INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2008 r. (data wpływu 29 października 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 27 grudnia 2008 r i 20 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności niepodejmowania działalności konkurencyjnej, a także podstawy opodatkowania tej czynności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2008 roku został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 27 grudnia 2008 r. i z dnia 20 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności niepodejmowania działalności konkurencyjnej, a także podstawy opodatkowania tej czynności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 21 maja 2008 roku występując ze spółki jawnej, zawarł ze wspólnikami umowę o zakazie konkurencji prowadzenia działalności gospodarczej konkurencyjnej w stosunku do Spółki. W związku z powyższym Wnioskodawca wystawił Spółce fakturę VAT i odprowadził stosowny podatek. Właściciele Spółki nie przyjęli wystawionej faktury pomimo dwukrotnego jej przesłania. W piśmie z dnia 20 stycznia 2009 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca wskazał na postanowienia zawartej pomiędzy stronami umowy, z których wynika, iż występując ze spółki Wnioskodawca zobowiązał się w okresie jednego roku od dnia podpisania umowy do niepodejmowania – powstrzymania od wszelkiej działalności konkurencyjnej w stosunku do Spółki, a Spółka do wypłaty Wnioskodawcy kwoty 15.000 zł. Jednocześnie Wnioskodawca podnosi, iż w umowie nie określono, czy kwota 15.000 zł jest wartością brutto czy netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w zaistniałej sytuacji zasadne jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług kwoty stanowiącej wynagrodzenie z tytułu niepodejmowania działalności konkurencyjnej w stosunku do spółki, z której Pan jako wspólnik wystąpił...
Jaka jest podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w sytuacji, gdy z umowy nie wynika, czy ustalona w niej wartość wynagrodzenia jest kwotą netto czy brutto...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zobowiązanie niepodejmowania działalności konkurencyjnej za wynagrodzeniem jest pewnym świadczeniem. Świadczenie to, polega na zaniechaniu, które stanowi usługę podejmowaną w ramach działalności gospodarczej. Jak wskazuje Wnioskodawca wynagrodzenie to winno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki 22%. W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy umowa między podatnikami podatku od towarów i usług nie precyzuje jednoznacznie kwoty wzajemnych zobowiązań, powyższą kwotę należy uznać jak wartość netto, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się między innymi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć zatem, każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 1 wymienionej ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w ramach zawartej umowy Wnioskodawca zobowiązał się do niepodejmowania - powstrzymania się od podejmowania wszelkiej działalności konkurencyjnej wobec Spółki, z której jako wspólnik wystąpił. Czynność ta na podstawie art. 8 ust. 1 – jak słusznie wskazał Wnioskodawca - stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową 22% .

Jednocześnie wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii rozstrzygnięcia podstawy opodatkowania podatkiem na podstawie zawartej umowy, z której wynika określona wartość wynagrodzenia. W prawodawstwie polskim obowiązuje bowiem zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należ ności ustawodawca nie ingeruje w ustalenia zawarte w umowie. Ewentualne spory w tym zakresie rozstrzygają sądy cywilne. W przedmiotowej sprawie, podstawą opodatkowania za wykonanie przedmiotu umowy (niepodejmowania - powstrzymania się od działalności konkurencyjnej), jest kwota należna (ustalona w umowie) pomniejszona o kwotę należnego podatku. Skoro bowiem określona w umowie kwota jest jedynym wynagrodzeniem z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług, to w świetle powołanego art. 29 ust. 1 ustawy stanowi ona kwotę należną zawierającą podatek od towarów i usług, dlatego w tym zakresie stanowisko jest nieprawidłowe.

Zaznacza się, iż niniejszej interpretacji udzielono przy założeniu, iż nie jest Pan podatnikiem VAT korzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę w stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem

skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.