INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 27 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2010 r. (data wpływu 28 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie kwalifikacji wydatków związanych z zakupem akcji przez pracowników w ramach programu motywacyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2010 r. wpłynął do tut. organu wniosek Spółki, uzupełniony pismem z dnia 22 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w przedmiocie kwalifikacji wydatków związanych z zakupem akcji przez pracowników w ramach programu motywacyjnego, które poniesiono na podstawie umowy zawartej ze spółkami powiązanymi kapitałowo.

Wezwaniem z dnia 12 października 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się o uzupełnienie wniosku w zakresie m.in. wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego. Pismem z dnia 22 października 2010 r. (data wpływu 28 października 2010 r.) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – „O.” Sp. z o.o. (dalej: „O.” lub Spółka) oraz „O.” A/S, a także „W.” A/S (dalej: „W.”) należą do międzynarodowej Grupy W. (dalej: Grupa W.).

W 2010 roku Zarząd „W.” („W.” A/S) podjął decyzję o udziale pracowników spółek należących do Grupy W. w Programie Zakupu Akcji Pracowniczych (dalej: Program). W ramach Programu umożliwiono pracownikom Grupy W., zatrudnionym poza Danią zakup akcji „W.” po preferencyjnej cenie, tj. po cenie niższej niż obowiązująca cena rynkowa.

Uzasadnieniem wprowadzenia Programu jest jego funkcja motywacyjna, ponieważ pracownicy stając się akcjonariuszami „W.” (a zatem pośrednio jednocześnie udziałowcami własnych pracodawców) są dodatkowo zachęcani do pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez poszczególne podmioty wchodzące w skład Grupy W. Dodatkowo, zdaniem Zarządu „W.”, Program zaoferowany pracownikom Grupy W. jest wyrazem uznania ich wysiłku, który jest kluczowy dla zapewnienia trwałego sukcesu Grupy W. Możliwość zakupu akcji „W.” dotyczyła pracowników, którzy byli zatrudnieni w Spółce nieprzerwanie od dnia 1 stycznia 2010 r. i pozostają nadal zatrudnieni w dniu 1 czerwca 2010 r. Ponadto warunkiem dopuszczenia do udziału w Programie był fakt, iż pracownik na dzień 1 czerwca 2010 r. nie jest w okresie wypowiedzenia, jego czas pracy obejmuje co najmniej piętnaście godzin w tygodniu lub jest na urlopie ustawowym, np. urlopie macierzyńskim, przy czym pracownicy znajdujący się na urlopie uzgodnionym z pracodawcą, np. urlopie szkoleniowym, również mogli wziąć udział w Programie pod warunkiem, iż urlop ten nie przekracza sześć miesięcy.

Akcje oferowane są pracownikom w ramach modelu zależnego od stażu pracy (tzw. seniority model) lub wysokości wynagrodzenia (tzw. pay model) po preferencyjnej cenie uzależnionej od wybranego przez pracownika modelu. W celu zakupu akcji oferowanych w ramach Programu dany pracownik był zobowiązany do wypełnienia i złożenia odpowiednich dokumentów, w tym specjalnego formularza nabycia akcji, w którym określał typ modelu nabycia akcji wraz z określeniem liczby akcji.

W ramach Programu, pracownikom spółek należących do Grupy W., w tym pracownikom „O.”, oferowane były istniejące akcje „W.”. Oferowane akcje były akcjami standardowymi, upoważniającymi do głosowania na zebraniach akcjonariuszy oraz gwarantującymi wszelkie inne prawa akcjonariuszy, tak samo jak każde inne akcje „W.”. Niemniej jednak, akcje nabywane przez pracowników Spółki w ramach Programu, pozostają zdeponowane na okres pięciu lat od momentu ich nabycia i dopiero po tym czasie, czyli od dnia 1 lipca 2015 r., będzie istniała możliwość ich zbycia na giełdzie kopenhaskiej lub na innej giełdzie, na której notowane będą akcje „W.”. Dodatkowo, w okresie, gdy akcje pozostają w depozycie, nie mogą one być sprzedane, stanowić zabezpieczenia lub zastawu, ani w żaden inny sposób być przeniesione na stronę trzecią.

Pracownicy Spółki dokonują płatności z tytułu nabycia akcji „W.” po preferencyjnych cenach w gotówce, przekazując ją do Działu Kadr Spółki. Po zarejestrowaniu płatności akcje zostają przekazane na konto depozytowe w „D.” A/S w Kopenhadze, na które w przyszłości będą wypłacane dywidendy, przy czym w przypadku gdy dany pracownik „O.” nie posiada rachunku depozytowego, „D.” A/S otworzył taki rachunek w imieniu pracownika. Otwarcie konta depozytowego zwolnione jest z jakichkolwiek opłat. Zakupione akcje podlegają rejestracji na nazwisko pracownika w Firmowym Rejestrze Akcjonariuszy.

W celu rozliczenia nabycia akcji w ramach Programu, „O.” otrzymała fakturę wystawioną z tytułu nabycia akcji, na wartość odpowiadającą ilości wszystkich akcji nabytych przez pracowników Spółki w ramach Programu, skalkulowaną według wartości rynkowej akcji. Faktura została zapłacona przez „O.” na rzecz „O.” A/S - bezpośredniego udziałowca „O.”, który został zobowiązany do dokonania odpowiednich rozliczeń z „W.”. Ponieważ, pracownicy Spółki dokonują częściowej odpłatności z tytułu nabytych akcji, ostatecznie Spółka jest obciążona kosztami uczestnictwa pracowników w Programie odpowiadającymi różnicy pomiędzy ceną rynkową akcji a ceną, po której zostały one sprzedane pracownikom.

Pracownicy Spółki, którzy nabyli akcje w ramach Programu są polskimi rezydentami w rozumieniu ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 października 2010 r. Spółka wskazała, że pracownicy Spółki, którzy wzięli udział w Programie, nabyli akcje „W.” – podmiotu mającego siedzibę na terytorium Danii.

Ponadto, odnosząc się do przyczyn, powodów zapłaty faktury na rzecz podmiotu trzeciego („O.” A/S), nie zaś na rzecz emitenta akcji spółki „W.” A/S („W.”), Wnioskodawca powtórzył, jak we wniosku, że zarówno Spółka, „W.” oraz „O.” A/S należą do tej samej grupy kapitałowej – Grupy W. Spółka otrzymała fakturę z tytułu nabycia akcji wystawioną na wartość odpowiadająca ilości wszystkich nabytych przez pracowników Spółki w ramach Programu, skalkulowaną według wartości rynkowej akcji.

Faktura została zapłacona przez Wnioskodawcę – „O.” Sp. z o.o. na rzecz podmiotu z grupy W. – „O.” A/S, który został zobowiązany do dokonania odpowiednich rozliczeń z W. Taki sposób dokonania płatności wynikał z trójstronnych ustaleń zawartych pomiędzy Spółką, „O.” A/S oraz „W.”, w konsekwencji których płatność została dokonana przez jednostkę na rzecz „O.” A/S, na której spoczywał obowiązek rozliczenia wydatków związanych z Programem z W.

Wnioskodawca podkreślił, że został w sposób realny obciążony kosztami uczestnictwa jego pracowników w Programie. Tym samym w przedmiotowej sprawie wydatki zostały rzeczywiście poniesione przez Spółkę.

W związku z nabyciem przez pracowników Spółki akcji „W.” po cenach preferencyjnych, pojawiają się następujące pytania, co do prawidłowej interpretacji przepisów podatkowych w odniesieniu do następujących kwestii:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy nabycie akcji „W.” powoduje po stronie danego pracownika powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Spółka jest obowiązana jako płatnik do poboru zaliczek na podatek...
2. Czy w przypadku uznania, iż sprzedaż akcji nabytych przez pracowników „O.” w ramach Programu stanowi dochód z kapitałów pieniężnych Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia i przesłania naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego PIT-8C lub jakichkolwiek innych dokumentów informacyjnych...
3. Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, wydatków związanych z uczestnictwem pracowników „O.” w Programie...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie trzecie. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy wszelkie wydatki poniesione przez Spółkę w związku z uczestnictwem pracowników Spółki w Programie stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższy przepis oznacza, iż podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż (i) nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 cyt. ustawy oraz (ii) że istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Są to dwa podstawowe i jedyne kryteria uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów przewidziane przez ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka podniosła, ze powołana ustawa nie zawiera żadnych dodatkowych warunków w tym względzie, a zatem wydatki dokonane przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, jeśli są nakierowane na osiągnięcie przychodu, przy czym warunkiem koniecznym zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz chociażby działanie podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia, zachowania, zabezpieczenia. wystarczające jest przy tym wykazanie choćby pośredniego związku z przychodami.

Uzasadnieniem dla przyznania pracownikom Spółki akcji „W.” w ramach Programu jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż pracownicy spółek należących do Grupy W., w tym pracownicy Spółki, stając się akcjonariuszami „W.” (jednocześnie stając się pośrednio udziałowcami własnego pracodawcy) są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę. W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań/pracy pracowników prowadzi do sprawniejszej,. wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz zwiększenia wyników finansowych całej Grupy W., w tym również Spółki. Tym samym przekłada się to pośrednio na zwiększenie przychodów generowanych przez Spółkę.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym istnieje, zatem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z udziałem jej pracowników w Programie, a potencjalnym przychodem lub zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła tych przychodów. W konsekwencji, wydatki te mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie przydzielenia pracownikom Spółki akcji. Jej zdaniem powyższe stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w następujących pismach organów podatkowych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o sygn. IBPB3/423-485/08/AK: „(...) przyznanie pracownikom nieodpłatnie opcji na akcje Spółki (będącej zagranicznym podmiotem powiązanym kapitałowo) w ramach tzw. Planu (pracowniczy plan motywacyjny) umotywowane jest poprawą efektywności Banku, zwiększeniem jego możliwości gospodarczych poprzez zmotywowanie pracowników Banku do utrzymywania> ściślejszego związku z Bankiem i poczucia osobistej odpowiedzialności za działalność i rezultaty finansowe Banku. A zatem pracownik Banku uprawniony do partycypowania w pracowniczym planie motywacyjnym jest konkretnie - bo finansowo - zainteresowany zwiększeniem efektywności swoich działań, co prowadzi do sprawniejszej realizacji celów biznesowych banku, zwiększenia jego wyników finansowych i przychodu podatkowego. W związku z powyższym można mówić o istnieniu związku przyczynowo - skutkowego między poniesionym wydatkiem, a potencjalnym lub zwiększonym przychodem. (...) koszty mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop."

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPB5/423-40/08-3/DG, w której organ odstąpił od uzasadnienia prawnego uznając za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „(...) w ocenie Spółki istnieje wyraźny związek pomiędzy wydatkami ponoszonymi przez Spółkę w związku z współfinansowaniem Programu a rzeczywistymi lub zakładanymi przychodami Spółki (również podatkowymi), a przynajmniej z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródeł takich przychodów. W rezultacie. Spółka jest zdania, że ponoszone przez nią wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów."

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IP-PB3-423-430/07-2/KUKM: „(...) przyznanie pracownikom praw do akcji na zasadach obowiązujących w ramach Planu stanowi formę wynagrodzenia pracownika za pracę na rzecz Spółki. Ma także na celu zachęcenie Pracowników do wysiłków na rzecz osiągania dobrych wyników finansowych przez Spółkę. Można zatem mówić o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a potencjalnym lub zwiększonym przychodem. Dlatego też wydatki poniesione w związku z realizacją Planu. Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

• został właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Jak podkreśla Wnioskodawca przyznanie pracownikom praw do akcji na zasadach obowiązujących w ramach Planu stanowiąc formę wynagrodzenia pracownika za pracę na rzecz Spółki pełni istotną funkcja motywacyjną, gdyż pracownicy Spółki, stając się akcjonariuszami „W.” (jednocześnie stają się pośrednio udziałowcami własnego pracodawcy) są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę. W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań, pracy pracowników prowadzi do sprawniejszej, wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz zwiększenia wyników finansowych całej Grupy W., w tym również Spółki. Tym samym przekłada się to pośrednio na zwiększenie przychodów generowanych przez Spółkę.

W konsekwencji zatem istnieją podstawy, by można było mówić o istnieniu związku przyczynowo–skutkowego między poniesionym wydatkiem a potencjalnym lub zwiększonym przychodem, dlatego też – co do zasady - wydatki poniesione w związku z realizacją Planu spełniające przedstawione powyżej kryteria, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, że – w myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy podatkowej – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Przepis ten (a contrario) wskazuje na to, że aby wynagrodzenie mogło stanowić koszt podatkowy musi zostać wypłacone, dokonane lub postawione do dyspozycji.

Dodatkowo zauważyć należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez Podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że tutejszy organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Nie podlegała natomiast ocenie prawidłowość naliczenia przez Wnioskodawcę przedmiotowych wydatków i dokonanych rozliczeń umownych.

Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Przepisy te nie uprawniają do zajęcia (rozstrzygania) co do ekonomicznych aspektów działania Jednostki, w celu oceny podatkowych skutków zawarcia umowy przez „O.” Sp. z o.o., „O.” A/S oraz „W.” A/S – tj. spółek należących do międzynarodowej Grupy W., w zakresie wskazanym we wniosku, w tym także w odniesieniu do poruszonej kwestii określenia wartości akcji. Ocena ekonomicznej strony działalności podatnika, zależnie od sytuacji, wymaga bowiem m.in. przeprowadzania analiz, porównań, oceny rynkowego charakteru rozliczeń lub wartości transakcji, co jest niemożliwe w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnych. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Ponadto, wobec faktu, że zagadnienie przedstawione przez Wnioskodawcę dotyczy podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podnieść należy, że nowelizacja ustawy Ordynacja podatkowa (ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw – Dz. U. Nr 143, poz. 1199 ze zm.) wprowadziła od 1 stycznia 2006 r. przepisy działu IIa – Porozumienia w sprawach ustalenia cen transakcyjnych. Zgodnie z tymi uregulowaniami minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek podmiotu krajowego, uznaje prawidłowość wyboru i stosowania metody ustalania cen transakcyjnych (art. 20a Ordynacji podatkowej). Powyższe następuje w decyzji wydanej na podstawie art. 20i § 3 Ordynacji podatkowej. Dokonanie takich ustaleń wykracza natomiast poza zakres przedmiotowy pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

W odniesieniu do przywołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych należy podnieść, że zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych, odmiennych stanach faktycznych, a więc tylko do nich się odnoszą. Nie mają zatem charakteru powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa podatkowego - tym samym nie są wiążące w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.