosowaną dla celów ustalania ceny transakcyjnej metodą jest metoda marży transakcyjnej netto.

Spółka kalkuluje wstępne ceny produkowanych samochodów, które to ceny mają bezpośredni wpływ na rentowność obrotu, na bieżąco. Podstawą kalkulacji są zawsze jednak dane historyczne, a nie dane rzeczywiste dotyczące konkretnego pojazdu. Cena ustalana jest w oparciu o koszty (zakupu materiałów i surowców, koszty pracy, koszty finansowe) ponoszone w poprzednich okresach. Ponieważ są to kalkulacje szacunkowe więc zawiera się w nich rezerwy na ryzyka. Jeżeli ryzyka się ziszczają wówczas cena nie wymaga korygowana. Jeżeli natomiast okazuje się, że ryzyka (np. kursowe) nie ziszczają się wówczas cena zawiera błąd. Baza do ustalenia ceny jest zawyżona. Osiągana rentowność obrotu jest niezgodna z ustaleniami z XA.

Taki sposób kalkulacji powoduje ryzyko, że na podstawie wstępnych cen Spółka osiągnie inny od uzgodnionego poziom rentowności na produkcji samochodów. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż nie ma możliwości zastosowania innej metody kalkulacji ceny z uwagi na zmiany, jakie następują w ciągu roku w kosztach bezpośrednich i pośrednich produkcji, np. obniżanie lub podwyższenie przez dostawców cen części, wzrost wynagrodzeń, realizacja instrumentów pochodnych itp. Zatem, może wystąpić w Spółce sytuacja, w której skalkulowana i zafakturowana wstępnie cena nie odpowiada rzeczywistym kosztom produkcji poniesionej przez Spółkę i rzeczywiście należnemu Spółce od XA wynagrodzeniu za dany samochód.

Spółka w sytuacji rozbieżności między ceną projektowaną i zafakturowaną a rzeczywiście należną Spółce, powinna zgodnie z ustaleniami z XA dokonywać korekty osiągniętego przez Spółkę przychodu, co powodować będzie ewentualne przepływ pieniężne, tj. Spółka zobowiązana będzie zwrócić część ceny uprzednio zafakturowanej do XA albo XA zobowiązana będzie dopłacić Spółce część nieuiszczonej ceny.

Podsumowując, w sytuacji różnic, jakie znane będą po zakończeniu roku podatkowego 2012 pomiędzy ceną zafakturowaną a rzeczywiście należną Spółce, tj. uwzględniającą uzgodniony poziom rentowności odpowiadający warunkom rynkowym oraz polityce cen transferowych obowiązującej w grupie X, Spółka oraz XA przewidziały możliwość zastosowaniu mechanizmu korekty cen sprzedawanych samochodów.

W przypadku wystąpienia innego od uzgodnionego poziomu rentowności za rok 2012, korekta dokonywana będzie według następujących zasad:

1. celem korekty będzie odpowiednie dostosowanie poziomu rentowności osiąganej przez Spółkę do poziomu pierwotnie założonego odpowiadającego warunkom rynkowym, zgodne z wytycznymi odnoszącymi się do zasady marży transakcyjnej netto;
2. w zależności od okoliczności, korekta cen może polegać na odpowiednim obniżeniu albo podwyższeniu (korekta in plus lub korekta in minus) cen pierwotnie zastosowanych przez Spółkę i udokumentowanych fakturami wystawionym przez Spółkę w danym okresie rozliczeniowym, przyjętym dla celów dokonania omawianej korekty;
3. okresem rozliczeniowym przyjętym dla celów dokonania omawianej korekty jest rok kalendarzowy, co oznacza, że omawiana korekta cen powinna zostać dokonana po zakończeniu roku kalendarzowego;
4. zbiorcza faktura / faktury wystawione z powodu obniżenia lub podwyższenia ceny będą uwzględniane w okresu rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży, tj. Spółka będzie odnosić korekty wynikające ze zbiorczych faktur korygujących do uprzednio wykazanego przychodu należnego w poszczególnych miesięcznych okresach rozliczeniowych.
   
   

W związku z powyższym, w przypadku osiągnięcia na koniec roku 2012 innego niż uzgodniony na zasadzie marży transakcyjnej netto poziomu rentowności w związku ze sprzedażą przez Spółkę samochodów do XA, Spółka może być obowiązana do dokonania korekty przychodów (obniżenia lub podwyższenia) za cały rok. Spółka planuje dokonać korekt bądź to in plus bądź in minus za cały rok poprzez wystawienie faktury / faktur korygujących i uwzględnić korektę w poszczególnych okresach miesięcznych, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka działając na podstawie przepisów art. 11 ust. 3 i art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z przepisami § 15 i § 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz.U.09.160.1268), dalej zwanego „rozporządzeniem”, będzie mogła dokonać korekty przychodu za cały rok 2012...
2. Czy Spółka będzie mogła ująć korektę przychodów osiągniętych w roku 2012 polegającą bądź to na zmniejszeniu, bądź zwiększeniu przychodów w okresach rozliczeniowych, w których powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu dokonania sprzedaży...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli osoba prawna mająca siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań. Dochody, o których mowa w ust. 1, określa się w drodze oszacowania, stosując następujące metody:

1. porównywalnej ceny niekontrolowanej,
2. ceny odprzedaży,
3. rozsądnej marży („koszt plus”).
   
   

Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod wymienionych w ust. 2, stosuje się metody zysku transakcyjnego.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia, w przypadkach, gdy nie można określić dochodów za pomocą metod określonych w § 12 – 14, dopuszcza się zastosowanie metod zysku transakcyjnego, polegających na określaniu dochodów na podstawie zysku jakiego racjonalnie mógłby oczekiwać dany podmiot uczestniczący w transakcji.

Metody zysku transakcyjnego należy stosować tak, aby nie zwiększać obciążeń podatkowych podmiotu wyłącznie z powodu osiągania zysków niższych niż zyski przeciętnie osiągane przez inne podmioty, jeżeli mniejszy zysk lub nieosiągnięcie zysku przez dany podmiot przypisać można czynnikom ekonomicznym lub organizacyjnym.

Metoda marży transakcyjnej netto, o której mowa w § 16 pkt 2, polega nie badaniu marży zysku netto, jaką uzyskuje podmiot w transakcji lub transakcjach z innym podmiotem powiązanym, i określeniu jej na poziomie marży, jaką uzyskuje ten sam podmiot w transakcjach z podmiotami niezależnymi, lub marży uzyskiwanej w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne. Tak jak już zaznaczono z uwagi na stopień skomplikowania transakcji, Spółka w transakcji sprzedaży samochodów do XA stosuje właśnie metodę marży transakcyjnej netto. W uproszczeniu polega ona na tym, że dzieli się między Spółką a XA połączony zysk z transakcji, w oparciu o względną wartość działań podjętych przez każdy z powiązanych podmiotów, uwzględniając funkcje ważne ekonomicznie.

Z kolei, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi natomiast, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W świetle natomiast przepisu art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę powyższe przepisy, w sytuacji kiedy na koniec roku obrotowego – podatkowego, stosowane przez Spółkę ceny, a co za tym idzie uzyskany przez Spółkę przychód nie będzie odpowiadał uzgodnionemu z XA, rynkowemu poziomowi rentowności, tj. przychód będzie zaniżony bądź zawyżony w stosunku do należnego Spółce przychodu odpowiadającego wartości funkcji ustalonych w procesie kalkulacji, Spółka będzie mogła dokonać korekty przychodów ujmując ją w poszczególnych miesiącach, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży.

Możliwość dokonania jednorazowej korekty na koniec roku obrotowego zarówno in minus jak in plus w sytuacji, gdy celem korekty jest dostosowanie poziomu rentowności osiąganej przez podatnika do poziomu pierwotnie założonego odpowiadającego warunkom rynkowym została potwierdzona w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 12 lipca 2012 r. o sygn. akt II FSK 2660/10 oraz II FSK 2653/10 oraz w wyroku NSA z dnia 2 sierpnia 2012 r. o sygn. II FSK 180/11.

W świetle powyższych wyroków, korekta taka jest możliwa zarówno in plus jak in minus. Korekta może zostać dokonana zgodnie z przepisami rozporządzenia o fakturowaniu w drodze wystawienia zbiorczej faktury korygującej. NSA w wyroku z dnia 12 lipca 2012 r. o sygn. II FSK 2660/10 uznał, że rozliczenie jednorazowej korekty przychodu mającej na celu dostosowanie poziomu rentowności do pierwotnie założonego rynkowego poziomu wymaga skorygowania przychodów w poszczególnych okresach rozliczeniowych. W przypadku Spółki, takim okresem rozliczeniowym podatku dochodowego od osób prawnych jest okres miesięczny.

Zatem, w opinii Spółki w przypadku, gdy na koniec roku 2012 Spółka będzie musiała skorygować - zmniejszyć bądź zwiększyć przychód ze sprzedaży samochodów za cały rok 2012 będzie mogła korektę taką udokumentować jedną fakturą korygującą wystawioną na podstawie przepisu § 13 ust. 3 Rozporządzenia o fakturowaniu oraz uwzględnić korekty w poszczególnych miesiącach roku 2012‚ w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej. Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał w art. 12 ust. 3 ustawy, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo - skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

Z tak określonych przychodów wyłączeniu podlegają wartości zwróconych towarów, udzielnych bonifikat i skont.

W związku z tym, iż pierwszeństwo przy interpretacji przepisów prawa podatkowego ma wykładnia literalna, niezbędne jest zdefiniowanie pojęć bonifikata i skonto.

Według internetowego Słownika Języka Polskiego Portalu Wiedzy PWN, bonifikata to m.in. „zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi”. Przez skonto natomiast należy rozumieć „zniżkę ceny towaru objętego sprzedażą kredytową lub ratalną, udzieloną nabywcy płacącemu gotówką przed ustalonym terminem”. W doktrynie prawa podatkowego pojawiają się również pojęcia rabat i opust, które również skutkują zmieszeniem przychodów podatkowych. I tak, rabat to „obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę; też: ta kwota”. Zaś pod pojęciem upustu kryje się m.in. „obniżka ceny jakiegoś towaru”.

Jednocześnie wskazać należy, iż zdefiniowanych pojęć nie można interpretować dowolnie, czy choćby rozszerzająco.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka należy do międzynarodowej Grupy. Jedynym odbiorcą samochodów produkowanych przez Spółkę jest spółka z Grupy ( XA). Spółki ustaliły, że rentowność obrotu (zysku transakcyjnego) na produkcji samochodów, jaką docelowo powinna osiągać Spółka, powinna odpowiadać warunkom rynkowym i nie powinna przekraczać średnio w skali roku 2012 3,38%. Ustalenie rentowności na takim poziomie poprzedzała szczegółowa analiza sytuacji na rynku oraz funkcji, jakie XA i Spółka pełnią w transakcji. Kalkulacja ceny produkowanych samochodów mająca bezpośredni wpływ na rentowność obrotu, przygotowywana jest na bieżąco, jednak w oparciu o dane historyczne. Cena samochodu na kolejny miesiąc ustalana jest w oparciu o koszty ponoszone w poprzednich okresach. Różnice powstają z uwagi, iż są to kalkulacje szacunkowe zawierające rezerwy na ryzyka (koszty zakupu materiałów i surowców, koszty pracy, koszty finansowe). Jeżeli ryzyka się ziszczają cena nie wymaga korygowania. Natomiast w sytuacji, gdy ryzyko nie ziści się, wówczas cena jest zawyżona. Spółka wskazała, iż w związku z takim systemem kalkulacji, powstaje ryzyko, że osiągnie Ona inny od uzgodnionego poziom rentowności na produkcji samochodów. W takiej sytuacji Spółka, zgodnie z ustaleniami z XA powinna dokonywać korekty osiągniętego przychodu, celem osiągnięcia ustalonego poziomu rentowności obrotu (zysku transakcyjnego). Korekta przychodu miałaby powodować przepływy pieniężne, tj. Spółka zwracałaby część ceny uprzednio zafakturowanej do XA albo XA dopłacałaby Spółce. Spółka dokonałaby korekty bądź to in plus bądź in minus za cały rok poprzez wystawienie faktury / faktur korygujących i uwzględniałaby korektę w poszczególnych okresach miesięcznych, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży.

W tym miejscu tut. Organ wskazuje, iż Spółka może dowolnie kształtować wysokość cen towarów. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w sferę swobody podejmowania decyzji co do wysokości zastosowanych cen towarów wpływających na poziom rentowności obrotu (zysku transakcyjnego), natomiast wyłącznie oceniają ich skutki prawnopodatkowe.

Jednocześnie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia / zmniejszenia przychodów, tj. czy przychód powiększa się / zmniejsza się w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego. Zatem, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w opisanym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym zasadne jest dokonanie korekty przychodu podatkowego.

Po pierwsze, Spółka dokonując sprzedaży wyprodukowanych samochodów ustala ich cenę na zasadach rynkowych, kalkulując jej wysokość w oparciu o dane historyczne z uwzględnieniem ryzyka, które nie musi się ziścić. Zatem, cena ta stanowi przychód należny Spółki. Tak ustalony przychód może zostać pomniejszony o wartość zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W niniejszej sprawie nie będzie miał miejsca zwrot towarów (tj. wyprodukowanych samochodów). Zatem, do rozpatrzenia pozostaje kwestia, czy dokonywana korekta stanowi bonifikatę, rabat bądź skonto.

Spółka wskazała, iż korekta dotyczy sprzedaży ogółem w danym roku, ale jej punktem wyjścia jest uzyskanie przez Spółkę odpowiedniego (tj. ustalonego przez Spółkę w porozumieniu z XA) poziomu rentowności. Natomiast bonifikaty, rabaty, upusty i skonta stanowią rodzaj gratyfikacji za dokonane zakupy.

Tym samym, dokonana przez Spółkę operacja gospodarcza nie spełnia definicji ww. pojęć, a co za tym idzie nie może powodować zmian w kwocie przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym oraz mając na uwadze fakt, iż przedmiotowa korekta dokonywana przez Spółkę spowoduje przepływy pieniężne, tj. Spółka zwracałaby część ceny uprzednio zafakturowanej do XA albo XA dopłacałoby Spółce, pozostaje do rozstrzygnięcia kwestia, czy zdarzenia te mają wpływ na rozliczenie podatkowe Spółki.

I tak, w oparciu o cytowane na wstępie przepisy dotyczące przychodów, stwierdzić należy, iż przychodem jest ta wartość, która wchodzi do majątku podatnika i może podwyższyć jego aktywa. Z taką sytuacją będziemy mieć do czynienia, w sytuacji, gdy Spółka otrzyma od XA dopłatę do uprzednio zafakturowanej ceny.

Przychody z działalności gospodarczej powstają na zasadzie kasowej albo memoriałowej, co zostało uregulowane w art. 12 ust. 3a - 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym zasady określające moment powstania tych przychodów.

Regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a ustawy). A zatem, zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

Podkreślenia wymaga, że art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera definicji legalnej pojęcia „przychody należne”, jednak przez ten zwrot należy rozumieć wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność”, o której mowa w tym przepisie wynika bowiem z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności.

W przypadku, gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, momentem powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na fakturze lub umowie nie rzadziej jednak niż raz w roku (art. 12 ust. 3c i 3d ustawy).

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kwestię tą reguluje art. 12 ust. 3e ustawy, zgodnie z którym, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W niniejszym przypadku nie mamy do czynienia z wydaniem rzeczy, zbyciem prawa majątkowego, czy wykonaniem usługi. Nie są to również usługi rozliczane w okresach rozliczeniowych. Zatem, zasadne będzie przyjęcie, iż przychód powstanie na podstawie ostatniej z wymienionych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, otrzymywane przez Spółkę środki pieniężne z tytułu korekty sprzedaży w celu osiągnięcia docelowego progu rentowności, tak aby na koniec roku podatkowego 2012 poziom zysku Spółki odpowiadał wartości funkcji ustalonych w procesie kalkulacji, stanowić będą dla Spółki przychody podlegające opodatkowaniu w dniu otrzymania zapłaty.

Końcowo wskazać należy, iż artykuł 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest przepisem szczególnym i dotyczy podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu.

Celem szczególnej regulacji prawnej z art. 11 ww. ustawy jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych transakcjach cen odbiegających od rynkowych, po to aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy.

O przerzucaniu dochodu można mówić wówczas, gdy wykaże się, że podatnik miał możliwość osiągnięcia dochodu, jakiego należałoby oczekiwać. Oznacza to, że zawarte w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych unormowania chronią interesy fiskalne wierzyciela podatkowego przed erozją podstawy opodatkowania na skutek zawierania przez podmioty pozostające ze sobą w szczególnych związkach transakcji, których ceny odbiegają od wolnorynkowych, tj. odbiegają od cen, jakie ustaliłyby ze sobą podmioty niepowiązane.

Przysługująca organowi podatkowemu na podstawie art. 11 ww. ustawy kompetencja do szacunkowego ustalania dochodów podatnika stanowi odstępstwo od ogólnych zasad dotyczących ustalania podstawy opodatkowania. Jednocześnie szczegółowy sposób i tryb oszacowania przez organy podatkowe dochodów, o których mowa w tej regulacji został podany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz. U. z 2009 r. Nr 160, poz. 1268).

W związku z powyższym, ww. przepisy art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz powołanego rozporządzenia nie znajdą zastosowania w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym, co potwierdza również przedstawione przez tut. Organ uzasadnienie.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem Organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót