INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na opracowanie wariantów budowy , które nie posłużą do realizacji inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na opracowanie wariantów budowy , które nie posłużą do realizacji inwestycji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 16 lipca 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-630/10/AP, wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 29 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja ciepła i energii elektrycznej dla celów przemysłowych i ludności.

Na podstawie § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. z 2003 r. Nr 163, poz. 1584, dalej „rozporządzenie Ministra Środowiska") Spółka zobowiązała się na rzecz organu ochrony środowiska (Urząd Wojewódzki) w piśmie z dnia 21 czerwca 2004 r., że kotły jako istniejące stacjonarne urządzenia techniczne, w których następuje proces spalania paliw w celu wytworzenia energii, będą użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2015 r., a czas ich użytkowania w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. nie przekroczy 20 000 godzin.

Zgłoszenie to umożliwiło stosowanie dla tych kotłów standardów emisji w zakresie CO2 oraz pyłu w okresie 2008-2015 r. określonych w załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia Ministra Środowiska. W związku z zamierzeniem wycofania z eksploatacji kotłów do dnia 31 grudnia 2015 r. Spółka podjęła działania polegające na opracowaniu wielowariantowej koncepcji budowy , zastępującego likwidowaną z dniem 31 grudnia 2015 r. moc cieplną uzyskiwaną z kotłów ciepłowniczych.

W dniu 29 lipca 2008 r. Spółka zawarła z firmą projektowo-inżynierską umowę pt. „..." (dalej „Umowa"). Umowa obejmuje dwa etapy:

Etap I obejmujący opracowanie wielowariantowej koncepcji pn. „...", w tym:

1. pierwsza cześć prac związana z przekazaniem wszystkich wariantów,
2. druga część prac związana z wyłonieniem wariantu docelowego.

Etap II obejmujący:

1. opracowanie specyfikacji kosztów inwestycyjnych i eksploatacyjnych, szczegółowego zakresu prac, dostaw itp. wynikających z realizacji wybranego wariantu koncepcji,
2. wskazanie wszystkich aspektów związanych z realizacją inwestycji i możliwością pozyskania kontrahentów dla dostaw, zagospodarowania odpadów, opracowania niezbędnych analiz, dokumentów formalno-prawnych,
3. opracowanie harmonogramu rzeczowo-finansowego dla realizacji inwestycji „pod klucz" wynikającego z wybranego wariantu koncepcji,
4. określenie wszelkich dostępnych możliwości finansowania i współfinansowania inwestycji ze środków krajowych jak i Unii Europejskiej (z uwzględnieniem aspektu czasowego i warunków pozyskania środków),
5. wykonanie schematów, szkiców, rysunków, planów sytuacyjnych i innych materiałów poglądowych prezentujących proponowane rozwiązanie techniczne,
6. wykonanie opisu - raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko,
7. wykonanie koncepcji programowo-przestrzennej wyprowadzenia mocy energii elektrycznej dla wybranego wariantu koncepcyjnego nowego bloku.
   
   

W pierwszej części I Etapu realizacji przedmiotu Umowy opracowano i przedstawiono w dniu 25 sierpnia 2008 r. dziewięć wariantów odbudowy mocy cieplnej oraz ich wstępną analizę techniczno-ekonomiczną.

Przedstawione dziewięć wariantów podzielono na dwie grupy:

Grupa I - warianty, dla których preferencją jest produkcja energii elektrycznej,

Grupa II - warianty, których preferencją jest produkcja ciepła, której wynikiem jest produkcja energii elektrycznej.

Grupy wariantów różnią się od siebie określonymi założeniami technologicznym, np. wykorzystywaną postacią paliwa (paliwo stałe, gaz itp.).

Do dalszego opracowania w ramach drugiej części I Etapu wybrano sześć z dziewięciu wariantów. Wyboru dokonano pod kątem szeregu parametrów, m.in. możliwości produkcji energii elektrycznej w oparciu o węgiel kamienny, dostosowaniu do wielkości mocy zamówionej, wielkości nakładów inwestycyjnych, kształtowaniu się cen energii elektrycznej itd.

W wyniku kolejnej analizy do dalszej pracy zakwalifikowano trzy z sześciu wariantów ze względu na wstępną atrakcyjność techniczną, kosztową i eksploatacyjną dla Spółki, a na podstawie aneksu do Umowy opracowano nowy wariant (dziesiąty).

Dla powyższych trzech wariantów wykonano dalsze szczegółowe analizy techniczno-ekonomiczno-produkcyjne, w ramach których powstało opracowanie studyjne zawierające analizę techniczno-ekonomiczną.

Spółka odstąpiła od uszczegóławiania wariantu dziesiątego, ze względu na szereg ograniczeń projektowych, realizacyjnych oraz eksploatacyjnych, jakie ujawniły się w trakcie analizy możliwości jego realizacji. Analizując uszczegółowione opracowania dotyczące trzech powyższych wariantów, stwierdzono, że nie spełniają one wszystkich oczekiwań Spółki. W konsekwencji, w wyniku odrzucenia wszystkich dotychczasowych dziesięciu wariantów podjęto w dniu 15 kwietnia 2009 r. decyzję o rozszerzeniu prac o dwa nowe (jedenasty i dwunasty) warianty w zakresie bloków gazowo-parowych.

W wyniku dalszych analiz podjęto w dniu 23 września 2009 r. decyzję o kontynuacji prac nad jednym z dwóch powyższych, nowych wariantów w zakresie bloków gazowo-parowych (wariant dwunasty), jak również decyzję o analizie możliwości modernizacji aktualnie istniejącej jednostki wytwórczej oraz kotłów ciepłowniczych (jako wariant trzynasty). Wyboru dokonano na podstawie różnych istotnych z punktu widzenia Spółki parametrów, m.in. poziomu całkowitej mocy cieplnej, spełnienia przez Spółkę wymogów w zakresie emisji zanieczyszczeń przemysłowych przewidzianych przez Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (przekształcenie) (COM(2007)0844 - C6-0002/2008 - 2007/0286(COD)), maksymalizacji redukcji CO2, rentowności, nakładów inwestycyjnych, analizy cen, prognoz rynków itd.

W wyniku dokonania dogłębnych analiz techniczno-ekonomicznych i finansowych, opracowania koncepcyjne zostały w grudniu 2009 roku ostatecznie ograniczone do dwóch ww. wariantów tj.:

1. wariantu dwunastego w zakresie bloku gazowo-parowego,
2. wariantu trzynastego w zakresie modernizacji aktualnie istniejącej jednostki wytwórczej oraz kotłów ciepłowniczych.
   
   

Jeden z powyższych dwóch wariantów będzie podstawą do podjęcia przez Zarząd Spółki decyzji o rozpoczęciu inwestycji w zakresie budowy (wytworzenia) nowego środka trwałego (w przypadku wyboru wariantu dwunastego) albo ulepszenia (modernizacji) aktualnie posiadanego środka trwałego (w przypadku wyboru wariantu trzynastego).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione koszty w ramach „…" w zakresie wariantów, które nie będą przedmiotem dalszych prac i nie posłużą do realizacji inwestycji, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na dzień 31 grudnia 2009 r. na zasadzie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o PDOP...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej „ustawa o PDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod dwoma łącznie spełnionymi warunkami:

1. wydatki zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.
   
   

Wydatki poniesione przy opracowaniu jedenastu spośród trzynastu przedstawionych w stanie faktycznym wariantów, co do których odstąpiono od dalszych prac w zakresie analiz i uszczegółowień, miały na celu doprowadzenie do wyłonienia ostatecznego, korzystnego z punktu widzenia dalszego funkcjonowania Spółki rozwiązania koncepcyjnego. Są to wydatki tworzące podstawę odpowiedzi na pytanie, czy podjąć określoną inwestycję i w jakim kształcie ją realizować. Poniesione wydatki należy rozpatrywać w kategoriach należytej staranności Spółki w prowadzeniu działalności gospodarczej. Zostały więc poniesione w celu ochrony Spółki przed wadliwym zagospodarowaniem środków pieniężnych i poniesieniem strat. Służą one zatem zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów rozumianego jako prowadzona przez Spółkę działalność gospodarcza. Podjęcie wadliwej decyzji w przedmiocie rozpoczęcia inwestycji w strategicznym dla Spółki obszarze, jakim jest produkcja ciepła i energii elektrycznej (stanowiąca przedmiot zasadniczej działalności gospodarczej Spółki), może negatywnie wpłynąć na kondycję finansową Spółki, doprowadzić do ograniczenia jej działalności, a w skrajnym przypadku nawet upadłości. Przedmiotowe koszty zostały więc poniesione „w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów", o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. W stosunku do tych wydatków jest spełniony wymóg celowego działania w związku ze źródłem przychodów, określony w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Wymaga aktualnie przeanalizowania, czy ww. wydatki zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, a więc czy zachodzi negatywna przesłanka zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów z art. 15 ust 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) ustawy o PDOP, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, jak również na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o PDOP powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Nie ulega zatem wątpliwości, że wydatki na nabycie, wytworzenie bądź ulepszenie środków trwałych są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, a ich uwzględnienie w rachunku podatkowym następuje pośrednio poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP).

W ocenie Wnioskodawcy poniesione wydatki na wielowariantową koncepcję budowy , zastępującego likwidowaną od 2016 roku moc cieplną uzyskiwaną z kotłów ciepłowniczych, w zakresie wariantów, które nie będą przedmiotem dalszych prac i nie posłużą do realizacji inwestycji, nie stanowią wydatków na nabycie, wytworzenie bądź ulepszenie środka trwałego, o których mowa w art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP.

Wg systematyki ustawy o PDOP wydatki na nabycie, wytworzenie bądź ulepszenie środka trwałego tworzą (powiększają) co do zasady wartość początkową tego środka. W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o PDOP, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W myśl zaś art. 16g ust. 3 ustawy o PDOP, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W ocenie Wnioskodawcy, konsekwentnie do powyższego wywodu, poniesione koszty dotyczące wielowariantowej koncepcji budowy , zastępującego likwidowaną od 2016 roku moc cieplną uzyskiwaną z kotłów ciepłowniczych, w zakresie wariantów, które nie będą przedmiotem dalszych prac i nie posłużą do realizacji inwestycji, nie stanowią elementu ceny wytworzenia w rozumieniu art. 16g ust. 4 ustawy o PDOP, a zatem nie wpływają na wartość początkową środka trwałego, wobec którego zostanie podjęta decyzja o rozpoczęciu i realizacji inwestycji - w przypadku wyboru wariantu dwunastego przedstawionego w stanie faktycznym, jak również nie powiększają wartości początkowej ulepszanego środka trwałego wg zasad określonych w art. 16g ust. 13 ustawy o PDOP - w przypadku wyboru wariantu trzynastego przedstawionego w stanie faktycznym.

W wartości początkowej środka trwałego ujęte będę jedynie te koszty poniesione w ramach wielowariantowej koncepcji budowy , zastępującego likwidowaną od 2016 roku moc cieplną uzyskiwaną z kotłów ciepłowniczych, które będą bezpośrednio związane z opracowaniem wariantu stanowiącego podstawę do podjęcia przez Zarząd Spółki decyzji o rozpoczęciu inwestycji (wytworzenia środka trwałego albo zmodernizowania aktualnie posiadanego środka trwałego) w ramach wybranego wariantu.

Na powyższą kwalifikację podatkową nie może wpływać fakt, że Spółka ujmowała wszystkie wydatki ponoszone w ramach wielowariantowej koncepcji budowy , zastępującego likwidowaną od 2016 roku moc cieplną uzyskiwaną z kotłów ciepłowniczych, na koncie „środki trwałe w budowie". Taki sposób księgowania nie przesądza podatkowego charakteru przedmiotowych wydatków. Należy również podkreślić, że opisana w stanie faktycznym rezygnacja z części wariantów nie może być utożsamiana z pojęciem zaniechania inwestycji, o którym mowa w art. 15 ust. 4f ustawy o PDOP. Stosownie do art. 4a pkt 1 ustawy o PDOP, inwestycjami są środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694). W myśl zaś art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości, przez środki trwałe w budowie rozumie się zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionych okoliczności, wskazać należy, że inwestycja będzie obejmować wszystkie czynności Spółki związane z konkretnie budowanym lub ulepszanym środkiem trwałym, wynikające z realizowanego wariantu wybranego w wyniku prac obejmujących wielowariantową koncepcję opisaną w stanie faktycznym. W skład inwestycji nie wchodzą zatem warianty, które zostały odrzucone i nie zostały wdrożone jako inwestycja. Przedmiotowe wydatki dotyczące wariantów odrzuconych nie mogą być przypisane żadnej konkretnej inwestycji, gdyż zostały podjęte w fazie, gdy inwestycja nie została jeszcze rozpoczęta (nie podjęto decyzji o rozpoczęciu inwestycji). Spółka podziela pogląd wyrażony w wyroku NSA z dnia 8 sierpnia 2008 r. w odniesieniu do pojęcia „zaniechanej inwestycji” (sygn. akt II FSK 744/07), że „(...) zaniechanie planów czy też zamiarów podjęcia nierozpoczętej jeszcze inwestycji, w obszarze rozważonych przepisów prawa nie oznacza jej zaniechania (...) Wydatki poniesione przed rozpoczęciem inwestycji w rozumieniu art. 4a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), jeżeli inwestycja, o której w przepisie tym mowa, nie rozpocznie się, nie mogą stanowić kosztów zaniechanej inwestycji (...), ponieważ wydatki w przedmiocie zaniechanych planów inwestycji, która nigdy się nie rozpoczęła, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu na zasadzie (...) należy ustalać, badać i oceniać - czy poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodu podatnika, tak jak tego wymaga art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy mieć przy tym na uwadze, że warunkiem zastosowania art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. jest działanie w celu uzyskania przychodu, nie zaś tylko i wyłącznie efektywne osiągnięcie przychodu. Jeżeli więc podatnik poniósł racjonalnie - gospodarczo uzasadnione wydatki, w celu uzyskania możliwego do osiągnięcia - według uzasadnionej w tym czasie oceny - przychodu, to, w przypadku braku wyłączeń unormowanych w art. 16 u.p.d.o.p., stanowić będą one mogły koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 przywoływanej ustawy podatkowej, nawet jeżeli zamierzony i przewidywany przychód nie wystąpił."

Z przyczyn przedstawionych powyżej wydatki poniesione w ramach „…” w zakresie wariantów, które nie będą przedmiotem dalszych prac i nie posłużą do realizacji inwestycji, należy zakwalifikować do kosztów ogólnych (pośrednich) działalności Spółki, stanowiących koszty uzyskania przychodów „inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami”, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP. Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jedynie jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Przypadek w zdaniu ostatnim jednak nie występuje, albowiem nie da się wskazać okresu, którego miałyby dotyczyć ww. wydatki.

Jak wynika z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP, koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów - w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP - uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Oznacza to, że skoro Spółka ujęła, zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości, koszty dotyczące „…” w zakresie wariantów, które nie będą przedmiotem dalszych prac i nie posłużą do realizacji inwestycji, jak koszt na dzień 31 grudnia 2009 r., to na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP koszty uzyskania przychodów w tej kwocie powinny być potrącone również w dniu 31 grudnia 2009 r.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, poniesione koszty dotyczące „…" w zakresie wariantów, które nie będą przedmiotem dalszych prac i nie posłużą do realizacji inwestycji, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na dzień 31 grudnia 2009 r. na zasadzie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Spółkę we wniosku wyroku sądu stwierdzić należy, że został wydany w indywidualnej sprawie w innym stanie faktycznym i nie jest wiążący dla organu wydającego interpretację.

Nadmienia się, że w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na opracowanie wariantów projektów oznaczonych nr 12 i 13, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.