INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniach 02 i 05 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania, czy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatki poniesione w okresie od 01 stycznia 2004 r. do 31 grudnia 2006 r. na sfinansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników do których ponoszenia Wnioskodawca nie był zobowiązany na podstawie przepisów Kodeksu pracy oraz innych ustaw – jest nieprawidłowe,
• pozostałe wydatki związane z zapewnieniem pracownikom świadczeń przewidzianych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy – jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1, stan faktyczny)

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania, czy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatki poniesione w okresie od 01 stycznia 2004 r. do 31 grudnia 2006 r. na sfinansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników do których ponoszenia Wnioskodawca nie był zobowiązany na podstawie przepisów Kodeksu pracy oraz innych ustaw,
• pozostałe wydatki związane z zapewnieniem pracownikom świadczeń przewidzianych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1, stan faktyczny)

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 21 października 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1029/10/AK, IBPP1/443-752/10/BM wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniach 02 i 05 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 13 listopada 2003 r. Spółka zawarła z działającymi w Spółce organizacjami związkowymi Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy (dalej: ZUZP), na mocy którego Spółka zobowiązana jest zapewnić pracownikom następujące kategorie świadczeń:

1. usługi przewozu do i z pracy, przy czym Spółka nabywa bilety od podmiotów świadczących usługi przewozowe (otrzymuje fakturę od firmy transportowej), a następnie obciąża pracowników częścią kosztów zakupu biletów (40%) poprzez potrącenie odpowiedniej części z wynagrodzenia,
2. nagrody rzeczowe wydawane nieodpłatnie pracownikom po spełnieniu określonych w ZUZP warunków,
3. ulgę energetyczną rozumianą jako dostawa energii elektrycznej pracownikom w taki sposób, iż Spółka otrzymuje fakturę za zakup energii wykorzystanej przez pracownika od jej dostawcy (w tym wypadku - administratora budynku), z tym że Spółka dokonuje zapłaty należności z tytułu dostawy tej energii jedynie do wysokości kwoty określonej w ZUZP, a pracownicy dokonują zapłaty pozostałej części należności wynikającej z faktury bezpośrednio na rzecz dostawcy energii, a nie na rzecz Spółki.
4. tzw. obiady abonamentowe, zapewniane za częściową odpłatnością w taki sposób, iż pracownik pokrywa 50% wartości posiłku, wpłacając odpowiednią kwotę bezpośrednio do kasy dostawcy posiłków, natomiast Spółka pokrywa pozostałą część jego wartości na podstawie faktury wystawionej przez dostawcę (przedmiotowa usługa klasyfikowana jest jako usługa gastronomiczna),
5. posiłki regeneracyjne, które Spółka nabywa od podmiotu zewnętrznego (otrzymuje fakturę dokumentującą nabycie usług stołówkowych), a następnie przekazuje nieodpłatnie swoim pracownikom,
6. korzystanie z wyspecjalizowanego zakładu opieki zdrowotnej na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług zdrowotnych,
7. określone usługi medyczne niefinansowane z Narodowego Funduszu Zdrowia w całości lub niefinansowane z tego źródła w istotnej części,
8. turnusy rehabilitacyjne (finansowane ze środków bieżących w całości lub w części) – w przypadku, gdy konieczność leczenia sanatoryjnego pracowników wywołana została wypadkiem przy pracy lub wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy, chorobą zawodową lub parazawodową albo gruźlicą. Faktury dokumentujące pobyt pracowników w ośrodkach wypoczynkowych (rehabilitacyjnych) wystawiane są na Spółkę. W niektórych przypadkach, Spółka przenosi na pracowników część kosztów poniesionych w związku z ich pobytem w ośrodkach rehabilitacyjnych poprzez potrącenie odpowiedniej kwoty z ich wynagrodzenia.
9. zapomoga powodziowa ze środków obrotowych do kwoty 6 tys. zł dla pracowników poszkodowanych w powodzi z maja 2010 r.
   
   

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 października 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1029/10/AK, IBPP1/443-752/10/BM do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, Spółka wskazała, iż jest zobowiązana na mocy Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy do zapewnienia swoim pracownikom dodatkowych świadczeń. Tym samym zaistnienie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych ma miejsce od wejścia w życie Zakładowego Układu Zbiorowego pracy tj. od dnia 13 listopada 2003 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka wnosi o potwierdzenie, że wyżej wymienione wydatki w punktach od 1 do 8 związane z zapewnieniem pracownikom świadczeń przewidzianych w ZUZP mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1, stan faktyczny)

Zdaniem Spółki, w związku z przedstawionym stanem faktycznym wyżej wymienione wydatki w punktach od 1 do 8 związane z zapewnieniem pracownikom świadczeń przewidzianych w ZUZP mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W opinii Spółki wskazane w stanie faktycznym wydatki związane z zapewnieniem pracownikom świadczeń przewidzianych w ZUZP stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Oz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, dalej: ustawa o PDOP). Zgodnie z treścią wskazanego wyżej artykułu kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. W świetle powyższego, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące przesłanki:

• został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym w świetle powołanej powyżej definicji, dany wydatek nie musi mieć bezpośredniego przełożenia na konkretny przychód osiągnięty przez podatnika, lecz wystarczające jest, aby jego poniesienie było uzasadnione związkiem wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością, która generuje lub będzie generować przychody zwiększające dochód podlegający opodatkowaniu,
• wydatek został poniesiony i jest definitywny - przez co należy rozumieć, że w ostatecznym rozrachunku musi on być pokryty z zasobów majątkowych Spółki,
• nie został wymieniony wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartych w zamkniętym katalogu takich wydatków wskazanym w art. 16 ust 1 ustawy o PDOP.
  
  

Mając na uwadze powyższe zdaniem Spółki, ponoszone przez nią wydatki związane z zapewnieniem pracownikom świadczeń przewidzianych w ZUZP mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, bowiem mają na celu zwiększenie efektywności pracy pracowników, co z kolei w sposób pośredni przekłada się na wzrost przychodów Spółki. W szczególności, poprzez przedmiotowe świadczenia, Spółka zapewnia pracownikom lepsze warunki i komfort pracy, co pozytywnie wpływa na wydajność pracowników, a tym samym przekłada się na lepsze wyniki Spółki.

Ponadto Spółka zaznacza, że przedmiotowe wydatki wynikają z treści ZUZP, który zgodnie z treścią art. 9 § 1 Kodeksu pracy, ma charakter normatywny i stanowi źródło przepisów prawa pracy. Zgodnie bowiem z powyższym przez prawo pracy rozumie się „przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy”. Z kolei w brzmieniu § 2 wskazanego artykułu „postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych oraz regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych". W świetle powyższego Spółka, na podstawie ZUZP, zobowiązana jest do ponoszenia wydatków na rzecz swoich pracowników, zatem wydatki na te świadczenia powinny być traktowane zdaniem Spółki jako uzasadnione i pozostające w ścisłym związku z zatrudnieniem pracowników. Co więcej zgodnie z orzeczeniem sądowym z dnia 4 czerwca 2002 r. (sygn. I SA/Wr 2028/01) „jeżeli z zobowiązań stron zakładowego układu zbiorowego pracy wynika, że określony rodzaj świadczenia został uznany za obowiązek pracodawcy w stosunku do pracowników podlegających temu zakładowemu układowi zbiorowemu pracy - obowiązek ten może decydować również o obowiązkach pracodawcy na gruncie prawa podatkowego". W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż ponosząc koszty świadczeń pracowniczych wykonuje ona swój obowiązek, który wynika z postanowień ZUZP. W przypadku gdyby Spółka nie wywiązała się z obowiązków wynikających z ZUZP, jej pracownicy mogliby rościć od Spółki wykonania powyższych zobowiązań. Tym samym Spółka twierdzi, iż powyższe wydatki, ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Biorąc pod uwagę drugą przesłankę uznania wydatków na świadczenia dla pracowników za koszt podatkowy, należy stwierdzić, że została ona również spełniona. Co prawda ustawa o PDOP nie definiuje terminu „poniesienie kosztu”, w związku z czym uznanie, że dotyczy ono pokrycia danego wydatku ze środków majątkowych podatnika, zostało wypracowane w doktrynie i orzecznictwie. Przy czym obydwa te źródła są zgodne w kwestii, że nie ma znaczenia w tym przypadku tytuł prawny do dysponowania przez podatnika środkami przeznaczonymi na pokrycie takiego wydatku.

Stanowisko takie przedstawił m.in. Naczelny Sad Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z dnia 5 lutego 1999 r., sygn. I SA/Gd 500/97: „Twierdzenie, że wydatek spełniający powyższe wymogi (tj. związek z prowadzaną działalnością gospodarczą) musi być nadto poniesiony przez podatnika z jego środków finansowych, rozumianych jako uszczuplenie jego zasobów finansowych nie znajduje uzasadnienia w świetle tego przepisu (tj. art. 15 ust. 1)". Obciążenie majątku podatnika wydatkiem oznacza również, że wydatek taki nie może zostać podatnikowi w żaden sposób zwrócony, a więc powinien on mieć charakter definitywny (tak między innymi NSA w wyrokach z 17 stycznia 1996 r., sygn. SA/Kr 1826/95, oraz z 20 marca 1996 r., sygn. SA/Ka 332/95).

Ponieważ Spółka wydatkowała swoje aktywa w postaci środków pieniężnych, doszło zatem do definitywnego zadysponowania przez Spółkę jej majątkiem w postaci zmniejszenia tych środków, a co za tym idzie, zdaniem Spółki należy uznać, że również przesłanka poniesienia kosztu została przez Spółkę spełniona. Jednocześnie, odnosząc się do ostatniej przesłanki, mianowicie katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, Spółka podkreśla, iż w jej ocenie, wydatki na świadczenia dla pracowników przewidziane w ZUZP nie stanowią wydatków na działalność socjalną w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy PDOP. Zgodnie z przepisami o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych za działalność socjalną uważa się „usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową”.

Zdaniem Spółki, świadczenia jakie zapewnia ona swoim pracowników nie mieszczą się w powyższej definicji, gdyż fakt otrzymania takiego świadczenia przez pracownika nie jest uzależniony od jego sytuacji materialnej, co więcej nie stanowi pomocy materialnej - rzeczowej bądź finansowej wymienionej w powyższym przepisie. Jednocześnie każdy z pracowników jest uprawniony do otrzymania takiego świadczenia bez względu na swój status majątkowy, tym samym nie można mówić, iż wydatki te mają charakter socjalny. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wszystkie przesłanki warunkujące możliwość zaliczenia wydatków związanych z zapewnieniem pracownikom świadczeń przewidzianych w ZUZP do kosztu uzyskania przychodu, zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP są spełnione, zatem zdaniem Spółki wydatki te mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 15 ust. 1 updop, przed 01 styczniem 2007 r. miał natomiast następujące brzmienie: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie (przed i po 01 stycznia 2007 r.), a także zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów (po 01 stycznia 2007 r.).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W związku z powyższym, do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika.

Wskazać w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (...). Kosztami takimi są bowiem odpisy dokonywane przez podatnika na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, jeżeli ich równowartość została na ten fundusz wpłacona (art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b updop).

Wydatki te, co do zasady stanowią koszty podatkowe, pod warunkiem jednak, że podatnik wykaże, iż mają one związek z prowadzoną przez niego działalnością, mają na celu zwiększenie efektywności pracy, służą uzyskaniu przychodu oraz nie są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a także nie noszą znamion działalności socjalnej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w dniu 13 listopada 2003 r. Spółka zawarła z działającymi w Spółce organizacjami związkowymi Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy, na mocy którego Spółka zobowiązana jest zapewnić pracownikom m.in. następujące kategorie świadczeń:

1. usługi przewozu do i z pracy, przy czym Spółka nabywa bilety od podmiotów świadczących usługi przewozowe (otrzymuje fakturę od firmy transportowej), a następnie obciąża pracowników częścią kosztów zakupu biletów (40%) poprzez potrącenie odpowiedniej części z wynagrodzenia,
2. nagrody rzeczowe wydawane nieodpłatnie pracownikom po spełnieniu określonych w ZUZP warunków,
3. ulgę energetyczną rozumianą jako dostawa energii elektrycznej pracownikom w taki sposób, iż Spółka otrzymuje fakturę za zakup energii wykorzystanej przez pracownika od jej dostawcy (w tym wypadku - administratora budynku), z tym że Spółka dokonuje zapłaty należności z tytułu dostawy tej energii jedynie do wysokości kwoty określonej w ZUZP, a pracownicy dokonują zapłaty pozostałej części należności wynikającej z faktury bezpośrednio na rzecz dostawcy energii, a nie na rzecz Spółki.
4. tzw. obiady abonamentowe, zapewniane za częściową odpłatnością w taki sposób, iż pracownik pokrywa 50% wartości posiłku, wpłacając odpowiednią kwotę bezpośrednio do kasy dostawcy posiłków, natomiast Spółka pokrywa pozostałą część jego wartości na podstawie faktury wystawionej przez dostawcę (przedmiotowa usługa klasyfikowana jest jako usługa gastronomiczna),
5. posiłki regeneracyjne, które Spółka nabywa od podmiotu zewnętrznego (otrzymuje fakturę dokumentującą nabycie usług stołówkowych), a następnie przekazuje nieodpłatnie swoim pracownikom,
6. korzystanie z wyspecjalizowanego zakładu opieki zdrowotnej na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług zdrowotnych,
7. określone usługi medyczne niefinansowane z Narodowego Funduszu Zdrowia w całości lub niefinansowane z tego źródła w istotnej części,
8. turnusy rehabilitacyjne (finansowane ze środków bieżących w całości lub w części) – w przypadku, gdy konieczność leczenia sanatoryjnego pracowników wywołana została wypadkiem przy pracy lub wypadkiem zrównanym z wypadkiem przy pracy, chorobą zawodową lub parazawodową albo gruźlicą. Faktury dokumentujące pobyt pracowników w ośrodkach wypoczynkowych (rehabilitacyjnych) wystawiane są na Spółkę. W niektórych przypadkach, Spółka przenosi na pracowników część kosztów poniesionych w związku z ich pobytem w ośrodkach rehabilitacyjnych poprzez potrącenie odpowiedniej kwoty z ich wynagrodzenia.
   
   

Należy wskazać, że w myśl art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. W oparciu o powyższe należy zatem stwierdzić, że Spółka zobligowana jest do stosowania postanowień przyjętego układu zbiorowego pracy, ponieważ stanowi on źródło prawa pracy.

Jak wskazano powyżej, przepis art. 15 ust. 1 updop, pozwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, racjonalnie i gospodarczo uzasadnionych wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy jednak zwrócić uwagę na zapis art. 16 ust. 1 pkt 65 updop, dodany przez art. 1 pkt 9 lit. a) tiret szóste ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. (Dz. U. Nr 202, poz. 1957) zmieniającej ustawę z dniem 1 stycznia 2004 r. (w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r.), który stanowił, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

Powyższe oznaczało, że jeżeli brak było wyraźnego ustawowego obowiązku ponoszenia przez pracodawcę kosztów świadczeń medycznych na rzecz swoich pracowników, nie można było – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 65 updop - tych wydatków zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy prawa pracy, w tym przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) nakładają na pracodawcę wymóg przeprowadzania na własny koszt badań określonych w art. 229 powołanej wyżej ustawy. Pracodawca poza świadczeniami z zakresu badań profilaktycznych obowiązany jest sfinansować koszt profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, ze względu na warunki pracy.

Z dniem 01 stycznia 2007 r. przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 updop został uchylony przez art. 1 pkt 11 lit. a) tiret trzecie ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. (Dz. U. Nr 217, poz. 1589). Zmiana ta spowodowała, że obecnie brak jest wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków poniesionych na finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników. Oznacza to, że wydatki ponoszone przez pracodawcę mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, wydatki poniesione w latach 2004-2006 na sfinansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników do ponoszenia których pracodawca nie był zobowiązany na mocy przepisów Kodeksu pracy, albo innych ustaw, nie mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast pozostałe wydatki związane z zapewnieniem pracownikom świadczeń przewidzianych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy, w tym wydatki na świadczenia medyczne ponoszone na rzecz na rzecz pracowników przed 01 stycznia 2004 r. i po 31 grudnia 2006 r. mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie ustalania, czy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatki poniesione w okresie od 01 stycznia 2004 r. do 31 grudnia 2006 r. na sfinansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników do których ponoszenia Wnioskodawca nie był zobowiązany na podstawie przepisów Kodeksu pracy oraz innych ustaw – jest nieprawidłowe,
• pozostałe wydatki związane z zapewnieniem pracownikom świadczeń przewidzianych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 (zdarzenie przyszłe), 2 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.