INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkania z okazji święta branżowego, tzw. Dnia Górnika w poszczególnych Zakładach Spółki oraz poza ich siedzibami w części przypadającej na:

• pracowników i emerytów – jest prawidłowe,
• zaproszonych gości m.in. przedstawicieli Ministerstwa Gospodarki, Ministerstwa Finansów, Władz Samorządowych i Lokalnych oraz kontrahentów – jest nieprawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkania z okazji święta branżowego, tzw. Dnia Górnika w poszczególnych Zakładach Spółki oraz poza ich siedzibami (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podmiotem utworzonym z samodzielnie funkcjonujących przedsiębiorstw górniczych, które przekształcono w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa. Podstawową jej działalnością jest wydobywanie węgla kamiennego. W zakresie swojej działalności Spółka w poszczególnych Zakładach Spółki oraz poza ich siedzibami organizuje spotkania z okazji święta branżowego, tzw. Dnia Górnika dla pracowników oraz emerytów i zaproszonych gości. Tak zorganizowane obchody tego święta mają charakter oficjalny. Na tego rodzaju imprezie odznaczani są pracownicy o szczególnych osiągnięciach, a wśród zaproszonych gości są m.in. przedstawiciele Ministerstwa Gospodarki, Ministerstwa Finansów, Władz Samorządowych i Lokalnych oraz kontrahenci. Spółka z tego tytułu ponosi wydatek m.in. na usługę gastronomiczną, wynajem sali, obsługę imprezy.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) Spółka ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki na organizację spotkania z okazji święta branżowego, tzw. Dnia Górnika dla pracowników oraz emerytów i zaproszonych gości w poszczególnych Zakładach Spółki oraz poza ich siedzibami... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Zdaniem Spółki, zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim koszt został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowo-skutkowy. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą - co do zasady - zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

W związku z powyższym jak również w świetle pojawiających się pozytywnych interpretacji Ministra Finansów Spółka może do kosztów uzyskania przychodów bezspornie zaliczyć wydatki ponoszone na spotkania z okazji świata branżowego tzw. Dnia Górnika, zarówno dla pracowników, emerytów jak i zaproszonych gości. Organizowanie tego rodzaju spotkań służy przekazywaniu informacji o dotychczasowych wynikach Spółki, jej celach i kierunkach działania. Poprzez dążenie do zachowania tradycji, Spółka obecnie utrzymuje atmosferę tego święta. Spółka dba o to, by w odpowiednim klimacie i w obecności gości wyróżnić zasłużonych pracowników, którzy z rąk przedstawiciela administracji rządowej otrzymują m.in. odznaczenia za wieloletnią pracę, za szczególne zasługi, stopnie górnicze, itp. wyróżnienia. Ważnym jest również fakt, że Spółka nie zapomina o emerytach i rencistach, którzy współuczestniczyli w tworzeniu pozycji Spółki na rynku. Tego rodzaju działania rodzą niekwestionowane korzyści dla organizacji. Stają się w głównej mierze czynnikiem motywacyjnym dla pracowników Spółki, co w konsekwencji pozwala oczekiwać zwiększonej efektywności pracy i większego przywiązania pracowników do Spółki, jako pracodawcy. Wszystkie te działania niewątpliwie wpływają, na lepszą, bardziej wydajną prace pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę. Zatem, zdaniem Spółki, wydatki na spotkania z okazji święta branżowego tzw. Dnia Górnika zarówno dla pracowników, emerytów jak i zaproszonych gości mają związek z prowadzoną działalnością i przyczyniają się do uzyskiwania przez Spółkę przychodów.

W związku z powyższym Spółka uważa, że ponoszone na wyżej wymienione tytuły wydatki, pod warunkiem, że zostanie wykazana ich celowość i związek z przychodem oraz zostaną prawidłowo udokumentowane mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponoszone wydatki na usługi gastronomiczne, zakup artykułów spożywczych nie mają charakteru okazałości i zdaniem Spółki nie znajdują się w katalogu wydatków art. 16 ust. 1 pkt 28, jako koszty reprezentacji. Podkreślić należy, że obecnie tego typu kwalifikowanie wydatków i celów ich poniesienia znajduje odzwierciedlenie w doktrynie prawa podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Treść przywołanego art. 15 ust. 1 updop wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

1. poniesienie wydatku,
2. poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu, względnie zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów.
   
   

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, jak i kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawodawca w omawianym przepisie nie zdefiniował pojęcia "koszty bezpośrednio związane z przychodami" oraz "koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami". Jednak treść tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Jednak nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki rzutować na podstawę opodatkowania. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to cel ten musi być widoczny. Ponoszone koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

1. przeznaczenie wydatku (celowość, zasadność wydatku dla funkcjonowania podmiotu). Ze względu na szeroki zakres celowości, powinno poddawać się szczegółowej analizie czynniki wpływające na celowość w postaci racjonalności i efektywności;
2. potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
   
   

Ponadto obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku przyczynowo-skutkowego z osiąganymi przychodami lub zabezpieczeniem ich źródła, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 updop katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że zakres przedmiotowy wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, wyznacza słownikowe znaczenie pojęcia reprezentacja. Oznacza to, że wymienione przykładowo w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, koszty związane z usługami gastronomicznymi, zakupem żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie stanowią kosztów podatkowych w sytuacji, w której realizują cel jakim jest reprezentacja.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiują pojęcia "reprezentacja”, ani też nie odsyłają do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania jego zakresu znaczeniowego. Interpretacji tego pojęcia należy dokonać w oparciu o wykładnię językową, która przy rozwiązywaniu problemów podatkowych jest metodą podstawową. Takie stanowisko zajął również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 kwietnia 2004 r., SN V KK 337/03, stwierdzając, że w procesie wykładni pierwszeństwo mają dyrektywy językowe.

Według Słownika języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, redaktor naukowy prof. Mieczysław Szymczak, „reprezentacja” to grupa osób, instytucja występująca w czyimś imieniu, reprezentująca czyjeś interesy, przedstawicielstwo, okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. W związku z powyższą definicją na gruncie ustawy podatkowej należy przyjąć, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia.

W orzecznictwie prezentowany jest pogląd, że analizując pojęcie reprezentacji należy uznać, że jest to takie działanie podatnika, które ma na celu utrzymanie kontaktów oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami, przyjmowanie i utrzymywanie delegacji lub kontrahentów, uczestniczenie w przyjęciach. Za wydatki związane z reprezentacją należy uznać te, które mają na celu kształtowanie własnego wizerunku firmy, powodujące pozytywne postrzeganie przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, co z kolei stanowi zachętę do podejmowania rozmów, czy współpracy. Takie wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatki na organizację spotkania z okazji święta branżowego, tzw. Dnia Górnika w poszczególnych Zakładach Spółki oraz poza ich siedzibami w części przypadającej na pracowników i emerytów, jeśli nie noszą znamion wystawności, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 updop. W tej części pytania oznaczonego we wniosku Nr 5 stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Natomiast w przypadku udziału w spotkaniu z okazji święta branżowego, tzw. Dnia Górnika zaproszonych gości m.in. przedstawicieli Ministerstwa Gospodarki, Ministerstwa Finansów, Władz Samorządowych i Lokalnych oraz kontrahentów, wydatki na organizację imprezy w części proporcjonalnie przypadającej na te osoby, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Spotkania z tymi osobami mają charakter oficjalny, kształtują wizerunek firmy, powodujący pozytywne postrzeganie przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne i jako wydatki reprezentacyjne, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. W tej części pytania oznaczonego we wniosku Nr 5 stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne z tego faktu w postaci w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1-4, 6 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.