INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2010 r. (data wpływu 7 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie zbierania odpadów innych niż niebezpieczne (PKD 3811Z). W ramach swojej działalności Spółka zakupuje pojemniki i kontenery do gromadzenia stałych odpadów komunalnych celem wyposażenia klientów, zgodnie z umowami, przy czym pojemniki te i kontenery pozostają nadal własnością Spółki.

W związku z rozszerzeniem obszaru działania Spółki poprzez przejęcie nowych rynków zbytu w latach 2008 i 2009 zakupiono znaczną ilość pojemników i kontenerów, których jednostkowa cena netto wynosiła do 3 500 zł i powyżej 3 500 zł. W listopadzie 2009 roku okazało się, że część z tych zakupionych pojemników i kontenerów w latach 2008 i 2009 miała jednostkową cenę netto powyżej 3 500 zł, o łącznej wartości 97 680 zł, tj. w 2008 roku na kwotę 61 490 zł, a w 2009 r. na kwotę 36 190 zł, która to przyjęta została na stan magazynowy i zakwalifikowana jednorazowo w koszty uzyskania przychodów (tj. koszty związane z eksploatacją pojemników) w momencie ich rozchodu i potraktowano jako przedmioty nietrwałe a winny być zaliczone do środków trwałych 2008 i 2009 roku, zgodnie z art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z zaistniałą sytuacją Spółka dopiero w miesiącu listopadzie 2009 r. dokonała przekwalifikowania (przedmiotów nietrwałych) kontenerów i pojemników w ilości 27 szt. o wartości powyżej 3 500 zł każdy do środków trwałych – dokumenty OT z datą 30 listopada 2009 r. Ponadto Spółka dokonała w miesiącu listopadzie 2009 r. korekty kosztów uzyskania przychodów (koszty związane z eksploatacją pojemników 2009 r.) o kwotę 97 680 zł (tj. o wartość nabycia rozchodowanych pojemników i kontenerów). Rozpoczęła amortyzację ww. pojemników i kontenerów od miesiąca następującego po miesiącu zaliczenia tych składników do środków trwałych, tj. od miesiąca grudnia 2009 roku, stanowiącą koszt uzyskania przychodów, obliczoną zgodnie ze stawkami amortyzacyjnymi, stanowiącymi załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwanych „Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych” – tj. stawkę 18% (symbol 6-68-681 KŚT). Spółka obliczyła należne z tego tytułu odsetki według stawek obowiązujących od zaległości podatkowej zgodnie z art. 53 ustawy – Ordynacja podatkowa. W kwocie 9 760 zł (od momentu zaliczenia w koszty pełnej wartości zakupu kontenerów i pojemników do dnia zapłaty odsetek – tj. 21 grudnia 2009 r.), zgodnie z poniższym wykazem i odprowadziła do urzędu skarbowego w dniu 21 grudnia 2009 r. naliczonych odsetek w kwocie 9 760 zł Spółka nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów 2009 r.

Korektę kosztów związanych z rozchodami pojemników i kontenerów za lata 2008 i 2009 wraz z naliczonymi odsetkami na dzień 21 grudnia 2009 r. Jednostka zamieściła w poz. F załącznika do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ORD-IN/A.

Korekta kosztów związanych z rozchodami pojemników i kontenerów za 2008 r. i 2009 r. wraz z naliczonymi odsetkami na dzień 21 grudnia 2009 r.

Zestawienie:

Jednorazowo w kosztach ogółem za lata 2008 – 2009 jest 97 680 zł

z tego: w 2008r . 64 490 zł

w 2009r. 36 190 zł

Odsetki od zaległ. podatkowych za lata 2008 – 2009 na dzień 21.12.2009 r. wynoszą: 9 750 zł

Stawki odsetek od zaległości podatkowych w % (standardowe)

• od 27 marca 2008 r. – 14,50
• od 26 czerwca 2008 r. – 15,00
• od 27 listopada 2008 r.– 14,50
• od 24 grudnia 2008 r. – 13,00
• od 28 stycznia 2009 r. – 11,50
• od 26 lutego 2009 r. – 11,00
• od 26 marca 2009 r. – 10,50
• od 26 czerwca 2009 r. – 10,00

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka dokonała w sposób prawidłowy przekwalifikowania pojemników i kontenerów do środków trwałych, prawidłowo skorygowała koszty i czy w sposób prawidłowy naliczyła odsetki od zaległości podatkowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie nastąpiło ujawnienie środków trwałych zgodnie z art. 16e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż przekwalifikowane do środków trwałych pojemniki i kontenery zostały błędnie zakwalifikowane do materiałów.

W związku z tym Spółka uznała, że należało:

• Wprowadzić składniki majątku do ewidencji środków trwałych w listopadzie 2009 r.
• Skorygować koszty uzyskania przychodów dotyczące wartości nabycia pojemników i kontenerów w listopadzie 2009 r.
• Naliczyć amortyzację od miesiąca następującego po miesiącu zaliczenia tych składników do środków trwałych, tj. w grudniu 2009 r.
• Naliczyć odsetki od zaległości podatkowej, a nie odsetki o których mowa w art. 16e ust.1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Co do zasady, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi. Treść art. 15 ust. 6 ww. ustawy stanowi bowiem, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16d ust. 2 ww. ustawy podatkowej, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Regulacja ta, dotycząca ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, odsyła do zapisów art. 16a - 16c ww. ustawy, czyli również do niskocennych składników majątku o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Z powyższych wyjaśnień oraz przytoczonych przepisów ustawy podatkowej wynika, iż jedynym uzasadnieniem niezaliczania do ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych składników majątkowych wymienionych w art. 16a i 16b ustawy nie jest ich wartość początkowa w wysokości równej bądź niższej 3 500 zł ale przewidywany okres używania poniżej roku.

W konsekwencji, składniki majątku o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok i wartości początkowej niższej, równej lub wyższej od 3 500 zł stanowią środki trwałe i w związku z tym należy je wprowadzić do ewidencji środków trwałych, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania ich od używania (art. 16d ust. 2 cyt. ustawy).

Każdy późniejszy termin wprowadzenia składników majątkowych do ww. ewidencji uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 (art. 16d ust. 2 zdanie drugie ustawy).

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 4 omawianej ustawy podatkowej, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wobec tego Spółce przysługiwać będzie prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzono dany składnik majątkowy do ewidencji środków trwałych. Dokonane odpisy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, aż do momentu zrównania się sumy dokonanych odpisów z wartością początkową środka trwałego, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, chyba że na mocy art. 16 tej ustawy odpisy te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 16e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który odnosi się wyłącznie do przypadków niezaliczenia składnika majątkowego do środków trwałych ze względu na przewidywany okres używania poniżej jednego roku.

W konsekwencji, skoro Spółka zaliczyła wartości pojemników i kontenerów do kosztów podatkowych z powodu błędnej oceny, że nie spełniają one definicji środka trwałego (tj. kryterium wartości, które pozostaje bez znaczenia w przedmiotowej sprawie), powinna skorygować koszty okresu, w którym wydatki te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 53 § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego, od zaległości podatkowych, (z zastrzeżeniem art. 54) naliczane są odsetki za zwłokę. Odsetki te są wpłacane bez wezwania organu podatkowego (art. 55 § 1 Ordynacji podatkowej), a ich stawkę należy ustalić zgodnie z art. 56 tej ustawy.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przyjęta formuła prawna cytowanego przepisu oznacza ścisłą korelację instytucji interpretacji z definicją legalną pojęcia „przepisy prawa podatkowego” – zawartą w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej – które zdefiniowane są jako przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Odnosząc niniejsze do wskazanych przez Wnioskodawcę w załączniku ORD-IN/A kwot naliczonych odsetek od zaległości należy stwierdzić, że ich ocena wykracza poza zakres przedmiotowy pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Kompetencje w tym zakresie zostały przyznane odrębnym organom podatkowym w ramach ich właściwości rzeczowej.

Dlatego też w ramach przedmiotowej interpretacji indywidualnej dokonano wykładni przepisów prawa podatkowego w przedmiotowym zakresie. Nie poddano natomiast ocenie prawidłowości dokonanych przez Spółkę wyliczeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.