INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09 września 2010r. (data wpływu do tut. BKIP 17 września 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia wydatków dotyczących certyfikatu warunkującego rozpoczęcie produkcji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2010r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia wydatków dotyczących certyfikatu warunkującego rozpoczęcie produkcji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka, świadcząca usługi cynkowania ogniowego, jest w trakcie inwestycji, która ma na celu rozszerzenie przedmiotu działalności Spółki o produkcję barier drogowych, ochronnych. W związku z wprowadzeniem nowych przepisów w kwestii produkcji i sprzedaży ww. barier, Spółka zobowiązana jest, przez normę obowiązującą od 2010r., do przeprowadzenia testów zderzeniowych i uzyskania z tychże testów pozytywnych wyników. Dopiero po uzyskaniu certyfikatu wydanego przez Instytut Budowy Dróg i Mostów, Spółka będzie mogła rozpocząć produkcję barier na sprzedaż. Póki co, wyprodukowane produkty posłużą do testów zderzeniowych. Na koszty przeprowadzenia testów składają się:

• wyprodukowane próbne bariery drogowe (koszt materiałów, robocizny i in.),
• usługi związane z transportem próbnych barier i ich montażem w miejscu przeprowadzania testów,
• opłaty za możliwość przeprowadzenia testów w miejscu do tego przystosowanym,
• usługi doradcze w zakresie produkcji barier.
  
  

Uzyskanie certyfikatu wiąże się z kilkoma testami zderzeniowymi, tak więc za każdym razem ww. koszty będą ponoszone przez Spółkę ponownie. Maszyny (linia technologiczna) zakupione przez Spółkę przeznaczone są tylko do produkcji barier drogowych (zostały wyprodukowane pod konkretne zlecenie). W przypadku braku certyfikatu zakupione maszyny będą musiały zostać odsprzedane firmom, które zajmują się produkcją barier drogowych, ochronnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób z punktu widzenia przepisów dotyczących kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych Spółka powinna potraktować wydatki na:

• wyprodukowane próbne bariery drogowe (koszt materiałów, robocizny i in.),
• usługi związane z transportem próbnych barier i ich montażem w miejscu przeprowadzania testów,
• opłaty za możliwość przeprowadzenia testów w miejscu do tego przystosowanym,
• usługi doradcze w zakresie produkcji barier...
  
  

Zdaniem Spółki, ww. koszty poniesione na uzyskanie certyfikatu, który jest warunkiem rozpoczęcia produkcji i sprzedaży barier drogowych, ochronnych, mogą zostać zakwalifikowane jako zwiększenie wartości środka trwałego, którym jest linia technologiczna, przeznaczona i przystosowana pod konkretną (certyfikowaną) produkcję barier drogowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), co do zasady, przedmiotem opodatkowania jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodu, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem z zastrzeżenie art. 10 i 11 jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Zgodnie z przytoczonym art. 7 ww. ustawy podatnik ma prawo do pomniejszenia osiągniętych przychodów o koszty ich uzyskania. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (…). Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem podatkowym są odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu, bądź utrzymania (zabezpieczenia, zachowania) źródła tego przychodu.

Przy czym, zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy przy tym zaznaczyć, że koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy podzielić można na koszty bezpośrednie i koszty pośrednie. Podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, jak i kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawodawca w omawianym przepisie nie zdefiniował pojęcia "koszty bezpośrednio związane z przychodami" oraz "koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami". Jednak treść tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Niektóre ponoszone przez podatników wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (stosownie bezpośrednie lub pośrednie) nie podlegają zaliczeniu bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli bowiem są one związane z nabyciem (wytworzeniem) składników majątku trwałego mogą one zostać odniesione w ciężar kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w postaci odpisów amortyzacyjnych (patrz art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia.

W myśl art. 16g ust. 4 tej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W świetle powyższego, każdy wydatek poniesiony przez Spółkę w trakcie realizacji inwestycji musi być przeanalizowany pod kątem tego, czy będzie uznany za koszt bezpośrednio zaliczony do kosztów podatkowych, czy też zostanie uznany za element wartości początkowej inwestycji i zaliczony do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest w trakcie inwestycji, która ma na celu rozszerzenie przedmiotu działalności Spółki o produkcję barier drogowych, ochronnych. W związku z wprowadzeniem nowych przepisów w kwestii produkcji i sprzedaży ww. barier, Spółka jest zobowiązana do przeprowadzenia testów zderzeniowych i uzyskania z tychże testów pozytywnych wyników. Dopiero po uzyskaniu certyfikatu, Spółka będzie mogła rozpocząć produkcję barier na sprzedaż. Wyprodukowane produkty posłużą do testów zderzeniowych. Na koszty przeprowadzenia testów składają się:

• wyprodukowane próbne bariery drogowe (koszt materiałów, robocizny i in.),
• usługi związane z transportem próbnych barier i ich montażem w miejscu przeprowadzania testów,
• opłaty za możliwość przeprowadzenia testów w miejscu do tego przystosowanym,
• usługi doradcze w zakresie produkcji barier.
  
  

Zdaniem tut. Organu, koszty związane z uzyskaniem certyfikatu, nie mogą zostać uznane za dające się zaliczyć do wartości inwestycji (zwiększające jej wartość), gdyż w rzeczywistości, wartość tych kosztów nie wpływa bezpośrednio na podwyższenie wartości inwestycji. Poniesione wydatki na uzyskanie certyfikatu nie stanowią ze swej natury wydatków inwestycyjnych.

W konsekwencji, zaliczenie tych kosztów do wartości początkowej inwestycji byłoby zaprzeczeniem rzeczywistego charakteru i sposobu wykorzystania tych wydatków przez Spółkę.

Zatem, o ile poniesione wydatki służą wyłącznie przeprowadzonym testom zdarzeniowym (wyprodukowane bariery nie stanowią przedmiotu sprzedaży, tj. nie stanowią towarów handlowych), to poniesione na ten cel wydatki należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, podlegające zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie przepisów Ordynacji podatkowej, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.