INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28.08.2007r. (data wpływu 03.09.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.08.2007r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma Pana posiada skład podatkowy na produkcję tytoniu do palenia, papierosów, cygar i cygaretek. Sprowadzając i wysyłając krajankę tytoniową (tytoń do palenia) luzem do innych składów podatkowych na terenie kraju, wspólnoty europejskiej oraz na eksport konieczne jest wyliczenie stawki procentowej podatku akcyzowego do zabezpieczenia, ponieważ jest on przemieszczany w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Tytoń do palenia luzem (opakowania po 100 kg) nie jest oznaczony maksymalną ceną detaliczną, ponieważ nie jest on przeznaczony bezpośrednio do sprzedaży detalicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy ustalając podatek akcyzowy dla tytoniu do palenia luzem należy wyliczyć go na podstawie § 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2004r. w sprawie obniżania podatku akcyzowego (Dz. U. 87 poz. 825 z późn. zm.) przyjmując, że stawka procentowa podatku akcyzowego winna być liczona od kwoty wynikającej z faktury zakupu lub odpowiednio sprzedaży...

Zdaniem wnioskodawcy:

W opisywanych przypadkach towar wysyłany i odbierany nie jest oznaczony maksymalną ceną detaliczną, ponieważ nie jest on przeznaczony bezpośrednio do sprzedaży detalicznej. Przemieszczanie go w procedurze zawieszenia podatku akcyzowego powoduje konieczność wyliczenia należnego podatku akcyzowego. Ponieważ cena detaliczna nie jest oznaczona, a § 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2004r. w sprawie obniżania podatku akcyzowego (Dz. U. 87 poz. 825 z późn. zm.) odwołuje się do maksymalnej ceny detalicznej, należy przyjąć inną podstawę do wyliczenia stawki procentowej. Winna być to kwota wynikająca z faktury zakupu lub odpowiednio sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.) - pobór akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych jest zawieszony, jeżeli wyroby są produkowane, przetwarzane lub magazynowane w składzie podatkowym.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ww. ustawy o podatku akcyzowym - prowadzący skład podatkowy, zarejestrowani handlowcy, a także podmioty, które nabywają wyroby akcyzowe zharmonizowane zwolnione z akcyzy ze względu na ich przeznaczenie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, oraz przedstawiciele podatkowi są obowiązani do złożenia zabezpieczenia akcyzowego w kwocie pokrywającej zobowiązanie podatkowe.

W myśl art. 45. ust. 1 ustawy - właściwy naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia generalnego na poziomie równym:

1. wysokości zobowiązania podatkowego, gdy kwota ta może zostać dokładnie obliczona przy przyjmowaniu zabezpieczenia;
2. szacunkowej kwocie maksymalnej wynikającej z zobowiązania podatkowego.
   
   

Zabezpieczenie generalne powinno każdorazowo pokrywać w pełnej wysokości kwotę zawieszonego zobowiązania podatkowego (art. 45 ust. 2).

Obniżone stawki podatku akcyzowego określone w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 ze zm.) stosuje się wyłącznie dla wyrobów tytoniowych sprzedawanych w kraju, dostarczanych wewnątrzwspólnotowo, nabywanych wewnątrzwspólnotowo oraz importowanych. Zatem mogłyby one być stosowane przy wyliczaniu zobowiązania podatkowego w celu ustalenia zabezpieczenia akcyzowego tylko w sytuacji, gdyby ustawa o podatku akcyzowym przewidywała powstanie tego zobowiązania jedynie w ww. przypadkach (tj. przy sprzedaży w kraju, transakcjach wewnątrzwspólnotowych itd.). Zawieszone zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym może jednak stać się wymagalne w innych sytuacjach określonych w ustawie, np. w art. 29 ust. 5 (cofnięcie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, nie sporządzenie przez podatnika spisu z natury). W takich przypadkach nie mają zastosowania obniżone stawki akcyzy określone przedmiotowym rozporządzeniem, a stawki wynikające z ustawy o podatku akcyzowym.

Zatem do wyliczenia zobowiązania w podatku akcyzowym w celu ustalenia kwoty zabezpieczenia akcyzowego winny być brane maksymalne stawki, określone w art. 73 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, a nie stawki wynikające z § 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego oraz podstawa opodatkowania wynikająca z faktury zakupu lub odpowiednio faktury sprzedaży.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.