Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2012 r. (data wpływu 11 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup usługi gastronomicznej i poczęstunku w siedzibie Spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup usługi gastronomicznej i poczęstunku w siedzibie Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) z siedzibą w X w ramach prowadzonej działalności organizuje spotkania biznesowe z kontrahentami. Spotkania odbywają się w siedzibie Spółki lub w restauracjach. Wybór miejsca spotkań uzależniony jest od miejsca siedziby klientów. Spółka sprzedaje swoje wyroby kontrahentom, których siedziby zlokalizowane są na terytorium całego kraju. Obsługa klientów jest możliwa, dzięki dobrze zorganizowanej sieci przedstawicieli handlowych Spółki, którzy odpowiedzialni są za pozyskiwanie nowych klientów, jak również utrwalenie stosunków gospodarczych z dotychczasowymi klientami. Spółka nie posiada na terytorium kraju biur ze względu na wysokie koszty ich utrzymania. Na miejsce spotkań przedstawiciele wybierają lokale gastronomiczne, zlokalizowane w dogodnym dla kontrahenta miejscu, zazwyczaj niedaleko miejsc, w których klient Spółki prowadzi działalność gospodarczą. Spotkania mają wyłącznie charakter służbowy i mają na celu rozwój relacji biznesowych z potencjalnymi kontrahentami lub utrzymanie stosunków gospodarczych z dotychczasowymi klientami. Należy jednocześnie podkreślić, że, zdaniem Spółki, nie mają one znamion okazałości i wystawności, gdyż nie odbiegają od przyjętego wzorca zachowania w tego typu relacjach biznesowych. W siedzibie Spółki w trakcie spotkań handlowych przygotowany jest drobny poczęstunek w postaci ciastek, kawy i herbaty, a gdy spotkanie trwa wiele godzin, Spółka zapewnia katering z ciepłym posiłkiem. Jeżeli spotkanie organizowane jest poza siedzibą Spółki, tj. w lokalu gastronomicznym - Spółka zapewnia ciepły posiłek, ciastka, napoje. Spółka nie zalicza wydatków na zakup usług gastronomicznych do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na zakup usługi gastronomicznej i poczęstunku w siedzibie Spółki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup usług gastronomicznych i artykułów spożywczych, które nie mają znamion wystawności i okazałości, a stanowią zwyczajowe zachowanie jednostki, nie stanowią reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, który jest zamkniętym katalogiem kosztów wyłączonych z opodatkowania. Przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów podatkowych należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, wśród kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów są koszty reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jednocześnie należy nadmienić, że ustawodawca nie definiuje słowa „reprezentacja”, dlatego należy się posłużyć wykładnią językową. Przez „reprezentację” rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Zatem definicja słownikowa słowa „reprezentacja” oznacza zachowanie odznaczające się zamożnością i przepychem.

W opinii Spółki, poczęstunek w siedzibie firmy lub w lokalu gastronomicznym nieodznaczający się przepychem nie jest reprezentacją w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zapewnienie napojów, ciastek lub ciepłego posiłku w trakcie spotkania z klientem jest już na tyle powszechne w obecnej rzeczywistości, że stanowi już zwyczaj, normę, która na trwałe zakorzeniła się w świadomości przedsiębiorców jako właściwe zachowanie w relacjach biznesowych. Podkreślenia wymaga fakt, że organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami połączona z niewystawnym posiłkiem nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wytwornością, lecz ma wyłącznie na celu omówienie konkretnych spraw związanych ze współpracą z danym kontrahentem.

Potwierdzeniem stanowiska Spółki jest prawomocny wyrok NSA z dnia 25 maja 2012 r. sygn. II FSK 2200/10:

„(...) Wydatkami na reprezentację będą wydatki ponoszone na rzecz ewentualnych lub istniejących kontrahentów, mające poprzez zbudowanie pozytywnego wizerunku firmy - zachęcić kontrahentów do nawiązania, podtrzymania lub rozszerzenia kontaktów handlowych. Zdaniem Sądu nie tylko cel poniesienia kosztów, ale i ich wystawny charakter decyduje o uznaniu wydatków za koszty reprezentacyjne. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają z pewnością charakter reprezentacyjny. W związku z tym nie można uznać, iż każda relacja (spotkanie) podatnika z jego kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami, skutkiem której jest poniesienie wydatku związanego ze spożyciem posiłku w restauracji (jak w stanie niniejszej sprawy) (...) nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Nie zawsze bowiem wydatki poniesione na usługi gastronomiczne mają charakter reprezentacyjny. Aby wydatki te zostały uznane za reprezentację, muszą wychodzić poza ustalone normy czy zwyczaje, mieć charakter wytworności i wystawności (...)”.

W opinii Spółki, drobny poczęstunek w siedzibie firmy, tj. ciastka, napoje, katering nie stanowią reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lutego 2011 r. sygn. (…). Przy założeniu, że ten sam posiłek byłby serwowany w lokalu gastronomicznym, w opinii Spółki, nie powoduje zmiany kwalifikacji tego kosztu z wydatku będącego zwyczajowym zachowaniem jednostki, nieodbiegającym od przyjętych norm, na reprezentację, odznaczającą się wystawnością i przepychem.

Stanowisko Spółki jest zgodne z prawomocnym wyrokiem WSA z dnia 1 czerwca 2010 r. sygn. I SA/Bd 382/10:

„(...) Zdaniem Sądu wydatki na usługę gastronomiczną, które są związane ze spotkaniem z kontrahentem w lokalu gastronomicznym w celach biznesowych nie mają charakteru reprezentacyjnego. W dobie gospodarki rynkowej, gdy przedsiębiorca nawiązuje z innymi podmiotami gospodarczymi liczne kontakty handlowe, które często decydują o jego pozycji i szansach rozwoju, tego typu spotkania są czymś normalnym, standardowym. Jeżeli służą one omawianiu spraw dotyczących wzajemnej współpracy, np. negocjowaniu umowy, warunków płatności, zabezpieczenia ewentualnych roszczeń, to wydatki te są kosztami związanymi ze zwykłym prowadzeniem działalności gospodarczej. Ich celem nie jest demonstrowanie wobec kontrahentów swojej wytworności czy przepychu. Trudno uznać, aby wydatek na zakup kawy, ciastka, herbaty czy zwyczajowego obiadu w lokalu gastronomicznym, podczas negocjowania warunków umowy, świadczył o okazałości danego przedsiębiorcy. Charakter reprezentacyjny miałyby natomiast wydatki, np. na imprezy towarzyskie z udziałem kontrahentów czy wystawne przyjęcia dla kontrahentów.

Według organu o charakterze reprezentacyjnym przesądza już samo miejsce, w którym spotkanie się odbyło: jeżeli spotkania odbyło się w siedzibie firmy wydatki na poczęstunek i napoje można potrącić z przychodu, jeżeli poza firmą - potrącenie nie jest możliwe. Innymi słowy, jeżeli poczęstunek, kawa, herbata itp. zostałyby spożyte w siedzibie skarżącej, to wydatki z tego tytułu byłyby kosztami uzyskania przychodu, natomiast ten sam poczęstunek czy napoje spożyte w lokalu gastronomicznym - już nie. Ze stanowiskiem organu nie można się zgodzić bowiem oznacza ono w istocie, że każde spotkanie z kontrahentem w lokalu gastronomicznym ma charakter reprezentacyjny, co wyłącza poniesiony wydatek z kosztów podatkowych. Z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zaś, że tylko wydatki na spotkania o charakterze reprezentacyjnym, a więc nie każde, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Takiego charakteru nie mają, w ocenie Sądu, wydatki poniesione na zwyczajowe posiłki spożyte podczas spotkania z kontrahentem w lokalu gastronomicznym, poświęconego omówieniu wzajemnych kontaktów handlowych. Dla oceny, czy dana spotkanie stanowi reprezentację, czy nie, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy (...)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Najważniejszym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztu uzyskania przychodów jest zatem konieczność poniesienia go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Nadmienić należy, iż to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku danego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie każdy wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Wskazany powyżej art. 16 ust. 1 jednoznacznie wskazuje zamknięty katalog kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem wszelkie wydatki, pozostające w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, służące uzyskaniu, zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów, po wyłączeniu enumeratywnie wykazanych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Wśród niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów zostały wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 – koszty reprezentacji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności organizuje spotkania biznesowe z kontrahentami. Spotkania odbywają się w siedzibie Spółki lub w restauracjach. Wybór miejsca spotkań uzależniony jest od miejsca siedziby klientów.

Spotkania mają wyłącznie charakter służbowy i mają na celu rozwój relacji biznesowych z potencjalnymi kontrahentami lub utrzymanie stosunków gospodarczych z dotychczasowymi klientami.

W siedzibie Spółki w trakcie spotkań handlowych przygotowany jest drobny poczęstunek w postaci ciastek, kawy i herbaty, a gdy spotkanie trwa wiele godzin, Spółka zapewnia katering z ciepłym posiłkiem. Jeżeli spotkanie organizowane jest poza siedzibą Spółki, tj. w lokalu gastronomicznym – Spółka zapewnia ciepły posiłek, ciastka, napoje.

Wskazać należy, iż z dniem 1 stycznia 2007 r., mocą ustawy z dnia 21 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) dokonana została zmiana przepisów w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków i kosztów reprezentacji.

Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa podatkowa nie zawiera jednocześnie definicji pojęcia „reprezentacja”. Nie oznacza to jednakże, iż termin ten można interpretować dowolnie.

Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. To drugie znaczenie nie jest adekwatne dla funkcji, jakie definiowanemu pojęciu można przypisać w obrocie gospodarczym, czy szerzej – cywilnoprawnym, gdzie znana i powszechnie stosowana jest instytucja przedstawicielstwa, jako działania w imieniu reprezentowanego i na jego rzecz, natomiast wystawność i okazałość, jako cechy mające kreować pozytywny wizerunek firmy, wiążą się raczej z pojęciem reklamy, a nie reprezentacji. Dlatego też także w prawie podatkowym termin „reprezentacja” należy rozumieć jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”, a nie jako „wystawność, wytworność, okazałość”.

Norma art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią, por. wyrok NSA z 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10.

Nadmienić należy iż, w związku z powyższym, przedstawione przez Spółkę w opisie zdarzenia przyszłego stanowisko, zgodnie z którym spotkania z kontrahentami nie mają znamion okazałości i wystawności, gdyż nie odbiegają od przyjętego wzorca zachowania w tego typu relacjach biznesowych, w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania ww. wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich , rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa. Rozróżnianie wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe, wystawne czy okazałe nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Tożsame stanowisko, negujące kryterium „okazałości, wystawności” jako kryterium decydujące o uznaniu konkretnego wydatku (na usługi gastronomiczne, zakup napojów) za koszty reprezentacji zaprezentowane zostały również w wyrokach:

• WSA w Warszawie z dnia 13 września 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 752/10,
• WSA w Kielcach z dnia 05 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Ke 202/10,
• WSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 925/09.
  
  

Stwierdzić należy, iż nawet jeżeli posiłki w restauracjach, tak jak wskazała Spółka, nie będą miały charakteru wytworności czy okazałości, to i tak wydatki z nimi związane, poniesione będą na reprezentację. Zarówno kawa, jak i obiad bądź kolacja w restauracji lub innym lokalu gastronomicznym stanowi „usługę gastronomiczną”, która zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, wydatki na zakup artykułów żywnościowych, napojów czy usług gastronomicznych podawanych i świadczonych podczas spotkań z kontrahentami, niezależnie od tego, czy są one podawane i świadczone na terenie siedziby Wnioskodawcy, czy też poza nią np. w lokalach gastronomicznych, stanowią koszty reprezentacji, a to oznacza, iż nie można ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Analiza powyższego prowadzi więc do wniosku, iż nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup na spotkaniach handlowych m.in. ciastek, napojów, ciepłego posiłku, tak w siedzibie Spółki, jak i w lokalach gastronomicznych.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż niezaprzeczalne jest, że realia współczesnej działalności gospodarczej, prowadzonej w warunkach rynkowych, wymagają od przedsiębiorcy podjęcia szeregu wysiłków, w celu nawiązania kontaktów handlowych z innymi kontrahentami, które to warunkują pozycję przedsiębiorcy na rynku i mogą świadczyć o szansach rozwoju oraz powodzeniu prowadzonych działań. Nie uprawnia to jednak przedsiębiorców, do zaliczenia wszelkich ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, wydatki na zakup usługi gastronomicznej i poczęstunku w siedzibie Spółki nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż stanowią one koszty reprezentacji zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, gdyż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach konkretnych podatników w oparciu o przedstawione przez nich stany faktyczne i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Z kolei w odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, iż jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Dodatkowo na gruncie rozpoznawanej sprawy nadmienić należy, iż minister do spraw finansów publicznych posiada uprawnienie, wynikające z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej do zmiany wydanej interpretacji indywidualnej. Zgodnie z powołanym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót