Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 12 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za:

• najem samochodu w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu – jest nieprawidłowe,
• opłat za kompletną obsługę techniczną z uwzględnieniem limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za:

• najem samochodu w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu,
• opłat za kompletną obsługę techniczną z uwzględnieniem limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła umowy na mocy których użytkuje samochody osobowe. Dla każdego pojazdu zawierane są dwie umowy: umowa najmu samochodu oraz umowa o kompleksową obsługę samochodu. W ramach pierwszej z nich Spółka ponosi koszty (czynsz) jedynie za używanie pojazdu, natomiast druga umowa zobowiązuje wynajmującego do zawierania umów ubezpieczenia wynajmowanego pojazdu, organizowania czynności serwisowych, rozliczania szkód komunikacyjnych, wymiany ogumienia (w tym sezonowej), zapewnienia najemcy pojazdu zastępczego w razie zaistnienia takiej potrzeby oraz zapewnienia assistance.

Umowy są zawierane na czas określony i nie zawierają opcji wykupu przedmiotu umowy (pojazdu). Spółka zwykle zawiera umowy najmu na okres 36 miesięcy, lecz nie ma żadnych przeszkód ze strony wynajmującego aby umowa została zawarta na okres krótszy lub dłuższy. Wynajmujący wystawia odrębne faktury: za najem samochodu i za kompletną obsługę samochodu.

Dla wynajmowanych samochodów osobowych na opisanych wyżej zasadach Spółka prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwaną dalej „ustawą pdop”). Na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu jest ustalany limit poniesionych wydatków, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Do wydatków objętych limitem (paliwo, olej, myjnia itp.) zaliczana jest również faktura wystawiona przez wynajmującego samochód za kompletną obsługę samochodu. Nie jest natomiast ograniczany limitem wydatek na najem samochodu i jest on zaliczany bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sposób ujęcia w kosztach faktury za najem samochodu (poza limitem wynikającym z ewidencji przebiegu pojazdu) i faktury za kompletną obsługę techniczną jest prawidłowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczanie bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodu faktury za najem samochodu jest prawidłowe podobnie jak ujęcie faktury na kompletną obsługę techniczną w ramach limitu wydatków ustalonego na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy pdop nie uważa się za koszt uzyskania przychodu wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30 art. 16, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Nie ma wątpliwości, że używanie samochodów przez Spółkę pozostaje w bezpośrednim związku z możliwością uzyskania przychodu przez Spółkę. Pracownicy, którzy używają tych samochodów przemieszczając się załatwiają sprawy Spółki, w tym nowe kontrakty oraz inne, jak zakup niezbędnych materiałów, czy też nadzór nad pracownikami. Należy przez to uznać, że wydatek na czynsz spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy pdop, czyli został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów co sprawia, że może stanowić wydatek stanowiący koszt uzyskania przychodu.

Analizując treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy pdop dochodzi się do przekonania, że ograniczeniu podlegają jedynie te wydatki, które są związane bezpośrednio z eksploatacją pojazdu. Wskazuje na to sposób wyliczenia limitu, który jest uzależniony od iloczynu stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu i faktycznej liczby przejechanych kilometrów. Taka treść wspomnianego przepisu jednoznacznie wskazuje, że wydatek na czynsz za używanie pojazdu, jako w ogóle niezwiązany z faktycznym przebiegiem, nie może zostać objęty limitem lecz powinien stanowić koszt uzyskania na zasadach opisanych w art. 15 ust. 1 ustawy pdop, czyli w pełnej wysokości niezależnie od wyliczonego przez podatnika limitu i innych kosztów związanych z eksploatacją użytkowanych samochodów osobowych.

Na podobnym stanowisku stanął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 16 marca 2012 r. (sygnatura: II FSK 2030/10), w którego sentencji czytamy: „Czynsz najmu samochodów nie mieści się w pojęciu kosztów eksploatacyjnych pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p.”. Zbieżne z tym stanowisko zaprezentował również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 17 listopada 2010 r. (sygnatura: III SA/Wa 436/10), który w sentencji zawarł następujący pogląd: „Czynsz najmu samochodu, który jest kosztem ponoszonym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. i może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Natomiast koszty eksploatacyjne takiego samochodu takie jak wydatki na paliwo, opłaty parkingowe i autostradowe, koszty części zamiennych itp. należy zaliczyć do kategorii kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. i podlegają ograniczeniom określonym w tym przepisie.”

Mając na uwadze zaprezentowaną argumentację jak i powołane orzecznictwo stwierdzić należy, że czynsz najmu samochodów osobowych stanowi dla Spółki koszt w pełnej wysokości i nie może zostać ograniczony, przy ustalaniu podstawy opodatkowania, limitem opisanym w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy pdop.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „ustawa o pdop”), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Literalne brzmienie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, nie pozostawia wątpliwości, że nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, są kosztem uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Dodatkowo na co wyraźnie wskazuje przepis art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, niektóre wydatki choć niewątpliwie spełniają przesłanki wskazane w tym przepisie, na skutek objęcia ich zamkniętym katalogiem zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie stanowią podatkowych kosztów uzyskania przychodów (bądź też stanowią ale podlegają limitowaniu).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podp, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Sposób prowadzenia ewidencji – w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych nienależących do składników majątku podatnika – został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowy, na mocy których użytkuje samochody osobowe. Dla każdego pojazdu zawierane są dwie umowy: umowa najmu samochodu oraz umowa o kompleksową obsługę samochodu. W ramach pierwszej z nich Spółka ponosi koszty (czynsz) jedynie za używanie pojazdu, natomiast druga umowa zobowiązuje wynajmującego do zawierania umów ubezpieczenia wynajmowanego pojazdu, organizowania czynności serwisowych, rozliczania szkód komunikacyjnych, wymiany ogumienia, zapewnienia najemcy pojazdu zastępczego w razie zaistnienia takiej potrzeby oraz zapewnienia assistance. Dla wynajmowanych samochodów Spółka prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu. Do wydatków objętych limitem (paliwo, olej, myjnia itp.) zaliczana jest również faktura wystawiona przez wynajmującego samochód za kompletną obsługę samochodu, nie jest natomiast ograniczany limitem wydatek na najem samochodu i jest on zaliczany bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

W przedstawionym stanie faktycznym kluczowe znaczenie ma ustalenie co mieści się w zakresie pojęcia „koszty używania” samochodu.

Wskazać zatem należy, iż koszty używania samochodu osobowego w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 updop nie oznaczają wyłącznie stricte kosztów jego eksploatacji. Koszt używania nie jest bowiem pojęciem tożsamym z kosztem eksploatacji. Możliwość korzystania z cudzej rzeczy z zasady wynika z istnienia tytułu prawnego. Jeżeli uprawnienie to wynika z umowy, a umowa ta ma charakter odpłatny, to uznać należy, że wydatki związane z realizacją tej umowy są wydatkami z tytułu kosztów używania tej rzeczy. Wydatki związane z uprawnieniem do używania cudzej rzeczy, stanowią niewątpliwie wydatek związany z jej używaniem. Do wydatków z tytułu używania samochodu osobowego niestanowiącego własności podatnika zaliczać niewątpliwie należy wszystkie wydatki poniesione w związku z uprawnieniem do posługiwania się (np. czynsz najmu), jak i z samym posługiwaniem się rzeczą (korzystaniem z rzeczy), a więc również wskazane we wniosku wydatki na kompleksową obsługę samochodu, takie jak opłaty za ubezpieczenie wynajmowanego pojazdu, organizowanie czynności serwisowych, rozliczanie szkód komunikacyjnych, wymiana ogumienia (w tym sezonowego), zapewnienie najemcy pojazdu zastępczego w razie zaistnienia takiej potrzeby oraz zapewnienie assistance.

Skoro wydatki z tytułu najmu samochodów osobowych oraz wydatki na kompleksową obsługę samochodu stanowią wydatki z tytułu używania samochodu dla potrzeb działalności gospodarczej, to podatnik będzie zobowiązany uwzględniać je w ewidencji przebiegu tego pojazdu i rozliczać w ramach wynikającego z niej limitu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w przypadku wynajmowania samochodów osobowych, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione i udokumentowane wydatki z tytułu użytkowania tych samochodów – pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - jednak do wysokości nie wyższej niż kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Biorąc powyższe pod uwagę nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż wydatki na wynajem samochodu podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w całości (bez ograniczeń wynikających z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu).

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za:

• najem samochodu w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu – jest nieprawidłowe,
• opłat za kompletną obsługę techniczną z uwzględnieniem limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu – jest prawidłowe.
  
  

Należy zauważyć, iż istnieją również wyroki sądów potwierdzające stanowisko tut. Organu, np. prawomocny wyrok WSA we Wrocławiu z 06 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 412/11 oraz uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 25 października 1999 r. sygn. akt FPS 9/99. W wyrokach tych Sądy zajęły stanowiska tożsame ze stanowiskiem zawartym w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Powrót