INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 07 lipca 2010 r. (data wpływu 14 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest spółką prawa handlowego. Spółka posiada majątek w postaci ujęć wody, sieci wodociągowej itp.

W br. Spółka realizuje zadanie inwestycyjne pn. Modernizacja Stacji Uzdatniania Wody, przy współfinansowaniu środkami UE. W celu wykonania poprawnie procedury o udzielenie zamówienia publicznego na wyłonienie wykonawcy robót (w tym: sporządzenie Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia oraz pomoc i doradztwo podczas prowadzonego postępowania przetargowego) Spółka podpisała zlecenie z niezależnym podmiotem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z wykonaniem SIWZ oraz pomoc i doradztwo podczas prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia należy zaliczyć do kosztów podatkowych związanych z zarządzaniem Spółką w roku ich poniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z wykonaniem SIWZ oraz usługą doradczą podczas prowadzonego postępowania stanowią koszty podatkowe w dacie ich poniesienia. Z mocy przepisów, na Spółce ciąży obowiązek stosowania ustawy - Prawo zamówień publicznych.

Do sporządzenia SIWZ oraz dokonania weryfikacji prawidłowości pod względem prawnym dokumentów przetargowych, złożonych ofert, Spółka powołała osobę niezależną, posiadającą dużą wiedzę w tym temacie. Pomoc ta ze swej istoty związana jest z funkcją kontrolną Zarządu i odpowiedzialności jaką ponosi Zarząd w świetle ustawy - Prawo zamówień publicznych, a nie z poszczególnym zakupem konkretnego towaru lub usługi, gdyż przetargi często kończą się brakiem rozstrzygnięć.

Koszty sporządzenia SIWZ oraz pomoc podczas prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, nie są kosztami nabycia lub wytworzenia konkretnego środka trwałego, choć są z tym nabyciem związane. Ponoszenie kosztów postępowań przetargowych nie może być ujmowane za składnik ceny nabycia lub wytworzenia danego środka trwałego, ale powinno być uznane za koszt zarządu, który to koszt wprost został wykazany jako niewchodzący w skład pojęcia „koszty wytworzenia środków trwałych” - art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Przepisy ww. ustawy podatkowej dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności.

W tym miejscu wskazać należy na przepis art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednocześnie w myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Natomiast art. 16g ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z treści cytowanego powyżej przepisu wynika, iż do wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zalicza się tylko wydatki ściśle związane z ich nabyciem lub wytworzeniem.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż Spółka w bieżącym roku realizuje zadanie inwestycyjne przy współfinansowaniu środkami UE. W celu wykonania poprawnie procedury o udzielenie zamówienia publicznego na wyłonienie wykonawcy robót (w tym: sporządzenie Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia oraz pomoc i doradztwo podczas prowadzonego postępowania przetargowego), Spółka podpisała zlecenie z niezależnym podmiotem. Ponadto Spółka wskazała, iż przedmiotowe wydatki wiążą się z funkcją kontrolną Zarządu i odpowiedzialności jaką ponosi Zarząd w świetle ustawy – Prawo zamówień publicznych.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż będące przedmiotem wniosku wydatki Spółki dotyczą właściwej realizacji prowadzonej inwestycji finansowanej ze środków Unii Europejskiej. Zatem, wydatki te nie mają bezpośredniego wpływu na wytworzenie środka trwałego. Tym samym, mogą one zostać odniesione bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie zostały sfinansowane z przedmiotowej pomocy.

W tym miejscu wskazać należy, iż wydatki te nie stanowią kosztów bezpośrednio związanych z przychodem. Zasadnym jest zatem, aby wskazane przez Wnioskodawcę wydatki zakwalifikować do kosztów pośrednich, związanych z prowadzoną przez Niego działalnością.

Jednocześnie nadmienia się, iż uznanie przedmiotowych wydatków za koszty pośrednie oznacza, iż podlegają one potrąceniu zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei art. 15 ust. 4e tej ustawy stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, wydatki związane z wykonaniem Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia oraz pomocą i doradztwem podczas prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia stanowią – w myśl art. 15 ust. 1 w związku z ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.