INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku dnia 19 października 2010 r. (data wpływu 22 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych odsetek od pożyczki wypłacanych firmie niemieckiego udziałowca – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 05 stycznia 2011 r. (data wpływu 10.01.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych odsetek od pożyczki wypłacanych firmie niemieckiego udziałowca.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Udziałowiec Spółki (Wnioskodawcy) - osoba fizyczna, posiadająca 100 % udziałów Spółki, zamieszkały w Niemczech - nierezydent - w 2002 roku udzielił Spółce pożyczkę na działalność gospodarczą w formie aktu notarialnego sporządzonego u notariusza w Polsce.

W 2002 roku ww. pożyczkodawca – nierezydent przekazał Spółce certyfikat rezydencji informujący, że rozliczane są podatki. W 2010 roku złożył ponownie certyfikat rezydencji potwierdzający rozliczanie podatku od 1999 roku w zakresie podatku dochodowego jako osoba fizyczna oraz VAT i podatku z działalności gospodarczej jako firma.

W niemieckim urzędzie skarbowym wystawienie certyfikatu rezydencji dla ww. nierezydenta, który występuje jako osoba fizyczna i jednocześnie ma firmę w Niemczech, gdzie prowadzi działalność gospodarczą, odbywa się na jednym druku poświadczającym rozliczanie wszystkich podatków.

Udziałowiec - nierezydent ma w miejscu swojego zamieszkania w Niemczech firmę, która nie ma udziałów w Spółce. Ta niemiecka firma udzieliła w 2003 roku Spółce pożyczkę na działalność gospodarczą w formie aktu notarialnego sporządzonego u notariusza w Polsce (firma osoba prawna).

Spółka po otrzymaniu pierwszego certyfikatu rezydencji w 2002 roku i zapoznaniu się z umową zapobiegającą podwójnemu opodatkowaniu między Polską i Niemcami, zaprzestała pobierania podatku od wypłacanych odsetek z tytułu umowy pożyczki zawartej w 2002 roku. Spółka sporządzała informację IFT-1 i IFT-1R aż do spłaty pożyczki.

Z tytułu umowy zawartej w 2003 roku z firmą niemiecką (firmą nierezydenta), Spółka analogicznie znając umowę polsko-niemiecką nie pobierała podatku od wypłacanych odsetek. Spółka nie składała informacji IFT-2 i IFT-2R, bo nie miała takiej wiedzy, że należy takie deklaracje składać, jak również nie otrzymywała ich od swojego biura rachunkowego.

W 2005 roku Spółka zwróciła się do Urzędu Skarbowego o interpretację w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odsetek od obu pożyczek udzielonych od udziałowca i jego firmy. W 2006 roku otrzymała odpowiedź negatywną na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 i art. 16 ust. 1 pkt 11 i pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wówczas dokonała korekty CIT-2 i CIT-8 za lata 2003, 2004, 2005 i zwróciła podatek. Biuro rachunkowe nadal księguje koszty uwzględniając decyzję Urzędu Skarbowego.

Spółka posiada dwa dokumenty wystawione przez niemiecki urząd skarbowy z 2002 i 2010 roku poświadczające fakt rozliczania podatków, jak również dokument niemieckiego urzędu miejskiego poświadczający miejsce zamieszkania w Niemczech z 2002 roku.

W 2010 roku Spółka dowiedziała się o zmianie umowy międzynarodowej między Polską i Niemcami od 2005 roku, gdzie zmianie uległ art. dotyczący opodatkowania odsetek. Zapis: „…mogą być opodatkowane tylko w tym drugim państwie” przyjął brzmienie: „…mogą być opodatkowane w tym drugim państwie”. W interpretacjach podatkowych podano konieczność opodatkowania „u źródła”, czyli pierwotnego opodatkowania w Polsce odsetek wypłacanych nierezydentom i przekazywania pomniejszonych kwot. Te kwoty podlegają dalszemu opodatkowaniu w Niemczech.

Spółka dowiedziała się niedawno o zmianie umowy między Polską i Niemcami zapobiegającą podwójnemu opodatkowaniu i zmianie sposobu opodatkowania odsetek od pożyczek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy Spółka winna złożyć informacje IFT2 i IFT2R za cały okres obowiązywania pożyczki, tj. od 2003 r. do dzisiaj...
2. Czy Spółka winna pobierać podatek w wysokości 5% od odsetek od pożyczki od firmy i wystawić zaległe deklaracje CIT-10R za cały okres od 2005 r. do dzisiaj...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka pobierała podatek od wypłacanych odsetek nierezydentowi w wysokości 20% do momentu otrzymania certyfikatu rezydencji i zapoznania się z umową zapobiegającą podwójnemu opodatkowaniu z 1981 r. między Polską i Niemcami. Wówczas Spółka zastosowała przepis ww. umowy z art. 11 o brzmieniu: „odsetki, które pochodzą z jednego umawiającego się państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane tylko w tym drugim państwie”.

Spółka nie pobierała podatku od odsetek od obu umów. Spółka nie zaliczała do kosztów uzyskania przychodów całości wypłacanych odsetek mając na uwadze decyzję Urzędu Skarbowego z 2006 roku. Dodatkowo zapis protokołu umowy między Polską i Niemcami pkt 3a i b w brzmieniu: „do artykułów 10, 11, 21 niezależnie od tych postanowień dywidendy i odsetki mogą podlegać opodatkowaniu w umawiającym się państwie, z którego pochodzą wg prawa podatkowego tego państwa jeżeli: a) dotyczą praw lub roszczeń związanych z udziałem w zysku oraz b) są potrącalne przy ustalaniu zysku dłużnika”.

W świetle zapisu art. 11 umowy międzynarodowej i protokołu, Spółka postępowała słusznie nie pobierając podatku.

Obie umowy pożyczki zawarto pod rządami obowiązującej wówczas umowy międzynarodowej z 1981 roku między Polską a Niemcami.

Zmiana umowy międzynarodowej w 2005 roku, zdaniem Spółki, nie wpływa na sposób opodatkowania wypłacanych odsetek pożyczkodawcom, tj. udziałowcowi i jego firmie. decydujące znaczenie mają konstytucyjne prawa nabyte przez Spółkę w sposobie rozliczania zobowiązań i wymienione w umowie międzynarodowej z 1981 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody m.in. z tytułu odsetek, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż firma udziałowca Spółki z siedzibą w Niemczech - udzieliła Jej w roku 2003 pożyczkę na działalność gospodarczą. Pożyczkodawca - nierezydent przekazał Spółce w 2002 roku certyfikat rezydencji informujący, że rozliczane są podatki. W 2010 roku złożył Wnioskodawcy ponownie certyfikat rezydencji potwierdzający rozliczanie podatku od 1999 roku w zakresie podatku dochodowego jako osoba fizyczna oraz VAT i podatku z działalności gospodarczej jako firma. Spółka nie pobierała podatku od wypłacanych odsetek oraz nie składała informacji IFT-2 i IFT-2R.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 umowy podpisanej w dniu 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatku od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 ze zm.), odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa (tu: Polski) i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Niemczech), mogą być opodatkowane tylko w tym drugim państwie (tu: Niemczech).

W myśl ust. 2 powołanego powyżej artykułu, użyty w jego treści wyraz „odsetki” oznacza dochody od publicznych pożyczek, od skryptów dłużnych (...), jak też wszelkie inne dochody, które według prawa podatkowego państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek.

Należy mieć na uwadze ponadto art. 11 ust. 3 umowy podpisanej w dniu 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec, zgodnie z którym, ustępów 1 i 2 nie należy stosować, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę Umawiającym się Państwie ma zakład w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą odsetki, i jeżeli roszczenia, dla których zaspakajania są płacone odsetki, faktycznie należą do tego zakładu - w takim wypadku należy stosować artykuł 7 umowy (dotyczący zysków z przedsiębiorstw).

Natomiast zagadnienie pochodzenia odsetek wyjaśnia art. 11 ust. 4 cyt. umowy, tj. określa on m.in., iż odsetki uważa się za pochodzące z Umawiającego się Państwa, jeżeli dłużnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym państwie.

Niezależnie jednak od postanowień art. 11 oraz art. 10 i 21 umowy, w punkcie 3 Protokołu stanowiącego integralną część ww. umowy wyjaśniono, że dywidendy i odsetki mogą podlegać opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą według prawa podatkowego tego Państwa, jeżeli:

1. dotyczą praw lub roszczeń związanych z udziałem w zysku oraz
2. są potrącalne przy ustalaniu zysku dłużnika.

Powołany powyżej pkt 3 Protokołu pozwala zatem na nieograniczone opodatkowanie dywidend i odsetek w państwie ich źródła tylko w takim przypadku, gdy są spełnione jednocześnie obie przesłanki, określone w podpunktach a) i b) tego punktu.

Wobec powyższego, odsetki od pożyczki udzielonej przez kontrahenta niemieckiego Spółce polskiej - pod rządami umowy podpisanej w dniu 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną - podlegały opodatkowaniu tylko w Niemczech.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 umowy zawartej w dniu 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie (tu: Polsce) i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Niemczech), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (tu: Niemczech).

Na podstawie ust. 2 tegoż artykułu, takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

W myśl natomiast art. 11 ust. 3 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu, odsetki, o których mowa w ustępie 1, podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli odbiorca ten jest osobą uprawnioną do odsetek i jeżeli takie odsetki są wypłacane:

1. Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej lub Rządowi Republiki Federalnej Niemiec;
2. z tytułu jakiegokolwiek rodzaju pożyczki udzielonej, zabezpieczonej lub gwarantowanej przez instytucję publiczną promującą eksport;
3. w związku ze sprzedażą na kredyt wyposażenia przemysłowego, handlowego lub naukowego;
4. w związku ze sprzedażą na kredyt towarów przez jedno przedsiębiorstwo drugiemu przedsiębiorstwu, lub
5. w związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank.
   
   

Należy również wyjaśnić, iż umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie nadają państwom żadnych nowych praw do opodatkowania w tym państwie dochodów osób zagranicznych, a jedynie ograniczają już istniejące prawa. Dlatego też dane państwo, na podstawie samej tylko umowy, nie może nałożyć na rezydenta podatkowego innego państwa obowiązków podatkowych ponad te, które wynikają z jego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, może tylko ograniczyć obowiązki wynikające z własnego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego. Dlatego też w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania używa się sformułowania, że dane dochody podatnika „mogą być opodatkowane w drugim umawiającym się państwie”, bowiem o tym, czy będą tam opodatkowane zdecyduje już wyłącznie dane państwo, którego prawa taki zapis dotyczy i które z prawa do opodatkowania takich dochodów może zrezygnować.

Użyte w powyższym przepisie określenie „mogą być opodatkowane” oznacza prawo danego państwa, będącego stroną takiej umowy międzynarodowej, do opodatkowania określonych dochodów, nie zaś prawo podatnika do „wyboru” miejsca opodatkowania jego dochodów. Gdyby np. dla odsetek z pożyczki polska ustawa podatkowa przewidywała stawkę niższą niż 5% lub zwolnienie ich z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, to należałoby zastosować przepis ustawy. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania określają bowiem jedynie maksymalną stawkę opodatkowania tych dochodów, nie przesądzając jednak, czy ostatecznie w danym kraju określone dochody będą opodatkowane, pozostawiając tę kwestię ustawodawstwu wewnętrznemu.

Art. 11 ust. 4 umowy polsko - niemieckiej definiuje, jakiego rodzaju dochody należy uznać za odsetki. Zgodnie z tym przepisem, określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi.

Jednocześnie należy wskazać, że art. 24 ww. umowy reguluje zasady unikania podwójnego opodatkowania. Treść art. 24 ust. 1 tejże umowy stanowi, że Niemcy przy nakładaniu podatku na osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Republice Federalnej Niemiec mogą wyłączyć z podstawy, od której takie podatki są pobierane, części dochodu, które zgodnie z postanowieniami tej konwencji mogą być opodatkowane w Polsce. Zapisy zawarte w cyt. art. 24 ust. 1 lit. a) i b) szczegółowo regulują zasady opodatkowania uzyskanego w Polsce dochodu i odliczania zapłaconego w Polsce podatku.

Należy wyjaśnić, iż zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. a) umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie jednego miesiąca od daty wymiany dokumentów ratyfikacyjnych i jej postanowienia będą miały zastosowanie: w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym umowa wejdzie w życie.

Stosownie natomiast do treści art. 32 ust. 3 lit. a) ww. umowy, z chwilą wejścia w życie niniejszej umowy, Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 18 grudnia 1972 r., jak i Protokoły do niej załączone, przestaną być stosowane: w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym niniejsza umowa wejdzie w życie.

Wobec oświadczenia rządowego z dnia 23 listopada 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej powołanej wyżej umowy (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 91) oraz zgodnie z art. 32 ust. 2 tej umowy, weszła ona w życie w dniu 19 grudnia 2004 r.

W związku z powyższym, przepisy umowy zawartej w dniu 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2005 r. Natomiast w odniesieniu do dochodów uzyskanych do 31 grudnia 2004 r. miały zastosowanie przepisy umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Zatem, odsetki od pożyczki wypłacane z Polski do dnia 31 grudnia 2004 r. osobom prawnym mającym siedzibę w Niemczech podlegały opodatkowaniu tylko w Niemczech. Natomiast odsetki wypłacane z Polski od dnia 1 stycznia 2005 r. osobom prawnym mającym siedzibę w Niemczech, które przedstawiły certyfikat rezydencji podlegają opodatkowaniu w Polsce w wysokości 5%.

Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W tym miejscu wskazać należy, iż powyższy przepis od 2003 r. ulegał zmianom, jednakże zmiany te miały charakter porządkujący i uściślający, w związku z czym tut. Organ zacytował go w obecnie obowiązującym brzmieniu.

Biorąc pod uwagę fakt, iż z dniem 1 stycznia 2007 r. zmianie uległy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące obowiązków płatnika m.in. w zakresie podatku zryczałtowanego, niniejszą interpretację wydaje się w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 31 grudnia 2006 r. (w części dotyczącej obowiązków płatnika do dnia 31 grudnia 2006 r.) oraz stan prawny obowiązujący od dnia 1 stycznia 2007 r. (w części dotyczącej obowiązków płatnika od dnia 1 stycznia 2007 r.).

Stan prawny do dnia 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać urzędowi skarbowemu deklarację o pobranym podatku, sporządzoną według ustalonego wzoru, a podatnikom, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,
2. art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, deklarację, o której mowa w ust. 3, i informację, o której mowa w ust. 3 pkt 1, płatnicy są obowiązani przesłać w terminie przekazania kwoty pobranego podatku, a informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b.

Stan prawny do dnia 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,
2. art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa (…) w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b.

Na podstawie art. 26a tej ustawy, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, płatnicy, o których mowa w art. 26, i podatnicy, o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz art. 26 ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, roczne deklaracje sporządzone według ustalonego wzoru.

Reasumując, Spółka nie ma obowiązku złożenia zaległych informacji IFT2 za lata 2003 – 2004, gdyż odsetki od pożyczki wypłacane przez Nią do dnia 31 grudnia 2004 r. podlegały opodatkowaniu tylko w Niemczech.

W związku z faktem, iż Wnioskodawca nie wywiązywał się z obowiązków płatnika powinien obecnie przekazać zryczałtowany podatek dochodowy od wypłacanych od 2005 r. odsetek od pożyczki udzielonej przez niemieckiego udziałowca (osoby prawnej) w wysokości 5% wraz z odsetkami za zwłokę na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Natomiast, stosownie do art. 26 ust. 3 cyt. ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. - Wnioskodawca jako płatnik jest zobowiązany przesłać:

1. ww. naczelnikowi urzędu skarbowego zaległe deklaracje o pobranym podatku CIT-10 za lata 2005 – 2006 oraz
2. pożyczkodawcy i ww. naczelnikowi urzędu skarbowego zaległe informacje IFT2/IFT2R za lata 2005 – 2006

sporządzone według ustalonego wzoru.

Również w świetle art. 26 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych -obowiązującej od dnia 01 stycznia 2007 r. – Wnioskodawca powinien przesłać pożyczkodawcy oraz ww. naczelnikowi urzędu skarbowego:

• zaległe informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 2 (IFT2/IFT2R) za lata 2007 – 2009,
• ww. informację za 2010 r. w terminie wynikającym z art. 26 ust. 3a ww. ustawy.
  
  

Ponadto, w myśl art. 26a cyt. ustawy dodanego z dniem 01 stycznia 2007 r., Wnioskodawca zobowiązany jest przesłać do urzędu skarbowego, również właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, zaległe roczne deklaracje, według ustalonych wzorów:

• za lata 2007 - 2009 CIT-10R oraz
• za rok 2010 CIT-10Z.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, iż wniosek dotyczący pytania o treści: „Czy pobieranie podatku w Polsce i w Niemczech nie jest wykroczeniem przeciw umowie dwustronnej zapobiegającej podwójnemu opodatkowaniu w przypadku, jeśli Spółka jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji pożyczkodawcy...” został rozpatrzony w dniu 31 stycznia 2011 r. postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB1/415-1205/10-5/AO i ILPB4/423-319/10-5/MC.

Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydano interpretację indywidualną w dniu 31 stycznia 2011 r. nr ILPB2/436-244/10-4/AO.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.