INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2010 r. (data wpływu 16.03.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku odłączenia fragmentu linii elektroenergetycznej na skutek działania czynników niezależnych od Wnioskodawcy – jest

• nieprawidłowe – w przypadku, gdy następuje wymiana odłączonej części składowej lub peryferyjnej na inną,

• prawidłowe – w przypadku, gdy nowowybudowane fragmenty linii stanowią odrębne środki trwałe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zastosowania art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku odłączenia fragmentu linii elektroenergetycznej na skutek działania czynników niezależnych od Wnioskodawcy,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości części składowej / peryferyjnej odłączonej od środka trwałego wskutek kradzieży, zniszczenia lub fizycznej likwidacji dokonanej w inny sposób,

• zastosowania art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku odłączenia fragmentu linii elektroenergetycznej w celu wybudowania na jego miejscu nowego środka trwałego,

• zastosowania art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku odłączenia fragmentu linii elektroenergetycznej dołączanego do istniejącego środka trwałego,

• ustalenia wartości początkowej nowego środka trwałego powstałego z przyłączenia trwale odłączonego fragmentu linii elektroenergetycznej,

• ustalenia ceny nabycia (kosztu wytworzenia) odłączonej części składowej lub peryferyjnej środka trwałego.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest przedsiębiorstwem energetycznym w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. u. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm., dalej powoływanej jako „Prawo energetyczne”), prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji energii elektrycznej przy wykorzystaniu należącej do Spółki sieci elektroenergetycznej, na którą składa się szereg urządzeń technicznych, budowli i budynków, umożliwiających dystrybucję energii elektrycznej do odbiorców.

Urządzenia służące dystrybucji energii elektrycznej, stanowiące własność Wnioskodawcy, zaliczane są do środków trwałych w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przeważający rodzaj środków trwałych używanych przez Wnioskodawcę stanowią budowle liniowe, tj. w szczególności linie elektroenergetyczne.

W przypadku obiektów linii elektroenergetycznych, stosownie do zapisów Uwag szczegółowych odnośnie Grupy 2 Klasyfikacji Środków Trwałych (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Dz. u. Nr 112, poz. 1317 ze zm., zwanego dalej „KŚT”), jako odrębne obiekty inwentarzowe - środki trwałe, klasyfikowane są na poszczególne ich odcinki, odpowiadające bądź istniejącemu podziałowi administracyjnemu lub eksploatacyjnemu, bądź charakteryzujące się odmienną konstrukcją, ewentualnie innymi cechami technicznymi.

Charakterystyka budowli liniowej powoduje, że w skład jednej pozycji inwentarzowej - środka trwałego wchodzi szereg obiektów budowlanych, urządzeń budowlanych i urządzeń technicznych, połączonych ze sobą funkcjonalnie, umożliwiających dystrybucję energii elektrycznej poprzez sieć elektroenergetyczną należącą do Wnioskodawcy.

Z reguły w skład linii elektroenergetycznej wchodzą: przewody fazowe i odgromowe, konstrukcje wsporcze (słupy, maszty itp.), izolatory, osprzęt liniowy.

W zależności od zastosowanej technologii, cech konstrukcyjnych oraz przebiegu w terenie, budowle liniowe służące realizacji tej samej funkcji, np. linia przesyłowa łącząca stacje transformatorowe, mogą dzielić się na szereg odrębnych środków trwałych bądź też stanowić jeden środek trwały.

Mając na uwadze, iż większość linii elektroenergetycznych należących do Wnioskodawcy została wybudowana w latach 70, 80 i 90-tych XX wieku i została przeniesiona na Wnioskodawcę w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (oddziału samodzielnie sporządzającego bilans) w dniu 30 czerwca 2007 r. przez y (właściciela 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki) w związku z wejściem w życie postanowień Dyrektywy 2003/54/WE z 26 czerwca 2003 r. (Dz. u. l 176 z 15 lipca 2003 r., str. 37 - 56), dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz implementacji jej postanowień do krajowego porządku prawnego, nakładającej obowiązek rozdzielenia działalności związanej z dystrybucją energii od innych rodzajów działalności, Wnioskodawca nie ustalał ceny nabycia ani kosztu wytworzenia poszczególnych elementów wchodzących w skład eksploatowanych linii elektroenergetycznych, bowiem wartość początkowa środków trwałych nabytych w formie aportu została ustalona zgodnie z art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r.).

W toku eksploatacji obiekty linii elektroenergetycznych podlegać mogą następującym zdarzeniom skutkującym koniecznością przeprowadzenia na nich prac rekonstrukcyjnych lub modernizacyjnych:

1. zniszczenie na skutek kradzieży,
2. zniszczenie na skutek działania czynników atmosferycznych lub sił natury,
3. naturalne zużycie,
4. zużycie technologiczne, powodujące konieczność modernizacji,
5. konieczność przyłączenia do istniejącej już sieci kolejnych odbiorców, jednego dużego odbiorcy, odnawialnych źródeł energii itp.

Wszelkie prace związane z rekonstrukcją lub przebudową obiektów linii elektroenergetycznych mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa i ciągłości dostaw energii. Obowiązek dokonania modernizacji linii może wynikać również z konieczności sprostania wymogom stawianym przez przepisy prawa polskiego i Unii Europejskiej, zgodnie z którymi operator systemu dystrybucyjnego zobowiązany jest utrzymywać zdolności urządzeń, instalacji i sieci do realizacji zaopatrzenia w energię w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych (art. 4 ust. 1 Prawa energetycznego). Wszelkie działania związane z rekonstrukcją lub modernizacją linii elektroenergetycznych podyktowane są względami gospodarności, a koszty tych prac ponoszone są w celu zapewnienia i zabezpieczenia źródeł przychodów Wnioskodawcy.

W przypadkach wskazanych w pkt 1 i 2, w następstwie niezależnych od Wnioskodawcy okoliczności, od linii elektroenergetycznej trwałemu odłączeniu podlega fragment linii, który nie może już zostać wykorzystany zgodnie z jego pierwotnym przeznaczeniem. Rekonstrukcja linii elektroenergetycznej polega w takim przypadku na odbudowaniu uszkodzonych fragmentów linii, przy czym w zależności od charakteru wykonanych prac oraz zainstalowanych wraz z linią urządzeń, efekt tych prac może być w dalszym ciągu zaliczany do wartości istniejącego środka trwałego bądź też nowowybudowane fragmenty linii stanowią odrębne jednostki inwentarzowe środki trwałe (zgodnie z uwagami do Grupy 2 KŚT).

W przypadkach wskazanych w pkt 3, 4 i 5 odłączenie określonych fragmentów linii elektroenergetycznej następuje na skutek decyzji Wnioskodawcy. Istniejące fragmenty linii zastępowane są nowymi, przy czym w zależności od charakteru wykonanych prac oraz zainstalowanych wraz z linią urządzeń, efekt tych prac może być w dalszym ciągu zaliczany do wartości istniejącego środka trwałego bądź też nowo - wybudowane fragmenty linii stanowią odrębne jednostki inwentarzowe - środki trwałe (zgodnie z uwagami do Grupy 2 KŚT, np. do linii elektroenergetycznej położonej na terenie kilku gmin, stanowiącej jeden obiekt inwentarzowy, po odłączeniu istniejących fragmentów linii, mogą zostać przyłączone nowo wybudowane odcinki linii, stanowiące odrębne środki trwałe, wyodrębnione zgodnie z podziałem administracyjnym).

Odłączone elementy linii elektroenergetycznej mogą zostać wykorzystane przez Spółkę w prowadzonej działalności, np. poprzez rekonstrukcję odłączonego fragmentu linii w innym miejscu albo podlegać sprzedaży lub fizycznej likwidacji. Odłączeniu podlegać mogą zarówno dłuższe odcinki linii elektroenergetycznych, jak i ich poszczególne fragmenty (np. pojedyncze konstrukcje wsporcze, przewody itp.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy trwałe odłączenie fragmentu linii elektroenergetycznej na skutek działania czynników niezależnych od Wnioskodawcy (kradzież, czynniki atmosferyczne, działanie sił natury itp.) stanowi podstawę do obniżenia wartości początkowej środka trwałego - linii elektroenergetycznej, zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy niezamortyzowana część wartości początkowej przypadającej na trwale odłączony fragment linii elektroenergetycznej, który uległ kradzieży, zniszczeniu lub został fizycznie zlikwidowany w inny sposób, stanowi stratę w nie w pełni zamortyzowanych środkach trwałych, która może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów...
3. Czy trwałe odłączenie fragmentu linii elektroenergetycznej w celu wybudowania na jego miejscu nowego fragmentu linii, stanowiącego pod względem inwentarzowym odrębny, nowy środek trwały, stanowi podstawę do obniżenia wartości początkowej środka trwałego - linii elektroenergetycznej, zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
4. Czy trwałe odłączenie fragmentu linii elektroenergetycznej w celu wybudowania na jego miejscu nowego fragmentu linii dołączanego do istniejącego środka trwałego (modernizacja), stanowi podstawę do obniżenia wartości początkowej środka trwałego - linii elektroenergetycznej, zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
5. Czy niezamortyzowana część wartości początkowej przypadającej na trwale odłączony fragment linii elektroenergetycznej, która zostanie zrekonstruowana w innym miejscu jako samodzielny środek trwały, stanowi wartość początkową takiego środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 16g ust. 1 oraz art. 16h i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
6. W jaki sposób ustalać należy cenę nabycia (koszt wytworzenia) odłączonej części składowej lub peryferyjnej środka trwałego, jeżeli podatnik przyjmując środek trwały do używania ustalał wartość początkową środka trwałego w sposób inny niż przez posłużenie się ceną nabycia lub kosztem wytworzenia poszczególnych części, z których składa się środek trwały, np. na podstawie art. 16g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze dotyczące opisu zdarzenia przyszłego.

Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami, i tak:

• w zakresie pytania pierwszego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-8/MC,

• w zakresie pytania drugiego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-3/MC i ILPB3/423-249/10-9/MC,

• w zakresie pytania trzeciego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-4/MC i ILPB3/423-249/10-10/MC,

• w zakresie pytania czwartego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-5/MC i ILPB3/423-249/10-11/MC,

• w zakresie pytania piątego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-6/MC i ILPB3/423-249/10-12/MC,

• w zakresie pytania szóstego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-7/MC i ILPB3/423-249/10-13/MC.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej, wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Wnioskodawca wskazuje, że powołany przepis art. 16g ust. 16 ani inne regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie przewidują definicji pojęcia „części składowej” ani „części peryferyjnej”.

W rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego - art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego.

Wprawdzie pojęcie części składowej w znaczeniu jakie nadają mu przepisy prawa cywilnego odnosi się do rzeczy, natomiast linia elektroenergetyczna stanowiąca jedną jednostkę inwentarzową - środek trwały, składa się z wielu rzeczy ruchomych, jedynie połączonych ze sobą w celu zapewnienia funkcjonowania linii elektroenergetycznej zgodnie z jej przeznaczeniem, to jednak w ocenie Wnioskodawcy, przez trwałe odłączenie części składowej lub peryferyjnej, o którym mowa w art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do linii elektroenergetycznej, rozumieć można także odłączenie fragmentu linii (zespołu rzeczy ruchomych składających się na odłączany fragment), nawet jeżeli linia na skutek takiego odłączenia może być dalej wykorzystywana zgodnie ze swoim przeznaczeniem (np. zapewniać możliwość dystrybucji energii elektrycznej do odbiorców podłączonych do nieuszkodzonych odcinków linii).

Wnioskodawca wskazuje, że z uwagi na fakt, iż zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz KŚT, jeden środek trwały składać może się z szeregu rzeczy ruchomych połączonych do wspólnego wykorzystania, a także z uwagi na brak ustawowych definicji pojęć „część składowa” oraz „część peryferyjna”, przepis art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczący odłączenia części składowej środka trwałego interpretować należy w ten sposób, że aby trwałe odłączenie poszczególnych rzeczy ruchomych od środka trwałego, niezależnie od tego czy skutkuje jego niekompletnością i brakiem możliwości wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem, czy też nie stoi na przeszkodzie dalszemu wykorzystywaniu środka trwałego w ograniczonym zakresie (tj. istotnej zmiany środka), mieściło się w pojęciu „odłączenia części składowej lub peryferyjnej”.

Wnioskodawca podnosi także, że z treści przepisu art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wynika, że ma on wyłącznie zastosowanie do podatników, którzy ponieśli koszty nabycia lub wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, od których odłączane są części składowe lub peryferyjne i ustalali wartość początkową środków trwałych na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 lub pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, powołany przepis - zgodnie z jego literalnym brzmieniem - dotyczy wszystkich podatników posiadających podlegające amortyzacji środki trwałe oraz wszystkich środków trwałych, niezależnie od sposobu ich nabycia.

W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może więc zostać zastosowany także przez podatników, którzy wartość początkową środków trwałych ustalili na podstawie przepisów art. 16g ust. 1 pkt 3 - 5 lub ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc między innymi w drodze wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku trwałego odłączenia fragmentu linii elektroenergetycznej na skutek jej zniszczenia lub utraty spowodowanej działaniem czynników niezależnych od Wnioskodawcy (kradzież, czynniki atmosferyczne, działanie sił natury itp.) Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania obniżenia wartości początkowej środka trwałego - linii elektroenergetycznej - o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w przypadku, gdy następuje wymiana odłączonej części składowej lub peryferyjnej na inną,

• prawidłowe – w przypadku, gdy nowowybudowane fragmenty linii stanowią odrębne środki trwałe.
  
  

Zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „części składowej”. Wobec powyższego, należy odwołać się do definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 47 § 2 częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Zatem trwałe odłączenie tak rozumianej części składowej powoduje:

• trwałe uszkodzenie środka trwałego lub istotną zmianę środka trwałego albo

• trwałe uszkodzenie przedmiotu odłączonego lub trwałą istotną zmianę przedmiotu odłączanego.
  
  

Należy zatem wnioskować, iż z trwałym odłączeniem części składowej nie ma do czynienia w sytuacji, gdy nastąpi wymiana odłączonej części składowej na inną, natomiast trwałe odłączenie części składowej wystąpi zawsze, gdy przedmiot odłączony zostanie trwale uszkodzony lub zmieni się.

Przepisy podatkowe nie definiują również pojęcia „części peryferyjnej”, która – o ile traktować ją jako przynależność w rozumieniu art. 51 Kodeksu cywilnego – jest rzeczą odrębną od rzeczy głównej, pozostającą z nią w stosunku gospodarczego przyporządkowania, o charakterze pomocniczym.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy odłączenie części składowej lub peryferyjnej nie będzie miało charakteru trwałego, tj., gdy odłączony odcinek lub element zostanie zastąpiony innym, art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał zastosowania. Zatem, w sytuacji, gdy odłączana część składowa lub peryferyjna jest zastępowana inną częścią nie należy pomniejszać wartości początkowej środka trwałego o różnicę wynikającą z ww. przepisu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że rekonstrukcja linii elektroenergetycznej w wyniku zniszczenia na skutek kradzieży, czynników atmosferycznych, działania sił natury, polega na odbudowaniu uszkodzonych fragmentów linii, przy czym w zależności od charakteru tych prac efekt może być różny.

Po pierwsze, może on być w dalszym ciągu zaliczony do wartości istniejącego środka trwałego. w tej sytuacji – zdaniem tut. Organu - nie następuje trwałe odłączenie części składowej, lecz czasowe odłączenie tej części spowodowane czynnikami niezależnymi od Wnioskodawcy.

Zatem nie może mieć zastosowania art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. w przedmiotowej kwestii nie ma również znaczenia, iż na skutek takiego odłączenia linia może być dalej wykorzystywana zgodnie ze swoim przeznaczeniem (np. zapewnić możliwość dystrybucji energii elektrycznej do odbiorców połączonych do nieuszkodzonych odcinków linii).

Natomiast w sytuacji, gdy odłączeniu podlega fragment linii, który nie może już zostać wykorzystany zgodnie z jego pierwotnym przeznaczeniem, a efektem tych prac będzie powstanie nowego fragmentu linii stanowiącego odrębny środek trwały, to wówczas trwałe, a nie czasowe odłączenie spowoduje, że będzie miał zastosowanie art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy wskazać na brzmienie art. 16g ust. 13 tej ustawy, zgodnie z którym jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Środki trwałe uważa się zatem za ulepszone (w wyniku czego następuje zwiększenie ich wartości początkowej) przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

• wydatki na ulepszenie muszą być związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją danego środka trwałego,

• wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania,

• suma tych wydatków w roku przekracza 3.500 zł.
  
  

Wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania mierzy się w szczególności:

• okresem używania,

• zdolnością wytwórczą,

• jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych,

• kosztami eksploatacji środków trwałych.
  
  

Jeżeli nie zostanie spełniony co najmniej jeden z powyższych warunków, wówczas nie mamy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego i nie zachodzi obowiązek zwiększania wartości początkowej.

W przeciwnym razie wydatki poniesione przez Spółkę na rekonstrukcję linii elektroenergetycznej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, gdy zgodnie z art. 15 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.