INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2010 r. (data wpływu 10 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.) oraz pismem z dnia 2 grudnia 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 19 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.) oraz z dnia 2 grudnia 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), w których doprecyzowano opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest prywatnym przedsiębiorstwem produkcyjno-handlowym, zajmującym się produkcją i handlem artykułami z tworzyw sztucznych oraz konstrukcjami stalowymi.

Właścicielem firmy jest osoba fizyczna wpisana do ewidencji działalności gospodarczej. Zainteresowany prowadzi rachunkowość zgodnie z ustawą o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. Jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT.

Klientami jego są zarówno: rozproszone hurtownie narzędziowe, składy budowlane i ogrodnicze oraz więksi odbiorcy sieciowi reprezentujący koncerny polskie i międzynarodowe. Sprzedaż dokonywana jest na rynku krajowym i międzynarodowym.

W wyniku zawartych umów, jednostka nadzorująca pracę całej sieci, zwana dalej Centralą, do której nie jest prowadzona sprzedaż, obciąża Wnioskodawcę fakturami z tytułu rekompensaty/bonusu wyliczonego jako % od sumy wypracowanego obrotu z poszczególnymi sklepami w sieci oraz dystrybutorów współpracujących z siecią. Opisane wyżej wynagrodzenie jest płatne rocznie, kwartalnie lub miesięcznie. Dzieje się tak pomimo równoległego naliczenia bonusu/premii od obrotu z tytułu realizacji określonego poziomu zakupów przez sklepy przynależne do sieci w różnych krajach. Stanowi to jednak odrębne zdarzenie od wynagrodzenia naliczonego przez Centralę w postaci faktur.

Centrala jako podstawę obliczenia bonusu przyjmuje sumę obrotów cząstkowych ze sklepami i dystrybutorami w danym kraju. Rekompensata/bonus jest określona jako stały procent zrealizowanych obrotów w danej sieci.

Z uwagi na fakt, iż z ww. Centralami Zainteresowany nie prowadzi bezpośrednio sprzedaży i nie ma możliwości dokonania korekt obrotu, traktuje otrzymane faktury jako wewnątrzwspólnotową usługę, gdyż w sposób pośredni wpływają one na zwiększenie sprzedaży.

Powyższe procesy uniemożliwiają Wnioskodawcy dokonanie korekty obrotu poprzez wystawienie faktur korygujących. Otrzymuje on fakturę wystawioną przez Centralę, do której nie dostarcza towarów i nie wystawia faktur sprzedaży.

Wynagrodzenie za usługi rekompensaty/bonusu są wypłacane przez Zainteresowanego na podstawie wystawionych przez Centrale faktur, dotyczących danego okresu rozliczeniowego, pod warunkiem, że kwota wynagrodzenia wykazana na fakturze jest zgodna z kwotą wynagrodzenia należnego Centrali. Wynika ona ze sporządzonej wcześniej specyfikacji. Wynagrodzenie Centrali obliczane jest jako odpowiedni (przyjęty przez strony) procent wartości zrealizowanych dostaw.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż jest to jego zobowiązanie do płatności procentowej rekompensaty od uzyskanego międzynarodowego obrotu przez dostawcę lub zlecone przez niego inne firmy (np. filie, dystrybutorzy). Zależnie od osiągniętego ustalonego poziomu obrotu. W wypadku wyznaczenia tylko jednego poziomu obrotu, naliczanie procentowej rekompensaty odbywa się w ten sposób, że po osiągnięciu danego poziomu obrotu stosuje się ustaloną stawkę procentową. W wypadku wyznaczenia więcej niż jednego poziomu, naliczenie rekompensaty odbywa się wewnątrz każdego stopnia interpolująco, tzn. po osiągnięciu pierwszego stopnia stosuje się ustaloną stawkę procentową rekompensaty dla kolejnego wyższego stopnia, zależnie od stopnia osiągnięcia kolejnego poziomu i nalicza się go jeszcze przed osiągnięciem kolejnego poziomu.

Procentowa rekompensata naliczana jest zawsze od osiągniętego obrotu w całości a nie od każdorazowego obrotu częściowego, powstałego po osiągnięciu danego poziomu obrotu. Przed osiągnięciem pierwszego stopnia nie nalicza się żadnej procentowej rekompensaty. Po osiągnięciu ostatniego stopnia nie następuje podwyższenie stawki procentowej rekompensaty, lecz przyjmuje się ustaloną wartość ostatniego stopnia do obliczenia procentowej rekompensaty.

Przykład: po osiągnięciu 1 mln obrotu ustala się 2% i od 2 mln 3%, a przed osiągnięciem obrotu w wysokości 1 mln nie nalicza się żadnej procentowej rekompensaty. Pomiędzy 1 a 2 mln obrotu stawka procentowa rekompensaty wzrasta wraz z osiągnięciem 2 mln obrotu stopniowo z 2% na 3%. Począwszy od 2 mln obrotu procentowa rekompensata wynosi 2%. Wielkością braną pod uwagę do obliczenia procentowej rekompensaty jest zawsze w całości osiągnięty obrót.

Jednocześnie odbiorca wspomnianej wyżej rekompensaty nie świadczy innych usług, np. marketingowych, ani żadnych innych usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wymienione działania są dostawą usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r....
2. Jakie jest miejsce świadczenia usług, wykonywanych na rzecz Wnioskodawcy przez Centrale...
3. W jakim momencie Zainteresowany powinien ujmować ww. usługi w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług, w deklaracji podatkowej oraz czy ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur wewnętrznych, dokumentujących usługi nabywane od Centrali...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z kolei art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiuje świadczenie usług jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Definicja świadczenia usług, zgodnie z ustawą o VAT jest bardzo szeroka, gdyż w rozumieniu ustawy jest to każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 maja 2009 r. (IPPP1 -443-274/09-2/PR) „definicję tę należy więc rozumieć w ten sposób, że każda czynność skutkująca powstaniem korzyści po stronie biorcy tej czynności, dokonywana za wynagrodzeniem, a nie będąca dostawą towarów, winna być postrzegana jako świadczenie usług”. Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 28 stycznia 2009 r. (sygn. ITPP1/443-978/08/BS) stwierdził, że „usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie”.

W ocenie Zainteresowanego, czynności realizowane przez Centrale stanowią świadczenie usług w rozumieniu przepisów o VAT. Istnieje bowiem podmiot, który jest nabywcą usługi (czyli Wnioskodawca), usługa jest realizowana w ramach stosunku zobowiązaniowego, jest także wynagrodzenie wypłacane w zamian za wykonaną usługę.

Ad. 2

Miejscem świadczenia ww. usług, wykonywanych na rzecz Zainteresowanego przez Centrale jest Polska.

Ad. 3

Z tytułu nabywanych ww. usług to Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT (art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 ust. 2 i 3 ustawy o VAT). Dokumentuje nabywane usługi fakturami wewnętrznymi (art. 106 ust. 7 ustawy o VAT), które są ujęte w ewidencji i deklaracji VAT-7 za okres, w którym wystąpił import usług. Za datę wykonania usługi przyjmuje datę wystawienia faktury przez Centrale. Obowiązek podatkowy w odniesieniu do importu ww. usług powstaje zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, bez konieczności składania w informacji podsumowującej VAT-UE. Zdaniem Zainteresowanego, ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy).

Uwzględniając powyższe wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy.

Usługa, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku – art. 29 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. bonusy pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania bonusów pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie bonusy pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, bądź też związane są ze świadczeniem dodatkowych usług na rzecz sprzedawcy itp.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się produkcją i handlem artykułami z tworzyw sztucznych oraz konstrukcjami stalowymi. Jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT.

W wyniku zawartych umów jednostka nadzorująca pracę całej sieci, zwana dalej Centralą, do której nie jest prowadzona sprzedaż, obciąża Wnioskodawcę fakturami z tytułu rekompensaty/bonusu wyliczonego jako % od sumy wypracowanego obrotu z poszczególnymi sklepami w sieci oraz dystrybutorów współpracujących z siecią. Opisane wyżej wynagrodzenie jest płatne rocznie, kwartalnie lub miesięcznie. Centrala jako podstawę obliczenia bonusu przyjmuje sumę obrotów cząstkowych ze sklepami i dystrybutorami w danym kraju, która określona jest jako stały procent zrealizowanych obrotów w danej sieci.

Zainteresowany podkreślił, iż z Centralami nie prowadzi bezpośrednio sprzedaży.

Procentowa rekompensata naliczana jest zawsze od osiągniętego obrotu w całości a nie od każdorazowego obrotu częściowego, powstałego po osiągnięciu danego poziomu obrotu. Przed osiągnięciem pierwszego stopnia nie nalicza się żadnej procentowej rekompensaty. Po osiągnięciu ostatniego stopnia nie następuje podwyższenie stawki procentowej rekompensaty, lecz przyjmuje się ustaloną wartość ostatniego stopnia do obliczenia procentowej rekompensaty.

Wnioskodawca wskazał, iż odbiorca wspomnianej wyżej rekompensaty nie świadczy na jego rzecz żadnych usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego w sytuacji, gdy dana Centrala, która otrzymuje bonus pieniężny od Zainteresowanego, nie jest w żaden sposób zobowiązana do świadczenia jakichkolwiek usług na jego rzecz, to stwierdzić należy, iż nie wykonuje ona żadnych dodatkowych czynności poza wypracowaniem obrotu z poszczególnymi sklepami sieci oraz dystrybutorów współpracujących z siecią. Oznacza to, że opisany we wniosku bonus pieniężny wypłacany przez Wnioskodawcę nie jest w żaden sposób związany z uzyskaniem świadczenia wzajemnego, gdyż brak jest takich działań, które są czynnościami dodatkowymi, do jakich zobligowana jest Centrala postanowieniami wynikającymi z umowy dotyczącej otrzymywania bonusu pieniężnego.

Zatem, Zainteresowany wypłaca na rzecz Centrali rekompensaty/bonusy pieniężne będące gratyfikacją wyłącznie z tytułu osiągnięcia odpowiedniej wielkości obrotów w przewidzianym okresie rozliczeniowym.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku działania nie są świadczeniem usług na rzecz wypłacającego rekompensatę/bonusu. Zatem, wypłacane bonusy pieniężne danej Centrali, z tytułu wypracowania obrotu z poszczególnymi sklepami sieci oraz dystrybutorów współpracujących z siecią bez innych świadczeń i dodatkowych usług, nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na rozstrzygnięcie dotyczące pytania nr 1, pytanie nr 2 i pytanie nr 3 stały się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanej sprawie, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone. W szczególności, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii skutków podatkowych w zakresie, czy opisane przez Wnioskodawcę bonusy pieniężne stanowią rabat obniżający wartość towarów, który powinien być dokumentowany fakturami korygującymi – zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy – zmniejszający podstawę opodatkowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.