INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 lutego 2010 r. Sygn. akt I SA/Gl 677/09, wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w w/w wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodów w momencie rozliczenia transakcji opcyjnych wydatków związanych z ich rozliczeniem - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 lutego 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodów w momencie rozliczenia transakcji opcyjnych wydatków związanych z ich rozliczeniem.

W dniu 29 kwietnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-473/09/MO, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych powstałych z tytułu transakcji na instrumentach pochodnych (w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów) za nieprawidłowe.

Interpretacja ta została skutecznie doręczona 04 maja 2009 r.

Pismem z dnia 15 maja 2009 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 10 czerwca 2009 r. Znak: IBPBI/2/423W-68/09/MO odmawiając zmiany w/w interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 15 czerwca 2009 r.

Pismem z dnia 14 lipca 2009 r. wniesiono skargę na w/w. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 17 sierpnia 2009 r. Znak: IBPB/2/4240-55/09/MO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 10 lutego 2010 r. Sygn. akt I SA/Gl 677/09 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok wpłynął do tut. BKIP w dniu 21 maja 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi swą podstawową działalność gospodarczą w zakresie przewozów towarowych koleją. Realizacja takiego profilu działalności wiąże się z ponoszeniem przez Spółkę ciągłych wydatków bieżących oraz inwestycyjnych. Celem zabezpieczenia stałego poziomu kosztów finansowania wydatków bieżących i inwestycyjnych. Spółka zawarła z bankiem transakcję (transakcja), w której wykorzystane zostały pochodne instrumenty finansowe. Na całość transakcji składają się dwa elementy: Interest Rate Swap (IRS) czyli transakcja zmieniająca zmienną stopę procentową na stałą oraz sprzedaż opcji walutowych call z barierą wyłączającą (opcje podzielone zostały na 3 części). Transakcja IRS zawarta została w celu obniżenia i zabezpieczenia na stałym poziomie kosztu odsetkowego dla kwoty kredytów zaciągniętych przez Spółkę. Spółka płaci od nich zmienne oprocentowanie oparte o stopę WIBOR 1M. W związku z dotychczasowym i przewidywanym dalszym wzrostem tej stopy istniało ryzyko zwiększenia kosztów finansowych. Zostało ono zniwelowane poprzez zastąpienie tej stopy stopą stałą na niższym poziomie. Realizacja transakcji oznaczała, że od dnia jej zawarcia bank zapewniał co miesiąc kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy odsetkami, wyliczonymi od określonej kwoty kredytu, według stopy WIBOR 1M a odsetkami wyliczonymi według stałej stopy.

Spółka odnotowywała z tego tytułu korzyść (przychód) gdyż odprowadzała swoim kredytodawcom odsetki liczone od stopy zmiennej, równocześnie płacąc bankowi z którym zawarła transakcję odsetki wyliczane od tej samej kwoty kredytu, ale według stopy stałej. Z tytułu powstałej różnicy na odsetkach bank z którym Spółka zawarła transakcję przelewał na jej rachunek środki pieniężne.

Opcje walutowe zostały wbudowane w przedmiotową transakcję obniżającą poziom stałej stopy procentowej. Zawarcie transakcji opcyjnej oznacza zobowiązanie Spółki do sprzedaży bankowi w uzgodnionym dniu rozliczenia transakcji (12 sierpnia 2009 r.) łącznie kwoty określonej w EUR po kursie z góry ustalonym. Zobowiązanie to zostałoby zniesione, jeżeli w dowolnym momencie obowiązywania transakcji, chociaż na chwilę kurs waluty EUR spadnie do poziomu określonego jako bariera wyłączająca. Bariery wyłączające zostały ustalone na takim poziomie, co do którego w dniu zawierania transakcji istniała niemal pewność, że zostanie on osiągnięty.

Takie powiązanie ze sobą pochodnych instrumentów finansowych oznaczało, że jeżeli kiedykolwiek w ciągu roku obowiązywania transakcji kurs EUR/PLN dotknie bariery wyłączającej, opcja wygaśnie, a wówczas pozostaje do rozliczenia wyłącznie transakcja IRS.

Spółka zawarła transakcję w oparciu o prognozy kurs EUR/PLN przyjmowane na koniec 2008 roku, a także uwzględniała wszelkie przesłanki rynkowe (np. wysokie prawdopodobieństwo podwyższenia przez NBP stóp procentowych) wskazujące na dalsze umacnianie się PLN.

Z końcem 2008 roku następowało silne osłabienie złotówki. Sytuacja taka powodowała dla Spółki zmniejszanie się prawdopodobieństwa zastosowania bariery wyłączającej opcje i ich wygaśnięcie. W związku z koniecznością zminimalizowania ryzyk wynikających z zawartej transakcji, Spółka zaprzestała realizacji obowiązków wynikających z umowy ramowej związanych z transakcją i z jej rozliczeniem. Skutkiem czego było rozwiązanie przez bank umowy ramowej zawartej ze Spółką.

Na dzień rozwiązania umowy nastąpiło rozliczenie (terminacja) transakcji. Po uwzględnieniu powiązanych ze sobą przychodów osiągniętych z instrumentu IRS oraz kosztów poniesionych z instrumentu opcji walutowych, ostatecznie Spółka osiągnęła stratę.

Spółka w dniu 12 grudnia 2008 r. zaprzestała realizacji obowiązku polegającego na ustanawianiu co raz to wyższych kwot zabezpieczeń wynikających z zawartej z Bankiem umowy ramowej. Wskutek tego Bank w dniu 18 grudnia 2008 r. złożył oświadczenie o wcześniejszym rozwiązaniu umowy ramowej oraz zawartych na jej podstawie transakcji IRS i opcji walutowych. Następnego dnia Bank rozliczył obie transakcje (dokonał terminacji całej otwartej pozycji Spółki), gdzie wyliczył należność Spółki z transakcji IRS oraz wyliczył zobowiązanie Spółki wynikające z rozliczenia opcji walutowych. Zachowanie Banku było zgodne z § 26 ust. 1 pkt 1 umowy ramowej, który stanowił, że w przypadku naruszenia umowy ramowej strona nienaruszająca będzie uprawniona do rozwiązania ze skutkiem natychmiastowym umowy ramowej i wszystkich zawartych na jej podstawie transakcji.

Spółka wskazała, że w przedmiotowym stanie faktycznym sprawy żadna ze stron umowy ramowej nie zrezygnowała z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych. Na żadnym etapie trwania umowy ramowej Spółka nie składała oświadczenia o rezygnacji z praw, również Bank w korespondencji kierowanej do Spółki jednoznacznie wskazywał, że zastrzega sobie wszelkie prawa wynikające z umowy ramowej oraz umowy zabezpieczającej.

W świetle powyższych wyjaśnień, stwierdzić należy, że zaprzestanie przez Spółkę realizacji niektórych obowiązków wynikających z umowy ramowej, nie było jednoznaczne z rezygnacją z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, ale stało się powodem rozwiązania umowy przez Bank, co doprowadziło do rozliczenia (zamknięcia) zawartych transakcji z wykorzystaniem pochodnych instrumentów finansowych, tj. IRS i opcji walutowych. Dzień 18 grudnia 2008 r., w którym doszło do wcześniejszego rozwiązania umowy, stał się w związku z tym dniem realizacji praw wynikających z opisanych wyżej pochodnych instrumentów finansowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz własne stanowisko w sprawie, Spółka zwraca się z uprzejmą prośbą o potwierdzenie, iż w związku z zawarciem transakcji z wykorzystaniem pochodnych instrumentów finansowych poniesione koszty w związku z rozliczeniem transakcji opcji walutowych są kosztem podatkowym w dniu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji tych praw, bądź w dniu ich odpłatnego zbycia - art. 16 ust. 1 pkt 8b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów).

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z kolei w myśl art. 16 ust. 1 pkt 8b updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych. Art. 16 ust. 1b updop wskazuje, że ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych, rozumie się przez to prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Zatem wydatki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 8b - wydatki związane z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - nie są kosztem uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Stają się nimi natomiast w momencie:

• realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych,
• rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów,
• z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych.
  
  

Z analizy powyższych przepisów wynika, że zawarcie przez Spółkę transakcji z wykorzystaniem IRS oraz opcji jest zawarciem transakcji z wykorzystaniem pochodnych instrumentów finansowych w rozumieniu art. 16 ust. 1b updop.

Kontrakt IRS (interest rate swap) czyli tzw. swap na stopy procentowe, spełnia powyższą definicję pochodnych instrumentów finansowych, jest bowiem kontraktem terminowym przedstawiającym prawo majątkowe, którego cena zależy od stóp procentowych. Natomiast opcja jest prawem majątkowym, której cena zależy od ceny walut obcych, jest wprost w skazana w przepisie art. 16 ust. 1b jako przykład pochodnego instrumentu finansowego.

Koszty jakie Spółka poniosła w związku z zawarciem transakcji są, uwzględniając treść art. 15 ust. 1 updop, kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i jako takie stanowić powinny koszty uzyskania przychodów. Jeśli chodzi o określenie momentu w którym koszty te powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wskazać należy na brzmienie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 8b) updop, mówiącego, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia. Z analizy tego przepisu wynika więc, że realizacja praw z pochodnych instrumentów finansowych, rezygnacja z realizacji praw wynikających z tych instrumentów czy też odpłatne zbycie instrumentów, powoduje wypełnienie jego hipotezy co skutkuje prawem zaliczenia wydatków związanych z tymi instrumentami do kosztów uzyskania przychodów. Dniem na który należy zaliczyć przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodów jest dzień rozliczenia transakcji, wynikający z realizacji praw z instrumentów, rezygnacji z realizacji tych praw bądź z ich odpłatnego zbycia.

Wydatki związane z transakcją, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają w przypadku Spółki wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Spółka wskazuje, że w momencie zawierania transakcji z wykorzystaniem opcji walutowych nie poniosła żadnych wydatków, wydatek taki pojawił się w przypadku nie zadziałania bariery wyłączającej. Na dzień rozliczenia transakcji zarówno z instrumentu IRS jak i z opcji pojawiły się przychody i koszty, które należy rozliczyć zgodnie z opisanymi powyżej zasadami.

Uwzględniając powyższe, stanowisko Spółki w sprawie zawarcia transakcji z wykorzystaniem pochodnych instrumentów finansowych (IRS, opcje) jest następujące: ponoszone, w związku z zawartą przez Spółkę transakcją, wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów, na dzień realizacji (rozliczenia całej otwartej pozycji Spółki wobec banku) transakcji z wykorzystaniem pochodnych instrumentów finansowych w postaci opcji walutowych.

Spółka wskazuje, że podobne do prezentowanego przez nią stanowiska w sprawie zajęli:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej sygn. IPPB5/423-64/08-2/MB, z dnia 16 grudnia 2008 r.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej sygn. ILPB3/423-573/08-2/HS, z dnia 05 grudnia 2008 r.
  
  

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 29 kwietnia 2009 r. znak IBPBI/2/423-473/09/MO Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych powstałych z tytułu transakcji na instrumentach pochodnych (w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów) za nieprawidłowe.

Wnioskodawca po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył w/w interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawomocnym wyrokiem z dnia 10 lutego 2010 r. Sygn. akt I SA/Gl 677/09 uchylił ww. interpretację indywidualną z dnia 29 kwietnia 2009 r. Znak: IBPBI/2/423-473/09/MO, stwierdzając, m.in. iż Organ podatkowy dokonał błędnej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych....

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia 26 stycznia 2009 r. stwierdza, iż w świetle zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2005 r. Nr 183, poz. 1538 ze zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe.

Definicję pochodnych instrumentów finansowych zawiera art. 16 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. zwanej dalej, – „ustawa o pdop”). Przepis ten stanowi, iż za pochodne instrumenty finansowe uważa się prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

W praktyce obrotu instrumentami pochodnymi występują:

• transakcje rzeczywiste, w których następuje faktyczne przeniesienie prawa własności ze sprzedającego na kupującego w drodze fizycznego dostarczenia instrumentu bazowego kupującemu przez sprzedającego, w określonym terminie i miejscu w zamian za ekwiwalent pieniężny
• transakcje nierzeczywiste, w których nie następuje fizyczna dostawa instrumentu bazowego, natomiast realizacja transakcji jest dokonywana poprzez rozliczenie między stronami różnicy pomiędzy terminowym a bieżącym kursem waluty.
  
  

W stanie faktycznym Spółka wskazała, iż zawarła z Bankiem transakcję, w której wykorzystane zostały pochodne instrumenty finansowe tj. IRS, czyli transakcja zmieniająca zmienną stopę procentową na stałą oraz sprzedaż opcji walutowych z barierą wyłączającą. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jest wystawcą opcji, typu call (zobowiązał się sprzedać Bankowi, w uzgodnionym dniu rozliczenia transakcji, kwoty określone w euro po kursie z góry ustalonym).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z powyższym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie bezpośredniego związku między tym wydatkiem a przychodem. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, tj. w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Generalna zasada wynikająca z powyższej regulacji stanowi, iż wydatki związane z nabyciem instrumentów pochodnych podlegają zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie realizacji praw wynikających z danego instrumentu. Należy jednak przy tym wspomnieć, że jeżeli nabycie pochodnego instrumentu finansowego służy zabezpieczeniu transakcji nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to stosownie do art. 16g ust. 3 tej ustawy wszelkie wydatki poniesione w celu nabycia tego instrumentu oraz jego realizacji powiększają wartość środka trwałego lub wartości niematerialnej czy prawnej, tym samym nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Pokreślić należy, iż powyższy przepis – w kontekście kosztów uzyskania przychodów – będzie odnosił się jedynie do „wydatków związanych z nabyciem” pochodnych instrumentów finansowych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka jest wystawcą opcji a zatem nie ponosiła wydatków związanych z ich nabyciem. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania cytowany powyżej art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o pdop.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania stwierdzić należy, iż koszty uzyskania przychodów związane z rozliczeniem opcji mają pośredni związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o pdop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się przy tym dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o pdop).

W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego oraz w oparciu o obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, iż wydatki związane z rozliczeniem transakcji opcji walutowych odpowiadają kryteriom wynikającym z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako pośrednie koszty uzyskania przychodów są potrącalne w momencie ich poniesienia.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Zatem stanowisko Spółki, iż wydatki ponoszone w związku z zawartą przez Spółkę transakcją stanowią koszty uzyskania przychodów na dzień rozliczenia transakcji z wykorzystaniem pochodnych instrumentów finansowych w postaci opcji walutowych, należy uznać zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.