Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-692/12-2/SJ
z 4 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2012 r. (data wpływu 5 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej Spółka) sprzedał w 2011 r. usługi projektowe związane z nieruchomością położoną w Polsce na rzecz spółki X z siedzibą na Słowacji. Z tego tytułu Spółka wystawiła faktury VAT na spółkę słowacką X i naliczyła podatek od towarów i usług według stawki 23%, który rozliczyła w deklaracjach VAT-7.

Spółka słowacka X zalega z płatnościami za wystawione faktury powyżej 180 dni (tj. licząc od upływu terminu płatności wykazanego na umowie i fakturach).

Spółka słowacka X nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Wierzytelności zostały uprzednio wykazane przez Spółkę w deklaracji VAT-7 jako obrót opodatkowany i wykazano podatek należny VAT. Wierzytelności nie zostały zbyte. Od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Spółka zamierza zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których wyżej mowa.

Ponadto Spółka i spółka słowacka X są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, tzn. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce, a spółka słowacka X jest czynnym podatnikiem podatku VAT na Słowacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w rozważanej sytuacji Spółka będzie miała prawo skorygować podatek od towarów i usług na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (tekst jednolity z dnia 29 lipca 2011 r. – Dz. U. Nr 177, poz. 1054)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 89a ust. 1 Ustawy VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Według art. 89a ust. 1a Ustawy VAT, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast ust. 2 tego przepisu stanowi, iż ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

W rozważanej sytuacji spełniona jest przesłanka o jakiej mowa w art. 89a ust. 2 Ustawy VAT, gdyż wierzytelności z faktur wystawionych na spółkę na Słowacji nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie i na fakturze. Również spełnione są wszystkie przesłanki, o jakich mowa w art. 89a ust. 2 Ustawy VAT.

W szczególności wyjaśnić trzeba, że jest spełniona przesłanka o jakiej mowa w art. 89a ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT, według której dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Uzasadniając powyższe wskazać trzeba, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej ETS) przyjmuje się, że w prawie wspólnotowym pojęcie podatnika jest kategorią obiektywną, co oznacza, że dla statusu podatnika znaczenie ma wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 Dyrektywy 112. Pod pojęciem podatnika działającego w takim charakterze należy rozumieć podmiot realizujący transakcje w ramach swojej działalności gospodarczej (np. wyrok ETS z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 pomiędzy Finanzamt Ulzen a Dieter Armbrecht).

Zatem definicja podatnika obejmuje nie tylko podmioty polskie, czy unijne. Definicja ta odnosi się do wszelkich podmiotów wykonujących działalność gospodarczą (przedsiębiorców). Dotyczy to również podmiotów z państw trzecich, niezależnie od tego, czy w takim państwie istnieje podatek VAT, czy podatek do niego zbliżony. Koncepcja podatnika ma bowiem charakter uniwersalny obejmujący wszystkich przedsiębiorców w każdym miejscu na świecie.

Zgodnie z art. 15 ust 1 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2 tego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie Spółki, interpretacja art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy VAT, jest zbieżna z interpretacją art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112. W art. 15 Ustawy VAT, Ustawodawca określił bardzo szeroki krąg podmiotów uznawanych za podatnika co stanowi wyraz realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Podatnikiem staje się każda osoba, niezależnie od jej statusu prawnego, która samodzielnie wykonuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców. W art. 15 Ustawy VAT, nie zawężono terytorialnie tego pojęcia, wobec czego uznać należy, że podatnikiem w rozumieniu tego przepisu jest nie tylko podmiot prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski, lecz także podmiot realizujący ją na terenie Wspólnoty, a także podmiot spoza Wspólnoty dokonujący dostaw towarów lub świadczenia usług na jej obszarze, co oznacza, że na gruncie art. 15 Ustawy VAT podatnikiem podatku od towarów i usług jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski, ale także podmiot prowadzący działalność gospodarczą na terenie innego kraju Unii Europejskiej.

W związku z tym, biorąc pod uwagę związek istniejący pomiędzy art. 15 ust. 1 i 2 oraz 89a Ustawy VAT, uznać należy, że norma prawna zawarta w art. 89a ust. 2 pkt 1 obejmuje swoim zakresem również spółkę słowacką X zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny na terenie Słowacji.

W świetle powyższego Spółka jest zdania, iż będzie miała prawo skorygować w rozważanej sytuacji podatek od towarów i usług w trybie procedury określonej w art. 89a Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Jak stanowi art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Według art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Art. 89a ust. 5 ustawy stanowi, iż podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Zgodnie z art. 89a ust. 6 ustawy, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

W myśl art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru, bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Aby jednak podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy, muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę podatku jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Ponadto, wierzyciel musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1. Jeżeli dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia ureguluje należności, korekty nie dokonuje się. Jeżeli dłużnik w powyższym terminie ureguluje tylko część należności korekty nie dokonuje się w odniesieniu do tej części. Ponadto należy podkreślić, że warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy, aby dłużnik nie był w stanie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji należy odnosić wyłącznie do daty dostawy towaru lub świadczenia usługi.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca sprzedał w 2011 r. usługi projektowe związane z nieruchomością położoną w Polsce na rzecz spółki X z siedzibą na Słowacji. Z tego tytułu Zainteresowany wystawił faktury VAT na spółkę słowacką X i naliczył podatek od towarów i usług według stawki 23%, który rozliczył w deklaracjach VAT-7. Spółka słowacka X zalega z płatnościami za wystawione faktury powyżej 180 dni (tj. licząc od upływu terminu płatności wykazanego na umowie i fakturach). Ponadto, spółka słowacka X nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, wierzytelności zostały uprzednio wykazane przez Spółkę w deklaracji VAT-7 jako obrót opodatkowany i wykazano podatek należny VAT, wierzytelności nie zostały zbyte, a od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Spółka zamierza zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których wyżej mowa. Jak wskazał Zainteresowany, zarówno on, jak i spółka słowacka X są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, tzn. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce, natomiast spółka słowacka X jest czynnym podatnikiem podatku VAT na Słowacji.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się w istocie do rozstrzygnięcia, czy w opisanych we wniosku okolicznościach zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 89a ust. 2 ustawy, a w szczególności, czy spółkę słowacką X, która jest czynnym podatnikiem podatku VAT na Słowacji, można uznać za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Zauważyć należy, iż podatek od towarów i usług, został wprowadzony w Polsce przez ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50). Jednakże przystąpienie Polski do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. spowodowało konieczność harmonizacji polskiego prawa podatkowego z prawem Unii Europejskiej, co zostało uregulowane w nowej ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami). Podkreślić należy, iż obecnie obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ogłoszony w Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054.

I tak, w ustawie o podatku od towarów i usług w art. 15 ust. 1, została wprowadzona definicja podatnika, zgodnie z którą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uregulowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 9 Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347/1, str. 1). W oparciu o art. 9 ust. 1 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu działalności gospodarczą, bez względu na cel lub rezultaty takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Ponadto za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu (art. 9 ust. 2 Dyrektywy).

Z kolei art. 2 ust. 1 pkt a i pkt c Dyrektywy stanowi, iż opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jednocześnie w art. 16 i 17 ustawy o podatku VAT, ustawodawca zawarł inną, niż w art. 15 ust. 1 ustawy, dopełniającą definicję podatnika.

I tak, zgodnie z art. 16 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, niebędące podatnikami, o których mowa w art. 15, jeżeli dokonują wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, w przypadku gdy okoliczności nie wskazują na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

1. na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną;
2. uprawnione do korzystania z procedury celnej obejmującej uszlachetnianie czynne, odprawę czasową, przetwarzanie pod kontrolą celną, w tym również osoby, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostały przeniesione prawa i obowiązki związane z tymi procedurami;
3. dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
4. będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju;
5. nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju;
6. obowiązane do zapłaty podatku na podstawie art. 42 ust. 8 lub ust. 10;
7. nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2;
8. nabywające usługi w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji do powietrza gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784, z 2008 r. Nr 199, poz. 1227 oraz z 2009 r. Nr 215, poz. 1664), jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9.
   
   

Na mocy art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego” (art. 96 ust. 4 ustawy).

Wyjaśnić należy, iż na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy, właściwym dla podatnika organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…).

Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jest ustawą regulującą opodatkowanie podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a podatek ten stanowi dochód budżetu państwa (art. 1 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 2 pkt 1 ustawy). A zatem, ustawa o podatku od towarów i usług jest ustawą obowiązującą w na terytorium Polski i dlatego zwartych w niej treści przepisów nie można rozciągać na inne kraje Unii Europejskiej, bowiem każdy kraj członkowski ma swoją odrębną ustawę, obowiązującą w tym państwie.

Potwierdza to również fakt, że ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług dokonuje wyraźnego rozróżnienia (przykładowo w art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy) pomiędzy „podatnikiem, o którym mowa w art. 15”, a „podatnikiem podatku od wartości dodanej”, wyjaśniając przy tym – w art. 2 pkt 11 ustawy – iż, przez podatek od wartości dodanej, rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z uwagi na powyższe, jeśli ustawodawca odwołuje się do pojęcia „podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny”, to bez wątpienia chodzi tu o podatnika podlegającego uregulowaniom „polskiej ustawy o VAT” z dnia 11 marca 2004 r., a nie o „podatnika podatku od wartości dodanej” zarejestrowanego na terytorium innego państwa członkowskiego.

W kontekście powyższych rozważań, nie ulega wątpliwości, że spółka x z siedzibą na Słowacji, o której mowa we wniosku, będąca – jak oświadczył Wnioskodawca – czynnym podatniku podatku VAT na Słowacji, nie jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy będącej przedmiotem złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, ponownie stwierdzić należy, iż w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów, aby podatnik mógł dokonać korekty podatku na podstawie art. 89a ustawy musi spełnić wszystkie warunki określone tym przepisem łącznie.

Warunki te dotyczą m.in. tego, aby dostawa towarów i świadczenie usług były dokonane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny oraz, aby wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni – art. 89a ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy zauważyć, że nie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy. Zatem Wnioskodawca nie będzie miał możliwości skorygowania podatku należnego od niezapłaconych faktur.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Spółka w stosunku do przedmiotowych wierzytelności, nie będzie miała prawa do korekty podatku od towarów i usług na podstawie art. 89a ustawy o podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.