INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 15 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kary umownej w związku ze sprzedażą wyrobów Spółki kontrahentom niewymienionym w załączniku do umowy (pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2010r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kary umownej w związku ze sprzedażą wyrobów Spółki kontrahentom niewymienionym w załączniku do umowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka podpisała umowę z firmą X. Przedmiotem umowy była wzajemna współpraca w zakresie sprzedaży wyrobów chlorowych będących produktami Spółki. Spółka udzieliła kontrahentowi wyłączności na sprzedaż i zobowiązały się pod rygorem kar umownych, że nie będą sprzedawać swoich produktów innym odbiorcom niż tym, którzy zostali określeni w załącznikach do umowy. Spółka realizowała początkowo sprzedaż zgodnie z umową. Z uwagi na fakt, że firma X nie płaciła Spółce za całą zrealizowaną sprzedaż o której mowa w przedmiotowej umowie, a dokonywane zapłaty następowały z dużym opóźnieniem (przekraczającym w wielu przypadkach 60 dni), ponadto kontrahent nie odbierał wszystkich produktów, Spółka zmuszona była w celu utrzymania wypłacalności dokonywać sprzedaży wyrobów chlorowych do innych kontrahentów nie wymienionych w załącznikach do umowy.

Spółka dokonywała sprzedaży innym kontrahentom ponieważ niepłacenie należności przez firmę X powodowało narastanie zadłużenia i utratę płynności finansowej przez Spółkę. W związku z tym, że sprzedaż była niezgodna z zapisami umowy firma X naliczyła Spółce w 2006 roku kary umowne. Następnie firma X w 2006r. dokonała potrącenia swoich zobowiązań wynikających z faktur wystawionych przez Spółkę z należnościami z tytułu naliczonych kar umownych. Spółka nie zgodziła się na potrącenie należności wynikających z faktur z naliczonymi karami, uważając że to firma X przyczyniła się w znacznym stopniu do zabronionej umową sprzedaży do innych kontrahentów, dlatego Spółka nie księgowała not obciążeniowych do kosztów. Przez kilka lat trwały spory dotyczące zasadności naliczenia kar i ich wysokości. Obecnie rozważana jest możliwość zawarcia porozumienia w którym Spółka uznałaby powyższe potrącenie, jednak kwota kary naliczona przez firmę X i uznanej przez Spółkę w porozumieniu byłaby niższa niż pierwotnie naliczona.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W którym momencie kary te będą kosztem uzyskania przychodów...

(pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 2)

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo na dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Przedmiotowe kary będą kosztem podatkowym w 2010 roku. Kara jest kosztem pośrednim, nie jest związana tylko z przychodami osiągniętymi w wyniku sprzedaży wyrobów chlorowych ale z zapewnieniem płynności w firmie i ograniczeniu kosztów dochodzenia należności od firmy X. W 2006 roku tj. w momencie naliczenia kar przez firmę X, kary nie zostały ujęte w księgach rachunkowych Spółki ponieważ Spółka nie zgadzała się z ich wysokością. W księgach rachunkowych na część kary utworzono rezerwę. Po podpisaniu ugody kary zostaną zaksięgowane i skompensowane z należnościami Spółki. Z uwagi na powyższe Spółka uważa, że kary będą kosztem uzyskania przychodów w 2010 roku tj. w momencie ujęcia ich w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż jak wskazano w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2010r. Znak IBPBI/2/423-927/10/BG zapłacona kara umowna za sprzedaż wyrobów chlorowych do kontrahentów niewymienionych w załącznikach do umowy, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „updop”) stanowi koszt uzyskania przychodów.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy updop, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Literalne brzmienie przepisu art. 15 ust. 1 updop nie pozostawia wątpliwości, że nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, są kosztem uzyskania przychodów.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie bezpośredniego związku między tym wydatkiem a przychodem. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu, każdorazowo spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka podpisała umowę z firmą X. Przedmiotem umowy była wyłączność sprzedaży wyrobów Spółki i zobowiązanie się pod rygorem kar umownych, iż wyroby nie będą sprzedawane innym odbiorcom niż tym, którzy zostali określeni w załącznikach do umowy. Spółka realizowała początkowo sprzedaż zgodnie z umową. Z uwagi na fakt, że firma X nie płaciła Spółce za całą zrealizowaną sprzedaż, a zapłaty następowały z dużym opóźnieniem (przekraczającym w wielu przypadkach 60 dni), jak również kontrahent nie odbierał wszystkich produktów. Spółka zmuszona była w celu utrzymania wypłacalności dokonywać sprzedaży wyrobów chlorowych do innych kontrahentów nie wymienionych w załącznikach do umowy. Niepłacenie należności przez firmę X powodowało narastanie zadłużenia i utratę płynności finansowej przez Spółkę. W związku z tym, że sprzedaż była niezgodna z zapisami umowy firma X naliczyła Spółce w 2006 roku kary umowne.

Jak wskazała Spółka we własnym stanowisku w sprawie przedmiotowe kary będą kosztem podatkowym w 2010 roku. Kara umowna jest kosztem pośrednim, nie jest związana tylko z przychodami osiągniętymi w wyniku sprzedaży wyrobów chlorowych ale z zapewnieniem płynności w firmie i ograniczeniu kosztów dochodzenia należności od firmy X. W 2006 roku tj. w momencie naliczenia kar przez firmę X, kary nie zostały ujęte w księgach rachunkowych Spółki ponieważ Spółka nie zgadzała się z ich wysokością. W księgach rachunkowych na część kary utworzono rezerwę. Po podpisaniu ugody kary zostaną zaksięgowane i skompensowane z należnościami Spółki. Z uwagi na powyższe Spółka uważa, że kary będą kosztem uzyskania przychodów w 2010 roku tj. w momencie ujęcia ich w księgach rachunkowych.

W nawiązaniu do powyższego zasadne jest twierdzenie Spółki, iż „kara jest kosztem pośrednim” a wydatki ponoszone w związku z jej zapłatą należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Koszty te, na podstawie art. 15 ust. 4d updop, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Zgodnie z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, stwierdzić należy, iż nałożona na Spółkę kara umowna z tytułu sprzedaży wyrobów chlorowych do kontrahentów niewymienionych w załącznikach do umowy, na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e updop, winna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie jej ujęcia w księgach rachunkowych, czyli w przedmiotowej sprawie w 2010r.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pyt. nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.