INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2010 r. (data wpływu 17.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 29 lipca 2010 r. (data wpływu 30.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży artykułów spożywczych konfekcjonowanych (np. ryż 4 x 100 g, kasze 4 x 100 g) oraz własnej produkcji (np. wafle ryżowe, maca, podpłomyki). W ramach działań promocyjnych przekazuje swoim kontrahentom, którzy dokonują zakupu palety np. ryżu lub wafli ryżowych lub 1/2 palety z ww. asortymentami, bony towarowe. Kwota przyznanego bonu towarowego uzależniona jest od ilości zakupionych towarów. Cała paleta to kwota równowartości 160,00 zł, 1/2 palety to kwota równowartości 80,00 zł.

Jak widać z przedstawionego stanu faktycznego, nagroda w określonej wysokości przyznawana jest każdemu nabywcy wyrobu, który spełni wymagane warunki, czyli zakupi określoną ilość wyrobów. A zatem, działanie nie jest wynikiem przypadku lub odgadywania zaistnienia określonych zdarzeń losowych.

W piśmie z dnia 29 lipca 2010 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku Spółka wyjaśniła, iż:

1. Celem wydatków, czyli zakupu bonów towarowych dodawanych jako „nagroda” do sprzedaży określonej ilości produktów jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
2. Działania promocyjne podjęte przez Spółkę mają charakter motywacyjny, czyli motywują potencjalnych kontrahentów do zwiększonych zakupów.
3. Spółka posiada regulamin określający, że za zakup 1 palety wybranego wyrobu przysługuje kwota 160,00 zł, a za zakup 1/2 palety 80,00 zł.
4. Przekazanie bonu towarowego o określonej wartości odbywa się na podstawie zamówienia złożonego przez kontrahenta dotyczącego danego promowanego wyrobu.
5. Spółka dysponuje potwierdzeniem odebrania bonów towarowych od beneficjenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek na ufundowanie nagród spełnia definicję kosztu poniesionego w celu uzyskania przychodu zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., ost. zm. Dz. U. z 2010 r. Nr 75, poz. 473)...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest to koszt uzyskania przychodu, ponieważ w art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., ost. zm. Dz. U. z 2010 r. Nr 75, poz. 473) brak jest takiego rodzaju wyłączenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Należy przy tym zaznaczyć, iż sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz pisma uzupełniającego wynika, iż w ramach działań promocyjnych Spółka przekazuje swoim kontrahentom bony towarowe. Kwota przyznanego bonu towarowego uzależniona jest od ilości zakupionych towarów. Spółka posiada regulamin określający warunki przyznawania bonów towarowych, a przekazanie takiego bonu odbywa się na podstawie zamówienia złożonego przez kontrahenta dotyczącego danego, promowanego wyrobu. Spółka dysponuje również potwierdzeniem odebrania ww. bonów przez beneficjentów.

Wnioskodawca stwierdził, iż celem ponoszonych wydatków, tj. zakupów bonów towarowych dodawanych jako „nagroda” do sprzedaży określonej ilości produktów, jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Ponadto, jak wskazuje Spółka, działania promocyjne przez Nią podjęte mają charakter motywacyjny, czyli motywują potencjalnych kontrahentów do zwiększonych zakupów.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż ponoszony przez Spółkę wydatek w postaci zakupu bonów towarowych dodawanych jako „nagroda” do sprzedaży określonej ilości produktów, spełnia definicję kosztu uzyskania przychodów określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto informuje się, iż w pozostałej części wniosku dotyczącej:

• określenia, czy akcja promocyjna polegająca na przyznaniu bonu towarowego do zakupionej określonej ilości produktów jest sprzedażą premiową oraz

• określenia, czy nagrody ufundowane za dokonanie określonej ilości zakupów mają na celu zachęcenie nabywców, a tym samym wpływają na wzrost przychodów,

wydane zostało postanowienie z dnia 17 sierpnia 2010 r. nr ILPB3/423-422/10-5/EK o pozostawieniu wniosku w ww. zakresie bez rozpatrzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.